Ελεύθερος Τύπος, 4 Ιουλίου 1990
Δημήτρης Ρίζος
Από τη Θεσσαλονίκη έρχεται η οργισμένη επιστολή. Μου γράφει:
Όταν οι λαοί των χωρών του υπαρκτού σοσιαλισμού γκρεμίζουν τους εργατοπατέρες και το σοσιαλισμό τους, στη χώρα μας ασύδοτοι οι βασιβουζούκηδες και «προοδευτικοί» παρακεντέδες μας γυρίζουν πίσω δεκαετίες και μας αναγκάζουν να ζούμε με σπαρματσέτα! Με ποιο δικαίωμα το λούμπεν προλεταριάτο της ΔΕΗ μας επιβάλλει τη δικτατορία του σκότους; Χρεοκοπημένοι και παρηκμασμένοι εργατοπατέρες, πάψτε να ασχημονείτε, δεν θα σας επιτρέψουμε να μας μεταβάλλετε σε Αιθιοπία!...
Κύριε εισαγγελέα, που αρχίζουν τα δικά μας δικαιώματα και ποιος θα μας τα κατοχυρώσει; Μήπως φτάσαμε στο σημείο στην αυτοδικία να απαντούμε με αυτοδικία;
Ιωάννης Εύδος
Διπλ. Μηχανολόγος Μηχ/κός.
Αγαπητέ Παναγιώτη,
Αυτά έγραφα πριν από είκοσι ένα χρόνια. Τώρα το σκηνικό άλλαξε. Εγώ – στο κρεβάτι και δίπλα μου ο οξυγονοποιητής και νεφελοποιητής για να μου δώσουν παράταση ζωής, αν, βέβαια, η ΔΕΗ τους δώσει ρεύμα, καθότι πάσχω από Χ.Α.Π. (χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια).
Το κράτος μας, ως πάσχον από Χ.Ακ. (χρόνια ακράτεια) χέστηκε (βλέπε λεξικό Γ.Μπαμπινιώτη), αν ψοφήσω επειδή η ΔΕΗ έκοψε το ρεύμα. Αλλά μήπως είμαι ο μόνος; Η Δημοκρατία μας έμπλεος χαράς οδεύει πλησίστια, λικνιζόμενη και δακτυλοδεικτούμενη (!) με το νταούλι της ζητιανιάς και νταουλιέρη τον Πρόεδρο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, πουλώντας τη ΔΕΗ όσο-όσο, καθότι «Ο βλάχος κέρδισε μεν ορολόϊ, αλλά επειδή δεν ξέρει να το κουρδίζει, το άλλαξε με κομπολόι…».
Κύριε Μπαϊρακτάρη, συγγνώμη που δε μπορώ να συνεχίσω, μόλις μου κλείσαν το ρεύμα και μου λείπει οξυγόνο.
Σε χαιρετώ, λοιπόν, με αγάπη, δε σε αποχαιρετώ όμως, διότι θέλω να δω, εγώ ο μαζόχας, τα περιττώματα των περιττωμάτων που «φάγαμε μαζί».
Ιωάννης Εύδος
Επιλογή σχετικών αναρτήσεων:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.