Ο Σταύρος πράγματι τον σκόρπισε στο κτήμα του, αλλά είχε αρχίσει να σουρουπώνει. Κουρασμένος από τις δουλειές της ημέρας, δεν αφαίρεσε από το τρακτέρ τον λιπασματοδιανομέα για να κουμπώσει τη φρέζα. Θα έρθω αύριο το πρωί, είπε στον εαυτό του, και θα είναι η πρώτη δουλειά που θα κάνω.
Πράγματι την άλλη μέρα, παρά την πρωινή πάχνη και το κρύο, κατά τις 8 το πρωί ήταν στο χωράφι. Καθώς πλησίαζε, η εικόνα που αντίκριζε ήταν πολύ διαφορετική. Το χωράφι είχε μια κατάμαυρη όψη. Σε λίγο πήρε την απάντηση. Είχε μαυρίσει από τις κάργες που έτρωγαν τον ζεόλιθο που είχε ρίξει! Τρελάθηκε. Δεν το πίστευε. Μετάνιωσα που δεν είχα πάρει μαζί μου την κάμερα, μου εξομολογήθηκε αργότερα. Ήθελα να έχεις ένα ντοκουμέντο και να το δείχνεις με εικόνα και ήχο σε όσους, όπως και εγώ, δεν πίστεψαν στα λόγια σου; Δεν πειράζει Σταύρο, τον παρηγόρησα. Φτάνει η μαρτυρία σου.
Να λοιπόν ένα ακόμη ντοκουμέντο του πόσο ηλίθιοι είμαστε ακόμη και απέναντι στις κάργες. Με ποιες γνώσεις οι κάργες κατάλαβαν ότι αυτό που έριξε ο Σταύρος στο κτήμα του ήταν ωφέλιμο και για αυτές; Από μικρός δεν έτρεφα εκτίμηση στις κάργες. Μάλιστα την εποχή που ήταν επικηρυγμένες πήρα και εγώ μέρος και εισέπραξα τα σχετικά αργύρια, μαζεύοντας αυγά και νεοσσούς από τις φωλιές τους στον Άγιο Λουκά των Γιαννιτσών.
Τώρα τις βλέπω με εκτίμηση και σεβασμό. Εγώ έμαθα για τις ευεργετικές ιδιότητες του Ζεόλιθου από τη χρήση του στη Γεωργία και Κτηνοτροφία στα 60 και βάλε χρόνια της ηλικίας μου. Αυτές το γνώριζαν από τα γεννοφάσκια τους! Αγαπητές κάργες, σας ζητώ συγνώμη και σας βγάζω το καπέλο μου!
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 27 Ιουνίου 2013, αρ. φύλλου 698
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.