ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν

Αγαπητέ κύριε Μπαϊρακτάρη,

Στις 21 Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα των Δασών, εσείς με την εφημερίδα σας, άθελά σας, κάνατε το καλύτερο αφιέρωμα στη μέρα. Το άλλο πρωί, μία από τις δασκάλες μας έφερε στις τάξεις μας την εφημερίδα που είχε το γράμμα της κ. Ουρανίας Τζίφρα και τα δικά σας σχόλια.
Σας γράφουμε για να σας πούμε ότι μ’ αυτό που διαβάσαμε μείναμε όλοι με το στόμα ανοιχτό.

Μα πώς γίνεται δηλαδή να μπαίνει ο άλλος μέσα σε ξένη αυλή χωρίς την άδεια των νοικοκυραίων και να κάνει τέτοια πράγματα; Εμείς εδώ στο Σχολείο διδασκόμαστε πως ούτε ένα φύλλο από το δέντρο δεν κόβουμε αν δεν υπάρχει πραγματική ανάγκη. Πώς, λοιπόν, αυτός ο κύριος μπήκε κι έκοψε ολόκληρα κλαδιά;

Συζητώντας για το θέμα αυτό, θυμηθήκαμε αυτό που είχατε γράψει παλιότερα, ότι το να κόβει κάποιος δέντρα είναι χειρότερο απ’ το να τα καίει. Γιατί τους εμπρηστές τους ψάχνουν και, επίσης γιατί μετά γίνεται (όχι πάντα δυστυχώς) αναδάσωση, ενώ με τα δέντρα που κόβονται δε γίνεται ποτέ τίποτε. Κι ούτε αυτοί που τα κόβουν πληρώνουν γι’ αυτό που κάνουν.

Εμείς λοιπόν εδώ στο Σχολείο, που ακούσαμε πόσο κακό κάνει ακόμα κι ένα δέντρο λιγότερο κι ακούσαμε πόσο ακριβά πληρώνουμε αυτά τα λάθη, σας στέλνουμε αυτό το γράμμα για να σας δείξουμε πως εμείς τα παιδιά ενδιαφερόμαστε γι’ αυτό το θέμα και για να σας ευχαριστήσουμε που ασχολείστε με τέτοια θέματα, που είναι πολύ σοβαρά.

Επίσης να σας πούμε να προσέχετε, γιατί αυτές τις μέρες σκότωσαν ένα δημοσιογράφο, και να σας παρακαλέσουμε να συνεχίσετε να γράφετε για τέτοια πράγματα.

Κλείνουμε το γράμμα μας με μια λαϊκή προσευχή που έχουμε μάθει εδώ στο Σχολείο κι έχει σχέση με το θέμα:

«Θε μου μεγαλοδύναμε,
μεγάλο τ’ όνομά Σου,
φύλλο δεν πέφτει από δεντρί
χωρίς το θέλημά Σου».

Η Α’ και η Β’ τάξη

του Δημοτικού Σχολείου Μαυροχωρίου

και οι κυρίες τους

[δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 10.4.2008]