ΟΔΟΣ: Με την ιστορία να γράφεται και να επιστρέφει και πάλι και πάλι.

ΟΔΟΣ 12.9.2024 | 1239

Οι εξαγγελίες του νυν πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη για τους άθλους που υποσχέθηκε ως το 2027, όταν θα λήγει τυπικά η θητεία του κοινοβουλίου και έως τότε το αργότερο η χώρα θα πρέπει να οδηγηθεί σε εθνικές εκλογές, 8 χρόνια μετά το 2019 αποτελούν το βαρόμετρο της εγκατάλειψης της περιφέρειας.

Με την Καστοριά από προχθές Τρίτη να υποδέχεται τα (πολύτιμα) «πρωτοβρόχια», ύστερα από ένα μεγάλο χρονικό διάστημα ανομβρίας και του πιο θερμού καλοκαιριού, ίσως και όλων των εποχών από τότε που άρχισαν να καταγράφονται τα στοιχεία, καμιά (σχεδόν) νέα είδηση δεν υπάρχει. Παρά την βροχή, παντού ξηρασία ενώ η ερήμωση καλά κρατεί. Όπως δείχνουν τα πράγματα η περίοδος του Φθινοπώρου που ακολουθεί, δεν επιφυλάσσει κάποια ευχάριστη είδηση, εκτός ίσως από τις καιρικές συνθήκες, αν βρέξει και αν δροσίσει. 

Με την κυβέρνηση Μητσοτάκη και την Νέα Δημοκρατία να διοικούν τις τύχες αυτού του τόπου συνεχώς από το 2019, και ήδη να βρίσκεται στον 6ο χρόνο διακυβέρνησης, η Καστοριά δεν έχει δει απολύτως κανένα απτό έργο. Και κανείς δεν διαμαρτύρεται στα σοβαρά. Η κοινωνική αποσταθεροποίηση, ως συνέπεια της μακροχρόνιας εγκατάλειψης, δεν επιτρέπει τον σχηματισμό ενός μετώπου αιτημάτων διάσωσης. 

Ο ιδιωτικός τομέας ο οποίος στην Καστοριά περιλαμβάνει μόνο τον εμπορικό κόσμο των καταστηματαρχών της λιανικής και τα συνηθισμένα «ελεύθερα» επαγγέλματα, δεν μπορεί να κινητοποιήσει την τοπική κοινωνία. Καθώς οι αγρότες και κτηνοτρόφοι έχουν την δική τους συντεχνιακή πρακτική αντίληψη και οι γουνέμποροι  –οι πιο πολλοί της συμφοράς – την είδαν παράγοντες και ολιγάρχες με τα χρήματα του έλληνα φορολογούμενου με τα οποία φροντίζει η βουλευτής Καστοριάς κ. Μαρία Αντωνίου να τους ενισχύει με διάφορες και διαφορετικές κάθε φορά δικαιολογίες, η σύγκλιση δεν είναι ορατή. 

Και η αλληλεγγύη ως κοινωνική αρετή, δεν χαρίζει ψήφους. Η κυβέρνηση κάνει στην Καστοριά όπως έκανε το ΠαΣοΚ στις αρχές της δεκαετίας του 1980 με τις προβληματικές επιχειρήσεις. Με σκοπό να συνεχίζουν να την στηρίζουν πολιτικά. 

ΟΔΟΣ 12.9.2024 | 1239 | σ.3

Με την κυβέρνηση Μητσοτάκη και την Νέα Δημοκρατία να διοικούν τις τύχες αυτού του τόπου συνεχώς από το 2019, και ήδη να βρίσκεται στον 6ο χρόνο διακυβέρνησης, η Καστοριά δεν έχει δει απολύτως κανένα απτό έργο. 

* * *

Στον 6ο χρόνο της θητείας η κυβέρνηση, χωρίς να έχει ουσιαστικό αντίπαλο στην έως τώρα παραλυμένη αντιπολίτευση, προσπαθεί να πείσει τον ελληνικό λαό ότι τα προβλήματα που κληρονόμησε είναι πολλά. Και ότι το διάστημα που μεσολάβησε, είναι μικρό. Με αποτέλεσμα να χρειάζεται κι άλλο χρόνο για να πετύχει τους... στόχους της. Κι όμως το 2019, αυτά που υποσχόταν ήταν ακριβώς τα αντίθετα. 

Καθώς δεν είναι περιττός ένας πολιτικός απολογισμός 50 χρόνια μετά το 1974 και την αποκατάσταση της Δημοκρατίας με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή σε πρώτο χρονικό στάδιο πρωθυπουργό κυβέρνησης εθνικής ενότητας να ιδρύει τέτοια περίπου εποχή (5 Οκτωβρίου 1974) την Νέα Δημοκρατία, τα λόγια δεν είναι περιττά. Και οι συγκρίσεις δεν περισσεύουν. 

Στα εγκαίνια της ΔΕΘ στο τέλος της προηγούμενης εβδομάδας του 2024 στην Θεσσαλονίκη, η «παρεύρεση» στις σχετικές εκδηλώσεις της βουλευτή Καστοριάς κ. Μαρίας Αντωνίου που μοιάζει να νομίζει ότι αρκεί που εντυπωσίασε μόνο με τις στυλιστικές ενδυματολογικές επιλογές της, ίσως με αέρα Παρισίων όπου είχε βρεθεί, –καθώς δεν μπόρεσε να ξεχωρίσει για κάτι άλλο για την Καστοριά, πρόσθεσε χαριτωμένες φωτογραφίες. 

Όπως με τον έως τώρα περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας, που θα αναλάβει καθήκοντα μέλους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Οπότε η έκφραση νοσταλγίας στο βλέμμα, λειτουργεί σαν δικαιολογία για το τίποτε που έως την ώρα, δεν γίνεται.

ΟΔΟΣ 12.9.2024 | 1239 | σ.4-5

Και κανείς δεν διαμαρτύρεται στα σοβαρά. Η κοινωνική αποσταθεροποίηση, ως συνέπεια της μακροχρόνιας εγκατάλειψης δεν επιτρέπει τον σχηματισμό ενός μετώπου αιτημάτων διάσωσης. 

* * *

Οι εξαγγελίες του νυν πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη για τους άθλους που υποσχέθηκε ως το 2027, όταν θα λήγει τυπικά η θητεία του κοινοβουλίου και έως τότε το αργότερο η χώρα θα πρέπει να οδηγηθεί σε εθνικές εκλογές, 8 χρόνια μετά το 2019 αποτελούν το βαρόμετρο της εγκατάλειψης της περιφέρειας. 

Εξαγγελίες που περιλαμβάνουν «μια δέσμη παρεμβάσεων για το στεγαστικό, το δημογραφικό και την ενίσχυση των εισοδημάτων, με 45 μέτρα, μεταξύ των οποίων η ενίσχυση μισθών και συντάξεων, η στήριξη της οικογένειας και των ευάλωτων συμπολιτών μας», «γενναίες τομές για την στέγη, πρωτοβουλίες για την επιχειρηματικότητα, σε ένα συνεκτικό μεταρρυθμιστικό σχέδιο με μοναδικό γνώμονα τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των πολιτών και σύγκλιση με την υπόλοιπη Ευρώπη».

Σύμφωνα με τις copy-paste αναρτήσεις σε αυτά φαίνεται να συμφωνεί και η βουλευτής Καστοριάς κ. Μαρία Αντωνίου ότι «Υλοποιούμε τις προεκλογικές μας δεσμεύσεις για την Ελλάδα του 2027, μια χώρα που έχει κάνει άλματα από το 2019. Γιατί ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης και η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έχουν έναν και μόνο στόχο: Να τρέξουμε στο δρόμο της προόδου που έχει ήδη ανοίξει!». Ούτε μια λέξη για την Καστοριά ειδικά, ούτε μια υπόσχεση ελπίδας.

Πίσω στο χρόνο, μισό αιώνα προηγουμένως, η Νέα Δημοκρατία που υπηρέτησε ως κυβέρνηση από το 1974 μέχρι το 1980 με πρωθυπουργό τον ιδρυτή της Κωνσταντίνο Καραμανλή (και έως τις εκλογές του 1981 με τον Γιώργο Ράλλη), μέσα σε 6 μόλις χρόνια και μέχρι την εκλογή τού ιδρυτή της, στην θέση του προέδρου της Δημοκρατίας, πράξη που επέτρεψε την ομαλή εναλλαγή στην εξουσία από την Νέα Δημοκρατία στο ελαφρώς τριτοκοσμικό Πα ΣοΚ εκείνης της εποχής, του τρίτου δρόμου, όχι μόνο πέτυχε την αποκατάσταση της Δημοκρατίας και την ομαλότητα, την νομιμοποίηση του ΚΚΕ με ό,τι αυτό προκάλεσε στα επόμενα χρόνια μέχρι την κατάρρευση του κομμουνισμού το 1989. 

Όχι μόνο διαχειρίστηκε την εμπόλεμη κρίση στην Κύπρο που ξεκίνησε με την εισβολή και συνέβαλε στην περαιτέρω οικονομική ανάπτυξη της χώρας και την ευημερία των πολιτών. Ούτε μόνο οδήγησε στην σταθερότητα ενός πλήρους μανιφέστου τεσσάρων μόνο λέξεων του «ανήκομεν εις την Δύσιν». 

Πενήντα και σαράντα χρόνια αργότερα, οι αναμνήσεις περιορίζονται στις χαριτωμενιές των φωτογραφήσεων και στις αγαπούλες και τις αγκαλίτσες στην ΔΕΘ.

* * *

Αλλά μέσα σ’ αυτά τα χρόνια έλυσε δημοκρατικά το πολιτειακό ζήτημα, και οδήγησε την Ελλάδα στις Ευρωπαϊκές Κοινότητες (σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση) contra στον πολιτικό παραλογισμό όλων των κομμάτων, του ΠαΣοΚ περιλαμβανόμενου. Πετυχαίνοντας τον μεγαλύτερο εθνικό στόχο μετά την ίδρυση του ελληνικού κράτους και τις απελευθερώσεις των περιφερειών στην συνέχεια. Με την Καστοριά να βρίσκεται στον κολοφώνα της οικονομικής της ευμάρειας.

Αλλά και μέσα σε ελάχιστα χρόνια από τότε που το Πα-ΣοΚ έγινε κυβέρνηση το 1981 και ως το 1989 που έληξε η παντοδυναμία του, το κόμμα εκείνο, όχι μόνο έκανε τις μεταστροφές του και προσγειώθηκε στον πλανήτη Γη από τον τριτοκοσμικό Άρη, αλλά και με ισχυρό πολιτικό παράγοντα στην αρχή και στην συνέχεια βουλευτή Καστοριάς τον παντοδύναμο τότε Φίλιππο Πετσάλνικο παρουσίασε πραγματικό έργο, με μεγάλα κόστη και συνέπειες δυσάρεστες στο μέλλον, αλλά και μεταρρυθμίσεις στην ελληνική κοινωνία που η χώρα είχε ανάγκη για τον εκσυγχρονισμό της. 

Πενήντα και σαράντα χρόνια αργότερα, οι αναμνήσεις περιορίζονται στις χαριτωμενιές των φωτογραφήσεων και στις αγαπούλες και τις αγκαλίτσες στην ΔΕΘ. Με τον πρωθυπουργό να υποστηρίζει κάτι που προφανώς δεν θα τηρήσει, ότι δηλαδή οι επόμενες εκλογές θα διεξαχθούν το 2027, καθώς εν όψει της ανασυγκρότησης των κομμάτων της κεντροαεριστεράς, ΣυΡιζΑ και ΠαΣοΚ που αναζητούν τον βηματισμό τους μέσα από διαδικασίες εκλογής προέδρων στους επόμενους μήνες, σίγουρα θα σχηματίσουν στην συνέχει ένα πόλο για να αντιπαρατεθεί στην κεντροδεξιά. 

Και είναι πολύ πιθανό ο Κυριάκος Μητσοτάκης να θελήσει να ανακόψει την δυναμική της φθοράς του, με πρόωρες εκλογές και την ανάσχεση του αντίπαλου συνασπισμένου πόλου. 

Εξελίξεις για τις οποίες η Καστοριά δεν δείχνει να προετοιμάζεται και ούτε οι πολιτευτές να ανανεώνονται,  –έξω από τα ίδια και ίδια πρόσωπα και τις γκαρνταρόμπες τους. 

Κάτι που φαντάζει «εύλογο» να μη θέλουν να χάσουν την βολεψιά τους, την ίδια στιγμή που 40 ολόκληρα χρόνια (κοντά) από την ανέλιξη στην πολιτική της σταδιοδρομία από την Καστοριά, η κυρία Άννα Διαμαντοπούλου, που διεκδικεί την προεδρία του ΠαΣοΚ, όχι μόνο υπόσχεται… σαράντα χρόνια μετά… και πάλι την Αλλαγή (!) με την ίδια… αρχηγό της, αλλά εκμυστηρεύθηκε την μεγάλη και πρώτη αγάπη της για την Καστοριά. 

Χωρίς να της θυμίσει κάποιος ότι ήταν αυτή που με απόφασή της την προηγούμενη δεκαετία, κατήργησε την Αρχιτεκτονική Σχολή της Καστοριάς, ενισχύοντας τις έδρες στην Κοζάνη που είναι η ιδιαίτερη πατρίδα της και χαρίζοντας την Αρχιτεκτονική στα Ιωάννινα. Με την ιστορία να γράφεται και να επιστρέφει και πάλι και πάλι. Ως τραγωδία, αλλά ίσως και ως φάρσα. Και τον πολιτικό λόγο, όπως και την κριτική, να είναι το εν ανεπαρκεία είδος της περιοχής. 

Φωτογραφίες:

Εξώφυλλο (και δεξιά φωτογραφία στην 2η σελίδα) Μαρσιάλ Ρες (1936), "Η μεγάλη οδαλίσκη – κατασκευασμένη στην Ιαπωνία" (1964), Κέντρο Πομπιντού, Παρίσι Γαλλίας. Βασισμένο στην "Μεγάλη οδαλίσκη" (1814), του Ζαν Ωγκύστ Ντομινίκ Ενγκρ (1780-1867) του Μουσείου του Λούβρου (φωτογραφία 2η σελίδα αριστερά - λεπτομέρεια). 

Σελίδα 4: Ωγκύστ Ντομινίκ Ενγκρ (1780-1867), "Η μεγάλη οδαλίσκη" (1814) του Ζαν Ωγκύστ Ντομινίκ Ενγκρ (1780-1867) του Μουσείου του Λούβρου.

Σελίδα 5: Μαρσιάλ Ρες (1936), "Η μεγάλη οδαλίσκη – κατασκευασμένη στην Ιαπωνία" (1964). Μουσείο και Κήπος Γλυπτικής Χίσχορν, Ινστιτούτο Σμιθσόνιαν,  Ουάσιγκτων ΗΠΑ. 

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 12 Σεπτεμβρίου 2024, αρ. φύλλου 1239.