ΟΔΟΣ: Ολλανδός

ΟΔΟΣ 25.11.2021 | 1103

Σαν όλοι να έχουν επιβιβαστεί σε ένα Τιτανικό. Στην αρχή του ταξιδιού τους ήταν όλα ανέμελα, χλιδάτα, ευχάριστα και υπερπαραγωγή. Ώσπου μια λάθος τιμονιά, και ένα παγόβουνο έγραψαν την τραγωδία.

Η κατάσταση στην οποία οδηγείται η χώρα εξ αιτίας του κορωνοϊού, σίγουρα δεν ήταν η αναμενόμενη. Μπορεί πράγματι στις αρχές του καλοκαιριού πίσω στο 2020, οι γνώσεις των υπεύθυνων κυβερνήσεων και των διεθνών οργανισμών σχετικά με την πανδημία να μη ήταν αρκετές. Και μπορεί με αυτή την εξήγηση να δικαιολογείται κάπως η υπεραισιοδοξία που τότε είχε καλλιεργηθεί στον κόσμο, όπως και στην Ελλάδα από την κυβέρνηση για τον έλεγχο, ακόμη δε και το τέλος της πανδημίας. 

Τότε μάλιστα στην Ελλάδα, είχε διαπιστωθεί νίκη της κυβέρνησης μέσα από το ολιγόμηνο πρώτο κύμα της πανδημίας. Έβγαινε η Νέα Δημοκρατία κερδισμένη από την μάχη. Με αριθμητικά λίγους νεκρούς και ελεγχόμενο ακόμη αριθμό κρουσμάτων. Γεγονός είναι ότι η σχετικά πολύ νέα κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας στο τέλος του 2019 με αρχές του 2020 δεν είχε καμιά ευθύνη για τον ιό, την πανδημία και τον παράγοντας που ξαφνικά παρουσιάστηκε. Όπως αναλογικά δεν είχαν καμμιά ευθύνη και οι αρχές της περιοχής εδώ, η Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας, ο Δήμος Καστοριάς, του Άργους Ορεστικού κ.ο.κ. 

Όμως ένα χρόνο μετά το πρώτο γενικό lockdown, στο θέρος του 2021 όταν άρχισε να περιορίζονται τα μέτρα του δεύτερου lockdown και να ανοίγει η οικονομία, να αίρονται οι περιορισμοί, όπως και στον Δήμο Καστοριάς, έτσι και σε κεντρικό επίπεδο, η κυβέρνηση δεν ήταν πια νέα. Ούτε άπειρη. Ούτε καν ανυποψίαστη, διότι από τους πρώτους κι’ όλας μήνες που (τέλος 2020 αρχές 2021) άρχισε να διατίθεται και να διαφημίζεται το εμβόλιο κατά του κορωνοϊού, εκτός από το όπλο για την πρόληψη, είχε αρχίσει να διαφαίνεται και ο σχηματισμός ενός αντιδραστικού παλιρροιακού κύματος αρνητών. 

Ενός τσουνάμι με μικρότερα κύματα. Κύματα από ψεκασμένους, κατά φαντασία μαχητές του Χριστού, λούμπεν, θύματα των fake-news, παραπληροφορημένους, φοβικούς, ανήσυχους, δύσπιστους, κακεντρεχείς ακόμη και του αριστερού είδους του τέως πολλά βαρέως Πολάκη, σε γιατρούς, δικηγόρους, και άλλους δειπνοσοφιστές και αερολόγους. Στην Ελλάδα δεν εκφράστηκε ούτε και έκπληξη. Άλλωστε οι εποχές του "Όχι" στο δημοψήφισμα, των διαδηλώσεων από ψεκασμένους στο Σύνταγμα, ήταν ακόμη νωπές.

ΟΔΟΣ 25.11.2021 | 1103 | 3

Έτσι σύντομα φάνηκε πως όσα χρήματα κι’ αν ακόμη και σκανδαλωδώς διέθεσε η κυβέρνηση στα ΜΜΕ, του κεντρικού τομέα αλλά και της Περιφέρειας όπως και στην Καστοριά, μέσα από τους διεφθαρμένους —από πολιτική άποψη— διαύλους συναλλαγής, για την διαφήμιση του εμβολίου και το τέλος της πανδημίας, την ενημέρωση του κοινού, τα αποτελέσματα ήταν μηδαμινά. Έστω, ότι αποδείχθηκαν πολύ πενιχρά. Ποιος δεν θυμάται άραγε τις θριαμβολογίες στον Δήμο Καστοριάς, πίσω στο 2020, για το τέλος της πανδημίας και την covid-free Καστοριά;

Το ίδιο, στους βίους παράλληλους του Δήμου Καστοριάς συνέβη το 2021 και πάλι σε επίπεδο πόλης της Καστοριάς. Όσα χρήματα, σε πακτωλούς ή όχι, όσες σπατάλες και απ’ ευθείας αναθέσεις κι αν έκανε η δημοτική αρχή στους αγαπημένους της ενημερωτές, σε εφημερίδες, ραδιόφωνα και τηλεοράσεις, αλλά και στις ιστοσελίδες-φερέφωνα, που ο λαός της Καστοριάς το έχει τούμπανο, η σημερινή εικόνα τους, η απήχηση τους στον λαό της Καστοριάς, είναι για τους ίδιους ιδιαίτερα χαμηλή. Ώστε στα χρονικά μισά της θητείας τους, ήδη να διακινούνται ονόματα δυνητικών υποψήφιων δημάρχων σωτηρίας της Καστοριάς. 

Τηρουμένων των αναλογιών, ίσως και χωρίς να το αντιλαμβάνεται ακόμη, στην ίδια απελπιστική αναξιοπιστία οδεύει και η κεντρική κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Σαν όλοι να έχουν επιβιβαστεί σε ένα Τιτανικό. Στην αρχή του ταξιδιού τους ήταν όλα ανέμελα, χλιδάτα, ευχάριστα και υπερπαραγωγή. Ώσπου μια λάθος τιμονιά, και ένα παγόβουνο έγραψαν την τραγωδία. 

Μια ιστορία που δείχνει να επαναλαμβάνεται με την πανδημία. Διότι το 2021 δεν είναι 2020, και σήμερα υπάρχει εμβόλιο. Όπως και νέες θεραπείες. Μόνο που σήμερα, η κατάσταση στην υπόθεση της πανδημίας να είναι τραγική. Τραγικότερη από οποτεδήποτε άλλοτε. Η χώρα θρηνεί την απώλεια περίπου 18.000 ανθρώπων πλέον. Ασύλληπτος αριθμός. Τόσοι νεκροί ούτε σε πόλεμο δεν χάνει μια πατρίδα. Κι όμως, ο υπουργός Ανάπτυξης της κυβέρνησης δήλωσε «Μη σώσουν και κάνουν το εμβόλιο» οι αρνητές. Αδιακρίτως του εάν είναι ψεκασμένοι, δύσπιστοι ή φοβικοί και ανενημέρωτοι. 

Έτσι σε πείσμα της δραματικής πραγματικότητας, η κυβέρνηση δεν δείχνει να συνειδητοποιεί την σοβαρή πολιτική της ευθύνη. Επιμένει να μη λαμβάνει οριζόντια μέτρα όπως άρχισε να γίνεται στην Ευρώπη. Και μάλιστα αποκλειστικά χάριν της οικονομίας και των δεικτών της. Είναι σαν να βομβαρδίζεται η χώρα και η κυβέρνηση να μην σημαίνει συναγερμό, να μη διακόπτει τον θερισμό στην ύπαιθρο και να καλεί τον κόσμο σε συγκεντρώσεις, εκδρομές ή στα… μαγαζιά για shopping. Ενώ τις ίδιες ώρες οι δείκτες της πανδημίας αποδεικνύουν ότι η Ελλάδα είναι στα χειρότερά της. Και κανείς δεν γνωρίζει το τι έρχεται.

Κάτι τέτοιο μάλλον δεν θα γινόταν ποτέ υπό φυσιολογικές συνθήκης, αλλά να που συμβαίνει τώρα, με αφορμή την πανδημία. Πρόκειται για πολιτική αυτοχειρία. Ένα νέο Τιτανικό με ομοιότητες που η κυβέρνηση ίσως υποτιμά. Κοντά στον υπουργό Γεωργιάδη προστέθηκε ο υπουργός Σκέρτσος που δήλωσε ότι οι... αστυνομικοί δεν μεταδίδουν τον ιό! Όπως δηλαδή όσοι ισχυρίζονταν ότι τα σκεύη της θείας κοινωνίας επίσης, δεν μεταδίδουν τον ιό. 

Όπως είναι ακατανόητο και το πείσμα της δημοτικής ζωής της Καστοριάς. Η αμεριμνησία τους ή η απάθειά τους. Να προσποιούνται ότι δεν συμβαίνει κάτι ή ότι όλα βαίνουν καλώς, με ή χωρίς την πανδημία. Και να συνεχίζουν να χρηματοδοτούν την προπαγάνδα τους σε μια πόλη που αποδεκατίζεται και ερημώνει.

Όμως το γεγονός ότι τα περισσότερα θύματα του 4ου κύματος της πανδημίας ενδέχεται να είναι ζηλωτές ή αρνητές ή ψεκασμένοι ανεμβολίαστοι φονταμενταλιστές, δεν παρέχει καμμιά απολύτως δικαιολογία και άλλοθι στην κυβέρνηση και προσωπικά τον ίδιο τον πρωθυπουργό, που δείχνει να έχει πεισμώσει περίεργα. Σαν σε κρητική βεντέτα. Με κόστος όμως σε περίπου 100 ζωές καθημερινά. Και στην απάθεια δεν υπάρχει δικαιολογία. Διότι και οι ανεμβολίαστοι είναι άνθρωποι, πολίτες, Έλληνες, με οικογένειες, εργασία, φίλους. Και εν τέλει με ψήφο.

Η μόλυνση, η δοκιμασία τους, η νοσηλεία τους και η απώλεια όσων χάνουν την μάχη για την ζωή, έχει τεράστιο εθνικό και οικονομικό κόστος. Οπότε το πείσμα της κυβέρνησης δεν μοιάζει λογικό. Πόσο μάλλον που στελέχη της ίδιας σε αυτοδιοίκηση (όπως Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας και Καστοριά) συμβάλλουν ως ηθικοί αυτουργοί.

Όπως είναι ακατανόητο και το πείσμα της δημοτικής ζωής της Καστοριάς. Η αμεριμνησία τους ή η απάθειά τους. Να προσποιούνται ότι δεν συμβαίνει κάτι ή ότι όλα βαίνουν καλώς, με ή χωρίς την πανδημία. Και να συνεχίζουν να χρηματοδοτούν την προπαγάνδα τους σε μια πόλη που αποδεκατίζεται και ερημώνει. Ήταν που ήταν το κλήμα στραβό, ήλθε και ο κορωνοϊός και αποτελειώνει την δουλειά. 

Σε μια χώρα που με την αφορμή του κορωνοϊού και την εμφάνιση του κινήματος των ανεμβολίαστων, αποκαλύπτεται όλη η φαυλότητα και η αποσάθρωση που προκάλεσε η αλιεία της πολιτικής και η συναλλαγή της με τα πιο σκοτεινά και θολά κοινωνικά τμήματα λούμπεν, σκοταδιστών της χειρότερης σέχτας της παλαιοημερολογίτικης εκκλησίας, που ανέχθηκε και τροφοδότησε η πολιτική τάξη των τελευταίων 30 ετών όσο ποτέ άλλοτε στο παρελθόν, δεν δικαιούται ο πρωθυπουργός της χώρας, πόσο μάλλον που είναι και ο ίδιος τέκνο του νεποτισμού και μιας πολιτικής δυναστείας, να παριστάνει τον Ολλανδό, τον περαστικό. Και να σφυρίζει αδιάφορα. Και ελαφρώς κυνικά. 

Πολύ περισσότερο που ήταν ο ίδιος που μόλις ένα έως ενάμιση έτος πριν, δήλωνε ότι δεν αντέχει στην σκέψη ούτε και του ενός έστω νεκρού από την πανδημία. Τώρα δείχνει να αντέχει περίπου 100 κάθε μέρα. Και αυτό δεν είναι αποδεκτό, ούτε φυσιολογικό. Η κυβέρνηση πρέπει να το δει. Και να το αναλύσει. Αλλιώς θα κληθεί να πληρώσει το τίμημα. Αν δεν μπορεί από μόνη της να αντιληφθεί το παγόβουνο που την αναμένει, ας έλθει εδώ στην Καστοριά. Ετοιμάζεται για γιορτές και χαρές! Ενώ ο κόσμος πνίγεται, οι βαρκούλες αρμενίζουν. 

Αν ξέχασαν το δίδαγμα του Τιτανικού, ας μάθουν για τον Ολλανδό. Τον Ιπτάμενο για την ακρίβεια.

Ιπτάμενος Ολλανδός

Ο Ιπτάμενος Ολλανδός είναι μυθικό πλοίο-φάντασμα που πρωταγωνιστεί σε διάφορους ναυτικούς θρύλους της εποχής των Ανακαλύψεων, οι οποίοι έχουν συνήθως ―αλλά όχι αποκλειστικά― βρετανική ή αμερικανική προέλευση. Στις περισσότερες εκδοχές, το πλήρωμά του πέθανε εν πλω στα ανοιχτά του Ακρωτηρίου της Καλής Ελπίδος και καταδικάστηκε να μην πιάσει λιμάνι μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία. Έκτοτε το πλοίο προσεγγίζει σκάφη που περνούν απ' την περιοχή και οι ψυχές του πληρώματος προσπαθούν να μάθουν νέα για τους δικούς τους, κάτι που θεωρείται πολύ κακός οιωνός.

Η δημοφιλία του μύθου υπήρξε τόσο μεγάλη, που πολλοί ναυτικοί ήταν σίγουροι ότι τον συνάντησαν σε κάποιο ταξίδι τους ― όχι μόνο κατώτερο πλήρωμα, αλλά και μορφωμένοι αξιωματικοί, όπως για παράδειγμα ο βρετανός μονάρχης Γεώργιος Ε΄ που είχε υπηρετήσει στο πολεμικό ναυτικό πριν στεφθεί βασιλιάς. Η σύγχρονη επιστήμη απορρίπτει κατηγορηματικά την ύπαρξή του, αποδίδοντας τις «συναντήσεις» σε διπλό αντικατοπτρισμό (φάτα μοργκάνα) και αυθυποβολή.

Πιστεύεται ότι οι πρώτες διηγήσεις για τον Ιπτάμενο Ολλανδό κυκλοφόρησαν μεταξύ των ναυτικών κατά το 17ο αιώνα και συνδέονται με το γεγονός ότι ο περίπλους της Νότιας Αφρικής ήταν το πιο επικίνδυνο τμήμα της χρυσοφόρας ρότας, η οποία συνέδεε τα μεγάλα λιμάνια του Βόρειου Ατλαντικού με τις αγορές μπαχαρικών (και αργότερα αποικίες) του Ινδικού Ωκεανού

Κατά τη διάρκεια του 18ου και 19ου αιώνα οι ναυτικοί διηγούνταν ότι κάποτε ένα πλοίο, με κυβερνήτη τον Ολλανδό βαν ντερ Ντέκεν, ταξίδευε γύρω από το Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας. Εκεί έπεσε σε μια τρομερή καταιγίδα. Ο καπετάνιος δεν έκανε το παραμικρό προκειμένου να αποφύγει το ακραίο καιρικό φαινόμενο. Παρά τις ικεσίες του τρομοκρατημένου πληρώματος, ο Ντέκεν έδειχνε να έχει τρελαθεί και οδήγησε το πλοίο στην καρδιά της καταιγίδας. Οι ναύτες στασίασαν αλλά ο καπετάνιος πέταξε τον επικεφαλής τους στη θάλασσα. Κρατώντας σφικτά το τιμόνι συνέχισε να περιφρονεί την καταιγίδα, τραγουδώντας και βλαστημώντας τα θεία. Τότε το πλήρωμα κατέφυγε στην προσευχή η οποία δεν άργησε να εισακουστεί. Ένα εκτυφλωτικό φως τύλιξε το πλοίο. Μέσα απ’ αυτό ξεπρόβαλλε η μορφή του Θεού που καταράστηκε τον βλάσφημο πλοίαρχο να περιπλανιέται αιώνια με το πλοίο του, εν μέσω καταιγίδας. Όσα πλοία θα τον συναντούσαν θα είχαν κακή τύχη, επομένως τον απέφευγαν όλοι. Μετά την καταδίκη του Ντέκεν ο Θεός εξαφανίστηκε και μαζί του το πλήρωμα του πλοίου. Από τότε ο Ντέκεν ταξιδεύει αιώνια ολομόναχος στο πηδάλιο του πλοίου σκορπώντας τον θάνατο σε όποιο άτυχο πλοίο βρεθεί στο δρόμο του.

[Σχετικά με την όπερα του Βάγκνερ Ιπτάμενος Ολλανδός: "εδώ"] 

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 25 Νοεμβρίου 2021, αρ. φύλλου 1103.