Φταίει το κακό το ριζικό μας φταίει ο Θεός που μας μισεί; Που διερωτόταν ο Βάρναλης; Φταίει ο Χατζηπετρής, που τραγουδά ο Κηλαηδόνης; Μα φταίει πάνω απ’ όλα το κρασί;
Αν αφήσουμε τις μεταφυσικές εξηγήσεις που θα μας βόλευαν, αλλά που δεν έχουν καμιά λογική, παρά μόνο την παρηγοριά των αδύνατων, και την προσπάθεια δικαιολογίας των εκμεταλλευτών.
Κάθε άνθρωπος, κάθε κάτοικος της χώρας μας και κάθε Έλληνας, έχει την δική του εξήγηση. Η εξήγηση τους είναι συνήθως μερική, και όταν δεν είναι σκόπιμη για εκμεταλλευτικούς λόγους, (τότε) οφείλεται στην πλημμελή ενημέρωση, που προέρχεται από λειψή ουσιαστική ενημέρωση, ή από υπερφόρτιση άχρηστης παραπλανητικής και βλαβερής ενημέρωσης.
Ας παρατηρήσουμε μερικές τέτοιες μερικές αλήθειες:
Φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι. Όλοι έχουμε κάποια κακή εμπειρία από την λειτουργία της κρατικής ή δημοτικής γραφειοκρατίας, που νοιώθει εξουσία και την εξασκεί επάνω μας. Έχουν κάποια ευθύνη αλλά όχι την ευθύνη. Το σύνθημα να ελαττωθεί το Κράτος, να απολυθούν οι δημόσιοι υπάλληλοι, είναι σκόπιμα παραπλανητικό.
Φταίνε οι συνδικαλιστές, που είναι Κράτος εν Κράτη. Πράγματι σε πολλές περιπτώσεις οι συνδικαλιστές το παρακάναμε. Μεγάλοι ή μικροί συνδικαλιστές έχουμε ευθύνες, όχι όμως για το γενικό μπάχαλο.
Φταίει ο Δημόσιος τομέας, υπερβολικός, σπάταλος και κυρίως διεφθαρμένος.
Πράγματι, υπάρχουν και μάλιστα πολλά παραδείγματα διαφθοράς. Δεν θα βρείτε επαγγελματία που δεν υποχρεώθηκε να «συμβιβαστεί» με τον εφοριακό του! Σπανίζουν οι γιατροί που δεν παίρνουν «φακελάκι»! Πόσοι καθηγητές στα Γυμνάσια και τα Λύκεια δεν κάνουν «ιδιαίτερα» για να βοηθήσουν την εκπαίδευση; Διαβάστε την έκθεση του επιθεωρητή δημόσιας διοίκησης για τις πολεοδομίες. Με ποια άδεια έχουν κτιστεί τα παράνομα, μπαζώθηκαν τα ρέματα, και στην Καστοριά μπαζώθηκε και η λίμνη(!); Είναι πραγματικές όλες αυτές οι αλήθειες. Αλλά καμιά απ’ αυτές από μόνη της δεν είναι η αιτία. Πρέπει να αλλάξουν να διορθωθούν σίγουρα, αλλά στοχεύοντας αποκλειστικά και μόνο αυτά τα μερικά στραβά της κοινωνίας μας, χάνουμε την γενεσιουργή.
Ας κάνουμε λοιπόν μια προσπάθεια να γενικεύσουμε το πρόβλημα. Σε όλα τα κράτη, η ιθύνουσα τάξη επιβάλει την ιδεολογία της, επιβάλει δηλαδή την κοινωνική αίσθηση του δικαίου, της ηθικής, της αισθητικής, και καθοδηγεί την παιδεία. Ποια είναι η ελληνική ιθύνουσα τάξη;
Σε μια κοινωνία που βρισκόταν σε μεταβατική φάση, περάσματος από την γεωργική στη βιομηχανική περίοδο, και πριν εδραιωθεί η βιομηχανική ομάδα, μας βρήκε ο πόλεμος. Στην διάρκεια του πολέμου, ξεπηδά μια κυριαρχική ομάδα, που συνίσταται από δωσίλογους και μαυραγορίτες. Οι δωσίλογοι αναβιώνουν την ιδεολογία της εξάρτησης – ποτέ δεν είχαμε απαγκιστρωθεί, τα πανεπιστήμιά μας διατηρούσαν πάντοτε επαφή -, και οι μαυραγορίτες επιβάλουν μια διεφθαρμένη ομάδα σε κυρίαρχη. Ο φόβος επιβολής κομμουνιστικού συστήματος, η θολή διεθνής κατάσταση, η ιδεολογία της εξάρτησης, η αγγλική ιμπεριαλιστική πολιτική, και η έλλειψη διεθνούς κουλτούρας του ΚΚΕ, δημιουργούν τον εμφύλιο πόλεμο. Νικητές είναι οι αστοί. Οι δωσίλογοι και οι μαυραγορίτες, με την προσχώρησή τους στους μετέπειτα νικητές, έχουν βάλει τις βάσεις κυριαρχίας τους, γίνονται η ιθύνουσα τάξη. Στη Γαλλία, τον Ρενώ τον κρέμασαν, τον Λαβάλ τον εκτέλεσαν, και ο στρατάρχης Πεταίν, ο ήρωας του Α΄ Παγκόσμιου πόλεμου, πέθανε εξόριστος σε περιορισμό. Δεν ενσωματώθηκαν οι δωσίλογοι στην ιθύνουσα τάξη. Οι πλουτήσαντες επί κατοχής, όχι μόνο δεν ενσωματώθηκαν, αλλά πλήρωσαν και τεράστια ποσά, ακόμη και αν τα κέρδισαν νόμιμα.
Σαν ιθύνουσα τάξη, στην Ελλάδα, επέβαλαν την ιδεολογία τους. Κυριαρχούν η διαφθορά – βλέπε παγωμένες πιστώσεις – και η δουλική υπηρέτηση των ξένων. Έχουν φύγει οι Εγγλέζοι και τώρα είναι οι Αμερικάνοι. Ξεκοκάλισαν το σχέδιο Μάρσαλ και τις Γερμανικές επανορθώσεις. Άφησαν ελεύθερους τους εγκληματίες πολέμου, τον δικό μας, τον βασανιστή στη Καστοριά Ραβάλι, τον διώκτη και δολοφόνο των Εβραίων, όχι μόνο της Καστοριάς αλλά και Θεσσαλονίκης Μέρντεν. Δεν διεκδίκησαν τις πολεμικές επανορθώσεις από την Γερμανία. Δεν κατήγγειλαν την «Ζήμενς» άφησαν τους ενόχους να φύγουν.
Αυτή η ιθύνουσα τάξη στηρίζεται σε τρεις βασικούς πυλώνες: Την Κυβέρνηση, την Δικαιοσύνη, τα Πανεπιστήμια.
Κυβέρνηση, διαχρονικά, υπηρέτης κάθε μορφής συμφερόντων, με πολιτικούς χαμηλού επιπέδου, με μοναδικό στόχο την διαιώνιση των προνομίων τους. Η παιδεία μας, με την εκπαίδευση που παίρνουμε δεν επιτρέπει να ξεχωρίσουμε τους έντιμους και δημιουργικούς. Ακόμη και ο Πάγκαλος παραδέχτηκε, ότι ο λαός δεν εξέλεξε τον Μαγκάκη. Ο Σημίτης σε ένα ανασχηματισμό άλλαξε μόνο τον κατά γενική ομολογία πολύ επιτυχημένο υπουργό Μπένο. Και ο Α. Παπανδρέου άλλαξε τον υπουργό που «έγραψε ιστορία»... Σκόπιμα οι ιθύνοντες και από λάθος εκτίμηση εμείς, δεν επιλέξαμε τους καλύτερους πολιτικούς.
Τον τελευταίο καιρό, ήμαστε μάρτυρες μιας δικαιοσύνης που παραπαίει. Ένας δικαστής έχει προτίμηση στις δίμετρες, ή άλλη στο χρηματιστήριο, η Τρίτη φυγοδικεί. Ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου βγάζει βλάκες τους υπουργούς για να τους αθωώσει… Τα εφετεία ανατρέπουν όλες τις πρωτόδικες αποφάσεις. Οι δικηγόροι -είναι κοινό μυστικό- αναβάλουν τις δίκες ως ότου πετύχουν την κατάλληλη σύνθεση.
Γάλλος ελληνιστής, ο Μπερνάρ, σταλμένος της γαλλικής Κυβέρνησης γύρω στο 1900, στην υπό τουρκικό ζυγό Μακεδονία γράφει ότι τα τρία Δ, Δεκάτη, Δημόσια έργα και Δικαιοσύνη είναι οι μεγάλες πληγές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Κληρονομήσαμε και τα τρία Δέλτα! Τα πανεπιστήμια, σε όλο τον κόσμο είναι τα κέντρα που επεξεργάζονται την εθνική ιδεολογία. Τι δείχνουν τα ελληνικά πανεπιστήμια; Τον ανορθολογισμό και την εξάρτηση, καταστρέφοντας κάθε δημιουργική έφεση των νεαρών σπουδαστών. Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, τα όργανα διάδοσης της πληροφορίας, στην υπηρεσία όλων των θεσμών, είναι φωλιές αγραμματοσύνης και διαστρέβλωσης. Δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτα απ’ όλα αυτά. Ακόμη και το διαδίκτυο, δίνει τόση και τέτοια πληροφόρηση που είναι αδύνατο να πληροφορηθεί κανείς σύντομα και σοβαρά. Μόνο η φιλική επικοινωνία, επικοινωνία γνωστών βοηθά κάπως και η δημοσίευση των επισήμων αποφάσεων.
Τι μένει λοιπόν; Η μεσαία τάξη έχει μεγαλώσει τα παιδιά της, αυτά που τώρα είναι στη ηλικία της διεύθυνσης, 30 -50 ετών, σε θερμοκήπιο, με παραμύθι ότι η ζωή είναι τραγούδι και λουλούδι [και γυναίκα λέγαμε παλιότερα], και τώρα αντιμετωπίζουν μια κατάσταση που τους προκαλεί πανικό. Πώς να δράσουν;
Πάντα τα σοβαρά πράματα είναι απλά. Να βαπτιστούν στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Να ανταμώσουν συνανθρώπους στις πλατείες. Να κουβεντιάσουν μαζί τους.Πιστεύω ότι αυτό θα οδηγήσει σε κοινές αποφάσεις, ότι δεν πάει άλλο αυτή η κατάσταση. Δεν διορθώνεται με ημίμετρα, ούτε με την μια κοινωνική ομάδα απέναντι στις άλλη ή άλλες. Χρειάζεται χτύπημα στη κεντρική εξουσία, χρειάζεται ανατροπή το σύστημα, χρειάζεται μορφωτική επανάσταση που θα σαρώσει, «σαν το βοριά σαν τον Νοτιά, όλα τα φονικά ρηγάτα θεμελιωμένα στη ψευτιά. Ύστερα, όλοι μας θα αποφασίσουμε τον κόσμο που θέλουμε. Μην μας παρασύρουν ότι τώρα πρέπει να λύσουμε όλα τα προβλήματα. Πρώτα να κατεδαφίσουμε το σάπιο. Όλο. Μορφωτική επανάσταση.
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 27 Οκτωβρίου 2011 αρ. φύλλου 613
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.