Κυκλοφόρησε, πρόσφατα το βιβλίο του George Finlay (Γεωργίου Φίνλεϋ) «Ιστορία της ελληνικής επαναστάσεως», τόμος πρώτος, πρώτη έκδοση Αθήνα 2008. Μετάφραση Αλ. Παπαδιαμάντη και φιλολογική επιμέλεια Αγγέλου Γ. Μαντά. Από το ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων, για τον κοινοβουλευτισμό και τη δημοκρατία. Με πρόλογο του προέδρου της βουλής Δημ.Σιούφα, από την ανέκδοτη έως σήμερα ελληνική μετάφραση του Αλ. Παπαδιαμάντη, αν και ο τελευταίος είχε αντιρρήσεις για κάποιες θέσεις του Finlay.
Ο Γεώργιος Φίνλεϋ, στο βιβλίο αυτό (σελ.85-98 και 133-142), υποστηρίζει ότι «Οι Σουλιώτες ήσαν Αλβανοί και μάλιστα κλάδος των Τσάμηδων, μιας των τριών μεγάλων διαιρέσεων των Τόσκηδων ... ». Έχω όμως τη γνώμη, βάσει στοιχείων μου ότι η άποψη αυτή δεν πρέπει να θεωρείται και απολύτως ορθή για τους εξής κυρίως λόγους.
Οι Σουλιώτες:
1) Ήσαν χριστιανοί ορθόδοξοι. Όχι μουσουλμάνοι.
2) Ομιλούσαν αρχήθεν, άπταιστα την ελληνική γλώσσα και όχι την Αλβανική. Ίσως να εγνώριζαν στοιχεία αλβανικής λόγω γειτνίασης ή να εδέχθησαν κάποιες επιρροές, συνήθεις άλλωστε στη Οθωμανική Αυτοκρατορία του 17ου και 18ου.
3) Είχαν όλοι τους ελληνικά τότε ονόματα και επώνυμα με τα οποία ήσαν γνωστοί σ' ολόκληρη την περιοχή Σουλίου (Κώστας, Γιώργος, Δημήτρης, κ.λπ., και επώνυμα Τζαβέλλας, Μπότσαρης, Δαγκλής, Δήμας, Τζίφρας, Μόκας, Τσούκας, Τζήμας κ.α.) και κανένας τους αλβανικό.
4) Τα ήθη, έθιμα και παραδόσεις ήσαν όλα ελληνικά.
5) Όταν εκδιώχτηκαν από τον Αλή Πασά των Ιωαννίνων, το 1803, η ένταξη τους στους ελληνικούς κοινοτικούς σχηματισμούς των Ιονίων Νήσων (κυρίως Κέρκυρα, Λευκάδα), Αιτωλοακαρνανία, Δυτική Πελοπόννησο (Αχαϊα, Ηλειδα) και Δυτική Μακεδονία (Καστοριά, Βογατσικό, Γέρμα, Κωσταράζι, γύρω στους 1000 κατοίκους) υπήρξε λίαν ομαλή, απρόσκοπτη και έγινε αμέσως αποδεκτή από τους ντόπιους. Αν ήσαν Αρβανίτες θα απερροφώντο πολύ δύσκολα από τις τοπικές κοινωνίες και
6) Όλοι τους προτίμησαν να ενταχθούν σε ελληνικές κοινότητες και κανείς δεν πήγε στην Αλβανία.
Τι καταδεικνύουν, συνεπώς, όλα αυτά. Απλούστατα, το αυτονόητο, δηλ. ότι οι Σουλιώτες ήσαν καθαρόαιμοι Έλληνες χριστιανοί πολίτες. Δεν ήσαν λοιπόν Αλβανοί, αλλ' ενδεχομένως «κράμα» Ελλήνων και εξ ελληνισθέντων Αλβανών και όπως τονίζει ο μεγάλος ιστορικός μας Κων /τίνος Παπαρρηγόπουλος «Η αλβανική φυλή εκράτυνε το μάχιμο της ελληνικής πνεύμα, η δε ελληνική ενεφύσησεν εις την αλβανικήν τα ευγενέστερα αισθήματα της φιλοπατρίας, της φιλομάθειας και της ευνομίας».
Εν τέλει επίσημη γλώσσα ήταν η ελληνική και θρησκεία η χριστιανική ορθοδοξία.
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 12.2.2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.