ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΡΑΒΙΔΑ: Η σπηλιά του Δράκου (ΙΙ)

Τα έργα καταστροφής στην σπηλιά του Δράκου ξεκίνησαν τελικά. Ο μεγάλος βράχος που έφραζε την είσοδο και έπρεπε να συρθείς για να περάσεις από κάτω αποδείχτηκε πολύ αδύναμος μπροστά στα κομπρεσέρ, αλλά και την δίψα κάποιων πολιτικάντηδων για έργα βιτρίνας, και κάποιων εργολάβων για περισσότερα λεφτά.

Και μετά από αυτό αναρωτιέμαι αν τελικά αξίζει να νοιαζόμαστε, να στενοχωρούμαστε και να αντιδράμε, όταν κάποιοι καταστρέφουν φυσικά μνημεία με μόνο επιχείρημα ότι «θα έρθουν τουρίστες, θα βγάλουμε λεφτά!».
Αξίζει να αγωνιζόμαστε για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος σε μια πόλη όπου, λόγω των παλιότερων προβλημάτων με την γούνα, η λέξη "οικολόγος" είναι βρισιά;
Αξίζει να αντιστεκόμαστε, όταν απέναντι μας έχουμε να αντιμετωπίσουμε τους, ψυχικά εξαρτημένους από τις καρέκλες τους, τοπικούς πολιτικούς που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να κερδίσουν ψήφους προωθώντας έργα βιτρίνας και αδιαφορώντας αν καταστρέφουν ένα φυσικό μνημείο που μάλιστα δεν μπορούν να το επανορθώσουν; (τα σπήλαια χρειάζονται χιλιάδες χρόνια για να σχηματιστούν και δεν ξαναφτιάχνονται ούτε με αποφάσεις δημοτικών συμβουλίων ούτε με "εντάξεις" σε προγράμματα).

Το "στοίχημα" της δημαρχίας Παπουλίδη κερδίθηκε, το έργο ανατέθηκε, και οι παμφάγοι εργολάβοι ξεκοιλιάζουν ήδη το εσωτερικό της σπηλιάς του δράκου προκειμένου να γίνει το σπήλαιο "επισκέψιμο", γιατί, τι να το κάνουμε το σπήλαιο αν δεν μπορεί κάποιος να μπει με το κοστούμι και τα τακούνια για να θαυμάσει το εσωτερικό του, μουχλιασμένο από τα φώτα και κατεστραμμένο από τα κομπρεσέρ. Και μην μου απαντήσετε τις γνωστές πολιτικάντικες σαχλαμάρες του στυλ «έχουν ληφθεί όλα τα αναγκαία μέτρα» και «σύμφωνα με την μελέτη καμία καταστροφή δεν θα υπάρξει», γιατί έχω δει το σπήλαιο στην αρχική του μορφή, έχω δει και πολλά άλλα σπήλαια στην Ελλάδα (όλα θυσιασμένα στο βωμό του κέρδους), και απλά δεν πιστεύω πλέον κανέναν!
Το μόνο πράγμα που θα προσφέρει αυτό το έργο είναι, λεφτά στον εργολάβο, θέσεις στους μικροπωλητές για να πουλάνε φασόλια και τσάι στους τουρίστες, και η ευκαιρία να προσληφθεί και κανένας γνωστός σαν ξεναγός ή φύλακας ή οτιδήποτε άλλο. Και όλα αυτά βέβαια αν τελικά ολοκληρωθεί το έργο και δεν εγκαταλειφθεί, ως συνήθως λόγω έλλειψης χρηματοδότησης, σαν ξεκοιλιασμένο και άχρηστο κουφάρι, να θυμίζει την ανευθυνότητα και την επιπολαιότητα κάποιων δημοτικών αρχόντων.

Με όλους όσους χάρηκαν με το άκουσμα της θανατικής καταδίκης της σπηλιάς του Δράκου, έχω να πω μόνο ένα πράγμα: ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΧΑΡΕΙΤΕ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΒΓΑΛΕΤΕ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΝΤΑΣ, ΣΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΤΗΣ ΣΥΝΤΟΜΗΣ ΖΩΗΣ ΣΑΣ, ΑΥΤΟ ΠΟΥ Η ΦΥΣΗ ΧΡΕΙΑΣΤΗΚΕ ΑΙΩΝΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΙ.