ΣΟΝΙΑΣ ΕΥΘΥΜΙΑΔΟΥ ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ: Απέσβετο το λάλον ύδωρ της ζωντανής παράδοσης…

Στη δική μας εποχή, στις μέρες τις δικές μας

σώθηκε η κόκκινη κλωστή, τέλειωσε το κουβάρι

που παλιότερα ένωνε τους ανθρώπους.

Λιγόστεψε, ίσως και να εξαφανίστηκε, η αφήγηση, 

αφού κεντρικός αφηγητής μες στα σπίτια μας

αφηγητής που δεν κλείνει στόμα

απ’ το πρωί ως το βράδυ 

έγινε η τηλεόραση.

Γι’ αυτό και την έχουμε όλοι

ακριβώς στο κέντρο του καθιστικού μας

και μάλλον στο κέντρο της ζωής μας,

ό,τι κι αν μας αφηγείται, όσο σκουπίδι κι αν αυτό είναι.

Και για ν’ ακούγεται η αφεντιά της

κλείσαν τα στόματα οι άνθρωποι

σώπασαν τα χείλη τους

χάθηκαν οι ντοπιολαλιές,

ο πλούτος της λαλιάς τους,

στέρεψε η λαϊκή έμπνευση

η δημιουργικότητα.

Χαρά σε όσους μ’ αυτά μεγάλωσαν

χαρά σ’ αυτούς που αφηγήθηκαν

κερδίζοντας με τον βασιλιά λόγο

το πλάσιμο της φαντασίας των εγγονιών τους,

μιας φαντασίας που όσο πάει συρρικνώνεται,

αφού η εικόνα την έχει εξορίσει∙

κερδίζοντας

το δέσιμο με τα βλαστάρια τους

με τρόπο τρυφερό, ουσιαστικό και ακατάλυτο. 

Ξέχασαν τα παιδιά σήμερα να ακούνε

μάθαν μόνο να βλέπουν 

εικόνες πολύχρωμες που εναλλάσσονται

κάνοντάς τα φτωχότερα σε φαντασία

κι ας είναι η φαντασία 

εκατό φορές πολυτιμότερη

ακόμα κι απ’ τη γνώση.

Μα ο λόγος δε θα πάψει να ‘ναι

πάντα εν αρχή

κι αυτός θα ‘ναι πάντα η γέφυρα

που θα ενώνει τους ανθρώπους 

σαν ένα κουβάρι 

από κόκκινη κλωστή δεμένη

που θα περιμένει τον κλότσο μας

για ν’ αρχίσει να γυρίζει

και να μη σταματήσει ποτέ… 

Σόνια  Ευθυμιάδου-Παπασταύρου

Γράφτηκε με αφορμή τη δράση αφήγησης λαϊκών παραμυθιών που με πρωτοβουλία του Συλλόγου Απολλωνιαδιτών είχε ξεκινήσει π.κ. (προ κορωνοϊού) στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Καστοριάς, αλλά διακόπηκε απότομα κι ευχόμαστε την ολοκλήρωσή της. 

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 18 Ιουνίου 2020, αρ. φύλλου 1035