ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΡΑΒΙΔΑ: Οι νέοι επιστήμονες, η ημερίδα, οι πολιτικάντηδες και η ελπίδα.

Έναυσμα για τους προβληματισμούς μου στάθηκε το πολύ καλό άρθρο του Γιώργου Πάνου στο προηγούμενο φύλο της ΟΔΟΥ, και ιδιαίτερα το κλείσιμό του σχετικά με την ανυπαρξία θέσεων των υποψηφίων δημάρχων για την βελτίωση της Καστοριάς, σε αντίθεση με το ξεχωριστό αρχιτεκτονικό παρελθόν της πόλης και τις προτάσεις νέων επιστημόνων για το μέλλον.



Tο Σάββατο 9 Οκτωβρίου πραγματοποιήθηκε στην πόλη μας η ημερίδα με τίτλο “Νέοι αρχιτέκτονες μιλούν για την Καστοριά”. Κατά την διάρκεια της ημερίδας νέοι αρχιτέκτονες παρουσίασαν επιστημονικές μελέτες και διπλωματικές εργασίες πολλές από τις οποίες αφορούσαν είτε την ιστορία παλιών και γνώριμων κτηρίων, είτε προτάσεις για την αξιοποίηση τοποθεσιών και αποκατάσταση κτηρίων στην πόλη μας. Κοινό χαρακτηριστικό των παρουσιάσεων αυτών ήταν ότι εκπονήθηκαν από νέους ανθρώπους, στα πλαίσια της επιστημονικής τους γνώσης, με την φαντασία και τον ενθουσιασμό του νέου επιστήμονα και με κοινό παρανομαστή το ενδιαφέρον για τον τόπο τους.

Καινούργιες και φρέσκες ιδέες ακούστηκαν από ανθρώπους που έβαλαν σαν σκοπό την δημιουργία τεκμηριωμένων επιστημονικά προτάσεων, με στόχο την πραγματοποίηση των οραματισμών του νέου επιστήμονα. Προτάσεις απαλλαγμένες από τα κάθε λογής βαρίδια, που πάντα συνοδεύουν την κρατική εξουσία όταν προσπαθεί να κατασκευάσει κάτι, μια και είναι κοινώς γνωστά φαινόμενα οι προϋπολογισμοί φουσκωμένοι με μίζες και δωράκια, το μοίρασμα των έργων σε πολιτικούς φίλους με προφανείς πολιτικές σκοπιμότητες και πολλά άλλα τέτοια καρκινώματα που δυστυχώς παρουσιάζονται σε κάθε δημόσιο έργο.

Γι' αυτό και οι προτάσεις που ακούστηκαν, ανεξάρτητα από το αν είναι υλοποιήσιμες ή όχι, ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη και περίπου σαν δροσερό αεράκι έδιωξαν για λίγο την μονοτονία που προκαλείται από τα χιλιοειπωμένα και “μεγαλεπήβολα” σχέδια των πολιτικάντηδων που διεκδικούν την καρέκλα του δημάρχου Καστοριάς. Γιατί αν κρίνουμε από την εμπειρία των προηγούμενων χρόνων, αλλά και την διαδρομή του καθενός υποψηφίου μέχρι σήμερα, το αναμενόμενο είναι ότι δεν πρόκειται να κάνουν απολύτως τίποτα, εκτός βέβαια από το να μαλώνουν μεταξύ τους και να γκρινιάζουν για το πως “κάποιοι άλλοι” (ποιοι να είναι αυτοί άραγε;) δεν τους αφήνουν να ξεδιπλώσουν τις ανεξάντλητες δυνάμεις τους και την δημιουργική φαντασία τους, ώστε η Καστοριά να γίνει πανέμορφη σαν Ευρωπαϊκή πρωτεύουσα τουλάχιστον!

‘Ετσι λοιπόν και το άρθρο του Γιώργου Πάνου, αλλά και το γεγονός ότι πολλές προτάσεις των νέων επιστημόνων ήταν σχεδόν άγνωστες στο ευρύ κοινό, έστω και έμμεσα, απαντάνε κατά κάποιο τρόπο στην μόνιμη και βλακώδη ερώτηση των πολιτικάντηδων προς τους αμφισβητίες τους “αφού έχεις ιδέες γιατί δεν συμμετέχεις μαζί μου για να τις πραγματοποιήσεις;”.

Πολύ απλά γιατί ένας νέος και καταξιωμένος επιστήμονας, συνήθως δημιουργεί και ονειρεύεται, μόνο που αυτές οι δύο έννοιες είναι σχεδόν απαγορευμένες μέσα στον διεφθαρμένο, γερασμένο και γραφειοκρατικό τρόπο διοίκησης που πρεσβεύουν και επαγγέλλονται οι υποψήφιοι πολιτικάντηδες.

Οι ίδιοι άνθρωποι που για χρόνια ολόκληρα ανακυκλώνουν την θλιβερή τους παρουσία στα αξιώματα της πόλης, χωρίς να έχουν τίποτα καινούργιο και ουσιαστικό να προσφέρουν εκτός από τις γνωστές και χιλιοειπωμένες ατάκες για “νέες ιδέες”, “βήμα στο αύριο”, “όραμα για την Καστοριά”, “όλοι μαζί” και άλλες τέτοιες σαχλαμάρες που κανέναν πλέον δεν συγκινούν και κανείς δεν τις πιστεύει.

Ας μην απορούν λοιπόν οι υποψήφιοι, γιατί πολλοί από τους πολίτες δεν τους ακολουθούν και ακόμη περισσότεροι δεν πρόκειται καν να πάνε να ψηφίσουν. Ας κοιτάξουν καλύτερα το σάπιο πολιτικό μοντέλο διοίκησης που οι ίδιοι δημιούργησαν, και αν έχουν έστω και μια ελάχιστη διάθεση αυτοκριτικής ίσως να βρουν μόνοι τους τις απαντήσεις, αν βέβαια τις γυρεύουν στ' αλήθεια και δεν γκρινιάζουν μόνο από συνήθεια.

Όσο για τους νέους, επιστήμονες και μη, θα εξακολουθήσουν να παραμένουν η πραγματική ελπίδα, έστω και άγνωστη, έστω και παραγκωνισμένη, αλλά πάντα υπομονετική περιμένοντας την ημερίδα που θα της δώσει λόγο για να εκφραστεί δημόσια και να αφυπνίσει τις νυσταγμένες από την απραξία συνειδήσεις των πολιτών, ωθώντας τους έτσι προς κάτι καλύτερο.


ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΝΟΥ: Κύριε, πρόγραμμα για αύριο θα πάρουμε;