ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΔΑΟΥΤΟΠΟΥΛΟΥ: Ο Γιώργος ο Αυστραλός

Μόλις τέλειωσε ο εμφύλιος και η χώρα άρχισε να επανέρχεται στα ειρηνικά έργα, αποφάσισε να αναζητήσει την τύχη του στη μακρινή Αυστραλία. Ήταν 25 ετών και είχε ήδη προσφέρει πολλά στην πατρίδα. Δύο χρόνια στο αντάρτικο κατά των κατακτητών, τέσσερα χρόνια στο Στρατό και με έναν αδελφό νεκρό ήταν μια πολύ μεγάλη προσφορά. Η απόφασή του να ξενιτευτεί απαλύνθηκε για λίγο με την υπόσχεση της καλής του, της Λαμπρινής, να τον ακολουθήσει στην μακρινή χώρα, μόλις εγκατασταθεί.
Δούλεψε σκληρά και αμέτρητες ώρες. Τριακόσιες εξήντα πέντε ημέρες το χρόνο, όπως και πολλοί άλλοι μετανάστες. Από το στάβλο της μεγάλης φάρμας, πέρασε στο επάγγελμα του ράπτη, όπου είχε και τη βοήθεια της γυναίκας του, που μόλις είχε φθάσει. Παρά τις πολλές ώρες, τα οικονομικά αποτελέσματα ήταν λιγοστά. Ένας συγχωριανός του, τον έπεισε να αλλάξει επάγγελμα όταν καρφώνοντας όρθια μια βελόνα στο τραπέζι, του δήλωσε ότι τα κέρδη που αναμένει από αυτή τη δουλειά είναι ανάλογα με τη σκιά της!.

Συνέχισε με ένα μικρό σούπερ-μάρκετ. Οι δουλειές πήγαιναν πολύ καλά, αλλά μόλις διέγνωσε ότι τα ταχυφαγεία είχαν μέλλον, αγόρασε την επιχείρηση «φις και τσιπς» ενός Ιταλού μετανάστη. Δουλειά εξαντλητική. Από τα χαράματα μέχρι τις 12 το βράδυ. Ποιότητα και εξαιρετικές σχέσεις με τους πελάτες, οδήγησαν την επιχείρηση σε μεγάλα κέρδη.
Ολιγαρκής και μετρημένος, επένδυε σταδιακά τα κέρδη σε ακίνητα και μάλιστα με δάνεια από τις Τράπεζες. Οι πετυχημένες αυτές επενδύσεις του δίνουν σήμερα τη δυνατότητα για μια άνετη ζωή και παράλληλα διασφαλίζουν και το μέλλον, παιδιών και εγγονών.
Σήμερα συνταξιούχος, χωρίς σύνταξη!, ήρθε για ένα ακόμη ταξίδι στην πατρώα γη, είκοσι χρόνια μετά το προηγούμενο. Τον εντυπωσίασαν οι πρόοδοι που έχουμε κάνει σε όλους τους τομείς. Δημόσιο και ιδιωτικό.

Τώρα που οι συζητήσεις για το μέλλον των συντάξεων δίνουν και παίρνουν είναι ενδιαφέρον να δούμε τι γίνεται στην Αυστραλία. Αν έχεις εισοδήματα από άλλες πηγές εκτός του μισθού, τότε η σύνταξη αρχίζει να μειώνεται από ετήσιο εισόδημα 25.000 δολαρίων για να μηδενιστεί στα 40.000 δολάρια οικογενειακού εισοδήματος!. Ο Γιώργος ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Παρόλο που δούλεψε 40 και πλέον έτη, ούτε αυτός ούτε και η γυναίκα του, εισπράττουν σύνταξη!. Εδώ πρόσφατα ανακαλύφθηκε ότι ένας συνταξιούχος με ετήσιο εισόδημα που υπερέβαινε τις 400.000 ευρώ εισέπραττε και το ΛΑΦΚΑ.

Πήγε και στο χωριό του, στο Δήμο Νεστορίου, να δει τα μέρη όπου μεγάλωσε και έκαμνε όνειρα. Τον υποδέχθηκαν με χαρά γιατί τον εκτιμούσαν για το ήθος και την εργατικότητά του.
Τα απογεύματα κάθονταν με άλλους συγχωριανούς στο κιόσκι, δίπλα στη βρύση που είχε εγκαταστήσει ο Δήμος στην πλατεία, ανταλλάσσοντας ιστορίες του χθες και του σήμερα. Παρατήρησε το κιόσκι. Είχε εμφανή τα σημάδια της εγκατάλειψης, αλλά κανείς δε νοιαζόταν για αυτό. Πρότεινε σε κάποιους να αναλάβουν δράση βάφοντάς το με υλικά δικά του. Συνάντησε απροθυμία. Την άλλη μέρα, ζήτησε από τον αδελφό του ένα πινέλο, αγόρασε ασβέστη και βερνίκι ξύλων και βάλθηκε στη δουλειά ο έφηβος των 84 ετών. Μέχρι το μεσημέρι το είχε τελειώσει και το αποτέλεσμα ήταν λαμπρό.

Την άλλη μέρα άκουσε κάποιον να ρωτάει έκπληκτος: Τι ωραίο που είναι το κιόσκι; Ποιος το έβαψε; Ο Γιώργος ο Αυστραλός, απάντησε ο ίδιος και θα ξανάρθω μετά από 20 χρόνια να το ξαναβάψω!. Και τους αράδιασε έναν εξάψαλμο γιατί τα περιμένουν όλα από το Κράτος και δεν κουνάνε το δακτυλάκι τους.
Αν μπορούσαμε αγαπητέ Γιώργη τόσο εσένα όσο και τους άλλους συμπατριώτες που ξενιτευτήκατε στα πέρατα της γης, να σας φέρναμε πίσω στα πατρώα εδάφη, η Ελλάδα θα γνώριζε μια νέα ακμή, μεγαλύτερη και αυτής του Χρυσού Αιώνα.