Λειτούργησε για μια ακόμη χρονιά πριν μερικές ημέρες (21-11-2014) ο μεταβυζαντινός ναός των Εισοδίων της Θεοτόκου, που βρίσκεται στον από τον σκαλόδρομο ισόγειο όροφο του Επιμελητηρίου Καστοριάς, στην ενορία «Οικονόμου». Η ανοικοδόμηση του Επιμελητηρίου στον περιβάλλοντα οικοπεδικό χώρο, με τέτοιο τρόπο που επιστέγασε, ανέπαφο βέβαια τον ναό, με δεδομένο ότι αντίστοιχες πρακτικές εφαρμόστηκαν και σε άλλες πόλεις της Ελλάδος την ίδια εποχή και συγκεκριμένα στην περίοδο της δικτατορίας των συνταγματαρχών (1967-1973), απηχεί ασφαλώς πρακτική και αισθητική της εποχής, που σήμερα, δεν μπορούν να γίνουν δεκτές. Ίσως ούτε και κατανοητές.
Ο μικρός ναός, λειτουργεί και πανηγυρίζει από αμέτρητους αιώνες, όπως και πολλές από τις βυζαντινές εκκλησίες της περιοχής Μητροπόλεως και ασφαλώς τις μεταβυζαντινές, με την βοήθεια και ενεργό συμμετοχή της γειτονιάς και βεβαίως των πιστών και της Ι. Μητρόπολης.
Γεγονός είναι πάντως ότι η «επιστέγαση», που σήμερα μοιάζει να φυλακίζει την εκκλησία, προστάτεψε κατά κάποιο τρόπο τον μικρό μεταβυζαντινό ναό, από την φθορά του χρόνου και την θηριωδία της αδιαφορίας και της εγκατάλειψης. Οξύμωρο ακούγεται, μέσα από μια καταστροφή να διασώζεται ο παλιός ναός της Καστοριάς.
Όσο αντίστοιχα κάπως οξύμωρα και ως εξαίρεση στο κλίμα, ακούστηκαν στην διάρκεια της θείας λειτουργίας, για την «Παναγία που αμαυρώνουν οι Καθολικοί»!! [....] Προκαλώντας ένα μεγάλο και εύλογο ερωτηματικό τουλάχιστον σε όσους τυχαίνει να γνωρίζουν τον σεβασμό και την λατρεία της Παναγίας, ειδικά (και) από τους Ρωμαιοκαθολικούς, ένα τεράστιο «γιατί;».
Τι χρειάζεται μια τέτοια αναφορά και σε τι αποσκοπεί; Και μια απορία για το αν κηρύγματα αυτού του είδους από ιερείς προετοιμάζουν πράγματι κατάλληλα για την θεία κοινωνία ή όχι; Ή ακόμη κι’ αν είναι απόδειξη διαλλακτικότητας ή αγάπης; Ή ακριβώς αντίθετα; Θυμίζοντας ειδικά αυτές τις εποχές, άλλες καταστάσεις.
Οξύμωρο είναι επίσης, μια μακραίωνη βυζαντινή εκκλησία, αφιερωμένη στην Παναγία, να βρίσκεται εγκλωβισμένη στα σπλάχνα του Επιμελητηρίου, τελώντας δηλαδή υπό την σκέπη και προστασία όχι μόνο της Μητροπόλεως Καστοριάς, αλλά και του εκφραστή – εκπροσώπου αλλά και εγγυητή της οικονομικής ζωής της Καστοριάς, και επί χρόνια τώρα, να είναι σπασμένη η τζαμαρία της εισόδου, με κίνδυνο μάλιστα απόσπασης κομματιών που θα μπορούσαν να προκαλέσουν τραυματισμό. Χωρίς κάποιος, από τους υπεύθυνους του ευρύτερου χώρου να κάνει τον κόπο, να αφαιρέσει τα θραυσμένα και να τοποθετήσει νέα τζαμαρία.
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 27 Νοεμβρίου 2014, αρ. φύλλου 766
Σχετικά:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.