Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις της κοινής γνώμης αποτυπώνουν τις πρώτες σημαντικές ζυμώσεις. Άλλωστε τα όσα διαδραματίσθηκαν σε 365 μόλις ημέρες είναι πολύ σοβαρά. Γι’ αυτό κλόνισαν το γόητρο, το κύρος και την αξιοπιστία του πολιτικού κόσμου. Ώστε για πρώτη φορά αρχίζει να διαμορφώνεται ένα κλίμα που δεν αρκείται απλώς σε μια ήττα της Νέας Δημοκρατίας ή στην νίκη του ΠαΣοΚ, αλλά μοιάζει να απαιτεί μια 3η μεταπολίτευση, όπου η ανανέωση των πρωταγωνιστών της πολιτικής, θα είναι όρος.
Ήταν τόσο σοβαρή η κατάσταση και τόσο απρόβλεπτες οι εξελίξεις στον ένα χρόνο που πέρασε από τις εκλογές, ώστε τότε, μετά το σκάνδαλο για τα δομημένα ομόλογα και την πίστωση, την δεύτερη ευκαιρία που χάρισε ο λαός στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και ειδικώτερα στον πρωθυπουργό κ. Κ. Καραμανλή τον Σεπτέμβριο του 2007, θα ήταν σχεδόν αδύνατο να προβλεφθεί ότι μέσα σε ένα έτος η κυβερνητική παράταξη θα έφθανε στο χείλος της κατάρρευσης.
Κι’ όμως η πολιτική περίοδος μετά τις εκλογές, είχε ξεκινήσει με «καλούς» οιωνούς για την ΝΔ. Δηλαδή κυρίως με τις εσωκομματικές έριδες στο ΠαΣοΚ, έριδες, που οδήγησαν στην επανεκλογή του κατ’ εξοχήν εκπροσώπου της σύγχρονης πολιτικής οικογενειοκρατίας στον τόπο, του κ. Γεωργίου Παπανδρέου. Του οποίου η πατρική οικογένεια μετράει ήδη τρεις συνεχείς και αδιάκοπες γενιές πολιτικών στο κορυφαίο επίπεδο της πολιτικής ζωής. Στις εκλογές της 11ης Νοεμβρίου επικράτησε του εσωκομματικού υποψήφιου κ. Ευαγγέλου Βενιζέλου του κατ’ εξοχή αντιστάρ πολιτικού. Που θα είχε καλλίτερη τύχη, αν ήταν υποψήφιος στις ΗΠΑ, ή αν δεν τολμούσε να προκαλέσει τα συντηρητικά αντανακλαστικά του πολιτικού κόσμου με το να αντιπαραβληθεί σε ημιθέους και πρίγκιπες. Και στους οπαδούς των τελευταίων φυσικά.
Αυτά όμως δεν συμβαίνουν μόνο σε εθνικό αλλά απηχούν και τα όσα συμβαίνουν σε τοπικό επίπεδο. Διότι ένα χρόνο μετά την εκλογή της κ. Βίβιαν Μπουζάλη, βουλευτού της Νέας Δημοκρατίας και την παράταση της βουλευτικής επιβίωσης του κ. Φιλίππου Πετσάλνικου, βουλευτή του ΠαΣοΚ, τίποτε θετικό δεν έγινε και κυρίως τίποτε που να εμπνέει ανανέωση. Στην ξύλινη γλώσσα του τ. υπουργού, προστέθηκε τώρα η ακόμη πιο ξύλινη και ανούσια πολιτική γλώσσα της νέας βουλευτού.
Έτσι διάχυτη είναι η εκτίμηση ότι τα ακόμη πιο δύσκολα είναι ζήτημα χρόνου. Το βέβαιο είναι ότι στο τέλος αυτής της πολιτικής διαδρομής η Καστοριά θα βρεθεί για μια ακόμη φορά στην γωνία, στο περιθώριο.
Μια και η Νέα Δημοκρατία, το κόμμα το οποίο παραδοσιακά πλειοψηφεί στον νομό, θα αρχίσει να αποδοκιμάζεται εκλογικά, στην πραγματικότητα, η ελπίδα της ΝΔ, εξακολουθεί να είναι το ίδιο το ΠαΣοΚ, αν δεν αλλάξει.
Το θετικό σε αυτή την ιστορία, είναι ότι με την αφορμή εκλογής αρχηγού, το καταπιεσμένο ΠαΣοΚ της Καστοριάς, όρθωσε ανάστημα και δεν υπάκουσε στα κελεύσματα του κ. Φιλίππου Πετσάλνικου. Ο οποίος αναμένεται να μείνει στην τοπική πολιτική ιστορία ως το άκρο άωτο των όσων γίνονται στην αντίπερα της Νέας Δημοκρατίας. Αλλά και ως ένας από τους τελευταίους πολιτικούς παλιάς -μα πολύ παλιάς- κοπής. Απ’ αυτούς που οι ψηφοφόροι τους, νομίζουν ότι έχουν διαχρονική αξία. Σαν τους κλασσικούς.
Όμως το γεγονός ότι δεν κυβερνά το ΠαΣοΚ αλλά βρίσκεται στην αξιωματική αντιπολίτευση, περιορίζει τις συνέπειες των προβλημάτων που προκαλούν οι δυσλειτουργίες του. Καθ’ ότι τις κυβερνητικές ευθύνες φέρει αποκλειστικά η Νέα Δημοκρατία, που με επικεφαλής στο αξίωμα του πρωθυπουργού -ένα άλλο μέλος του club των πολιτικών οικογενειών, δείχνει να έχει επιλέξει ως πολιτική μέθοδο συντήρησης του ίδιου, την λακωνικότητα του (αυθεντικού) Κωνσταντίνου Καραμανλή και την αποφυγή υπερβολικής έκθεσης στον καυτό ήλιο της πολιτικής καθημερινότητας. Η οποία, μετά τον Αύγουστο προκάλεσε σοβαρά εγκαύματα στην κυβερνητική παράταξη.
Μόνο που τα εσωκομματικά προβλήματα, η διαφθορά και η διαπλοκή στελεχών της κυβέρνησης σε καταστάσεις Siemens, σε υποθέσεις δομημένων ομολόγων του κ. Σημαιοφορίδη, ή σε σκάνδαλα μεικτού μπλε και ροζ χαρακτήρα σαν κι’ αυτό του κ. Ζαχόπουλου, δεν έκαναν καλλίτερη την ζωή του ελληνικού λαού. Τα σκάνδαλα που εμπλέκουν τους υπουργούς Γ. Βουλγαράκη και Θ. Ρουσόπουλο σε υποθέσεις με πρωτοφανή ηθικά παραπτώματα και πολιτικά ασυμβίβαστα, αποδεικνύουν ότι κανένας ρομαντισμός δεν απέμεινε πια στα κίνητρα των κυβερνητικών στελεχών της ΝΔ. Και έτσι η πρωθυπουργική παραίνεση «σεμνά και ταπεινά» την επαύριο των εκλογών του 2004, κοντεύει να στοιχειώσει.
Με όλα αυτά (δυστυχώς) είναι εναρμονισμένη η πολιτική παρουσία της νέας βουλευτή κ. Β. Μπουζάλη. Ένα χρόνο μετά τις εκλογές, δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι η βουλευτής είναι σε θέση να ωθήσει σε δράση τον νομό Καστοριάς. Οι ούτως ή άλλως υπερβολικοί στόχοι του προεκλογικού της μανιφέστου δείχνουν να κινούνται στον χώρο της ουτοπίας. Όραμά της είναι η σωτηρία της ΓΕΟΚ, το υδροπλάνο από την Κέρκυρα που δεν ήλθε ποτέ, η τιμή των μήλων και των φασολιών και άλλα παρόμοια. Το πολύ οι ρυθμίσεις των χρεών των γουνοποιών. Αλλά ως εκεί. Παρά τις πολυάριθμες τηλεοπτικές της εμφανίσεις, -πρόκειται για πιστό αντίγραφο του μαέστρου των σαββατιανών μονολόγων κ. Πετσάλνικου και παρά τις ελαφρώς ακατάπαυστες δηλώσεις της, κανείς δεν θυμάται τι είπε, τι υποσχέθηκε, τι έκανε.
Εξαίρεση σ’ αυτά αποτελούν οι δηλώσεις της για την έδρα της αρχιτεκτονικής Σχολής, η ίδρυση της οποίας ανακοινώθηκε και επίσημα και έγινε δεκτή με ανακούφιση από τους κατοίκους Καστοριάς. Ένα θέμα που δεν εκτυλίσσεται στο προσκήνιο, αλλά μάλλον στο παρασκήνιο και για το οποίο, η ερμηνεία της στάσης της, δείχνει να μην θέλει και (τόσο) πολύ την Σχολή στην Καστοριά. Όχι απλώς να μην θέλει την Σχολή στο 1ο Γυμνάσιο, αλλά οπουδήποτε στην Καστοριά. Σχετίζονται όλα αυτά άραγε με το γεγονός ότι στην πόλη εκλέχτηκε τρίτη στις περσινές εκλογές, ή μήπως τα αίτια είναι βαθύτερα;
Όποια και να είναι η απάντηση, το βέβαιο είναι ότι οι δηλώσεις της επί του θέματος, όχι μόνο δεν φαίνεται να γεφύρωσαν τις σχέσεις της με τους κατοίκους της πόλης, αλλά ίσως και να επέδρασαν ακόμη πιο αρνητικά. Και αυτό είναι πολύ πιθανό να το βρει μπροστά της στο μέλλον.
Τα όσα έγιναν μέσα σε 365 μόλις ημέρες, δεν έφεραν βεβαίως την συντέλεια του κόσμου. Όμως πλήττουν την νοημοσύνη και καταφέρνουν καίριο κτύπημα στην αξιοπρέπεια και το φιλότιμο απλού πολίτη. Όσα πέτυχε να αποκαταστήσει η εθνική προσπάθεια τα τελευταία χρόνια, δείχνουν να υποχωρούν. Έτσι αρχίζουν να καταγράφονται τάσεις καθολικής αποστροφής για τα πράσινα άλογα, τις γαλάζιες γενιές, τα κόκκινα αυγά και τα ροζ συννεφάκια του πολιτικού κόσμου. Καθώς και για το δήθεν άβατο Βατοπαίδι που πλήττει το γόητρο ενός μεγάλου (θρησκευτικού έστω) συμβόλου και κάνει την κατάσταση να μοιάζει με καιόμενη βάτο.
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 25.9.2008
Επιλογή σχετικών αναρτήσεων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.