Μας θυμούνται μόνο στις εκλογές κι όμως εμείς συνεπείς στο ηλίθιο πλέον ραντεβού τους πάμε και τους ξαναστέλνουμε να μας εκπροσωπήσουν. Αλήθεια τι γελοίο, αυτοί να εκπροσωπήσουν εμάς, χα! Δεν είναι για γέλια;
Η λέξη ντροπή έχει χάσει την σημασία της στην σύγχρονη Ελλάδα όταν πρόκειται για πολιτικούς, βέβαια όχι μόνο γι' αυτούς, αλλά αυτοί είναι δυστυχώς η βιτρίνα της χώρας.
Αν υπήρχε στην Ελλάδα το έθιμο του ιαπωνικού χαρακίρι δεν θα έπρεπε να έχει μείνει κανένας όρθιος. Κι όμως χωρίς ντροπή βγαίνουν στα κανάλια, στις εφημερίδες, στα καφενεία, παντού και ζητάνε να τους ψηφίσουμε (ή και πολλές φορές να τους ξαναψηφίσουμε)!
Θα έπρεπε ο νομοθέτης σ' αυτή την δύσμοιρη χώρα να έχει προβλέψει κάτι που να αποθαρρύνει όλους αυτούς να μπορούν με νόμιμο τρόπο να μας ανεβαίνουν στο κεφάλι (και να μη θέλουν να κατέβουν ποτέ!), ή τουλάχιστον να τους τιμωρεί άμεσα για όσα κακά έχουν κάνει.
Κάποτε στις αρχές της δεκαετίας του '80 είχε πει κάποιος από τους καλύτερους σύγχρονους έλληνες κωμικούς, θα ψηφίσω αυτόν που θα υποσχεθεί ότι θα κάνει το λιγότερο κακό! Πόσο σοφά και επίκαιρα λόγια και τότε και σήμερα κι απ' ότι φαίνεται για πάντα στην Ελλάδα. Τόσες καταστροφές, τόσο πόνο, τόση ανικανότητα, τόση αναξιοπρέπεια, τόσες προδοσίες, τόση ιδιοτέλεια, κι όμως τους φτύνεις και λένε ψιχαλίζει, δεν καταλαβαίνουν τίποτα και κανένα κι όμως τρέχουμε από πίσω σαν τα σκυλιά στο αφεντικό που ρίχνει ψίχουλα. Ντροπή μας!
Εμείς φταίμε για όλη αυτή την κατάσταση, ακόμα και για τις πυρκαγιές, για τους 65 νεκρούς, για την εθνική σφαγή που επιτελείται κάθε Σαββατοκύριακο ή μεγάλο τριήμερο στους δρόμους, για την ντροπή στα Ίμια, για την κατάντια της Παιδείας, της νοσοκομειακής περίθαλψης, του άθλιου ασφαλιστικού συστήματος (συγχωρήστε με αν ξεχνάω κάτι).
Εμείς φταίμε γιατί αν είχαμε συνείδηση θα τους στέλναμε εκεί που πρέπει και θα επιλέγαμε νέους, συνειδητοποιημένους, μορφωμένους, ανεπιτήδευτους, πατριώτες, ανιδιοτελείς, ευαίσθητους και ελεύθερους επιτέλους ανθρώπους να κυβερνήσουν την χώρα που γέννησε την Δημοκρατία, που την Ιστορία και την γλώσσα της διδάσκουν όλα τα μεγάλα πανεπιστημιακά ιδρύματα στον κόσμο, και που εμείς θέλουμε να αλλοιώσουμε και να καταργήσουμε.
Όμως όλα αυτά είναι ένα μεγάλο όνειρο, μια ελπίδα που δεν θα πραγματοποιηθεί ποτέ, γιατί είμαστε άξιοι της τύχης μας! Ντροπή μας!
Ευχαριστώ για την φιλοξενία,
Γεώργιος Λαζάρου Παπαγεωργίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.