«Οι τοπικές εφημερίδες αποτελούν δημοκρατικό βραχίονα απέναντι στην αυθαιρεσία και την αναίδεια μικρών δικτατορίσκων»
Η αυταρχική –με πολλά κωμικά στοιχεία…– απόφαση της Δημοτικής Αρχής της πόλης να αναστείλει την συνδρομή της τοπικής εφημερίδας «ΟΔΟΣ» από την Δημοτική Βιβλιοθήκη είναι εκκωφαντική πράξη μιας υπολογισμένης εμπάθειας.
Θα προσπεράσω το ανήμπορο μένος που υποδηλώνει. Πρόκειται όμως για μια κίνηση απελπισίας, οξεία, αφελή και ατυχή.
Και, για να μην κρυβόμαστε πίσω από τα λόγια μας, οφείλεται στο γεγονός ότι η συγκεκριμένη εφημερίδα προσφέρει στους αναγνώστες της την δυνατότητα πολιτισμικής και πολιτικής αντιπαράθεσης προς την μετριότητα.
Ανοίγει με τις επίμονες δυνάμεις της διακριτές ρωγμές σε αυτό που θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε ως τον μέσο εξωτισμό της επαρχιακής μας καθημερινότητας.
Οι εφημερίδες, δεν είναι καλειδοσκοπικά μεταβαλλόμενες μόδες. Απηχούν μικρούς υπαρξιακούς βιότοπους που η κοινωνία καλωσορίζει και αποδέχεται στους κόλπους της, αναγνωρίζοντας ότι καλύπτουν υπάρχουσες ανάγκες, προσδοκίες και επιθυμίες.
Είναι καραγκιοζιλίκι να θεωρεί κανείς ότι μπορεί να κινητοποιήσει τα αντανακλαστικά μιας μικρής κοινωνίας με τέτοιου είδους ευτελείς πολιτικές επιλογές που πηγάζουν από τα σκοτεινά νερά του αυταρχισμού και της άρνησης της Δημοκρατίας.
Οι τοπικές εφημερίδες, ακόμα και αυτές που εξαντλούν τη θεματολογία τους σε μια ατμόσφαιρα χαριεντισμών και ανεπίτρεπτης οικειότητας με τις δημοτικές αρχές, είναι μια πολυτέλεια που αξίζει τον κόπο κανείς να υπερασπίζεται εναντίον των εγχώριων αρχηγίσκων.
Συνιστούν μια άμυνα επιτακτικής ανάγκης. Είναι αναπόσπαστο τμήμα της δικής μας μικρής Ιστορίας και αποτελούν δημοκρατικό βραχίονα απέναντι στην αυθαιρεσία και την αναίδεια μικρών δικτατορίσκων που θεωρούν πως ύψιστη κοινωνική αρετή είναι η αδιαφορία και η παραίτηση.
Και, για να μην κρυβόμαστε πίσω από τα λόγια μας, οφείλεται στο γεγονός ότι η συγκεκριμένη εφημερίδα προσφέρει στους αναγνώστες της την δυνατότητα πολιτισμικής και πολιτικής αντιπαράθεσης προς την μετριότητα.
Ανοίγει με τις επίμονες δυνάμεις της διακριτές ρωγμές σε αυτό που θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε ως τον μέσο εξωτισμό της επαρχιακής μας καθημερινότητας.
Οι εφημερίδες, δεν είναι καλειδοσκοπικά μεταβαλλόμενες μόδες. Απηχούν μικρούς υπαρξιακούς βιότοπους που η κοινωνία καλωσορίζει και αποδέχεται στους κόλπους της, αναγνωρίζοντας ότι καλύπτουν υπάρχουσες ανάγκες, προσδοκίες και επιθυμίες.
Είναι καραγκιοζιλίκι να θεωρεί κανείς ότι μπορεί να κινητοποιήσει τα αντανακλαστικά μιας μικρής κοινωνίας με τέτοιου είδους ευτελείς πολιτικές επιλογές που πηγάζουν από τα σκοτεινά νερά του αυταρχισμού και της άρνησης της Δημοκρατίας.
Οι τοπικές εφημερίδες, ακόμα και αυτές που εξαντλούν τη θεματολογία τους σε μια ατμόσφαιρα χαριεντισμών και ανεπίτρεπτης οικειότητας με τις δημοτικές αρχές, είναι μια πολυτέλεια που αξίζει τον κόπο κανείς να υπερασπίζεται εναντίον των εγχώριων αρχηγίσκων.
Συνιστούν μια άμυνα επιτακτικής ανάγκης. Είναι αναπόσπαστο τμήμα της δικής μας μικρής Ιστορίας και αποτελούν δημοκρατικό βραχίονα απέναντι στην αυθαιρεσία και την αναίδεια μικρών δικτατορίσκων που θεωρούν πως ύψιστη κοινωνική αρετή είναι η αδιαφορία και η παραίτηση.
Γιώργος Χατζηδημητρίου
Δημοσιογράφος
gxatzi@gmail.com
Σχετικά:
"ΑποΦΑΣΙΖΟμεν και Διατάσσομεν"
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν έχουμε "τοπικούς δικτατορίσκους". Έχουμε [.....]
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχαρητήρια. Οι παρατηρήσεις σου με βρίσκουν απόλυτα σύμφωνο. καλή χρονιά με υγεία και κριτική και δημιουργική σκέψη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Δήμος... δεν είναι Ιδιωτική επιχείρηση... Για να αποφασίζει και να διατάζει πώς θα κατανεμηθεί η "πίτα"... Ίσως πρέπει να γράφουν μόνο θετικά.. Για να δημιουργήσουν το οποιοδήποτε "προφίλ" είτε πολιτικό. Είτε προσωπικό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτά Πρόεδρε να τα πεις στον φίλο σου τον Πρόεδρο... ⚖️
ΔιαγραφήΗ γραβάτα δεν αντέχει το υπόθετο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΩχ,ωχ,για υποκλυσμό κάτι...;;!!!
ΔιαγραφήΝτροπή και μόνο ντροπή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Δημοσθένης είπε πριν χρόνια... δυστυχώς δεν ισχύει σήμερα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή-Είναι επιβεβλημένο οι ελεύθεροι να έχουν συναίσθηση ευθύνης για τα πολιτικά πράγματα.