12.9.17

ΣΟΝΙΑΣ ΕΥΘΥΜΙΑΔΟΥ-ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ: Δώρο έψαχνε τον παραλήπτη του…




Τόσους μήνες έψαχνε έναν παραλήπτη που δεν το είχε αρνηθεί εξαρχής. Αν είχε γίνει κάτι τέτοιο, πριν φτάσει στη δημοσιότητα η πρόθεση του δωρητή θα είχε τροποποιηθεί∙ κανείς δεν θα δημοσιοποιούσε κάτι για το οποίο δεν θα ήταν σίγουρος.

Το δώρο ήταν χειροποίητο∙ ανήκει στα πιο απαιτητικά έργα των ανθρώπων, όχι των συνηθισμένων, μα των πιο ανήσυχων∙ ανήκει σε κείνα τα έργα που, εκτός από τον πολύ κόπο και τον πολύ χρόνο –πόσο δυσεύρετα είναι και τα δύο στην εποχή μας!- , απαίτησε και πολύ χρήμα για να λάβει την υπόσταση που ονειρεύτηκε ο δημιουργός του. Κι εδώ είναι που μπήκαν στον χορό άλλοι δύο γενναίοι, οι δυο χορηγοί του, πρόσωπα που ανήκουν στο είδος αυτό που είναι υπό εξαφάνιση. Και πώς να μην είναι υπό εξαφάνιση, όταν όλοι γύρω τους βάζουν τα δυνατά τους να το εξοντώσουν…
Μπορώ άνετα να καταλάβω πώς νιώθει ο Σπύρος. Έχω δωρίσει τα κέρδη των βιβλίων που αξιώθηκα να βγάλω και ανατριχιάζω και μόνο στη σκέψη να μου είχε συμβεί κάτι τέτοιο.

Πιστεύω πως το πρόβλημα δεν είναι στη συνεννόηση που προηγήθηκε. Το πρόβλημα είναι στην καλή πρόθεση που δεν υπήρξε. Γιατί αν υπήρχε καλή πρόθεση εκ μέρους του παραλήπτη, όλα θα λύνονταν. Γιατί ανάγκες πάντοτε υπάρχουν, στους ναούς-μνημεία της πόλης μας δεν έλειψαν ποτέ, αυτό τουλάχιστον ξέρουμε όλοι. Άρα, ποιο ήταν το πρόβλημα; Ασφαλώς θα έπιαναν τόπο, αν όχι ακριβώς εκεί όπου ήθελε κι ονειρεύτηκε ο Σπύρος, σε κάτι παραπλήσιο, είμαι σίγουρη γι’ αυτό. Αλλά η καλή πρόθεση υπήρχε μόνο από τη μία πλευρά, όχι από την άλλη. Και το όνειρο ματαιώθηκε.

Ήρθε, λοιπόν, ένας φέρελπις συμπολίτης μας κουβαλώντας το δώρο του και κάποιοι τον πέρασαν για Δαναό. Τον απέφυγαν. Σε μια εποχή μάλιστα όπου είναι τόσο ασυνήθιστο να λαβαίνει κάποιος ένα τέτοιο δώρο. Σε μια εποχή που εχθρεύεται τα υψηλά και τα αληθινά ωραία. Και που βάζει τα δυνατά της να τα εξαφανίζει. Μολονότι ο τόπος μας τα έχει πολλή ανάγκη.

Γενικώς, Σπύρο μου, μισώ τα διαδικαστικά εμπόδια. Θεωρώ πως είναι ό,τι ακριβώς το κοσκίνισμα της νύφης που δεν θέλει να ζυμώσει. Την πρόσεξες τη λέξη; «Δε θέλει». Η νύφη, ο παραλήπτης σου, δεν ήθελε να ζυμώσει μαζί σου. Μην πτοηθείς! Δεν είναι η πρώτη φορά που βλέπω να διαψεύδεται το χιλιοειπωμένο «Όταν θες κάτι πολύ, το σύμπαν συνωμοτεί για να το καταφέρεις». Διαψεύδεται όμως στιγμιαία, να το θυμάσαι πάντα.

Μην αφήσεις την απογοήτευση να τρυπώσει μέσα σου. Ούτε τη λύπη. Δεν σου αξίζει και το ξέρουμε όλοι, να είσαι σίγουρος. Όπως οι αληθινά σοφοί ξέρουν ότι υπάρχουν περιπτώσεις όπου η πρόθεση μετράει πολύ περισσότερο από τα συμβάντα. Και σε αυτό που συνέβη η δική σου πρόθεση είναι σημαντικότερη απ’ όλα!


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 9 Μαρτίου 2017, αρ. φύλλου 876

Σχετικά:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ