30.7.20

ΣΟΝΙΑΣ ΕΥΘΥΜΙΑΔΟΥ-ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ: Άργησες, καρδούλα μου…

«Ο κόσμος είναι επικίνδυνος, όχι εξαιτίας αυτών
που κάνουν το κακό, αλλά εξαιτίας αυτών 
που τους κοιτάζουν χωρίς να κάνουν τίποτα» 

Άλμπερτ Αϊνστάιν

Άργησες καρδούλα μου, 
άργησες πολύ
να το καταλάβεις πως
δεν είναι ο κόσμος όπως τον νόμιζες
κι όπως τον πίστευες.
Δεν το είχες καταλάβει
πόσο τα πράγματα είχαν αγριέψει
εκεί έξω.
Εκεί έξω, αλλ’όχι μακριά.
Δίπλα σου, κοντά σου,
μια ανάσα από σένα.

Πέρασες τόσα χρόνια
βλέποντας τους ανθρώπους 
που σε περιτριγύριζαν
όχι όπως ήταν
μα όπως ακριβώς τους ήθελες.

 Όχι πως δεν πάλεψες 
να αλλάξεις τα παιδιά τους-
αυτά είν’ευκολότερο
ακέραια να γίνουν,
τα ευλόγησε ο Χριστός μας. 

Κι ας σ’ το ‘λεγαν οι γύρω σου
πως ήταν ουτοπία.
Κι ας ήσουν ρεαλίστρια
κι ας μην εθελοτυφλούσες.

Επιρρεπής στην καλοσύνη ήσουν,
καρδούλα μου ευαίσθητη,
έκλινες στην καλή εκδοχή 
των πραγμάτων.
Και προπαντός των ανθρώπων.

Δεν το περίμενες 
πως έχουν γίνει θεριά οι άνθρωποι.
Όχι όλοι, μα πολλοί.
Περισσότεροι απ’όσους φανταζόσουν. 

Άρχισες, λοιπόν, μόλις τώρα,
στην εποχή της ωριμότητάς σου, 
να βλέπεις πώς στ’αλήθεια είναι:
τους βλέπεις να νοιάζονται
μόνο για το δικό τους «δίκιο»,
που άλλο δεν είναι απ’το συμφέρον.

Λαχτάρησες να τους ακούσεις
να υπερασπίζονται το δίκιο
και την αλήθεια
του καθενός σαν να ‘ταν των ίδιων.

Μα εκείνοι σιωπούσαν,
αυτό προτιμούσαν.
Ό,τι κι αν συνέβαινε πλάι τους,
ό,τι κι αν γινόταν μπροστά τους. 

Ζούμε σε καιρούς βουβαμάρας,
σε καιρούς που η σιωπή 
χρυσάφι και μάλαμα θεωρείται,
ακόμα κι όταν κάποιος 
αδικείται κατάφωρα,
ακόμα κι αν κάποιος ποδοπατείται,
όσο αγαπημένος τους κι αν είναι. 

«Η αλήθεια είναι σαν τη θεά την Άρτεμη,
όποιος τη δει γυμνή πεθαίνει»,
έγραφε ο παλιός σοφός μας φίλος
κι η άλλη μας φίλη κι αγαπημένη
πως το πληρώνει όποιος την δύναμη έχει
να λέει την αλήθεια όπως είναι.
Δίχως περιστροφές
με έναν και μόνο στόχο 
να καλυτερέψει ο κόσμος,
να γίνουμε όλοι καλύτεροι.
Δηλαδή να πετύχουμε αυτό ακριβώς
που η ζωή από μας ζητάει. 

Ε, λοιπόν, όχι! 
Ας μη βαυκαλιζόμαστε πια!
Συνενοχή καθαρή είναι,
απόλυτη και βαριά συνενοχή,
η σιωπή μας
όταν κάποιος αδικείται μπροστά μας
είτε γνωστός είτε όχι
είτε αγαπητός είτε καθόλου.

Γιατί εκεί φαίνεται ο άνθρωπος 
ο σπουδαίος
ο πραγματικός άνθρωπος
ο άνθρωπος με α κεφαλαίο
ο Άνθρωπος!

Κι όσο πιο γρήγορα αλλάξουμε ρότα,
όσο πιο νωρίς διορθωθούμε
τόσο πιο πολλές θα ‘ναι οι ελπίδες
να γίνει η ζωή ομορφότερη,
να γίνει ο ήλιος φωτεινότερος
κι η γη να γεμίσει λουλούδια
από τα πιο πλατιά χαμόγελα
των δίκαια ευχαριστημένων ανθρώπων. 
Των Ανθρώπων. 

Με την ευχή να αρχίσουμε από τώρα που στόχους βάζουμε να υπερασπιζόμαστε το δίκιο, σ’ όποιον κι αν αυτό ανήκει.

Καλή χρονιά σε όλους!
Σόνια Ευθυμιάδου-Παπασταύρου

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 23 Ιανουαρίου 2020, αρ. φύλλου 1018


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ