ΣΙΩΠΗΛΑ
Σε μια πόλη σαν την Καστοριά, στην οποία τις τελευταίες δεκαετίες δεν έχει παρατηρηθεί παρά σχεδόν ποτέ, σχεδόν κανείς βαθμός οργανωμένης ή συντονισμένης κοινωνικής συνείδησης και δράσης, πρόβλημα που οφείλεται στην βαθύτατη εσωστρέφεια της καστοριανής κοινωνίας από την οποία υποφέρει ο τόπος, και που εν τέλει είναι πρόβλημα παιδείας και καλλιέργειας, η θέα δεκάδων «αγανακτισμένων» πολιτών να συντάσσονται στο ευρύτερο κοινωνικό κίνημα διαμαρτυρίας με έκφραση στην Ελλάδα και ιδίως στα υπόλοιπα κράτη της Ευρώπης και της Αμερικής, ήταν μια αληθινά πρωτόγνωρη εμπειρία και ευχάριστη έκπληξη.
Ήταν στο τέλος της π. Άνοιξης, όταν οι «αγανακτισμένοι», ευθυγραμμισμένοι στο γενικότερο κλίμα το οποία και εξέφρασαν, έστω κι’ αν ήταν λίγοι σε σύγκριση με όσους στην Καστοριά ξεπέρασαν το όριο της απόγνωσης που προϋπήρχε και απλά επιδεινώθηκε με την οικονομική και εθνική κρίση, έστω κι’ αν δεν κατόρθωσαν να αναστρέψουν την δυσμενή κατάσταση, αναμφίβολα κράτησαν ζωντανή την ελπίδα, ότι η κοινωνικότητα της πόλης, και ιδιαίτερα των νέων κατά κόρο ανθρώπων, δεν εκφράζεται απαραίτητα μέσα από τα γνωστά μοτίβα και στερεότυπα της νεοκαστοριανής πειθαρχίας. Και μια που το επιτρέπουν οι μέρες, δεν ενυπάρχει σε ένα είδος σιγοκαίοντος πάθους που εκτονώνεται στιγμιαία και άγαρμπα, μέσα από το γνωστό υπερβολικό σκηνικό των καρναβαλιών, υπό το πρόσχημα του ξεφαντώματος.
Για την ΟΔΟ, η θέα τους, τις ημέρες της σιωπηλής διαμαρτυρίας τους, όταν έμεναν συγκεντρωμένοι, αλλά ιδιαίτερα η κάπως ακτιβιστική τους ενέργεια να ενεργήσουν ποδηλατική διαμαρτυρία, είναι ένα αρκετά ελπιδοφόρο μήνυμα. Έστω κι’ αν δεν αρκεί, είναι προτιμότερο από το καθόλου.
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 5 Ιανουαρίου 2012, αρ. φύλλου 623
Σχετικά κείμενα:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.