ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΤΕΡΓΙΟΠΟΥΛΟΥ: Σκέψεις λίγο πριν το συνέδριο του ΠαΣοΚ

Εδώ και κάμποσα χρόνια ο μεταπολιτευτικός κύκλος του 1974, που ο δικομματισμός κυριάρχησε πλήρως με τις μονοκομματικές κυβερνήσεις και τις εναλλαγές της Ν.Δ. και του ΠαΣοΚ στη εξουσία, ουσιαστικά έχει τελειώσει. Έχουμε μπει σ’ ένα νέο κύκλο όπου συστατικό του στοιχείο θα είναι ο διπολισμός και ότι ο δικομματισμός. Οι κυβερνήσεις συνεργασίας προκύπτουν σαν αναγκαιότητα πολιτική γιατί η συνθετότητα και η προοπτική των σύγχρονων κοινωνιών απαιτούν μεγαλύτερες πολιτικές και κοινωνικές συναινέσεις για την διακυβέρνησή τους. Είμαστε πια αναγκασμένοι να δοκιμάσουμε τα όρια της συνέπειά μας ανάμεσα στα λόγια και τις πράξεις. Είμαστε αναγκασμένοι να ξεπεράσουμε τα «μικρομάγαζα», τα «σύνορα» ή τα «μεγάλα γωνιακά μαγαζιά».

Όλοι όσοι ανήκουν στην δημοκρατική Αριστερά, πρέπει να δούμε αυτά τα ζητήματα. Η σύγχρονη κεντροαριστερά θα προκύψει μέσα από έναν ανοιχτό και εποικοδομητικό διάλογο, χωρίς το ταμπού της μονοκομματικής διακυβέρνησης και δίχως τα δογματικά προαπαιτούμενα. Μία τέτοια κεντροαριστερά θα είναι φερέγγυα και θα έχει απήχηση στην ελληνική κοινωνία.

Στην αρχή του αιώνα μας όπου έχουμε:
-Το τέλος του υπαρκτού σοσιαλισμού.
-Την χρεοκοπία των ηθών της παραδοσιακής Αριστεράς.
-Την παρακμή και την υποχώρηση του νεοφιλελευθερισμού.
-Την γενική αφασία της κλασικής σοσιαλδημοκρατίας, τα πάντα συγκλίνουν από τα «άκρα» προς το «κέντρο». Αυτή η μετατόπιση αφορά τις ιδέες, τα πρότυπα, τις αξίες και τις συμπεριφορές των πολιτών.

Μέσα από τις πολιτικές, ιδεολογικές και κοινωνικές διεργασίες, δίνει την σημειολογία του ένας καινούργιος ζωτικός χώρος των πολιτών που συνεχώς διευρύνεται και αποκτά κυρίαρχη και δεσπόζουσα θέση. (Αυτό το «κοινωνικό κέντρο» δεν έχει καμία σχέση με την παλιά έννοια του «κέντρου»).
Είναι που πρέπει να εκφράσουμε, αν θέλουμε όσοι ανήκουμε σε χώρους προοδευτικούς, να παλέψουμε για μία καλύτερη κοινωνία.
Νίκο από την Καστοριά, Θανάση από το Άργος, Δημήτρη από την Πορειά, Ελένη από την Βέργα, γυρεύω το νέο το δρόμο.
Ας ψάξουμε όλοι μαζί αυτό που αρχίζει να φαίνεται. Δεν είμαστε ίδιοι. Είμαστε όμως όλοι μαζί για το καινούργιο που έρχεται….

[δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 28.2.2008]