ΟΔΟΣ: Εξωεργασιακά προνόμια

Η μεταφορά και διασπορά των δημοτικών υπηρεσιών του διευρυμένου πια Δήμου Καστοριάς, εντός και κυρίως εκτός της πόλης, στις κοινότητες που ενσωματώθηκαν στον Δήμο, αν και επιβεβλημένη όπως υποστηρίζεται, μοιάζει μέχρις στιγμής να είναι βιαστική και χωρίς την μελέτη των επιπτώσεων.

Όχι μόνο για τα οικονομικά του Δήμου, που ασφαλώς και θα απαλλαγούν από εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ περιττές δαπάνες, αλλά κυρίως για τις επιπτώσεις στο επίπεδο της καθημερινότητας των πολιτών, με βάση χωρικά και πληθυσμιακά δεδομένα. Η επιτυχία ή η αποτυχία του σχεδίου και των αποφάσεων αυτών, θα φανεί στο βραχυπρόθεσμο μέλλον.

Βεβαίως, είναι φυσικό ότι, οι μεταφορές των υπηρεσιών προκαλούν μια μικρή μεταβολή (όχι όμως και ανατροπή), στην εκτός εργασίας καθημερινότητα των στελεχών και των υπαλλήλων των υπηρεσιών αυτών. Ίσως ορισμένοι να χρειάζονται περισσότερο χρόνο μετάβασης στην υπηρεσία τους. Έστω κι’ αν οι αποστάσεις είναι περίπου αμελητέες, ακόμη και μετά την μεταφορά των υπηρεσιών αυτών, σε σύγκριση με τα δεδομένα της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης ή και άλλων μικρότερων πόλεων (Πάτρα, Λάρισα κ.ο.κ.), είναι ελάχιστες χρονικά και χιλιομετρικά.

Επομένως, όσα φημολογούνται μέχρις στιγμής, ότι δηλαδή θα αναλάβει ο Δήμος Καστοριάς την… υποχρέωση και το κόστος μεταφοράς των στελεχών στις διακτινισμένες υπηρεσίες τους σε καθημερινή βάση, μοιάζουν αδικαιολόγητα, και ίσως μη νόμιμα.

Πρωτίστως, διότι ακούγεται πολιτικά ανόητο να μειώνεται το κόστος από την μια πληγή (των ενοικίων), και να προκαλείς δαπάνες και σπατάλες από την άλλη. Αλλά και διότι, ο Δήμος θα υποκαταστήσει χωρίς λόγο και δικαιολογία, στην παροχή των υπηρεσιών μεταφοράς, ένα σημαντικό κεφάλαιο της πιο συνηθισμένης επιχειρηματικότητας: της μεταφοράς προσώπων και αγαθών.

Δευτερευόντως, διότι ακόμη και λογικό να ήταν, την ίδια φροντίδα θα έπρεπε να δείξει ο Δήμος και για τους απλούς δημότες που θα θέλουν να μεταβούν στις υπηρεσίες, στις νέες εγκαταστάσεις τους. Σ’ αυτή την περίπτωση όμως, το αίτημα των δημοτών να μεταβαίνουν στις υπηρεσίες του Δήμου για τις συναλλαγές τους με δημοτικό λεωφορεία, ακούγεται παράδοξο. Στην πραγματικότητα και οι δυο περιπτώσεις, είναι το ίδιο παράλογες.

Σε μια εποχή που οι δημότες της Καστοριάς πλήττονται από την ανεργία και την οικονομική κρίση, κάθε απόφαση που θα εδραιώνει (πόσο μάλλον που θα διευρύνει και προσθέτει), εξωεργασιακά προνόμια σ’ όσους, αν μη τι άλλο είναι τυχεροί που έχουν την δουλειά τους (άλλοι μετακομίζουν εκατοντάδες χιλιόμετρα όταν βρίσκουν εργασία), θα είναι διπλά αθέμιτη και σκανδαλώδης. Προφανώς δεν θα είναι δύσκολο να γίνει κατανοητό ότι κάθε τέτοια σκέψη, στέλνει τον τόπο ολοταχώς στο παρελθόν.