ΣΟΝΙΑΣ ΕΥΘΥΜΙΑΔΟΥ-ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ: Scripta manent ή scripta volant στην Καστοριά;

Εδώ και τριάντα χρόνια αρθρογραφώ στον τοπικό τύπο, έχοντας την ασφάλεια πως, ακόμη κι αν χάσω κάποιο ή και κάποια από τα άρθρα μου και συμβεί να το χρειαστώ, θα το βρω στη Δημοτική μας Βιβλιοθήκη. Τόσα χρόνια προσέχω όσο μπορώ περισσότερο οτιδήποτε κι αν γράφω (όχι πως έχω αποφύγει εντελώς τα λάθη, μεγαλύτερα ή μικρότερα), αφού ο μελλοντικός μελετητής ή ερευνητής που θα μου κάνει τη μέγιστη τιμή να βασιστεί στα γραφόμενά μου πρέπει να βασιστεί σε στοιχεία σωστά και ακριβή ―το οφείλω στον ίδιο, το οφείλω σε όλους. 

Η γραφή είναι βάσανο, μα το επιλέγεις. Κι αν οι ούτε καν αναγνώστες μόνο τη ροπή για προβολή διακρίνουν σαν κίνητρο, εμείς που γράφουμε ξέρουμε πως αυτός δεν είναι λόγος να μπεις στην απαιτητική διαδικασία της γραφής. Μιλώντας για μένα, ο μόνος λόγος που δημοσιεύω είναι για να μοιραστώ με τους άλλους, τους κατά κύριο λόγο άγνωστους σε μένα αναγνώστες μου, αυτό είναι απόρροια της διδασκαλικής μου ιδιότητας και μου δίνει μεγάλη χαρά.

Απαιτητική η γραφή και σε έρευνα, όταν αυτή απαιτείται. Όποτε, λοιπόν, προσωπικά χρειάστηκε να ερευνήσω κάποιο θέμα, στους δεμένους τόμους των τοπικών μας εφημερίδων ανέτρεξα· στους δεμένους κατά έτος τόμους, που αποτελούν σπουδαία και μοναδική πηγή για όσους ψάχνουν για λογαριασμό όλων. Γι’ αυτό και οι Βιβλιοθήκες και οι υπεύθυνες για τη λειτουργία τους δημοτικές αρχές οφείλουν να φροντίζουν να συνεχιστεί αυτή η σπουδαία υποχρέωση ―το χρωστούν στους μελλοντικούς ερευνητές, που θα θελήσουν να ασχοληθούν με το παρελθόν, κοντινό τους ή και πιο μακρινό, του τόπου.

Όπως, λοιπόν, εμείς οι εργάτες της γραφής κάνουμε αυτό που πρέπει, έχοντας στον νου μας τον τωρινό, μα και τον μελλοντικό ―μακάρι!― αναγνώστη μας, έτσι και η εκάστοτε δημοτική αρχή οφείλει να έχει στον νου της, όχι μόνο τον τωρινό, αλλά και τον μελλοντικό κάτοικο της περιοχής μας, μιας περιοχής που, μολονότι δείχνει πως φθίνει σε πληθυσμό, θα πρέπει να κρατήσει το επίπεδο του πολιτισμού της ψηλά, αν σέβεται τον τόπο και την ποιότητα της ζωής όσων των κατοικούν κι όσων θα τον κατοικούν στο μέλλον. Αυτό είναι το χρέος τους και πρέπει να το κάνουν ακόμη κι όταν προσωπικά νιώθουν να θίγονται από κάποια γραφόμενα κάποιων εφημερίδων. Αυτό το μπέρδεμα του προσωπικού με το θεσμικό είναι πολύ συνηθισμένο λάθος που κάνουν οι εκάστοτε άρχοντες, μολονότι είναι από τα πιο βασικά που πρέπει να ξεκαθαρίζουν μέσα τους αμέσως μετά την εκλογή τους, ακόμα και πριν από αυτήν. Το χρωστούν στον εαυτό τους, το χρωστούν σε όλους μας, το χρωστούν στον τόπο όπως τον ξέρουμε σήμερα, το χρωστούν και στους επόμενους, που όχι μόνο ελπίζουμε πως θα υπάρξουν, αλλά που πρέπει να βάλουμε όλοι ανεξαιρέτως τα δυνατά μας να υπάρξουν, προπαντός αυτό...

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 21 Ιανουαρίου 2021, αρ. φύλλου 1064.