Το 2010 όταν χρέωναν την χώρα, δεν μας γνώριζαν και συνέχισαν μέχρι αρχές του 2015 να αγνοούν την επελθούσα οικονομική καταστροφή και τον αγώνα μας να βγούμε από τα οικονομικά δέσμια.
Και τώρα μόλις φτάσαμε στην έξοδο, πάλι με τους γνωστούς μηχανισμούς (συμβολή στις εκλογές) μας έφεραν στην πρώτη μαρτυρική θέση του 2010. Πέντε χρόνια δεν ήξεραν δήθεν τί γινόταν στην Ελλάδα, ούτε που βρίσκεται ακόμη, αλλά (η Τρόικα ο μηχανισμός) πρόδιδε ότι ήλεγχε και κρυφά με τις εκλογές μας παρουσιάστηκαν. Το χειρότερο ούτε και οι συμπατριώτες μας οι Ελληνοαμερικάνοι που βγάζουν τους προέδρους τους και αυτοί κώφευαν.
Και τώρα χωρίς κανένα τακτ διεθνούς συμπεριφοράς και με μόνο το συμφέρον τους, τρέξανε με λόγια και ανθοδέσμες να μας εκθειάζουν τους πολιτικούς που αγαπούσαν όπως φαίνεται, στέλνοντας υπουργούς Οικονομικών, προέδρους νυν και άλλους από καιρό «πεθαμένους» παράγοντες της Ευρώπης, ακόμη και προέδρους της Βόρειας Ευρώπης, βασιλείς και κάποιους εσωτερικούς καρχαρίες, γιατί ο μεζές είναι μεγάλος, αφού θα μας βάλουν άλλα μνημόνια.
Αυτή η μαζική και παράξενη όψιμη αγάπη πως εξηγείται πανέλληνες; Ποιος διευθύνει το ΔΝΤ; Μήπως ο Λουμούμπα; Ποιοι μας κάρφωσαν με πρόκες όπως τον Χριστό; Οι Εσκιμώοι της Σιβηρίας; Γιατί αρνιόταν να βγούμε από τα Μνημόνια και μας έβαζαν εμπόδια;
Πανέλληνες ήρθε η ώρα να δούμε με την εξυπνάδα που διαθέτουμε το τί μας ετοιμάζουν, ίσως τα χειρότερα. Είναι ωραία και με πολλά προικιά η χώρα μας-πατρίδα και θέλουν να φτιάξουν ένα δεύτερο Ντουμπάι για την ξεκούραση τους και για άλλα που αυτοί αγαπούν δυστυχώς περισσότερο από μας την πατρίδα μας.
Εμείς ξεχάσαμε γρήγορα τι έγινε με την Κύπρο. Τρεις πόλεις ακατοίκητες, από ποιους; Είναι αυτοί που μας εμπόδισαν να φτάσουμε στο νησί και μας έριξαν και ελικόπτερα. Σαράντα χρόνια κατοχή η Κύπρος, ποιος το επιτρέπει; Και τώρα με την γλώσσα την προπαγανδιστική τους χωρίζουν τους πολιτικούς μας και ξαναμπήκαν στο παιχνίδι με πρόσχημα την αγάπη. Αλλά το ΔΝΤ ζητεί με την Τρόικα τα γνωστά.
Αγαπητοί μου πανέλληνες, οι καινούριοι ή καλύτερα όψιμοι αγαπητικοί, η Ελλάδα ήταν και χθες και προχθές και πριν τρεις χιλιάδες χρόνια. Λοιπόν πού ήταν κρυμμένοι και μας βγήκαν τώρα με πρόσωπα γεμάτα συμπόνια, ενδιαφέρον με πολλά σορόπια και περισσές αγάπες;
Το συμπέρασμα απλό. Η διάλυση μας και τα συνθήματα ότι είμαστε όλοι ίδιοι. Η φύση δεν έχει δύο πράγματα ίδια. Εμείς γιατί να συνεχίζουμε αυτό το βιολί που μας το ρίξανε στο χέρι και το παίζουμε να χορεύουν όλοι οι ξένοι και εμείς να κοιτάμε ξελιγωμένοι;Με την συν-γεια μας.
Νίκος Πρώιος
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 19 Φεβρουαρίου 2015, αρ. φύλλου 776
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.