ΜΕΡΟΠΗΣ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΓΓΕΛ: Ανεβάσατε σκάλες για να πιαστεί ο πολιτισμός και να ορίσει την ποιότητα και το ωραίο!

 

ΟΔΟΣ 15.12.2022 | 1153

«Η τέχνη είναι μία περιπέτεια μέσα σε έναν άγνωστο κόσμο, που μπορεί να εξερευνηθεί μόνο από όσους είναι πρόθυμοι να διακινδυνεύσουν» έγραψαν ο Μαρκ Ρόθκο και ο Άντολφ Γκότλιμπ στο μανιφέστο που δημοσίευσαν το 1943. Και φυσικά αυτό δεν ισχύει μόνο για τον χώρο των εικαστικών αλλά για κάθε μορφή τέχνης.

Τις περισσότερες φορές ο πολιτισμός βρίσκεται αντιμέτωπος με την άγνοια, την αδιαφορία και την απαξίωση και λίγοι είναι τελικά εκείνοι, που προσπαθούν και στηρίζουν τους καλλιτέχνες και την ίδια την τέχνη.

Περιπέτεια, θα χαρακτήριζα, σίγουρα και την καλλιτεχνική παιδεία που θα έπρεπε να αναγνωρίζεται σαν σπουδαίο θέμα και ειδικά από τον δικό μας λαό που έχει παράδοση πολιτισμού, αλλά δυστυχώς, στον εκπαιδευτικό χώρο δίνεται ελάχιστη θέση στην τέχνη. Και ενώ σήμερα στον ευρωπαϊκό χώρο επανεκτιμάται η θέση και η αξία των τεχνών στην εκπαιδευτική διαδικασία, στην Ελλάδα η υπάρχουσα κατάσταση στην δομή του σχολείου δεν ευνοεί την εφαρμογή ενός προγράμματος καλλιτεχνικής εκπαιδεύσεως.

Παιδαγωγοί, καλλιτέχνες και ψυχολόγοι έχουν επισημάνει ότι η καλλιτεχνική παιδεία αποτελεί κύριο παράγοντα ανάπτυξης του παιδιού και του εφήβου και τα σχολεία οφείλουν να αξιοποιούν όλες τις ικανότητες των παιδιών.

Πιστεύω, πως η ενασχόληση με την τέχνη στην εκπαίδευση είναι άκρως επιτακτική για πολλούς λόγους και για την δημιουργία ανθρώπων ευαίσθητων, επινοητικών και δημιουργικών. 

Ένα τέτοιο λοιπόν σύνολο ανθρώπων, με ευαισθησίες, δημιουργικότητα, παραγωγικότητα και αγάπη, μας έκανε να ανεβούμε σκάλες πολιτισμού και να αγγίζουμε την ποιότητα και το ωραίο.Το Μουσικό Σχολείο Καστοριάς με την πρωτοβουλία του συλλόγου "Μαζί σου".

Μία άρτια εκδήλωση από κάθε άποψη, επέλεξε ένα σωστό και φιλόξενο χώρο, τον κινηματοθέατρο "Ολύμπιον" για να γεμίσει με φως και χαρά τις ψυχές. Με την ορχήστρα του Μουσικού Σχολείου υπό την διεύθυνση του Γιάννη Κεραμίδη, με την υπέροχη Ανδρονίκη Αβάνη, στο πιάνο και την χορωδία του σχολείου, το ακορντεόν, το βιολί, το βιολοντσέλο, την κιθάρα, τα κρουστά, το σαξόφωνο, την τρομπέτα και το φλάουτο, μας ταξίδεψαν μακριά, σε τόπους φαντασίας, σε μελωδίες που δεν ακούς στην πόλη.

Και ανάμεσά τους η Σόνια Θεοδωρίδου. Λυρική φωνή, με παγκόσμια αναγνώριση και διακρίσεις. Με σημαντικούς ρόλους σε όπερες και συνεργασίες με διάσημους μαέστρους και ορχήστρες. 

Η σοπράνο Σόνια Θεοδωρίδου, απογείωσε την εκδήλωση, τόσο που σε κάποιες στιγμές είχες την αίσθηση πως βρισκόσουν σε ένα λυρικό θέατρο της Ευρώπης. Τα Ave Maria, Waltz No2 P. Shostakovich, Joy to the world Handel, Once upon a December, White Christmas και άλλα, ηχούσαν στα αυτιά και η σκέψη κυμάτιζε, οι στιγμές γίνονται χρόνος και ο χρόνος σου έλεγε τελικά… ναι μπορούμε. Ναι μπορούμε όταν γνωρίζουμε, όταν θέλουμε, όταν προσπαθούμε. Μπορούμε όταν υπάρχουν άνθρωποι με ευαισθησία, δημιουργικότητα και αγάπη.

Μπορούμε όταν από όλα τα ευτελή που μας «σερβίρουν» εμείς διαλέγουμε αυτό που θα λάμπει πάντα.

Μπορούμε όταν άνθρωποι που απαρτίζουν συλλόγους, ψάχνουν για να βρουν και να ασχοληθούν με όλα αυτά που προάγουν τον ουσιαστικό πολιτισμό και όχι τις εύπεπτες εκδηλώσεις για ευρεία κατανάλωση. 

Μπορούμε όταν υπάρχουν παιδιά σε σχολεία που διδάσκονται μουσική και παίζουν μουσικά όργανα τραγουδώντας και ανοίγοντας ορίζοντες και για άλλους.

Ναι μπορούμε όταν άνθρωποι σαν την Σόνια Θεοδωρίδου αφιλοκερδώς μαγεύουν και εξυψώνουν το τραγούδι και τον πολιτισμό· και δημιουργούν έδαφος για τους σπουδαίους καλλιτέχνες και δρόμους για αλληλεγγύη και προσφορά.

Σε τέτοιου είδους δρόμους κινείται το αύριο, αυτό τουλάχιστον που προάγει τον άνθρωπο.

Η φράση του Ρομέν Ρολάν «το να δημιουργείς είναι σαν να σκοτώνεις τον θάνατο» θαρρώ πως είναι η σημαντικότερη ερμηνεία της δημιουργίας και της τέχνης.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 15 Δεκεμβρίου 2022, αρ. φύλλου 1153.