Έχω την αγάπη των Μακεδόνων, την αδιαφορία, το μίσος ή την έχθρα των ξένων, την περιφρόνησι των επισήμων Ελλήνων, και είνε καθαρό το μυαλό μου και χαίρομαι που βλέπω πως όλα θα περάσουν. Είμαι ένας βράχος από κρύσταλλο διάφανο και ας με κάμουν ό,τι θέλουν οι άλλοι. Έχοντας την αγάπη των Μακεδόνων και των άλλων την έχθρα ή την περιφρόνησι ή την αδιαφορία, βρίσκω πως δεν είμαι αδικημένος. Ζυγίζοντας την αγάπη με τα άλλα, βλέπω πως βαραίνει η αγάπη περισσότερο.
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ, στις 3 Αυγούστου 2017, αρ. φύλλου 897 ("Ακούω τρέμοντας σιωπή")· στο ετήσιο ειδικό καλοκαιρινό αφιέρωμα της εφημερίδας στην ποίηση.
Σχετικά:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.