Πρώτη φορά είδε το χωριό μόνη της την Ελένη, τη δικηγόρο που ζει στη Θεσσαλονίκη, πρώτη φορά μέσα σε όλα τα χρόνια, αφού πάντοτε είχε δίπλα της, γλυκιά και τέλεια φροντισμένη, την κόρη της, τη Δεσπούλα, το κορίτσι που είχε γίνει πια γυναίκα, σχεδόν σαραντάρα, αλλά την είχαμε όλοι πάντα για παιδί. Βλέπεις, η Δεσπούλα είχε γεννηθεί με το πρόβλημα που την έκανε να φαίνεται πως δε μεγαλώνει, αφού είχε πάντα καρδιά και τρόπο σκέψης παιδιού.
Τις βλέπαμε πάντοτε αχώριστες μες στον ναό, τα δυο αδιάσπαστα κομμάτια μιας ενιαίας εικόνας, μία ψυχή σε δυο σώματα. Συχνά μάλιστα νομίζαμε πως ήταν κι ένα σώμα, τόσο αχώριστες που ήταν. Η μάνα είχε γίνει ο φύλακας άγγελός της, σχεδόν τα βλέπαμε τα φτερά της, η ίδια δεν τα ‘βλεπε κι ούτε τα φανταζόταν, δεν έφτανε ως εκεί ο νους κι η ταπεινή ψυχή της.
Όλα αυτά τα χρόνια η Ελένη μάς δίδασκε όλους. Όχι με τα λόγια της, που ήταν έτσι κι αλλιώς μετρημένα, μα με την όψη της τη γαλήνια, την πιο γαλήνια όψη που είχαμε όλοι μας δει ποτέ. Και τη γαλήνη αυτήν, την τόσο σπάνια και τόσο δυσεύρετη σε μας τους άλλους που όλο κάτι μας λείπει και κάτι κυνηγάμε, την σκόρπιζε απλόχερα γύρω της. Έτσι απλά, με το πρόσωπό της. Και τη συμπλήρωνε ο μόνιμος χαιρετισμός της: «Ο Θεός μαζί σας».
Ο χαιρετισμός της αυτός ήταν ο μόνιμος οδηγός της ζωής της και προερχόταν από το περίσσευμα της ψυχής της: ένιωθε πάντα τον Θεό μαζί της, Αυτός τη βοηθούσε όλα αυτά τα χρόνια να μεγαλώσει και να προστατεύσει έναν άγγελο, Αυτός κι η αφοσίωσή της στον άγγελο της ζωής της μετέτρεψαν και την ίδια σε άγγελο.
Μόνο που ούτε το πιστεύει ούτε θα το παραδεχόταν ποτέ η Ελένη, η προστάτις φύλακας της πάντα μικρής Δεσπούλας, που έφυγε μόλις χτες, ο άγγελος της ουδέποτε δαπανώμενης γαλήνης που αναβλύζει μέσ’από την ψυχή της και σκορπίζεται αλύπητα γύρω της∙ σε μας που δεν τη διαθέτουμε, μολονότι τη χρειαζόμαστε απεγνωσμένα.
Την ευχή και των δυο τους, της Δεσπούλας, αγγέλου στον ουρανό τώρα πια, και της μαμάς της, αγγέλου της γαλήνης μες στον φουρτουνιασμένο μας κόσμο-Θεέ και Πατέρα μας, άνοιγε τα μάτια μας, να βλέπουμε τους ανθρώπους-φορείς του Πνεύματός Σου και να διδασκόμαστε από αυτούς!...
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 9 Ιουλίου 2020, αρ. φύλλου 1038
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.