9.11.19

Αναμονή

Πυκνό σκοτάδι κάλυπτε
αυτόν και τ’άλογό του
τον χώρο όμως καλά γνωρίζει
τον έχει στο μυαλό του.

Στα στιβαρά τα χέρια
τα χάμουρα ιδρώνουν
τα μάτια του όμως κι αυτά φωτιά
λεβέντες ανταμώνουν.

Σαν το σκοτάδι έφευγε
και πήρε να χαράξει
στο νου του όλα γύρισαν
και μπήκαν σε μια τάξη.

Στο στήθος του κρεμάει το κιάλι
σαν χάδι πιάνει το σπαθί
να κρατηθεί μην το τραβήξει
με δυσκολία προσπαθεί.

Με αγωνία γι’αυτόν μεγάλη
στέκει ασάλευτος βουβός
με το σπαθί γυμνό
να μπει στην πόλη
ήταν ο πόθος του αυτός κρυφός.

Η λίμνη ήρεμη σαν λάδι
καθρέφτης θέλει να γενεί
Έλληνες παλληκάρια να καθρεφτίσει
θαρρείς και αυτή αδημονεί.

Ω! Καστοριά πανέμορφη
η λευτεριά χαράζει
σε λίγο θα είσαι ελεύθερη
και για στολίδια θα φοράς
την γαλανόλευκη μ’ατλάζι.

Άγιε μου Μηνά, γονυπετούμε
δως μας τη λευτεριά
που λαχταρούμε
και ευλαβικά στην Καστοριά
αιώνες θα σε προσκυνούμε.

Στην πέτρα του Πατροκοσμά
να πάω να καθίσω
παππούλη, ελεύθερη τώρα πια
θέλω να ξεφωνίσω.

Και την καμπάνα την παλιά
για μέρες να χτυπάμε
γιατί ο Θεός το θέλησε
ελεύθεροι να πατάμε.

Στο σπίτι μου εις το Ντουλτσό
να μπω στην κάμαρά μου
που είπα στον πατέρα μου
και τώρα η σειρά μου.

Και την 11η Νοεμβρίου 1912
ακούστηκε στην Καστοριά
να ψάλει: Φιλόλαε Πηχιόνη,
η μαύρη νύχτα της σκλαβιάς
μ’εσένα τελειώνει

Ηρακλής Τόσκος 
ΟΔΟΣ, 6 Δεκεμβρίου 2007

1 σχόλιο:

  1. Αναγνώστης10/11/19

    Όταν μια επέτειος εμπνέει έναν αιώνα μετά, αυτό σημαίνει πως είναι μια μεγάλη Επέτειος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ