Από την στιγμή όμως που ξεπέρασε την δημιουργική του περίοδο – σε σχέση με το φεουδαρχικό καθεστώς έχουμε μια πολύ μεγάλη τεχνική, πολιτική και κυρίως οικονομική ανάπτυξη -, νοιώθει την απειλή της αλλαγής και προετοιμάζεται. Έχουν, οι καπιταλιστές, σημειωτέον πολύ καλοί μαρξιστές, πλήρη γνώση, ότι τα καθεστώτα αλλάζουν όταν δεν μπορούν πια να συνεισφέρουν στην κοινή προσπάθεια, όταν γίνονται εμπόδιο στην εξέλιξη. Αυτήν την εποχή ζούμε.
Ο καπιταλισμός αμύνεται!
Η μεγάλη συσσώρευση Κεφαλαίου, και το ξεπέρασμα των συνόρων, η λεγόμενη «παγκοσμιοποίηση», - που αφορά όμως μόνο το «Κεφάλαιο» τις «Αγορές!!», και όχι τους ανθρώπους – οδήγησε τις περίφημες Πολυεθνικές, σε νέα μορφή επιχειρήσεων, με μοναδικό σκοπό να διατηρήσουν τα κέρδη τους. Για το σκοπό αυτό, την διατήρηση υψηλού ποσοστού κέρδους, οι πολυεθνικές, κάνουν επενδύσεις σε τομείς που μπορούν να ελέγχουν με την υψηλή τεχνολογία, αλλά κυρίως με τον φόβο. Η πολεμική βιομηχανία είναι ο ιδεώδης τόπος – τρόπος φόβου, αλλά δεν αρκεί να καλύψει τις ανάγκες του κεφαλαίου.
Τομέας φόβου είναι και η υγεία. «Πριν από χρόνια» γράφει ο Ιβάν Ίλιτς, «είχαμε υγιείς κοινωνίες, που περιέκλειναν και μερικούς αρρώστους». Σήμερα το ιατρικό κατεστημένο πέτυχε να έχει το αντίθετο «Μια κοινωνία αρρώστων, με εξαίρεση κάποιους υγιείς». Στήριγμα του ιατρικού κατεστημένου, είναι το φάρμακο, η φαρμακοβιομηχανία. Και το καλό ακόμη φάρμακο γίνεται μαγικό χαπάκι, κάτι σαν το νερό του Καματερού. Κατορθώνουν, μ΄ αυτόν τον τρόπο, οι πολυεθνικές του φαρμάκου, να κρατούν υψηλά το ποσοστό κέρδους. Για να διατηρήσουν την δύναμή τους, παίρνουν βέβαια και κάποια μέτρα. Εμποδίσουν τους ιθαγενείς να αποκτήσουν χημεία, βασική επιστήμη για την ανάπτυξη του φάρμακου. Ξέρουν οι αστοί – μαρξιστές, ότι η επιστήμη σήμερα είναι άμεση παραγωγική δύναμη, που δεν υπήρχε την εποχή του Μαρξ, και που αγνοούν τα επίσημα κομμουνιστικά κόμματα.
Πως το εφάρμοσαν αυτό στην Ελλάδα; Απλά!
Ξεκίνησαν από τον «εθνάρχη» Καραμανλή, που ενώ αγόρασε πετροχημικό εργοστάσιο για λογαριασμό του ελληνικού Κράτους, όταν τον αγρίεψαν τα «αφεντικά» το έθαψε κάτω από οικολογικές ευαισθησίες. {ποτέ δεν μάθαμε ποιος τιμωρήθηκε για την κακή αυτή επιλογή. Ξέρουμε ότι την πλήρωσε το Δημόσιο}. Από το πετροχημικό θα μπαίναμε στη περιοχή της φίνας [ραφινάτης] χημείας. Την ίδια εποχή γίνεται προσπάθεια δημιουργίας φαρμακοβιομηχανίας στην Ελλάδα.
Από την δεκαετία του 1960, η Ελλάδα ήταν σε κρίσιμο σημείο να περάσει σε βιομηχανία παραγωγής δραστικών ουσιών, πρώτων υλών, για φάρμακα. Μέχρι τότε, η ελληνική βιομηχανία, έκανε μόνο φάρμακο από πρώτες ύλες που αγόραζε από το εξωτερικό. Η βιομηχανία ΧΡΩματουργεία ΠΕΙραιά [ΧΡΩΠΕΙ] προσπαθούσε να κάνει τα πρώτα βήματα . Δυστυχώς, ο πρωτεργάτης, βιομηχανικό μυαλό της εταιρείας μεσαίος αδελφός Γιάννης Σοφιανόπουλος σκοτώθηκε σε ένα περίεργο αεροπορικό ατύχημα(;) στην περίοδο της Χούντας. Τα άλλα αδέλφια, παρασύρθηκαν από τις προτροπές των «εθνοσωτήρων» αξιωματικών, και οικονομικών πρακτόρων των αμερικανών, προτίμησαν επενδύσεις αεριτζίδικες, σε όπλα, σε πετρέλαιο κλπ, και βούλιαξαν την ΧΡΩΠΕΙ.
Το όνειρο, και η προσπάθεια, παραγωγής ελληνικού φαρμάκου, που θα ήταν ένας φραγμός στην άνοδο των τιμών [του φαρμάκου] και τον περιορισμό της άσκοπης κατανάλωσης, ναυάγησε μπροστά στην ημιμάθεια και τη μίζα.
Το Κράτος με την πολιτική τιμών που ακολουθούσε, ευνοούσε την εισαγωγή φαρμάκων και την παραγωγή φασόν, απάλλαξε δε τους έλληνες από πνευματική εργασία, μη πάθουμε και πνευματική υπερκόπωση!
Με ένα μικρό παράδειγμα, ίσως γίνει κατανοητό πως με την πολιτική τιμών, εξουθένωναν την ΧΡΩΠΕΙ. Η τιμή του Αλγκόν ήταν 9 δρχ. το χάπι. Κάλυπτε ίσα – ίσα τα έξοδα και άφηνε ένα πολύ μικρό περιθώριο κέρδους. Ζητούσαμε επιμόνως μια αύξηση 10%, που θα κάλυπτε όλα τα έξοδα της εταιρείας. Στο εξωτερικό πουλούσαμε με πολύ πιο ψηλή τιμή. Ο ΕΟΦ, το αρνήθηκε κατηγορηματικά. Να μην γίνει το χάπι 10 δρχ. Όταν έκλεισε η ΕΛΒΙΠΥ [ΧΡΩΠΕΙ], και ο διαχειριστής ξεπούλησε τα περιουσιακά στοιχεία, η Μπέριγκερ που αγόρασε το Αλγκόν, το κυκλοφόρησε με τιμή 50 δρχ. το χάπι. Την τιμή και στις δυο περιπτώσεις ρύθμιζε ο πρόεδρος του ΕΟΦ, Γεράσιμος Καββαδίας, ο και διαχειριστής της εν πτωχεύσει ΕΛΒΙΠΥ!!.
Με την μεταπολίτευση, την περίοδο 1974 – 1980, και με την άνοδο του προοδευτικού κινήματος, που ακολούθησε την Χούντα, πολλοί επιστημονικοί σύλλογοι, χημικών, γιατρών, μικροβιολόγων, φαρμακοποιών, βιολόγων, γεωπόνων, μετά από συζητήσεις και συσκέψεις που κράτησαν χρόνια, κατέληξαν σε ένα κοινό πρόγραμμα για το φάρμακο , που υιοθέτησε το ανερχόμενο ΠΑΣΟΚ.
Το πρόγραμμα ζητούσε την οικοδόμηση Εθνικού Οργανισμού Φαρμάκων {ΕΟΦ}, την δημιουργία Εθνικής Φαρμακοβιομηχανίας, με αγορά του εργοστασίου ΧΡΩΠΕΙ, και κατασκευή ειδικών σύγχρονων μονάδων {π.χ. ινσουλίνης}, λειτουργία Εθνικής Φαρμακαποθήκης, για να καλύπτει τις εθνικές ανάγκες σε περιόδους κρίσης, εταιρεία ελέγχου της Αγοράς [ΦΑΡΜΕΤΡΙΚΑ], και εταιρεία παραγωγής παραϊατρικών προϊόντων {εξαγορά της ΝΤΑΙΜΣ στην Κόρινθο}.
Κάλυπτε το σύνολο των αναγκών, και οχύρωνε το Κράτος, αφήνοντας θέση και στις Πολυεθνικές, για τα καινούργια φάρμακα, εκεί που το ερευνητικό επίπεδο της χώρας δεν έδινε ακόμη ελπίδες επιτυχίας.
Με «το ΠΑΣΟΚ στη Κυβέρνηση και τον Λαό στη εξουσία», το κυρίαρχο ΠΑΣΟΚ έκανε πράξη το πρόγραμμα των επιστημονικών συλλόγων. Κτίστηκε ο ΕΟΦ έγιναν οι θυγατρικές του, αγοράστηκε εργοστάσιο φαρμάκου που μετατράπηκε με σύγχρονα ολοκαίνουργια μηχανήματα για παραγωγή ινσουλίνης, απέκτησε καινούργιο, μοντέρνο, εργοστάσιο παραγωγής αντιβιοτικών στην Πάτρα, αγόρασε την ΧΡΩΠΕΙ, Αγόρασε την μοντέρνα επιχείρηση παραγωγής συρίγγων μιας χρήσης, με αποστείρωση με ακτινοβολία γ στη Μαγούλα Αττικής {σύγχρονη μονάδα, προβληματική από έλλειψη ρευστού}, κατασκεύασε εργοστάσιο τεχνητού νεφρού στη Λάρισα. Η ΦΑΡΜΕΤΡΙΚΑ λειτούργησε και το Κράτος, ανά πάσα στιγμή γνώριζε με απόλυτη ακρίβεια, παραγωγή, εισαγωγές, εξαγωγές, αποθέματα όλων των φαρμάκων, επί πλέον, άρχισε και έρευνα Αγοράς για διάφορα προϊόντα.
Το μικρό εργοστάσιο συρίγγων της ΝΤΑΙΜΣ, συγχρονίστηκε με αυτοματισμούς, απέκτησε ένα επιστημονικό επιτελείο, από 2 χημικούς, 2 χημ. Μηχανικούς, δυο βιολόγους, ένα πληροφορικής, έναν φυσικό της ακτινοβολίας και μια οικονομολόγο.
Το επιστημονικό επιτελείο, συνολικά μιλούσε τις ακόλουθες γλώσσες. Αγγλικά, Γαλλικά, Ιταλικά, Γερμανικά, Ρουμανικά και Βουλγάρικά. Προγραμμάτιζε δε την πρόσληψη τεχνικού με αραβική κουλτούρα, γιατί η εταιρεία είχε προσανατολισμό τις εξαγωγές.
Έβγαλε προϊόντα εφάμιλλα των ευρωπαϊκών, και άρχισε μελέτες για νέα προϊόντα.
Έγινε κερδοφόρο.
Η ΧΡΩΠΕΙ, αγοράστηκε από τον ΕΟΦ, λίγο πριν αναλάβει η Κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ο εκλεκτός της Ν.Δ., παρέλαβε την επιχείρηση απαλλαγμένη από όλες τις υποχρεώσεις, και με 1,6 δις. δραχμές κεφάλαιο στη Τράπεζα.
Στο τέλος της κυβέρνησης Μητσοτάκη, παρέδωσε στη νέα ηγεσία, άδειο [κυριολεκτικά] ταμείο, μεγάλα χρέη, και αστεία παραγωγή. Η διοίκηση του εκλεκτού των Εβερτ, Γιαννάκου, Δ.Σ ο Σαββίδης Γιάννης, ακολούθησε τακτική απαξίωσης της Εταιρείας. Οι διάδοχοί αυτού, διορισμένοι από τον Υπ. Υγείας Σούρλα, Πρόεδρος Ψάρρης και Δ.Σ Βαγιωνάς, έκαναν προτάσεις για το πως θα μπορούσε να σταθεί δημιουργικά η Εταιρεία, για το συμφέρον του ελληνικού λαού, ενώ ο Σούρλας, το μόνο που ήθελε ήταν να μην κλείσει η ΧΡΩΠΕΙ στα χέρια του, και την διατηρούσε διασωληνωμένη.
Μετά τον Μητσοτάκη, η πολιτική για το φάρμακο της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, είχε αλλάξει. Γινόταν φανερό ότι ήθελε να απαλλαγεί από τον έλεγχό της. Πολιτική αδυναμία, ανικανότητα, πίεση, λάδωμα, όλα μαζί, δεν μπορώ να πω. Ξέρω ότι κατέβαλαν προσπάθεια να σβήσουν ότι σωστό είχαν κάνει προηγουμένως.
Στην ΧΡΩΠΕΙ, δεν βρήκαμε, η νέα διοίκηση, ούτε χρήματα, ούτε πρώτες ύλες Τα πάντα και οι πάντες έσπρωχναν στο κλείσιμο της εταιρείας. Δεν ήθελε όμως κανένας να αναλάβει την ευθύνη, το πολιτικό κόστος του κλεισίματος. Θελαν να κλείσει από αδυναμία λειτουργίας. Όμως η εταιρία, ενώ δούλευε μόνο με εξαγωγές και το Αλγκόν, κρατιόνταν. Για τις εξαγωγές του Αλγκόν στην Αφρική, ο αγοραστής πλήρωνε την πρώτη ύλη, και τα εργατικά έξοδα, και καλύπταμε όλα τα λειτουργικά έξοδα. Βοήθεια από πουθενά. Η Ν.Δ. ήταν πιο σωστή απ’ όλους. Δεν ήθελε το Κράτος μπακάλη. Το ΚΚΕ, με επικεφαλής στο εργοστάσιο το ανερχόμενο στέλεχος Β. Ξένο, έκανε το πάν να κλείσει την εταιρία. Από την στιγμή δε που πήραν την υπόσχεση να τους κάνουν όλους δημόσιους υπάλληλους, ξεπέρασαν κάθε όριο.
Τότε υπήρχε μια μεγάλη ένταση με τους ορούς. Θελαν να χτυπήσουν τη ΧΡΩΠΕΙ, και γράφανε για μολυσμένους όρους. Δεν είχαν βρεθεί μολυσμένοι οροί της ΧΡΩΠΕΙ. Ο Παπαδόπουλος, συντάκτης της «ΑΥΓΗΣ» έγραψε στην πρώτη της σελίδα: «Μολυσμένοι οροί της ΧΡΩΠΕΙ. Κινδύνεψαν άνθρωποι». Επισκέφτηκα τα γραφεία της ΑΥΓΗΣ. Εξήγησα ήρεμα στον κύριο αυτό, ότι δεν ήταν οροί της ΧΡΩΠΕΙ, αλλά άλλης εταιρίας. Σηκώθηκε όρθιος, και άρχισε να με βρίζει. Κινδύνεψαν παιδιά και δεν θα γράψω. Τον εξήγησα να γράψει και περισσότερα, αλλά δεν ήταν της ΧΡΩΠΕΙ, να αναφέρει την πραγματική εταιρία. Συνέχισε να φωνάζει. Ντράπηκα! Ήμουνα και κεντρική επιτροπή της ΕΑΡ. Σκέφτηκα είναι βλάκας ή κακοήθης; Πόσο θα ήθελα να είναι βλάκας!
Το ΠΑΣΟΚ, είδε και έτσι και αλλιώς, έκρινε ότι με το χρόνο η εταιρία ξανακέρδιζε σε πρεστίζ, και αποφάσισε να δράσει. Με ειδοποίησαν να δω τον Γιαννίτση, να συζητήσουμε τις δυνατότητες της Εταιρίας. Έκλεισε το ραντεβού. Τον επισκέφτηκα σε ένα γραφείο στο Κολονάκι. Ο Γιαννίτσης, σύμβουλος του Ανδρέα Παπανδρέου και κολλητός του Σημίτη [αργότερα υπουργός του Σημίτη] ήταν στην ώρα του. Δεν είπα λέξη εκτός από το καλημέρα. Με πέταξε δυο ισολογισμούς πάνω στο τραπέζι, με είπε είναι παθητικοί, και η εταιρία θα κλείσει. Και έφυγε. Τέτοια και τόσο σοβαρή συζήτηση για ένα πρόβλημα σαν αυτό, της ύπαρξης φαρμακευτικής βιομηχανίας στην Ελλάδα.
Την συνέχεια δεν θα την γράψω εγώ. Θα την αναφέρω όπως την σχολίασε ο έγκριτος δημοσιογράφος Γιώργος Βότσης, στην εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, της Παρασκευής 22 Δεκεμβρίου 1995
Τα λόγια και τα «έργα».
«Πολύ ωραία ακούγονται όσα είπε στη Βουλή ο υπουργός εθν. Οικονομίας Γ.Παπαντωνίου: Ότι πρέπει επιτέλους να αξιοποιηθεί η περιουσία του Δημοσίου (ιδιαίτερα στους τομείς Υγείας και Παιδείας) υπολογιζόμενη «ίσως και σε τρισεκατομμύρια». Ιδού, λοιπόν, ένα σκαστό παράδειγμα:
Τρία ολοκαίνουργια εργοστάσια διαθέτει ο ΕΟΦ (Εθνικός Οργανισμός Φαρμάκου): Αντιβιοτικών στην Πάτρα, ειδικών παραγωγών στην Παλλήνη και φίλτρων τεχνητού νεφρού στη Λάρισα. κόστισαν πάνω από 6 δις. και ολοκληρώθηκαν το1991. Δεν λειτούργησαν ποτέ!
Ωραία, επίσης, ακούστηκαν όσα είπε τις προάλλες ο ίδιος υπουργός για τη πάταξη της αισχροκέρδειας στο τομέα του φαρμάκου- με τα πανίσχυρα σ’ όλες τις κυβερνήσεις βρώμικα κυκλώματα. Ενδεικτικό το παράδειγμα: Εισαγωγή ορών ηπατίτιδας έκαναν η Ελλάδα και η Κύπρος. Γαλαντόμος η Ελλάδα αγόρασε σε υψηλότερες τιμές (ένα δισεκατομμύριο περίπου η διαφορά). Αντιπρόσωπος της προμηθεύτριας εταιρείας και στην Ελλάδα και την Κύπρο ο ίδιος. Ο ίδιος μάλιστα μετέχει στην επιτροπή κοστολόγησης φαρμάκων!
Αυτά τα μικρά ( υπάρχουν και πλέον σκανδαλώδη) παραδείγματα δεν είναι άγνωστα στους υπεύθυνους υπουργούς και άλλους αρμόδιους: Ένα εξαιρετικά αποκαλυπτικό άρθρο με τίτλο «ΠΑΣΟΚ και πολιτική στο φάρμακο» δημοσιεύτηκε στην «Εξόρμηση» (9-4-95). Αρθρογράφος η χημικός (μεταπτυχιακές σπουδές στη Γαλλία) Ντένια Παράσχη – Παπακώστα, διευθύντρια ποιοτικού ελέγχου και έρευνας στην ΕΛΒΙΠΥ Α.Ε. (πρώην ΧΡΩΠΕΙ), όπου εργάζεται από το 1972 (με έργο ζωής την ανάπτυξη της ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας και την πάταξη των κυκλωμάτων αισχροκέρδειας, είχε πρωτοστατήσει και στο αυτοδιαχειριστικό, πείραμα της ΧΡΩΠΕΙ).
Ε, λοιπόν: Η τολμηρή αρθρογράφος εξωπετάχτηκε από την ΕΛΒΙΠΥ ( η απόλυση της κοινοποιήθηκε με δικαστικό κλητήρα στις 6-12-95). Δεν την έσωσε ούτε το ότι είναι στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και δυο φορές υποψήφια βουλευτής του στον Πειραιά. Με τέτοια έργα πως, τάχα, να πείσουν τα ωραία λόγια του κ. Γ.Παπαντωνίου
Γ.Β.
Με τέτοιο ιστορικό παρελθόν του πολιτικού κόσμου, και ξεχωριστά της Ν.Δ. και ιδίως του ΠΑΣΟΚ, τι μπορούμε να περιμένουμε: Να ματώσουν τα δυο κόμματα από την κάθαρση; Να πληρώσουν όσοι σπατάλησαν την δημόσια περιουσία; Να πληρώσουν για να βγει η χώρα από την κρίση; Να πάνε φυλακή οι κλέφτες όποιοι κι’ αν είναι;
Και με εθνική, δική μας φαρμακοβιομηχανία, οι πολυεθνικές θα έβγαζαν το κέρδος τους από τα πρωτότυπα φάρμακα, θα διατηρούσαν το υψηλό ποσοστό κέρδους. Χωρίς όμως αντιπάλους, χωρίς ντόπια αντίδραση, κάνουν μόνοι τους παιχνίδι.
Εμείς θα διατηρούσαμε τον έλεγχο σε όλα τα κοινά και πιο χρήσιμα φάρμακα
Όλες οι στατιστικές δείχνουν ότι το μεγαλύτερο ποσοστό ανεργίας βρίσκεται στους νέους επιστήμονες. Μια σωστή βιομηχανική πολιτική – σημειωτέον κανένα κόμμα δεν έχει βιομηχανική πολιτική, η πολιτική του Μπάτση, σπουδαία το 1945, είναι λίγο ξεπερασμένη – θα έδινε μια μικρή διέξοδο στη επιστημονική ανεργία.
Θα δουλεύαμε και πνευματικά. Δεν θα ήμασταν μόνο τα γκαρσόνια της Ευρώπης.
Οι φίλοι μας οι ξένοι, «οι προστάτες μας» παίρνουν τα μέτρα τους βέβαια, για να μην έχουν ιθαγενείς αντιπάλους.
Διαθέτουν δύναμη που μπορεί να εκμαυλίσει κυβερνήσεις.
Όταν μάλιστα η ιθύνουσα τάξη του τόπου, κρατά γερά την παράδοση των μαυραγοριτών και των δωσίλογων!.
Διέξοδος: Μορφωτική επανάσταση, με οργάνωση με εσωτερικές διαφωνίες, δηλαδή με καθαρή δημοκρατία.
Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ;
Επιλογή σχετικών αναρτήσεων:
- ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΑΝΔΡΕΩΛΑ: Κοινωνικοί προσδιοριστές της υγείας
- ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΑΝΔΡΕΩΛΑ: Χρηματοδότηση υπηρεσιών υγείας
- ΝΩΝΤΑ ΤΣΙΓΚΑ: Η Υγεία στην «Προκρούστεια κλίνη»…
- ΠΕΡΔΙΚΚΑ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ: Πάλι το φάρμακο!
- ΠΕΡΔΙΚΚΑ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ: Ο λόγος για το φάρμακο
- ΝΩΝΤΑ ΤΣΙΓΚΑ: «Απροφύλακτα» και άλλα
- ΠΕΡΔΙΚΚΑ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ: Δύο πικρά λόγια για το ΙΚΑ
- ΝΙΚΟΥ ΚΑΡΑΜΑΝΙΔΗ: Το Ε.Σ.Υ., εμείς και ο Αρχιεπίσκοπος
- ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΥ ΟΡ. ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΗ: Το Γόρδιον και ο Σαγγάριος. Σκέψεις για την υγεία και το κοινωνικό κράτος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.