8.3.12

ΠΑΝΟΥ ΚΡΙΚΗ: Οι επιδιώξεις των γειτόνων μας

«Από την ιστορία μαθαίνουμε πως τίποτα δεν γίνεται τυχαία, 
αλλά όλα έχουν τις αιτίες τους!»

Οι ηγέτες ορισμένων γειτονικών μας κρατών, τελευταία ενέτειναν στο έπακρον την εχθρική τους συμπεριφορά απέναντι στην Ελλάδα. Στην Δυτική Θράκη οι Τούρκοι, ανενόχλητοι από την παρουσία του ελληνικού κράτους, το οποίον επιδεικνύει ασυγχώρητη και παντελή αδιαφορία, υποκινούν σε εξέγερση τους μουσουλμάνους, τους οποίους κατά παράβαση της Συνθήκης της Λωζάννης, ονομάζουν συλλήβδην Τούρκους, επιδιώκοντας να δημιουργήσουν συνθήκες Κοσσυφοπεδίου στην περιοχή, υπό την επίνευση και την υπόγεια παρότρυνση των υπερατλαντικών συμμάχων μας.
Οι σκοπιανοί ηγέτες, επίσης, μαίνονται και ονειρεύονται εδαφική επέκταση του κράτους τους, νότια μέχρι του Ολύμπου και ανατολικά μέχρι της Δυτικής Θράκης. Εκτυπώνουν χάρτες, οι οποίοι περιλαμβάνουν αυτές τις ελληνικές περιοχές. Το θράσος τους είναι απύθμενο και εξόχως εξοργιστικό.
Οι Αλβανοί εξ άλλου, πάσχουν από μεγαλομανία και μεγαλοϊδεατισμό και ονειρεύονται εδαφική επέκταση του κράτους τους μέχρι την Αμφιλοχία.
Εμείς όμως γιατί βρισκόμαστε σε διαρκή αδράνεια; Γιατί η πολιτική και η πνευματική μας ηγεσία δεν εκδηλώνει δυναμικά την αντίθεσή της σε όλες αυτές τις προκλητικές και ανθελληνικές επιδιώξεις των γειτόνων μας; Αλλά ποια ηγεσία; Αλλοίμονο! Στον τόπο μας δυστυχώς, επί του παρόντος τουλάχιστον, δεν υπάρχει ηγεσία ικανή να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και να αντιτάξει φραγμούς και εμπόδια στις ανθελληνικές αυτές επιδιώξεις.


ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ  ΠΛΟΥΤΑΡΧΟ

Ο κ. Πάγκαλος κορυφαίο στέλεχος της κυβέρνησης  Γ.  Παπανδρέου και σήμερα αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Παπαδήμου με παλαιότερες δηλώσεις του στα ΜΜΕ, που προκάλεσαν θύελλα αντιδράσεων, σχεδόν δικαιολογεί τις –πάσης φύσεως– ανομίες των πολιτών, εφ’ όσον αυτές αξίωναν οι ψηφοφόροι τους. Αυτός όμως είναι ο ρόλος και η αποστολή των πολιτικών, δηλαδή να εξυπηρετούν τους ψηφοφόρους, ώστε να έχουν βέβαιη την επανεκλογή τους και όχι να υπηρετούν το δημόσιο συμφέρον; Δυστυχώς αυτή την αντίληψη επώασε η κουλτούρα των κυβερνήσεων μετά το 1981.
Αυτές οι θλιβερές σκέψεις με κυρίευσαν όταν διάβαζα ένα χωρίο από τον γηραιό, εκ Χαιρωνείας, Πλούταρχο.
Στην βιογραφία του, λοιπόν, για τον ηπειρώτη βασιλέα Πύρρο (318-372 π.Χ.), αναφέρεται σ’ ένα περιστατικό κατά το οποίο ο βασιλεύς Πύρρος επιχείρησε, κατά την εκστρατεία του στην Ιταλία, να δωροδοκήσει τον ρωμαίο πρέσβη Γάιο Φαβρίκιο, ο οποίος «ως ανδρός αγαθού και πολεμικού πένητος δ’ ισχυρώς» (άνδρας συνετός, γενναίος αλλά πολύ φτωχός). Επειδή απέτυχε, προσπάθησε να τον τρομάξει με την αιφνίδια εμφάνιση ελέφαντα. Πάλιν απέτυχε.
Έτσι απευθυνόμενος προς αυτόν, ο ρωμαίος πρέσβης, είπε λίαν ειρωνικά: «Ούτε χθες με το χρυσίον εκίνησεν, ούτε σήμερον το θηρίον» (ούτε χθες ο χρυσός μου έκαμε εντύπωση, ούτε σήμερα το θηρίο).
Έτσι λοιπόν, με το περιστατικό αυτό, ο Πλούταρχος διατύπωσε τις δύο απαραίτητες και διαχρονικές ιδιότητες, που πρέπει να διαθέτει ο πολιτικός. Έντιμη διαχείριση του δημοσίου χρήματος, και βεβαίως, το αυτονόητο, να μην δωροδοκείται, να προτάσσει δηλαδή το δημόσιο συμφέρον, το οποίο δεν ταυτίζεται με τα προσωπικά ή συντεχνιακά συμφέροντα των ψηφοφόρων του. Ακόμα να μην τρομοκρατείται, δηλαδή στα «καθ’ ημάς» να μην υποκύπτει σε αιτήματα, κάτω από τον φόβο της μη επανεκλογής του.
Ίσως βεβαίως αυτή η αντίληψη του Πλούταρχου, να θεωρείται από τους πολιτικούς που εξέθρεψε η μεταπολίτευση όχι μόνο γραφική και παρωχημένη, αλλά ακόμα και… βλακώδης.
Έτσι και ο αείμνηστος Τζών Κέννεντυ, εμπνεόμενος από τους παράλληλους βίους του Πλούταρχου, στην «σκιαγραφία των γενναίων» επαινεί τους αμερικανούς πολιτικούς που δεν υπέκυψαν στον λαϊκισμό και τις πιέσεις των ψηφοφόρων, αλλά υπερασπίστηκαν, εις βάρος της πολιτικής τους σταδιοδρομίας, το δημόσιο συμφέρον.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ