ΟΔΟΣ: Τόσο θορυβώδες το τίποτε

2.7.2009 | 499

Στην πολιτική, ταιριάζει απόλυτα η έννοια του «τα πάντα ρει». Μακροχρόνιοι πολιτικοί φίλοι ή ακόμη περισσότερο, στενοί συνεργάτες εξελίσσονται αστραπιαία σε αντιπάλους. Άλλοτε πάλι (σπανιότερα όμως αυτό), αντίπαλοι και εχθροί γίνονται στο τέλος φίλοι και σύμμαχοι. Όλα αυτά, όταν συμβαίνουν -και συμβαίνουν συχνά- δεν είναι πάντοτε κάτι το απαραίτητα κακό. Αρκεί βεβαίως οι ζυμώσεις που οδηγούν σ’ αυτές τις μεταβολές να εξελίσσονται στο φως, να γίνονται δημόσια. Και για να υπάρχει φως, ειδικά στις ριζικές μεταμορφώσεις, πρέπει να παρέχονται εξηγήσεις. Ειλικρινείς εξηγήσεις και διαβεβαιώσεις.

Στην Καστοριά οι εγγραφές, διαγραφές, μεταγραφές και προγραφές των πολιτικών σχέσεων στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας αποτελεί το αγαπημένο χόμπυ. Καθ’ ότι στο ΠαΣοΚ, των ανδρών επιφανών, κυριαρχεί η σιωπή.

Έτσι όλη η σχετική «δραστηριότητα» των παρασπονδιών εξαντλείται στις παρυφές, τους προθαλάμους και στα πέριξ του κυβερνητικού κόμματος. Εκεί που κανείς δεν γνωρίζει τι του ξημερώνει η επαύριον. Δεν γνωρίζει δηλαδή, εάν οι σημερινοί πολιτικοί του φίλοι, θα είναι και αύριο φίλοι του. Όμως και στο ζήτημα αυτό, όλα γίνονται εν κρυπτώ, και οι θεατές (πολίτες) απολαμβάνουν, χωρίς εξηγήσεις και άλλες περιττές φλυαρίες, το αποτέλεσμα των συσχετισμών που διαμορφώνονται στο άβατο της Νέας Δημοκρατίας. Όχι μόνο εν κρυπτώ, αλλά και εν απαραβύστω.

Για παράδειγμα -στο παρελθόν- θρυλική ήταν η εμφυλιακή αντιπαλότητα των Κωνσταντίνου Σημαιοφορίδη και Γεωργίου Καπαχτσή. Παρεμπιπτόντως, ποτέ δεν εξιχνιάσθηκε η (τότε) παρασκηνιακή συνεργασία του Κ. Σημαιοφορίδη με τον Φ. Πετσάλνικο.

Αργότερα πάλι, πολλοί θα θυμούνται το πολιτικό φλερτ του Δημητρίου Παπουλίδη (που προήλθε από το ΠαΣοΚ) με την Νέα Δημοκρατία, και ειδικά στην εποχή της εσωκομματικής παντοδυναμίας του Κ. Σημαιοφορίδη (κι αυτή η παρασκηνιακή συνεργασία δεν εξιχνιάσθηκε). Όπως και τις θεαματικές διακυμάνσεις της πολιτικής σχέσης του τ. δημάρχου Καστοριάς με τον (παντοτινό) βουλευτή του ΠαΣοΚ που κινούνταν μεταξύ των ορίων του κακού και του χειρίστου.

Στις σημερινές εποχές, η ρευστότητα των πολιτικών και έμμεσα και προσωπικών σχέσεων, ενσαρκώνεται στο παράδειγμα των κκ. Κωνσταντίνου Λιάντση (νομάρχη Καστοριάς) και Παρασκευής Μπουζάλη (βουλευτή Καστοριάς της ΝΔ). Οι σχέσεις τους ξεκίνησαν με την εκλογή της δεύτερης, από μια φαινομενικά τουλάχιστον «αδιάφορη» κομματική συγκατοίκηση.
Στην συνέχεια, πέρασαν στην ψυχρότητα και την απόλυτη αποξένωση. Μάλιστα για ένα σημαντικό χρονικό διάστημα ο ένας ήταν περίπου ανύπαρκτος -πολιτικά και εσωκομματικά- για τον άλλο, με εξαίρεση τα απολύτως τυπικά. Μέχρι και στα δελτία τύπου και στις φωτογραφίες που διένειμαν, απουσίαζε από το κείμενο ή το φόντο ο άλλος.

Σήμερα όμως, η εγχώρια ειδησεογραφία, βομβαρδίζεται ξαφνικά με φωτογραφίες, ρεπορτάζ και δελτία τύπου από τα στιγμιότυπα ενός θερμού πολιτικού ειδυλλίου μεταξύ των ίδιων προσώπων. Το οποίο, προκαλεί κατάπληξη.

Όχι μόνο διότι ποτέ άλλοτε μέχρι τώρα δεν ήταν τόσο θορυβώδες το τίποτε, δηλαδή το (για την Καστοριά) αποτέλεσμα των νεόκοπων κοινών «προσπαθειών», νομάρχη και βουλευτή, όσο και διότι κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει με λογικούς πολιτικούς όρους, πώς είναι δυνατό, ένας, κατά κοινή ομολογία, έμπειρος και ώριμος πολιτικός σαν τον νομάρχη Καστοριάς, που όπως φημολογείται ετοιμάζεται να διεκδικήσει για τον εαυτό του το βουλευτικό αξίωμα, να εκτίθεται στον ρηχό πολιτικό περίγυρο της βουλευτού.

Η οποία, ναι μεν εκπροσωπεί ένα ιεραρχικά «ανώτερο» βαθμό πολιτικής εξουσίας, σε σύγκριση με το νομαρχιακό αξίωμα, αλλά στα χρόνια της θητείας της, στο ύπατο αξίωμα του κυβερνητικού βουλευτή, έχει σε πράξεις και αποτελέσματα, πενιχρό απολογισμό.

Προς τι λοιπόν, και ποια σκοπιμότητα υπηρετείται με την θερμή αυτή πολιτική συνεργασία, που προσεγγίζει τα όρια της ταύτισης; Μιας ταύτισης που παραμένει χωρίς εξηγήσεις και δικαιολογίες; (εκτός κι’ αν αυτό σημαίνει ότι η βουλευτής Καστοριάς επιστρέφει ως πολιτικός στην περιοχή της… πρωτεύουσας, ή ετοιμάζεται να δοκιμαστεί στον χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης). Προς τι, οι ρήξεις του νομάρχη με άλλες (όπως με την νέα υποψήφια κ. Μαρία Αντωνίου), και τους άλλους υποψηφίους, για τον νεοδημοκρατικό βουλευτικό θώκο και η σύμπλευση με την προϊούσα φθορά της κ. Μπουζάλη;

Προφανώς, γι΄ αυτή την παράδοξη πολιτική φιλία, αιτία δεν είναι ο θαυμασμός του παλαίμαχου νεοδημοκράτη, στις περίφημες και αμφισβητηθείσες ΜΒΑ πανεπιστημιακές περγαμηνές της βουλευτού στο πανεπιστήμιο του Harvard.

Προφανώς επίσης, το αληθινό κίνητρο, δεν θα αργήσει ίσως να αποκαλυφθεί, όπως δεν θα αργήσει να φανεί αν πίσω απ’ όλα αυτά τα κάπως θεατρικά, υπάρχει έστω και λίγη ουσία.

Μέχρι τότε όμως, έτσι ανεξήγητα όπως θα παραμένουν τα μίση, οι αγάπες και τα πολιτικά πάθη, θα αποδεικνύουν και την έμπρακτη περιφρόνηση που δείχνουν οι πολιτικοί μας προς τον λαό της Καστοριάς. Στον οποίο ουδέποτε απολογούνται, ούτε για το καλό, ούτε για το κακό. Και ουδέποτε εξηγούνται.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 2 Ιουλίου 2009, αρ. φύλλου 499