Η τραγωδία στην Γάζα & Ισραήλ
Αγαπητέ κ. Μπαϊρακτάρη,
Για άλλη μία φορά παρακολουθεί ο “πολιτισμένος κόσμος” τη σφαγή που γίνεται στη Γάζα και το Ισραήλ. Οι εικόνες των σκοτωμένων ανθρώπων, των ακρωτηριασμένων παιδιών, των ανθρώπων που πεθαίνουν από πείνα και κάθε είδους ασθένεια, των ανθρώπων που ζουν σήμερα σε απάνθρωπες συνθήκες, φαίνεται ότι δεν συγκινούν κανένα από τους κυβερνώντες τον κόσμο μας σήμερα.
Αυτοί ενεργούν με την ψυχρή λογική του κέρδους σε σχέση με το κόστος, αδιαφορώντας εντελώς για την ανθρώπινη ζωή, τον ανθρώπινο πόνο, την ανθρώπινη δυστυχία, υπολογίζοντας μόνο στο τι κέρδη θα έχουν στο τέλος και πώς θα συνεχίσουν να κυβερνούν.
Πράγματι απάνθρωπη και απαράδεκτη ήταν η σφαγή των Ισραηλινών από την Χαμάς που ξεκίνησε όλη αυτή τη τραγωδία.Θα πρέπει όμως να διερωτηθούμε πώς φτάσαμε μέχρι εκεί. Φαίνεται πως στον άδικο κόσμο που ζούμε, υπάρχουν λαοί που η μοίρα τούς καταδίκασε να ζουν κατατρεγμένοι με σκοτεινό και αβέβαιο μέλλον. Τέτοιοι λαοί είναι μεταξύ των άλλων στη γειτονιά μας οι Κούρδοι και οι Παλαιστίνιοι.
Ας περιοριστούμε όμως στους Παλαιστίνιους. Από τις αρχές του περασμένου αιώνα το διεθνές σιωνιστικό κίνημα επεδίωξε συστηματικά και τελικά τα κατάφερε να εκδιώξει τους Παλαιστινίους από την γη τους και τελικά το 1948 να δημιουργήσει το σημερινό κράτος του Ισραήλ, το οποίο μετατράπηκε σε εθνική εστία, όσων Εβραίων επιθυμούν να γίνουν πολίτες αυτού του κράτους.
Βασανισμένος λαός και οι Εβραίοι στη μακρά ιστορική πορεία τους, με πιο κοντινό το Ολοκαύτωμα από την χιτλερική Γερμανία. Αυτό βέβαια δεν τους δίνει το ηθικό έρεισμα να συμπεριφέρονται σήμερα όπως ακριβώς τους συμπεριφέρθηκαν οι χιτλερικοί Γερμανοί.
Από την άλλη μεριά οι Παλαιστίνιοι βρέθηκαν με τον καιρό χωρίς πατρίδα. Οι περισσότεροι κατέληξαν σαν πρόσφυγες στα γειτονικά κράτη και κυρίως στην Ιορδανία και το Λίβανο. Και εκεί όμως δεν βρήκαν την συμπαράσταση που θα έπρεπε να βρουν από τους άραβες αδελφούς τους. Αντιθέτως πολλές φορές κυνηγήθηκαν άγρια από τους τοπικούς κυβερνήτες, οι οποίοι φοβόντουσαν ότι οι Παλαιστίνιοι, που αναμφισβήτητα ήταν υψηλότερου επιπέδου από τους ντόπιους, θα αποτελούσαν κίνδυνο για τους τοπικούς άρχοντες.
* * *
Η σφαγή κάποτε θα τελειώσει. Θα αφήσει πίσω της χιλιάδες νεκρούς αλλά και ανθρώπους ακρωτηριασμένους, τυφλούς, άλλους ψυχικά διαταραγμένους, που θα φέρνουν το μαρτύριό τους για την υπόλοιπη ζωή τους.
* * *
Τί απέμεινε λοιπόν να κάνουν οι κατατρεγμένοι και προδομένοι από όλους Παλαιστίνιοι; Μα το μόνο που μπορούσαν να κάνουν, δηλαδή πράξεις τρομοκρατίας, με την ελπίδα, ότι έτσι ίσως θα μπορούσαν να τραβήξουν τη προσοχή της διεθνούς κοινότητας και να βρουν ίσως κάποια δικαίωση. Με τις πράξεις τους αυτές έγιναν αντιπαθείς στα μάτια όλου του κόσμου, ο οποίος λησμονούσε τί τους οδήγησε σε αυτή τη συμπεριφορά.
Προσπάθειες έγιναν στα χρόνια που πέρασαν να βρεθεί μια λύση δύο κρατών, τα οποία θα μπορούσαν να ζήσουν ειρηνικά. Οι προσπάθειες αυτές απέτυχαν, γιατί και από τα δύο μέρη υπήρχαν φανατικοί που δεν δεχόντουσαν κάποιο συμβιβασμό.
Τραγικό τέλος είχαν και οι πρωτεργάτες αυτών των συμβιβασμών, δηλαδή ο πρόεδρος της Αιγύπτου Ανουάρ Σαντάτ, που δολοφονήθηκε από συνωμότες αξιωματικούς στις 6 Οκτωβρίου 1981, αλλα και ο Εβραίος πρωθυπουργός Γιτζάκ Ράμπιν, που δολοφονήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 1995 από φανατικό εβραίο, που ήταν αντίθετος στις συμφωνίες του Όσλο.
Τα επόμενα λοιπόν χρόνια τίποτα δεν προχώρησε και οι δύο λαοί συνέχισαν να ζουν με τον φόβο και την ανασφάλεια. Εδώ βέβαια πρέπει να σημειώσουμε ότι, όλα αυτά τα χρόνια, οι μεν Παλαιστίνιοι στη Γάζα ζούσαν σε ένα πραγματικό στρατόπεδο συγκεντρώσεως, οι δε Παλαιστίνιοι της Δυτικής Όχθης, βλέπουν κάθε μέρα που περνάει τους Ισραηλινούς να προσπαθούν να τους διώξουν από τη Δυτική Όχθη με κάθε δυνατό τρόπο. Έτσι φτάσαμε και στη σφαγή των Ισραηλινών του περασμένου Οκτωβρίου.
Από εκεί και πέρα η κυβέρνηση του Ισραήλ με επικεφαλής τον πολεμοχαρή Νετανιάχου, ο οποίος έχει και προσωπικό λόγο να μισεί τους Παλαιστινίους, γιατί έχει χάσει τον αδερφό του σε μάχη με αυτούς, εφαρμόζει μία τακτική πραγματικής εξόντωσης των Παλαιστινίων της Γάζας, η οποία εξόντωση μοιάζει δυστυχώς με την εξόντωση των Εβραίων από το χιτλερικό καθεστώς.
Ο “πολιτισμένος δε κόσμος” παρακολουθεί τη σφαγή αυτή με ευχολόγια για την προστασία των αμάχων και άλλες τέτοιες υποκριτικές δηλώσεις και δήθεν προσπάθειες επίλυσης της διαφοράς. Στην πραγματικότητα οι μεν Αμερικάνοι —πιεζόμενοι και από το πανίσχυρο εβραϊκό λόμπυ— ελπίζουν να τελειώσει αυτή η σφαγή με την επικράτηση του συμμάχου τους Ισραήλ, που αποτελεί και τον χωροφύλακα της Αμερικής στην εύφλεκτη περιοχή της Μέσης Ανατολής.
Ο Ερντογάν δικαίως διαμαρτύρεται για τη σφαγή στη Γάζα, αλλά και αυτός επιδιώκει να αποκομίσει άλλα οφέλη· τα αδελφά αραβικά κράτη σφυρίζουν αδιάφορα και οι μόνοι που φαντάζομαι ότι είναι ικανοποιημένοι είναι οι Ρώσοι, που βλέπουν να καταρρέει το ηθικό πλεονέκτημα και οι ανθρωπιστικές αξίες της Δύσης.
Η σφαγή κάποτε θα τελειώσει. Θα αφήσει πίσω της χιλιάδες νεκρούς αλλά και ανθρώπους ακρωτηριασμένους, τυφλούς, άλλους ψυχικά διαταραγμένους, που θα φέρνουν το μαρτύριό τους για την υπόλοιπη ζωή τους.
Θα αφήσει όμως και μια γενιά φανατισμένων ανθρώπων που, το μόνο που θα επιθυμούν, θα είναι η εκδίκηση για τα όσα υπέστησαν αυτοί και οι οικογένειες τους. Και αυτό ισχύει δυστυχώς και για τους Παλαιστινίους αλλά και τους Εβραίους.
Άδικη που είναι αλήθεια αυτή η ζωή.
Με εκτίμηση,
Γιάννης Αναστασίου Νταλίπης
ydalipis@gmail.com
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 25 Ιανουαρίου 2024, αρ. φύλλου 1209.
Επιλογή σχετικών αναρτήσεων:
Ι. ΝΤΑΛΙΠΗ:
- «Όχι»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.