ΜΠΕΣΣΗ ΜΙΧΑΗΛ: Η Άτη των Ελλήνων

ένα σύντομο “παραμύθι” με όνομα…

Όταν στην Ελλάδα ζούσαν οι Έλληνες, πριν από μερικές χιλιάδες χρόνια, πίστευαν πως ο παντοδύναμος Δίας πιάστηκε στα δίχτυα της Εριδος και εκείνη γέννησε δυο κόρες την Άτη και τη Δυσνομία. Η Άτη, η μεγαλύτερη, όπως μας τη περιγράφει λεπτομερώς ο Όμηρος, είναι δυνατή, γρήγορη και αποτελεσματική στη διασπορά πολλών κακών ακόμη και μεταξύ των θεών! Η Άτη είναι συνώνυμη της άφρονος παραφοράς, παράνοιας και εγωιστικού αυτισμού. Ο Ζευς, αντιλαμβανόμενος το πάθημά του την άρπαξε από τα μαλλιά και την έδιωξε από τον Όλυμπο. Μόνο που πρόλαβε πριν η Δήμητρα να αντιληφθεί την απιστία και υποχρέωσε τον Δία να υποβάλλει τον γυιό του Ηρακλή στη δοκιμασία των άθλων σαν εξιλέωση. Η Άτη από τότε, σταλμένη στη γη, αποτελεί την απαρχή των δεινών της ανθρωπότητας, καθώς βαδίζει «πάνω από τα κεφάλια των ανθρώπων» προκαλώντας στα θύματά της τεράστιες πληγές, σκορπίζοντας αφειδώς την ανικανότητα για λογικές επιλογές καθώς τους καθιστά ανήμπορους να διακρίνουν το σωστό, το ηθικό και το δίκαιο. Συνοδεύεται πάντα από τις χωλές και άσχημες Λιτές (προσωποποιήσεις τις μετάνοιας) σταλμένες από τον Δία για να γιάνουν τις πληγές...

Τώρα στην Ελλάδα ζούμε οι νεοέλληνες. Και η πανάρχαια Άτη φαίνεται να έχει για τα καλά ξαναεγκατασταθεί τα τελευταία χρόνια (Δέκα; Είκοσι; Τριάντα;) σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας έχοντας καταφέρει με μαγικό αλλά όχι ανεξήγητο τρόπο, να κυριαρχεί παντού:
Στην πολιτική, παίζοντας με τα μυαλά των ανθρώπων, ιδιαίτερα στην άρχουσα τάξη έχει ενσπείρει τέτοια αφροσύνη, μωρία και υποκριτικό ψεύδος που, έκπληκτοι όλοι σχεδόν οι κυβερνώμενοι αναρρωτιόμαστε, ποιός τέλος πάντων είναι ο στόχος της «διακυβέρνησης» που υφιστάμεθα με άμετρη, λογόρροια εξόχως ασυνεπή και αναποτελεσματική ως πράξη, αλλά συνεπέστατη στην ανακόλουθη «μετρολογία» σε βάρος του συνόλου που έχει κατακυριεύσει τη ζωή μας.

Ενεοί από οργή όσο και ανήμποροι να αντιδράσουμε πραγματικά πέρα από αυτοκαταστροφικές εν πολλοίς διαδηλώσεις, παρακολουθούμε την πλημμυρίδα των βαρών μέσω των νόμων, μνημονίων, μεσο-μακροπρόθεσμων σχεδίων, λαθών, παραλείψεων, αυτών που (εκλέγουμε διαχρονικά και) εκλέξαμε πριν από δυο μόλις χρόνια να μας «κυβερνούν»! Με πλήρη αναστροφή ανάμεσα στα υποσχεθέντα που αποδεικνύονται ανέντιμα επικοινωνιακά τεχνάσματα για να υφαρπάξουν την ψήφο και στα «έργα» που ονομάζονται συνετή λιτότητα για όλους όσοι δεν μπορούν να ξεφύγουν από τις δαγκάνες της γραφειοκρατίας. Και σταδιακά έφεραν τη χρεωκοπία, που όμως παράδοξα δεν φαίνεται να αγγίζει τους πραγματικά ένοχους. Τελικά, μήπως η Άτη τους εμπνέει «με τη λογική της παράνοιας» (Ράμφος) για να σωθούν οι ίδιοι, να μας εξανδραποδίσουν όλους, ανεύθυνα ρίχνοντας σε μας όλο το βάρος των δικών τους επιλογών, διαπλοκών, πολιτικών, αδιάντροπα μετατρέποντας έναν ολόκληρο λαό σε λοιδορούμενο παράδειγμα-αποδιοπομπαίους τράγους, της λεγόμενης «Ενωμένης» Ευρώπης; Κι εμείς, γιατί δεν αντιδρούμε συλλογικά αντί να πέφτουμε σε συλλογική κατάθλιψη; Η Άτη φταίει;

Στην Οικονομία η Άτη, έχει κυριολεκτικά κεντήσει την καταστροφική έμπνευσή της για απληστία και υποκρισία στα μυαλά των εχόντων και κατεχόντων: Όλος αυτός ο εσμός από τραπεζίτες, κρατικοδίαιτους κεφαλαιοκράτες, λαμόγια, παρατρεχάμενους και διεφθαρμένους προύχοντες, έχοντας εξασφαλίσει σε εξωχώριους /φορολογικούς παραδείσους τα κακοκερδισμένα κεφάλαιά τους, φωνάζουν για επιπλέον μέτρα λιτότητας στα συνήθη υποζύγια, μισθωτούς και συνταξιούχους ώστε να συμπιεστούν οι δαπάνες του πολυέξοδου κράτους που οι ίδιοι εγκατέστησαν… Ακόμη περισσότερο, επιρρίπτουν στο κόστος εργασίας τη δική τους απληστία και κακοδιοίκηση παράγοντας διαρκώς ανεργία και δυστυχία, στο όνομα δήθεν του να ξαναγίνει ανταγωνιστική η χώρα για (ποιές;) επενδύσεις… Κόβουν μισθούς /συντάξεις, αυξάνουν και προσθέτουν άδικους φόρους για τα συνηθισμένα υποζύγια, αφήνοντας πάντα έξω τους αληθινούς μεγαλοκαρχαρίες, και, με αβάσταχτη υποκρισία, εγκαθιδρύουν το φαύλο κύκλο της ύφεσης /ανέχειας /φτώχειας. Ποιοί ; Αυτοί που υποσχέθηκαν σοσιαλισμό, κοινωνική δικαιοσύνη, ευημερία… Τόσο παράλογη αλλαγή, μόνο στην Άτη μπορεί να αποδοθεί.....

Στην Κοινωνία όμως το έργο της Άτης είναι ιδιοφυές: Ο αδίστακτος Κοινωνικός Αυτοματισμός μοιάζει να διείσδυσε παντού, σαν αναπόφευκτη μολυσματική πανδημία, με τη μία τάξη, τη Νέα των εχόντων και κατεχόντων εναντίον όλων των άλλων, με τη μία παράταξη εναντίον της άλλης, με τη μία συντεχνία εναντίον της άλλης, και στη μέση αυτού του χάους η συλλογική κατάθλιψη, η γενικευμένη ανασφάλεια, η αδιέξοδη οργή, η ανενδοίαστη εγκληματικότητα… Η Άτη μας μόλυνε όλους και σταδιακά πεθαίνουμε σαν κοινωνία. Στην Παιδεία, στην Υγεία, στην Δικαιοσύνη, στη Δημοκρατία η αρρώστια προχώρησε τόσο βαθειά, ώστε η αίσθηση της απελπισίας να κυριαρχεί εξουδετερώνοντας κάθε υγιές αντίσωμα ελπίδας…
Η Άτη κυριαρχεί. Ποιός θα την αρπάξει από τα μαλλιά να τη διώξει απ’ τη ζωή μας;
Υπάρχουν Άνθρωποι; Υπάρχει Κοινωνία;
Υπάρχει Νέμεσις; Υπάρχει Ελπίδα;

 Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 10 Νοεμβρίου 2011, αρ. φύλλου 615