ΟΔΟΣ: Ας τελειώσουν οι χοροί

Ήταν στις αρχές της πρώτης της κυβερνητικής θητείας της την άνοιξη του 2004 όταν η Νέα Δημοκρατία του τ. πρωθυπουργού κ. Κων/νου Καραμανλή, με την ανεύθυνη πολιτική των απογραφών και της σταδιακής απομάκρυνσης από τον σκληρό πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στον οποίο είχε αναβαθμίσει την χώρα η συστηματική προσπάθεια του Κ. Σημίτη) έσπερνε θύελλες ξεκινώντας έτσι την σταδιακή διολίσθηση της Ελλάδος στην ανυποληψία των εταίρων της. Στο τέλος, οδήγησε την Ελλάδα κοντά στα περιθώρια.

Στην Καστοριά οι πολίτες παρακολουθούσαν άναυδοι και απορημένοι, να περνούν το ένα μετά το άλλο τα χρόνια χωρίς να γίνεται απολύτως τίποτε αξιοσημείωτο στην πόλη, όπως και στην υπόλοιπη χώρα. Με μόνη εξαίρεση το διδακτήριο των ΤΕΙ και την πλατεία-παρωδία της Ομόνοιας. Μόνο ο κομματικός «πατριωτισμός» της πλειοψηφίας των κατοίκων της Καστοριάς συγκάλυπτε τα αισθήματα απορίας και αποδοκιμασίας. Η εντύπωση ότι ένας αυτόματος πιλότος (με βλάβες κι’ αυτός) οδηγούσε τα πάντα, ήταν κυρίαρχο.

Σήμερα τις θύελλες αυτής της οκνηρής πολιτικής, θερίζει η νέα κυβέρνηση του ΠαΣοΚ, το οποίο προεκλογικά επένδυσε -σε ένα βαθμό δικαιολογημένα- στα φοβικά σύνδρομα των Ελλήνων, στην οικονομική κρίση και τον κίνδυνο κατάρρευσης της χώρας. Η οποία βρέθηκε πολύ κοντά στα όρια της αποβολής από το ευρωπαϊκό «κεκτημένο».

Η ειρωνεία για την Καστοριά είναι ότι για μια ακόμη φορά βρέθηκε να είναι εξαρτημένη και δέσμια της -χωρίς αντίστοιχο προηγούμενο- πολιτικής ισχύος του τοπικού βουλευτή του ΠαΣοΚ κ. Φιλ. Πετσάλνικου. Ο οποίος ως πολιτικός εκφραστής, υπό κανονικές συνθήκες αντί για τιμονιέρης του τόπου θα έπρεπε να είχε ξεπεραστεί. Και στην καλλίτερη περίπτωση, θα έπρεπε να θεωρείται απλώς επίτιμος, βετεράνος. Έτσι εγκλωβισμένη μεταξύ της λογικής και του αισθήματος ολόκληρη η πόλη, μοιάζει ακόμη να συμπιέζεται μεταξύ του διλήμματος «από δω ο άνδρας μου, και από δω το αίσθημά μου».

Χωρίς αμφιβολία είναι δυσάρεστο αλλά και ταπεινωτικό, να συνειδητοποιείται ότι εξ αιτίας της αδράνειας και αναποτελεσματικότητας της κυβέρνησης του κ. Κ. Καραμανλή και έτσι εξ αιτίας της Ελλάδος υπέστη για πρώτη φορά πλήγματα, η αντοχή του ευρώ. Επομένως όλοι αντιλαμβάνονται ότι στην κυβέρνηση του ΠαΣοΚ έπεσε ο κλήρος για την λήψη αναγκαίων και σκληρών ίσως αποφάσεων.

Όμως, από τις τελευταίες εκλογές έχουν περάσει κάπου 2,5 μήνες και κοντεύει να ολοκληρωθεί η περίοδος των 100 ημερών, χωρίς από την μεριά της κυβέρνησης να έχουν ανακοινωθεί συγκεκριμένα μέτρα για την αντιμετώπιση της κατάστασης. Μέτρα με αρχή, μέσο και τέλος.

Ακόμη και οι δεσμεύεις που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός κ. Γ. Παπανδρέου την π. Δευτέρα το βράδυ, λίγο διέφεραν από το να περιέχουν διαπιστώσεις, αναθέματα και αόριστα ευχολόγια με άφθονη ασάφεια. Σαν να ήταν δηλώσεις σε διαδικασία για ψήφο εμπιστοσύνης. Περιέλαβαν όμως και αμφίβολης ποιότητας καινοτομίες στις επιλογές προγραμματικών πολιτικών στόχων καθώς και προσώπων σε θέσεις κλειδιά του κυβερνητικού μηχανισμού, προσώπων χωρίς αντίκρισμα στην πολιτική ευθύνη.

Αντίστοιχες αοριστολογίες χαρακτηρίζουν και το κλίμα της Καστοριάς. Εδώ, τις τελετές, διαδέχονται οι γιορτές, και τις γιορτές οι τιμητικές διακρίσεις, οι οποίες έχουν απονεμηθεί αφειδώς στον τοπικό βουλευτή και τώρα πρόεδρο της Βουλής κ. Φιλ. Πετσάλνικο. Όχι πως είναι κακό και αδικαιολόγητο έθιμο να χορηγούνται (έστω και) πομπώδεις τίτλοι και περγαμηνές στον πρόεδρο της Βουλής, μια και είναι βέβαιο ότι θα χρειαστούν πολλά-πολλά χρόνια, ίσως και δεκαετίες, για να τιμηθεί τοπικός πολιτικός με αντίστοιχο, ακόμη και λιγότερο σημαντικό αξίωμα απ’ αυτό (του προέδρου της Βουλής) που απονεμήθηκε στον τοπικό βουλευτή.

Αλλά το να απονέμεται ο τίτλος του επίτιμου δημότη της Καστοριάς, δεν είναι δα και βαρόμετρο της αξιοσύνης, ούτε τεκμήριο της ικανότητας του τιμώμενου. Σε ένα Δήμο μάλιστα του οποίου οι (τότε μελλοντικοί) πρώτοι δημότες έτρεχαν σε αεροδιαδρόμους για να δωρίσουν στο τέως λαμπρό, τέως πρωθυπουργικό ζεύγος Κωνσταντίνου και Νατάσας Καραμανλή το κατιτί τους σε γούνα και δέρμα, ίσως και οι διακρίσεις, να μην είναι και ο καλλίτερος οιωνός για το μέλλον.

Πόσο μάλλον όταν αφορούν πολιτικούς με (μακροχρόνιο) παρελθόν, όπως του κ. Φ. Πετσάλνικου, το οποίο στην πιο επιεική εκδοχή του είναι κάπως αμφιλεγόμενο για την αποτελεσματικότητά του και για την μετρήσιμη προσφορά του στον τόπο. Όπως ακριβώς συμβαίνει με το παρελθόν και το πραγματικό έργο κάθε πολιτικού. Αλλά όπως συμβαίνει σε πανελλήνια κλίμακα και με το ΠαΣοΚ. Το οποίο, αν και κυβέρνησε στο παρελθόν (σχεδόν πάντοτε με κυβερνητικό παράγοντα τον νυν νέο πρωθυπουργό), σήμερα με τα στρογγυλεμένα, απολύτως νεοφιλελεύθερα και ακαθόριστα ευχολόγια, συμπεριφέρεται σαν να είναι εποχικό προϊόν. Σαν να μην έβαλε κι’ αυτό, για πολλά-πολλά χρόνια τα χεράκια του για να οδηγηθεί η χώρα στο σημερινό της κατάντημα, ιδίως σε ό,τι αφορά το πρόβλημα της διαφθοράς. Παρά τα διαλείμματα της κυβερνητικής περιόδου μετά το 1993.

Όμως, κάποια στιγμή οι πλακέτες και οι τιμές, τα τραγούδια και οι χοροί θα πρέπει να τελειώσουν. Ο κ. Φίλιππος Πετσάλνικος που εκτός από πρόεδρος της Βουλής είναι και βουλευτής Καστοριάς, θα πρέπει να καταστήσει γνωστούς και σαφείς τους στόχους του. Τι θα γίνει με την γούνα, και τι με την ρύπανση της λίμνης; Τι με την Αρχιτεκτονική Σχολή και πότε θα λειτουργήσει; Τι θα προγραμματιστεί σχετικά με το Πνευματικό Κέντρο; Τι θα κάνει για την ανεργία των πολύ και λιγότερο νέων, και τις παρασιτικές αντιαναπτυξιακές σπατάλες; Πώς θα εκσυγχρονιστεί το οδικό δίκτυο και τι θα απογίνουν οι αεροπορικές συγκοινωνίες; Πώς θα αντιμετωπισθεί η περιβαλλοντική υποβάθμιση της Καστοριάς και πώς μπορούν να αναδειχθούν τα εξαιρετικής ομορφιάς βυζαντινά μνημεία της πόλης; Αυτά είναι μερικά από τα ελάχιστα, τα στοιχειώδη, τα σχεδόν παντοτινά, και πάντως μέχρι τώρα επικίνδυνα χρονίζοντα προβλήματα της πόλης.

Για τα οποία είναι αμφίβολο αν κανείς εκεί, από τον Δήμο Καστοριάς των τιμών, των χειροφιλημάτων και ασπασμών, του έκανε την παραμικρή νύξη μέχρι τώρα. Εκτός κι’ αν περιμένουν να τα πουν με το ποδαρικό του 2010.