Με αφορμή την στέγαση της Αρχιτεκτονικής Σχολής σχηματίσθηκε μια φράξια, μια παρωδία «σέχτας», στην οποία οι γονείς και οι μαθητές απλώς υποκινούνται, που αντιμάχεται υπόγεια το συμφέρον της Καστοριάς και δημιουργεί συνεχώς προσκόμματα. Στρατευμένη στην υπηρεσία, ή ακόμη χειρότερα στην δούλεψη μιας μικρής ομάδας υπολειμμάτων της δημοσιοϋπαλληλικής αντίληψης της δεκαετίας του 1980 σε στυλ Τσαουσέσκου, («δεν φεύγω, δεν φεύγω, εδώ θα μείνω»), της αντίληψης των κεκτημένων και των θώκων, θυμίζει σε αδρές γραμμές αυτά που συνέβαιναν εδώ και πολλά χρόνια στην Ολυμπιακή Αεροπορία. Στην οποία, η συζήτηση για την ιδιωτικοποίησή της ξεκίνησαν πριν 20 χρόνια, όταν η επιχείρηση βρισκόταν ακόμη σε επαρκώς καλή κατάσταση.
Κι΄ όμως εξ αιτίας των αντιδράσεων, των εκβιασμών, των διλημμάτων, των απειλών όσων θα θίγονταν από το ξεβόλεμα, έφθασε σήμερα η μεγάλη αυτή εταιρεία του κάποτε, να ικετεύει να την αγοράσουν. Να παρακαλεί να ξεπουληθεί όσο-κι’ όσο. Η ειρωνεία είναι ότι τα συνδικάτα που αερομαχούσαν για την ελληνοπρέπεια και την εθνική υπερηφάνεια της Ολυμπιακής και τα εθνικά χρώματα και τα σύμβολα (σαν κι’ αυτά που επικαλούνται οι γυμνασιομάχοι της Καστοριάς) σιγοντάρουν τώρα τις προσπάθειες γενικής εκποιήσεως, καθ’ ότι αντιλαμβάνονται ότι το σκάφος θα καταποντισθεί αύτανδρο.
Κάπως έτσι «αθώα», με ιδανικά ξεκίνησε η υπόθεση της Αρχιτεκτονικής Σχολής το 2003. Και σήμερα, 6 χρόνια αργότερα, σε Κοζάνη και Φλώρινα λειτουργούν τα Πανεπιστημιακά Τμήματα, ενώ δεν συμβαίνει το ίδιο στην Καστοριά. Στην οποία, κάπου-κάπου δίνεται η εντύπωση ότι κοντεύει στο νήμα, και ότι σύντομα η Σχολή θα αρχίσει επιτέλους την λειτουργία της στο κτήριο του 1ου Γυμνασίου (το μοναδικό που κρίθηκε και είναι κατάλληλο για την έδρα).
Κι’ όμως, σταθερά στην πιο κατάλληλη-«ακατάλληλη» στιγμή, αποκαλύπτεται εντελώς συμπτωματικά ότι δημιουργούνται διαρκώς νέα εμπόδια, και πως παράγοντες του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, όπως ο (καταγόμενος από τα Ιωάννινα) πρόεδρος της διοικούσας επιτροπής στην Κοζάνη κ. Χρήστος Μασσαλάς, βρίσκονται αντιμέτωποι απέναντι σε δήθεν ζοφερά διλήμματα και φαιδρές απειλές της ολιγάριθμης φράξιας γονέων και καθηγητών του 1ου Γυμνασίου, αλλά και ανώνυμων επιστολών, προσώπων που απειλούν να κάνουν το Γυμνάσιο Αρκάδι, αν έλθουν οι βάρβαροι. (Υπενθυμίζεται ότι «Βαρβάρους» είχε χαρακτηρίσει -«μεταφορικά» προφανώς- τους πανεπιστημιακούς και τους φοιτητές προηγούμενος διευθυντής του σχολείου, ενώ «πιθανούς εμπρηστές» της Κουμπελίδικης (…) και εν δυνάμει τρομοκράτες του αύριο, δημοτική σύμβουλος της Καστοριάς, που πρώτα και πάνω απ’ όλα δήλωσε ότι είναι εκπαιδευτικός. Η Μασσαλιώτις μπορεί να περιμένει).
Ανεξάρτητα από τα locals, αυτό που άρχισε να προκαλεί μεγάλη εντύπωση, αλλά και αρνητικό αντίκτυπο, είναι η υπερβολική ευαισθησία που δείχνουν σε κάθε ανώνυμο γράμμα, σε κάθε απειλή κατάληψης, ή άλλης αυτοδικίας, εκεί, στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας, αλλά και παράγοντες του υπουργείου Παιδείας. Κάθε φορά που ο νομάρχης Καστοριάς μεταβαίνει στην Αθήνα και προσπαθεί να τελειώσει τις εκκρεμότητες με την υπόθεση, του βγάζουν από τα συρτάρια 1-2 ανώνυμες επιστολές, γονέων ή των παίδων, ή των καθηγητών που εκτοξεύουν απειλές, αριστερά και δεξιά. Κυρίως δεξιά βεβαίως. Και αμέσως εξάπτονται από την υπερευαισθησία τους οι αρμόδιοι.
Την ίδια στιγμή, σύσσωμη η κοινή γνώμη της Καστοριάς, όπως εκφράζεται και μέσα από ψηφίσματα που πυκνώνουν τις τελευταίες ημέρες, ουσιαστικά απαιτούν από τον αρμόδιο υφυπουργό και το Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας, να σταματήσουν να χρονοτριβούν. Διότι δε είναι νοητό ολόκληρο κράτος να υποκύπτει δειλά σαν αγύμναστος νεοδιόριστος υπάλληλος, μπροστά στις γραφικές απειλές ανωνύμων, για δήθεν καταλήψεις και μακελειό και σε μεμονωμένους εκβιασμούς. Πόσο πιο ευαίσθητος από τον μέσο όρο, απέναντι στις ανησυχίες των μαθητών και των γονέων των μαθητών μπορεί να είναι ο πρόεδρος της διοικούσας επιτροπής του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας και ο κάθε υπηρεσιακός ή πολιτικός παράγοντας του υπουργείου; Και γιατί δεν υλοποιούν άμεσα, με αποφασιστικές κινήσεις και μέτρα τις αποφάσεις της κοινωνίας και της πολιτείας που έχουν πια περίπου καθολική αποδοχή; Αυτά είναι τα ερωτήματα που άρχισαν να διατυπώνονται ολοένα και πιο συχνά τις τελευταίες εβδομάδες.
Μήπως με την αδικαιολόγητη απραξία τους, παρεμβαίνουν ανεπίτρεπτα στην δημόσια ζωή μιας πόλης, καθορίζοντας αυθαίρετα και χωρίς καμμιά απολύτως αρμοδιότητα, τον χώρο των τοπικών κοινωνικών ζυμώσεων; Ποιος τους δίνει το δικαίωμα να μην εκτελούν άμεσα αυτό που έπραξαν σε γειτονικές πόλεις, σαν την Φλώρινα και την Κοζάνη; Ή μήπως, αυτό που μουρμουρίζεται, ότι δηλαδή η καθυστέρηση για την οποία ευθύνεται η έλλειψη αποφασιστικής πυγμής της Καστοριάς, ευνοεί άλλες πόλεις, όπως τα Ιωάννινα, πόλη καταγωγής του κ. Μασσαλά παρεμπιπτόντως, δεν είναι ακριβώς τυχαίο;
Μήπως και το γεγονός ότι ο κ. Φίλιππος Πετσάλνικος τάχθηκε πια απερίφραστα απέναντι στο καθολικό αίτημα της Καστοριάς, δεν είναι ούτε κι’ αυτό συμπτωματικό; Μήπως, η φήμη ότι στις επιδιώξεις κάποιων δεν έπαψε να είναι η λειτουργία της Σχολής σε ξενοδοχειακό γιαπί μακριά από την πόλη έχει κάποια σχέση, και για τον λόγο αυτό χρησιμοποιούν αχυρανθρώπους μεταξύ των γονέων και κηδεμόνων; Μήπως δεν είναι 2-3 γονείς και καθηγητές, αλλά κάποιοι άλλοι ηθικοί αυτουργοί, σκηνοθέτες και συντονιστές;
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 26.2.2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.