Λόγος & Αντίλογος

 

Στρατιωτική ισχύ εν σχέσει με την Τουρκία

Αγαπητέ κ. Μπαϊρακτάρη,

Σε προηγούμενο άρθρο μου, που δημοσιεύσατε στην εφημερίδα σας, διατύπωνα μερικές σκέψεις, σχετικές με προβλήματα με τη γειτονική μας Τουρκία. Κατέληγα δε στο συμπέρασμα ότι δύο είναι οι πιθανές λύσεις του προβλήματος, «πόλεμος» ή «φινλανδοποίηση». Και οι δύο λύσεις είναι εξαιρετικά οδυνηρές, πιστεύω όμως ότι πιο οδυνηρή είναι η λύση της «φινλαδοποιήσεως».

Συνεπώς η εναπαμένουσα λύση είναι ο πόλεμος, αυτός όμως με τις σημερινές συνθήκες ακόμα και αν επιχειρήσουμε εμείς το «πρώτο κτύπημα» το αποτέλεσμα θα είναι τελικά εναντίον μας. Άρα η λύση «πόλεμος » πρέπει να πάρει την τροπή του «μη πολέμου», να είμαστε δηλαδή τόσο ισχυροί στρατιωτικά και οικονομικά, ώστε ο αντίπαλος να υπολογίζει ότι, σε περίπτωση πολέμου, οι ζημίες που θα πάθει, θα είναι πολλαπλάσιες η ακόμα και απαγορευτικές σε σχέση με τα κέρδη που τυχόν θα αποκόμιζε από μία επιθετική ενέργεια. Εξ άλλου τα σημερινά δεδομένα ενός πολέμου αλλάζουν ραγδαία. Η πληθυσμιακή υπεροχή παύει πλέον να έχει την αξία που είχε, σε άλλες, όχι πολύ μακρινές εποχές. Η εικόνα του γενναίου αξιωματικού που επικεφαλής του αγήματος του εφορμά εναντίον του εχθρού, θα συναντάται μόνο σε πίνακες ζωγραφικής.

Η σημερινή, και πολύ περισσότερο η αυριανή, εικόνα θα είναι του υπεύθυνου αξιωματικού, συνοδευομένου από ένα νομικό, που θα εξετάζει αν η εντολή που θα δίνει ο αξιωματικός στο αυτοματοποιημένο όπλο (drone, robots, και λοιπά μέσα με τεχνητή νοημοσύνη) είναι σύννομη με το διεθνές δίκαιο κυρίως ως προς τις παράπλευρες απώλειες. Εδώ βέβαια γεννώνται άλλα προβλήματα και διλήμματα. Ποιος έχει την πραγματική ευθύνη για τη χρήση του όπλου; Ο αξιωματικός που έδωσε την εντολή στο όπλο, ο νομικός που έδωσε τη συμβουλή στον αξιωματικό ή τέλος ο κατασκευαστής του όπλου. Αυτά είναι θέματα, που σε ορισμένες χώρες συζητιούνται ήδη, χωρίς να έχουν καταλήξει σε κάποιο συμπέρασμα.

Τα νέα όπλα θα υπερέχουν κατά πολύ των σημερινών χειριστών τους σε μνήμη, ταχύτητα και συνδυασμό των πληροφοριών και χωρίς καμία συνειδησιακή αναστολή. Θα μπορούν να παίρνουν αποφάσεις με εξαιρετικά μεγάλη ανάλυση. Η ανάπτυξη, κατοχή, και εκπαίδευση σε τέτοια όπλα ,θα αποτελεί κρίσιμο στοιχείο υπεροχής επί του αντιπάλου. Εξ άλλου ένα εξίσου σημαντικό κεφάλαιο είναι ο ηλεκτρονικός πόλεμος. Χρειάζεται προσωπικό εξαιρετικής μορφώσεως και εκπαίδευσης, αλλά και καταλλήλων μηχανημάτων, ώστε να μπορείς να αχρηστεύεις ουσιαστικά τον αντίπαλο.

Επίσης πρέπει να ληφθεί το συντομότερο δυνατό η απόφαση για την ανάπτυξη πυρηνικών σταθμών στην πατρίδα μας. Εκτός από την ωφέλεια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, θα αποτελέσουν και την βάση για την εκπαίδευση και εξοικείωση των επιστημόνων μας σε σχετικά θέματα. Αλλά και τη δυνατότητα παραγωγής πυρηνικών κεφαλών, σε περίπτωση που η Τουρκία αποφασίσει κάτι ανάλογο.

Όλα τα παραπάνω προϋποθέτουν την οικονομική ανάπτυξη της χώρας μας, ώστε να έχουμε τη δυνατότητα αγοράς και μερικής συμπαραγωγής τέτοιων οπλικών συστημάτων. Ας μη γελιόμαστε, τα όπλα που αναφέραμε, είναι αποτέλεσμα πολλών ετών πολυδάπανων ερευνών που μόνο μεγάλες χώρες μπορούν να το πράξουν.

Είναι όμως δυνατή η συμπαραγωγή σε τμήματα των οπλικών αυτών συστημάτων, αλλά και συμμετοχή στην έρευνα και ανάπτυξη αυτών. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι έχουμε συμπατριώτες μας με υψηλή επιστημονική και επαγγελματική κατάρτιση, εφάμιλλη ή και ανώτερη των ξένων συναδέλφων τους, σε εξαιρετικά προηγμένους τομείς.

Για όλα αυτά που αναφέραμε, πρέπει καταρχάς, το ελληνικό πολιτικό σύστημα να αντιληφθεί και να αποφασίσει, ότι πρέπει να σταματήσει να δρα για μικροκομματικά ζητήματα, και να ασχοληθεί σοβαρά με θέματα τα οποία αφορούν την ίδια την ύπαρξη της πατρίδας μας .

Η ιστορία θα θυμάται με ευγνωμοσύνη εκείνους που έδρασαν με συνέπεια, θάρρος, αποφασιστικότητα, τιμιότητα και κόπους, για την εκπλήρωση ενός σκοπού, που ξεπερνά τα στενά όρια της ζωής μας.

Χρόνια πολλά.

Με εκτίμηση,

Γιάννης Αναστασίου Νταλίπης

ydalipis@gmail.com

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 23 Δεκεμβρίου 2021, αρ. φύλλου 1107