ΙΩΑΝΝΗ ΣΚΟΡΔΑ: Αγαπητή ΟΔΟΣ

 

Ο κάθε Κυριάκος, ο κάθε Στέφανος και ο κάθε Νίκος που ηγείται ενός κόμματος, ευθύνονται για τους εκάστοτε Αυτιάδες, Παπανώτες και Ζαγοράκηδες. Και είναι απορίας άξιο με ποιον γνώμονα καταλήγουν σε τέτοιου είδους επιλογές, όταν αυτός σίγουρα δεν είναι πολιτικός.

Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ που έχει αναπτυχθεί γύρω από την συγκρότηση των ευρωψηφοδελτίων των κομμάτων ενόψει των εκλογών της 9ης Ιουνίου, έχει προκαλέσει αρκετές αντιδράσεις. Κυρίως για τις συγκεκριμένες tv celebrities επιλογές που έγιναν από τα επιτελεία των κομμάτων με αποκλειστικό σκοπό να κερδίσουν όσο το δυνατόν περισσότερους ψήφους. Αποδεικνύοντας σχεδόν ξεκάθαρα πως οι επιλογές αυτές έγιναν από τα κομματικά τζιμάνια που επιφορτίστηκαν με την στελέχωση των ψηφοδελτίων, στοχεύοντας ουσιαστικά –και αποκλειστικά– στα κάπως... ιδιαίτερα ποιοτικά χαρακτηριστικά του εκλογικού σώματος που γοητεύονται για άγνωστους λόγους από τα συγκεκριμένα celebritιλίκια.

Ενδεχομένως επειδή η πλειοψηφία των ψηφοφόρων των συγκεκριμένων υποψηφίων, δεν κατανοούν τι ακριβώς διακυβεύεται στις Βρυξέλλες. Ή μπορεί και όχι. Κανείς δεν μπορεί εξάλλου να είναι σίγουρος με το συγκεκριμένο τμήμα του εκλογικού σώματος. Δωρίζοντας ουσιαστικά, απλόχερα την διαμόρφωση της καθημερινότητας τους σε τηλεοπτικούς (και όχι μόνο) "αστέρες". Και λαμβάνοντας υπόψη την παρουσία ελλήνων διασήμων κατά τις προηγούμενες θητείες στο ευρωκοινοβούλιο, αποδείχτηκε πως τις περισσότερες φορές δεν γνώριζαν ούτε επί της αρχής τα ευρωπαϊκά νομοσχέδια που τέθηκαν προς ψηφοφορία .

Και πώς ακριβώς θα επιδρούσαν εντός σχετικά μικρού χρονικού διαστήματος, στις ζωές των ψηφοφόρων τους. Και σίγουρα όχι μόνο σε εκείνους. Διότι επί της ουσίας μέσω των ευρωπαϊκών ψηφισμάτων συνδιαμόρφωσαν τις ζωές εκατομμυρίων πολιτών στην ΕΕ. Δίχως να καταλαβαίνουν στο ελάχιστο τα βασικά. Και αυτό μόνο ως ενθαρρυντικό για το μέλλον δεν μπορεί να εκληφθεί. Ειδικά όταν οι τύχες της Ένωσης είναι στα χέρια ευρωβουλευτών (;) που δεν φέρουν κανένα πολιτικό εφόδιο προς την σωστή κατεύθυνση. Πέρα φυσικά των προσωπικών φιλοδοξιών των απανταχού celebrities.

Ένα πρόσφατο τέτοιο παράδειγμα αγαπητή ΟΔΟΣ, αποτέλεσαν οι έντονες αγροτικές κινητοποιήσεις που έλαβαν χώρα σε όλη την Ευρώπη, καθώς και στην Ελλάδα. Οι οποίες ήταν αποτέλεσμα ψηφισμάτων του Ευρωκοινοβουλίου που στηρίχτηκαν κυρίως από τους "Πράσινους" και "Ευρωπαίους σοσιαλιστές" και τα οποία έφεραν τις αναμενόμενες αντιδράσεις. Τον αντίκτυπο των οποίων παρακολούθησε ο κόσμος μέσω των τηλεοπτικών δεκτών. Και οι οποίες δεν ήταν καθόλου τιμητικές για την εικόνα της προοδευτικής Ευρώπης.

Είναι άγνωστο στους περισσότερους αν και στις υπόλοιπες χώρες της Ε.Ε. τα αντίστοιχα ευρωψηφο-δέλτια των κομμάτων των κρατών κατακλύζονται από αντίστοιχους διάσημους και λοιπούς ψευτο-celebrities που απέκτησαν αναγνωρισιμότητα όντας γυρολόγοι σε πρωινές τηλεοπτικές εκπομπές... κοινωνικοκενού περιεχομένου. Ή και αυτό το φαινόμενο αποτελεί ακόμη μια θλιβερή ελληνική πρωτιά.

Και αν ισχύει κάτι τέτοιο, πως δηλαδή αυτό είναι ελληνικό τέχνασμα για (υφ)αρπαγή ψήφων, τότε συγχρόνως ανάγεται σε συνολικό πρόβλημα του πολιτικού συστήματος. Το οποίο αναπόφευκτα συνδέεται με πολιτικά πρόσωπα και δη των προέδρων των κομμάτων. Οι οποίοι φέρουν και την αποκλειστική ευθύνη των επιλογών τους. Ο κάθε Κυριάκος, ο κάθε Στέφανος και ο κάθε Νίκος που ηγείται ενός κόμματος. Εκείνοι ευθύνονται για τους εκάστοτε Αυτιάδες, Παπανώτες και Ζαγοράκηδες. Και είναι απορίας άξιο με ποιον γνώμονα καταλήγουν σε τέτοιου είδους επιλογές, όταν αυτός σίγουρα δεν είναι πολιτικός.

Φαντάζει σχεδόν σίγουρο πως κινούνται προς τις συγκεκριμένες επιλογές μοντέλων, ποδοσφαιριστών, τηλεπερσόνων αποκλειστικά και μόνο επειδή έχουν πέραση ακόμα και σε τμήματα του εκλογικού τους σώματος. Και εδώ που τα λέμε, σε αυτό το τμήμα του εκλογικού σώματος όλου του κομματικού εύρους, που κατά συνείδηση στηρίζει με την ψήφο του τέτοιες υποψηφιότητες, αξίζει κάτι παραπάνω; Προφανώς και όχι. «Και πολύ του πέφτει» σημείωσαν σκωπτικά ορισμένοι, από τους οποίους θα δυσκολευόταν και ο πιο διαλλακτικός πολίτης να διαχωρίσει την θέση του.

Η απάντηση σε τέτοιου είδους ανορθολογικές κομματικές επιλογές, είναι η καταψήφισή τους στην κάλπη. Ή η ψήφιση προσώπων που καταρτίζουν τα ψηφοδέλτια που φέρουν τουλάχιστον τα ελάχιστα ουσιαστικά προσόντα για την ευρωπαϊκή εκπροσώπηση των ψηφοφόρων τους στο ευρωκοινοβούλιο. Όπως για παράδειγμα την γνώση τουλάχιστον μιας ξένης γλώσσας.

Και όχι σαν τον κραταιό Νικόλα για παράδειγμα που εδώ και 8 χρόνια παρουσίας στο ευρωκοινοβούλιο δεν έμαθε αγγλικά. Καθώς μέχρι να φτάσει η στιγμή που το εκλογικό σώμα θα απαιτεί από τα κόμματα που στηρίζει να τους "προσφέρουν" επιλογές προσώπων με βαριά βιογραφικά, φαίνεται πως θα αργήσει για πολλά ακόμα χρόνια.

* * *

Η απάντηση σε τέτοιου είδους ανορθολογικές κομματικές επιλογές, είναι η καταψήφισή τους στην κάλπη. 

* * *

Όμως πέρα από τα αμιγώς ελληνικά προβλήματα κατά την στελέχωση των ευρωψηφοδελτίων, η Ευρώπη στο σύνολό της οφείλει να αντιμετωπίσει και το φάντασμα της ανόδου της ακροδεξιάς. Όπως σαφώς και στην Ελλάδα μέσω διαφόρων "παπατζήδων" που τάσσουν λαγούς με πετραχήλια στο ευκολόπιστο κοινό τους.

Και η αλήθεια είναι πως σε ορισμένες χώρες που παρατηρείται άνοδος των φασιστικών και νεοναζιστικών κομμάτων, έχουν ξεκινήσει να εφαρμόζονται πιο αυστηρά νομικά μέτρα, αντιμετωπίζοντας τα μέσω της Δικαιοσύνης. Τα οποία όμως έχουν αρχίσει δειλά-δειλά να φέρνουν αποτελέσματα. Απομένοντας όμως αρκετός δρόμος ακόμα προς την οριστική απαλλαγή της Ε.Ε. από τέτοια ακραία φαινόμενα.

Όπως συνέβη στην Γερμανία για παράδειγμα με ένα από τα ηγετικά στελέχη του νεοναζιστικού κόμματος ΑfD (Εναλλακτική για τη Γερμανία) το οποίο παραπέμφθηκε στην γερμανική Δικαιοσύνη για αναπαραγωγή χιτλερικού συνθήματος. Ή όπως συνέβη στην ίδια χώρα με τον δικό μας Γιάνη του ΜεΡΑ 25. Του οποίου του απαγορεύτηκε η είσοδος στην χώρα αλλά ακόμα και η διαδικτυακή του ομιλία μέσω γνωστής πλατφόρμας επειδή κρίθηκε από τις γερμανικές Αρχές πως εκφράζει αντισημιτικό λόγο. Καθώς σε τηλεοπτική συνέντευξη μεταξύ των άλλων χαρακτήρισε ως «ιερή υποχρέωση της Χαμάς το χτύπημα στο Ισραήλ», αναφερόμενος φυσικά στην ισλαμιστική τρομοκρατική επίθεση της 7ης Οκτωβρίου του περασμένου έτους.

Η αντίδραση της Ευρώπης σε τέτοιου είδους αναχρονιστικές και σκοταδιστικές απόψεις συνεχίστηκε και στις Βρυξέλλες όταν συνεργάτης ευρωβουλευτή του νεοναζιστικού ΑfD συνελήφθη με την κατηγορία της κατασκοπείας υπέρ της Κίνας, ενώ λίγες ημέρες νωρίτερα είχε απαγορευτεί ομιλία του πρώην βρετανού ηγέτη του Brexit Νάιτζελ Φάρατζ, όπου και θα συμμετείχε σε συνέδριο ακροδεξιών παρουσία μάλιστα του πρωθυπουργού της Ουγγαρίας Βίκτωρα Όρμπαν.

Η Ευρώπη οφείλει από εδώ και στο εξής να κάνει κάτι πάρα πολύ απλό. Απλά να ενώσει τις τελείες που συνδέουν κυρίως τα ακροδεξιά κόμματα και σχετικά εύκολα θα καταλήξει και στον υποστηρικτή όλων αυτών που έχουν διεισδύσει στις ευρωπαϊκές κοινωνίες με σκοπό την αποσταθεροποίηση των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων. Που εκ των πραγμάτων δεν φαίνεται να είναι κάποιος άλλος πέραν από αυτόν που στηρίζει επίσημα και ανοικτά την επικεφαλής της γαλλικής ακροδεξιάς Λε Πεν. «Τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια;» διερωτήθηκαν αρκετοί από τους οποίους, δεν θα διαχώριζα την θέση μου.

Και το ίδιο θα πρέπει να πράξει και η ελληνική κυβέρνηση, διαφυλάσσοντας τα Δυτικά κεκτημένα από οποιονδήποτε "ξανθό" επιχειρεί τον γεωπολιτικό αποπροσανατολισμό της. Με την εξαίρεση σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη, πως αυτό θα πρέπει να γίνει τόσο στα αρκετά Δεξιά της όσο και στα αρκετά Αριστερά της. Αρκετά πρωτόγνωρο για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, αλλά τόσο αληθινό για τα ελληνικά (δεδομένα).

Και γίνεται ακόμα περισσότερο οξύμωρο, όταν διατυπώνονται –και ορθώς– απόψεις από την ευρωπαϊκή Αριστερά στο σύνολό της για «πάταξη της ακροδεξιάς και του νεοναζισμού», αλλά ταυτόχρονα αποφεύγουν να μιλήσουν κατά έναν περίεργο λόγο για τον διαφαινόμενο "ξανθό" υποστηρικτή τους. Και οι λόγοι τις περισσότερες φορές είναι κάτι παραπάνω από εμφανείς. Μέχρι αποδείξεως του εναντίον. Και εδώ που τα λέμε, καθόλου μπράβο τους.

 

Ιωάννης Σκόρδας

iskord@hotmail.com

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 25Απριλίου 2024, αρ. φύλλου 1222.