30.3.11

ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν

Αγαπητή ΟΔΟΣ

Μετά τις πρόσφατες δηλώσεις του βουλευτή Καστοριάς κ. Φιλίππου Πετσάλνικου, (τις οποίες αμερόληπτοι, αντικειμενικοί και προπαντός αδιάφθοροι φορείς της ενημέρωσης παρουσίασαν σαν δηλώσεις του προέδρου της Βουλής των Ελλήνων), ότι δηλαδή είναι τραγωδία για την χώρα η απένταξη από τα κοινοτικά κονδύλια του έργου της πιλοτικής αποναρκοθέτησης του Γράμμου που έγινε επί Νέας Δημοκρατίας και ότι όπου νάναι θα οδηγηθούν στην γκιλοτίνα οι υπεύθυνοι, είχα πραγματικά αρχίσει να ανησυχώ για τις συναισθηματικές αντοχές του ΠαΣοΚ.

Που αντί να εκλαμβάνει σαν τραγωδία την κατάσταση της χώρας, στην οποία και το ίδιο την οδήγησε, οδύρεται για τον κουμπάρο του Καραμανλή. Αντί να κρύβονται για το κατάντημα της Καστοριάς, αυθαδιάζουν κι’ από πάνω.

«Το γαρ πολύ της θλίψεως» θα τους κλόνισε σκεφτόμουν, μαζί και το περίσσευμα των κολάκων, επαιτών και άλλων που γλύφει εκεί που πτύει και τ΄ αντίστροφο. Που εξακολουθεί να τους παρουσιάζει σαν ανεύθυνους, κάτι σαν περαστικούς. Γι’ αυτό και λαλιά δεν βγάζουν για τα πολιτικά εγκλήματά τους.

Έτσι είχα αποφασίσει να μην ασχοληθώ και πάλι με δαύτους. Και ιδίως τους θλιβερούς κόλακες τους.
Ώσπου, σήμερα άκουσα στις ειδήσεις ότι το βράδυ της Τρίτης 8 Μάρτη τηλεφώνησε ο αιμοσταγής πια δικτάτορας της Λιβύης «συνταγματάρχης» (ναι έτσι τον αποκάλεσαν!) Καντάφι στον Γεώργιο Παπανδρέου, και ο τελευταίος σε βαρυσήμαντη τοποθέτηση του, συνέστησε στο ιστορικό ίνδαλμα του Παπανδρεϊσμού, να πάρει όσες πρωτοβουλίες χρειάζονται για να αποφευχθεί η ανθρωπιστική κρίση στην Λιβύη! Ναι αυτά του είπε!

Και ήλθε η καρδιά μου στην θέση της. Αφού ένας γνήσιος Παπανδρέου, πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, 3ος κατά σειρά πρωθυπουργός της ίδιας οικογένειας, χαρακτήρισε σαν ανθρωπιστική κρίση (!!) την γενοκτονία των εξεγερμένων Λίβυων, τους οποίους, ο οικογενειακός φίλος του προσωπικού φίλου και πολιτικού ευεργέτη του Καστορίας, βομβαρδίζει και δολοφονεί με μαχητικά αεροπλάνα, άρα οι ατάκες περί τραγωδίας είναι μάλλον άλλα λόγια να αγαπιόμαστε. Στάχτη στα μάτια.

Από την άλλη όμως, δεν σου κρύβω, ότι προβληματίστηκα κιόλας. Όσο είχα αρχίσει να ελπίζω ότι στο DNA του πρωθυπουργού, ίσως και να επικρατούσαν τα αμερικανικά γονίδια του πείσματος και της προσπάθειας, οι συμβουλές του προς τον φίλο της οικογένειάς του, σαν δειλία και ατολμία μ’ ακούστηκαν, κι’ όχι σαν ευγένεια.

Αν με την ίδια «αποφασιστικότητα» των ροδαλών παρειών υπερασπίζονται τις θυσίες του ελληνικού λαού για την έξοδο από την κρίση, αρχίζω να υποψιάζομαι ότι μπορεί και νύχτα να φύγουν. Και να ξαφανιστούν από προσώπου γης όπως έκανε ο προηγούμενος πρωθυπουργός. Ο τραγωδός.

Ο αμετανόητος Νεοδημοκράτης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ