Κυκλοφόρησε από τις “Εκδόσεις των Φίλων”, η τρίτη ποιητική συλλογή του Νίκου Δόϊκου με τίτλο “Συναμφότερα και λίγα μόνα”, που περιλαμβάνει 45 ποιήματα σε 104 σελίδες (Πόσο ζηλεύω εκείνη την βροχή, Μια μέρα χωρίς Ήλιο, Αντίδωρο στον Νίκο Καζαντζάκη, Άγια Πόλη της Χαράς, Αναβίωση των γειτονιών, Ύλαθι φίλ' Αφαία, Του Σταυρού, Της Ψυχής, Σκηνή θεάτρου, Ο Μάγιστρος Νικηφόρος Κασνίτζης, Το δάκρυ της Δανάης, Κυρά της Λίμνης, Εμβατήριο, Τα Εννιά Βασίλεια, Μέτρησα τις χαρές μου, Παρθενική πτήση, κ.ά.).
Οι δύο προηγούμενες ποιητικές συλλογές του ιδίου είναι “H γενιά του Νοέμβρη” (εκδόσεις Καστανιώτη) και “Απόδειπνο για P.I.G.S.” (Εκδόσεις των Φίλων).
Ο Νίκος Δόικος γεννήθηκε στην Καστοριά το 19 47, σπούδασε κοινωνιολογία, πολιτική οικονομία και αρχιτεκτονική στην Νέα Υόρκη και την Θεσσαλονίκη. Το 2012 τιμήθηκε με το πανελλήνιο βραβείο κοινωνικο-πολιτικού δοκιμίου "Παναγιώτης Φωτέας" για το βιβλίο του "Μετά τη βαρβαρότητα, Βιωματικός μινιμαλισμός" (εκδ. Καστανιώτη).
Κυρά τῆς Λίμνης
Κυρά τῆς Λίμνης μέ τ΄ ἀστέρια στά φλουριά σου,
ποῦ τριγυρνᾶς μέ τόσους σένιους συνοδούς,
ποιός νά πρωτοθαυμάσει τόν ταφτά σου,
τήν στόφα , τόν τζουμπέ τῆς σπάνιας ζιμπελίνας,
ποιός νά τολμήσει νά προβάλει ἀντίρρηση,
ν΄ ἀμφισβητήσει τήν αἰώνια δεσποτεία σου;
Πόσες ἀκόμα νύχτες ἀξημέρωτες
θά καρτερῶ νά μέ δεχτεῖς,
μέ τόσες στεῖρες ἀντιρρήσεις στίς γωνιές,
παρακοιμώμενους πού σέ κρατοῦν ἀπρόσιτη,
ἐξαγοράζοντας σκιές νά σβήσουνε τόν ἥλιο,
νά μήν πυρώσουν τ΄ ἀλαβάστρινα σου
μάγουλα τά χάδια τοῦ Γαρμπῆ;
Κυρά τῆς Λίμνης μέ τ΄ ἀστέρια στά φλουριά σου,
τί νά τούς κάνεις τόσους πλάνους αὐλικούς,
ἄφησ’ ἐλεύθερη γιά λίγο τήν καρδιά σου
ν΄αγκαλιαστεῖ μέ λίγους φίλους καρδιακούς.
Ο Νίκος Δόικος γεννήθηκε στην Καστοριά το 19 47, σπούδασε κοινωνιολογία, πολιτική οικονομία και αρχιτεκτονική στην Νέα Υόρκη και την Θεσσαλονίκη. Το 2012 τιμήθηκε με το πανελλήνιο βραβείο κοινωνικο-πολιτικού δοκιμίου "Παναγιώτης Φωτέας" για το βιβλίο του "Μετά τη βαρβαρότητα, Βιωματικός μινιμαλισμός" (εκδ. Καστανιώτη).
Κυρά τῆς Λίμνης
Κυρά τῆς Λίμνης μέ τ΄ ἀστέρια στά φλουριά σου,
ποῦ τριγυρνᾶς μέ τόσους σένιους συνοδούς,
ποιός νά πρωτοθαυμάσει τόν ταφτά σου,
τήν στόφα , τόν τζουμπέ τῆς σπάνιας ζιμπελίνας,
ποιός νά τολμήσει νά προβάλει ἀντίρρηση,
ν΄ ἀμφισβητήσει τήν αἰώνια δεσποτεία σου;
Πόσες ἀκόμα νύχτες ἀξημέρωτες
θά καρτερῶ νά μέ δεχτεῖς,
μέ τόσες στεῖρες ἀντιρρήσεις στίς γωνιές,
παρακοιμώμενους πού σέ κρατοῦν ἀπρόσιτη,
ἐξαγοράζοντας σκιές νά σβήσουνε τόν ἥλιο,
νά μήν πυρώσουν τ΄ ἀλαβάστρινα σου
μάγουλα τά χάδια τοῦ Γαρμπῆ;
Κυρά τῆς Λίμνης μέ τ΄ ἀστέρια στά φλουριά σου,
τί νά τούς κάνεις τόσους πλάνους αὐλικούς,
ἄφησ’ ἐλεύθερη γιά λίγο τήν καρδιά σου
ν΄αγκαλιαστεῖ μέ λίγους φίλους καρδιακούς.
ΝΙΚΟΥ ΔΟΪΚΟΥ: Συναμφότερα και λίγα μόνα
Εκδόσεις των Φίλων, ISBN: 978-960-289-156-8, 2015, Αθήνα, σελ. 104Βιβλιοπωλείο Κοράλλι, Πατησίων & Πολυτεχνείου 1, 10433 Αθήνα, τηλ. 210-5200077Νίκος Δόϊκος: rudoikos@gmail.com | www.nikosdoikos.com
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 4 Ιουνίου 2015, αρ. φύλλου 791
Επιλογή σχετικών αναρτήσεων:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.