Αγαπητή ΟΔΟΣ,
Ξέρω ότι το επόμενο τεύχος σου, τελευταίο πριν τις διακοπές του καλοκαιριού, αφιερώνεται στην ποίηση, όπως κάθε χρόνο. Η αλήθεια είναι, ότι ναι μεν αγαπώ πολύ το είδος αυτό, αλλά δεν τα καταφέρνω να αποδώσω τη σκέψη μου ποιητικά. Σε πεζό λόγο λοιπόν:
Για την απόφαση της Κτηματικής Υπηρεσίας θα ήθελα να γράψω δυο λόγια, η οποία, από ό,τι πληροφορήθηκα από επίσημα χείλη δημοτικού συμβούλου, απαγόρευσε τραπεζοκαθίσματα στην άκρη του παραλίμνιου πεζοδρομίου, διότι, όπως λέει, έτσι είναι ο κανονισμός. Τα μετέφεραν τότε οι καταστηματάρχες στην εσωτερική πλευρά. Μάλιστα, όχι πια με τις "ακαλαίσθητες", κατά τη γνώμη του υπευθύνου της υπηρεσίας αυτής υποθέτω, τέντες, αλλά με ειδικές ομπρέλες. Ωραία και καλά λοιπόν, και το πεζοδρόμιο δόθηκε στους περιπατητές.
Έπειτα από λίγες μέρες, ωστόσο, τα τραπεζοκαθίσματα κατέλαβαν και το χώρο της πρασιάς, η οποία υπέθετα ότι ανήκει στον Δήμο, που και φρόντιζε -αν και όχι με περισσό ζήλο να την περιποιείται, ποτίζοντας τον φυσικό χλοοτάπητα και κλαδεύοντας θάμνους και δέντρα.
Η απορία μου: Η Κτηματική θα περιποιείται από δω και πέρα την έκταση αυτή; Θα φροντίζει για το πότισμα και το κλάδεμα, ή δεν βαριέσαι, με αυτά θα ασχολούμαστε τώρα; Και το κακό είναι, ότι δεν περιμένω απάντηση. Μόνο να, το παράπονό μου ήθελα να εκφράσω...
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία και καλό καλοκαίρι κάτω από τα σκιερά δέντρα της παραλίας.
Χρυσούλα Πατρώνου-Παπατέρπου
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 3 Αυγούστου 2017, αρ. φύλλου 897
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.