ΟΔΟΣ: Ω καπετάνιε! Καπετάνιε μου!

 

ΟΔΟΣ 14.9.2023 | 1190

Παρασυρμένος από τους κόλακες και υπηρέτες που τον περιτριγύρισαν επί 4 χρόνια, ενδέχεται να πίστεψε ότι η ανεπαρκής ή και παιδαριώδης εικόνα των ΣυΡιζΑ και του ΠαΣοΚ, αντίστοιχα, και οι πληρωμένοι κονδυλοφόροι αρκούσαν για να μετατρέψουν την φαντασίωση και το ψεύδος, σε πραγματικότητα. Όπως ακριβώς νομίζει στην Καστοριά η σημερινή δημοτική ελίτ. Και στην Κοζάνη η περιφερειακή ελίτ, που φωτογραφίζεται σε έργα που δεν έγιναν. 

Γεγονός είναι, ότι ο τυπικός χρόνος που απομένει ως την πρώτη Κυριακή των εκλογών της 8ης Οκτωβρίου για την τοπική αυτοδιοίκηση είναι πλέον λίγος. Απελπιστικά λίγος που δεν αρκεί για ουσιαστικό προεκλογικό αγώνα και αντιπαραβολή προγραμμάτων ή άλλες συγκρίσεις. Αυτή είναι μια αλήθεια, ιδιαίτερα αντιληπτή στην Καστοριά. Στην οποία εφ’ όσον η προεκλογική ζύμωση δεν διεξάγεται υπόγεια, ωφελεί αποκλειστικά τους κατέχοντες. 

Άλλο τόσο όμως ισχύει (και) το γεγονός ότι από τον Ιούνιο του 2023 και του εκλογικού «θριάμβου» της Νέας Δημοκρατίας και προσωπικά του πρωθυπουργού κ. Κυριάκου Μητσοτάκη με το 41%, ο πολιτικός χρόνος αποδεικνύεται τεράστιος στην διαδρομή του. Αλλά και ζοφερός στις συνέπειές του. 

Η ΟΔΟΣ, από τουλάχιστον δύο χρόνια προηγουμένως, προσπαθεί με αντικειμενικότητα να αποκρυπτογραφήσει στην αληθινή και όχι την μυθική τους διάσταση, τα σημεία του πολιτικού βίου. Αναδεικνύοντας συνεχώς στους αναγνώστες της, το επίσης γεγονός, ότι σε καμμιά περίπτωση δεν μπορεί ο οσοδήποτε καλός χειρισμός της πανδημίας του Covid-19 από την ίδια κυβέρνηση στη διάρκεια της προηγούμενης θητείας της, δεν αρκεί για να λύσει τα πραγματικά προβλήματα του τόπου. 

Η παραδοχή για καλό χειρισμό γίνεται για την διευκόλυνση του ιστορικού συλλογισμού, διότι για την ΟΔΟ είναι αμφίβολο ότι ακόμη κι ο χειρισμός ήταν πράγματι σοφός. Αφού ύστερα από την πρώτη χρονική περίοδο της πανδημίας, η κατάσταση στην Ελλάδα από άποψη θανάτων, ξέφυγε και κατέταξε την χώρα στις χειρότερες επιδόσεις πανευρωπαϊκά. Υπενθυμίζεται ότι σε όλη εκείνη την περίοδο, υπουργός Υγείας διετέλεσε ο κ. Βασίλειος Κικίλιας, νυν υπουργός Πολιτικής… Προστασίας. Που την είδε την Καστοριά, σαν ένα Κόμο –και βάλε. 

Η αλήθεια σε όλα αυτά ίσως βρίσκεται στην παραδοχή, ότι οι πρώτοι χειρισμοί, το πρώτο –το πολύ– έτος της πρώτη θητείας της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, ήταν σχετικά σωστοί. Και πως οι πακτωλοί χρηματισμού των αρεστών στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας ΜΜΕ σε πανελλήνια κλίμακα, μέσω της περίφημης λίστας Πέτσα, από την οποία με προφανή άνωθεν ή καλύτερα γύρωθεν εντολή είχε σκανδαλωδώς αποκλειστεί κάθε κριτικό ΜΜΕ όπως αποκλείστηκε περίπου και η ΟΔΟΣ, και πως οι αποζημιώσεις στον χώρο της εργασίας και των επιδοτήσεων στο χώρο των μισθώσεων, στην διάρκεια της πανδημίας, σε συνδυασμό με την ανυπαρξία της Αντιπολίτευσης και τα e-pass, έφτιαξαν το κλίμα. Και χάρισαν την νίκη στον κ. Μητσοτάκη. Που δεν έπρεπε να μεθύσει από την χαρά. 

ΟΔΟΣ 14.9.2023 | 1190 | σ. 3

Για να πετύχει μια κυβέρνηση και ένας πρωθυπουργός, δεν τους αρκούν οι κακοί ή ανίκανοι αντίπαλοι. Πρέπει και οι ίδιοι να κάνουν κάτι. Αυτή είναι μια πραγματικότητα που επιβεβαιώνεται και στα δημοτικά πράγματα της Καστοριάς, αφού απέναντι στην... «καλύτερη δημοτική αρχή» των βαυκαλισμών και σε αναπλήρωση της αδρανούς "αντιπολίτευσης", ξεφύτρωσαν για αυτές τις εκλογές ισχυρότατοι συνδυασμοί αντίδρασης στην διαπλοκή. Και την γενικευμένη αίσθηση της κατάπτωσης. 

* * *

Αλλά όπως είναι φυσικό, για να πετύχει μια κυβέρνηση και ένας πρωθυπουργός, δεν τους αρκούν οι κακοί ή ανίκανοι αντίπαλοι. Πρέπει και οι ίδιοι να κάνουν κάτι. Αυτή είναι μια πραγματικότητα που επιβεβαιώνεται και στα δημοτικά πράγματα της Καστοριάς, αφού απέναντι στην… «καλύτερη δημοτική αρχή» των βαυκαλισμών και σε αναπλήρωση της αδρανούς "αντιπολίτευσης", ξεφύτρωσαν για αυτές τις εκλογές ισχυρότατοι συνδυασμοί αντίδρασης στην διαπλοκή. Και την γενικευμένη αίσθηση της κατάπτωσης. 

Κι’ αν παρά ταύτα, στην κεντρική πολιτική σκηνή με την παράταση της αδρανούς αντιπολίτευσης, κατορθώσουν να κερδίσουν εκ νέου τις επόμενες βουλευτικές εκλογές, νομοτελειακά δεν θα βραδύνει και η δική τους κατάρρευση. Είναι που η παροιμία θρυλεί ότι του κλέφτη μπορεί να του βγει και μια και δυο. Αλλά ως εκεί. 

Ειδικά για την περίπτωση της Νέας Δημοκρατίας, όσα έγιναν από την πρώτη εκλογή του Κώστα Καραμανλή που διετέλεσε από το 2004 έως το 2009 και πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας από το 1997 έως το Νοέμβριο του 2009 οπότε και παραιτήθηκε για να αποτραβηχτεί σιωπηλός, εργατικός και ακάματος στα βουλευτικά καθήκοντα ως τις εκλογές του 2023, που ωστόσο είχε απέναντί του ένα ακόμη ισχυρό ΠαΣοΚ, θα μπορούσαν να παραδειγματίσουν την κυβέρνηση και προσωπικά τον κ. Κυριάκο Μητσοτάκη. 

Που παρασυρμένος από τους κόλακες και υπηρέτες που τον περιτριγύρισαν επί 4 χρόνια, από την έδρα του πρωθυπουργού στο Μέγαρο Μαξίμου μέχρι το Γραφείο του Πρωθυπουργού στην Θεσσαλονίκη, ενδέχεται να πίστεψε ότι η ανεπαρκής ή και παιδαριώδης εικόνα των ΣυΡιζΑ και του ΠαΣοΚ, αντίστοιχα, και οι πληρωμένοι κονδυλοφόροι σε τηλεοράσεις, εφημερίδες, ραδιόφωνα και ιστοσελίδες αρκούσαν για να μετατρέψουν την φαντασίωση και το ψεύδος, σε πραγματικότητα. Όπως ακριβώς νομίζει στην Καστοριά η σημερινή δημοτική ελίτ. Και στην Κοζάνη η περιφερειακή ελίτ, που φωτογραφίζεται σε έργα που δεν έγιναν. 

Και μετά τις εκλογές, ως σήμερα, ακολούθησαν οι εξελίξεις με τις θεομηνίες και τις άλλες «στραβές» για την πρόκληση των οποίων φυσικά ακόμη κι αν δεν ευθύνεται η κυβέρνηση ή προσωπικά ο πρωθυπουργός, ευθύνεται και ευθύνονται για τον πλημμελή και ανεπιτυχή χειρισμό τους. Που πλέον ομολογείται δημόσια. 

Ευθύνονται πάντως ευθέως και άμεσα πολιτικά για τα Τέμπη, για την καταστροφή των πυρομαχικών στην βάση της Αγχιάλου και για την δολοφονία του άτυχου Αντώνη Καριώτη στον καταπέλτη του πλοίου, που τον έριξαν στην θάλασσα και μετά τον κοιτούσαν κυνικά· περιστατικό που είναι εξόχως πολιτικό, όπως απέδειξε η κυνική δήλωση του υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας. Διότι μόνο από το γεγονός ότι προέβη σε μια τέτοια δήλωση αποδεικνύεται ότι πρόκειται για μια μορφή πολιτικής δολοφονίας, σε μια χώρα με σοβαρή παθογένεια στην δημοκρατία της. 

Αφού και μόνο από το περιεχόμενο της αρχικής και αυθόρμητης δήλωσής του, με την οποία εξίσωσε το θύμα με τους εγκληματίες, μπορεί εύκολα κάποιος να συμπεράνει ότι ακριβώς επειδή υπάρχουν τέτοιοι υπουργοί της Νέας Δημοκρατίας (μεταξύ των οποίων οι κ.κ. Κικίλιας της Καστοριάς του Κόμο και της καταστροφής και Καραμανλής πίσω στα Τέμπη) αισθάνονται ακόμη και οι μούτσοι, πόσο μάλλον οι σταθμάρχες στα τραίνα και οι ύπαρχοι και καπετάνιοι στα πλοία, ότι με τις παραλείψεις ή τις πράξεις τους έχουν δικαίωμα ακόμη και επί της ίδιας της ζωής των επιβατών σε αεροπλάνα και βαπόρια αλλά και σε τραίνα. Και επιπλέον να δηλώνουν στην συνέχεια, αθώοι. Τόσο απλά. Όπως ο τέως υπουργός, ο άκαπνος και βαρώνος κ. Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης, που μετά την παραίτησή του, έβγαλε κι από πάνω γλώσσα. 

ΟΔΟΣ 14.9.2023 | 1190 | σ. 5

Επειδή υπάρχουν τέτοιοι υπουργοί της Νέας Δημοκρατίας (μεταξύ των οποίων οι κ.κ. Κικίλιας της Καστοριάς του Κόμο και της καταστροφής και Καραμανλής πίσω στα Τέμπη) αισθάνονται ακόμη και οι μούτσοι, πόσο μάλλον οι σταθμάρχες στα τραίνα και οι ύπαρχοι και καπετάνιοι στα πλοία, ότι με τις παραλείψεις ή τις πράξεις τους έχουν δικαίωμα ακόμη και επί της ίδιας της ζωής των επιβατών σε αεροπλάνα και βαπόρια αλλά και σε τραίνα. Και επιπλέον να δηλώνουν στην συνέχεια, αθώοι. 

* * *

Και ενώ θα άξιζε ύστερα απ’ όλα αυτά να εκδηλωθούν αστραπιαία και με επιτυχία τα αντανακλαστικά του πρωθυπουργού και της κυβέρνησής του, την οποία τόσο πολύ αντάμειψε με την εμπιστοσύνη του και ο λαός της Καστοριάς, αυτό που διαφαίνεται είναι ότι οι ταγοί δεν έχουν ακόμη πάρει το μάθημά τους. Για παράδειγμα, δεν αντικαταστάθηκαν τα πολιτικά πρόσωπα, παράλειψη που δείχνει ότι ο πρωθυπουργός της χώρας είναι τόσο πολύ πεπεισμένος για τις ικανότητές του, ώστε αδυνατεί ακόμη και να υποψιαστεί ότι μπορεί να επέλεξε λάθος πρόσωπα για λάθος θέσεις. 

Μπορεί όμως να απειλεί με διαγραφές και εξοστρακισμούς αλλά και άλλες τιμωρίες, όσους είτε μέσα από το ίδιο το κόμμα του, αλλά και έξω απ’ αυτό (μέσω των κολάκων του) όπως τα ΜΜΕ που προειδοποιούν και ασκούν καλόπιστη κριτική, αμφισβητούν τις επιλογές, προτεραιότητες αλλά και τα αποτελέσματα της προσπάθειάς του. Κι’ αυτή η κατάσταση είναι ιδιαίτερα ορατή εδώ στην Καστοριά, όπου είχε τεθεί προθεσμίας έως τις 31 Αυγούστου, να επιστρέψουν στο μαντρί. Και όλα αυτά μόλις τρεις εβδομάδες πριν την πρώτη Κυριακή των αυτοδιοικητικών εκλογών. 

Και ενώ φαίνεται και στην Καστοριά, όπου η ανεξέλεγκτη πια–από κριτική και αντίπαλο– βουλευτής της μονοεδρικής Καστοριάς με την Νέα Δημοκρατία κυρία Μαρία Αντωνίου, όπως παρατηρείται, είναι για την ώρα τουλάχιστον, άφαντη. Και στην οποία Καστοριά ένα μεγάλο κύμα απορίας και δυσαρέσκειας του τοπικού πληθυσμού, παρατηρεί ότι η Νέα Δημοκρατία τιμωρεί τους καλύτερους που έχει, και αναγορεύει σε ρυθμιστές και τιμητές τους άλλους. Αρκεί να έχουν την δια του πλουτισμού έξωθεν καλή μαρτυρία των τοπικών ΜΜΕ που παρέχεται και με την παράλειψη άσκησης της παραμικρής κριτικής. 

Μάλιστα, ύστερα και από τις τεράστιες καταστροφές που προκλήθηκαν, σε δάση, αγροτική παραγωγή, αστικά σύνολα, υποδομές στην Επικράτεια, από τα νησιά, την Θράκη, την Θεσσαλία και αλλού φυσικά, που θα απαιτήσουν αμέτρητα δισεκατομμύρια ευρώ για την μερική αποκατάσταση, η προσωπική υπόσχεση του πρωθυπουργού προς τους κατοίκους της Π.Ε. Καστοριάς όταν στην… δεύτερη «επίσκεψη» (διέλευσή του) από την Καστοριά. παραμονές των εκλογών του Ιουνίου, πως θα επιβλέψει προσωπικά την… πρόοδο του κυβερνητικού… έργου στην Καστοριά, προφανώς θα βρεθεί στις ελληνικές καλένδες. 

Μια κατάσταση που θα εξυπηρετεί την ίδια την βουλευτή κ. Μαρία Αντωνίου ώστε να μεριμνά για την δική της πολιτική και προσωπική ατζέντα. Θα συμφέρει και τις αρχές της τοπικής αυτοδιοίκησης, ειδικά τις φιλικές στην Κυβέρνηση, σε Περιφέρεια και Δήμους, σε περίπτωση που δεν επικρατήσουν τελικά οι υγιείς προσπάθειες μάχιμης διεκδίκησης, που θα μπορούν έτσι να συνεχίζουν το έργο τους: την κατασπατάλησης τεράστιων πόρων, χωρίς έργα. 

Για τους λόγους αυτούς, που αν και φαινομενικά είναι άσχετοι με τις εκλογές ειδικότερα στον Δήμο Καστοριάς, όπου θα διεξαχθεί το μεγάλο… πρωτάθλημα που θα απαιτήσει ημιτελικό και τελικό, οι εκλογές αυτές αποδεικνύονται ως ακόμη κρισιμότερες απ’ όσο πράγματι και κάθε φορά είναι. 

Η κάθοδος στις εκλογές των τεσσάρων συνδυασμών από τους οποίους οι δύο αμφισβητούν σθεναρά τον δήμαρχο Καστοριάς κ. Ιωάννη Κορεντσίδη, αλλά προπαντός τους περισσότερους από τους συνεργάτες του, ειδικά τους προεστούς και εξέχοντες, τα έργα και τις ημέρες τους, και εγείρουν σοβαρά ζητήματα διαφάνειας, έρευνας και ελέγχου, είναι μια υγιής αντίδραση. Που από την κάλπη θα αναδειχθεί αν ο κόσμος της Καστοριάς αποφάσισε να αντιδράσει ή αν θα επιβραβεύσει όσα στους άλλους φαίνονται αβάσταχτα, αδικαιολόγητα, ανεπανάληπτα. Και αν η Καστοριά θα συνεχίσει να σταδιοδρομεί ως φτασμένο Κόμο. Τόσο απλά.

* * *

Ο καπετάνιε! Καπετάνιε μου!  

O captain! My captain!

Ω Καπετάνιε! Καπετάνιε μου! Το φοβερό μας ταξίδι έχει τελειώσει.

Το πλοίο μας άντεξε σ’ όλες τις καταιγίδες, το έπαθλο που αναζητήσαμε εκερδίθη.

Πλησιάζουμε στο λιμάνι, ακούω τις καμπάνες, τον λαό που πανηγυρίζει.

Τα μάτια καρφωμένα στ’ ασάλευτο σκαρί, στο βλοσυρό κι ατρόμητο καράβι.

Μα, ω καρδιά! Καρδιά! Καρδιά!

Ω κόκκινες του αίματος στάλες

Εκεί στη γέφυρα όπου ο Καπετάνιος μου κείτεται

πεσμένος, παγωμένος, νεκρός.

Ω Καπετάνιε! Καπετάνιε μου! Σήκω και τα σήμαντρα άκου πως χτυπούν.

Σήκω -για σένα η σημαία ανεμίζει- για σένα η σάλπιγγα ηχεί.

Για σένα οι ανθοδέσμες και τα πλουμιστά στεφάνια- για σένα

το πλήθος στην ακρογιαλιά.

Εσένα ζητάει αυτή η κινούμενη μάζα που πάνω σου στρέφει τα

διψασμένα της βλέμματα.

Έλα Καπετάνιε! Πατέρα αγαπημένε!

Στο μπράτσο αυτό το κεφάλι σου γύρε!

Σαν όνειρο μου φαίνεται στη γέφυρα να κείτεσαι,

πεσμένος, παγωμένος, νεκρός.

Ο Καπετάνιος μου δεν αποκρίνεται, τα χείλη του είναι χλωμά κι αμίλητα,

Ο πατέρας μου το μπράτσο μου δε νιώθει, δεν έχει πια θέληση μήτε σφυγμό,

Το πλοίο αγκυροβόλησε σώο και αβλαβές το ταξίδι του έχοντας εκπληρώσει.

Από ταξίδι φοβερό της νίκης το καράβι επιστρέφει με κερδισμένο το σκοπό.

Ακρογιαλιές πανηγυρίστε! Καμπάνες ηχήστε!

Όμως εγώ πένθιμο σέρνω βήμα,

Στη γέφυρα που ο Καπετάνιος μου κείτεται

πεσμένος, παγωμένος, νεκρός.

O Ουώλτ Ουίτμαν (1819-1892), ένας από τους σημαντικότερους αμερικανούς συγγραφείς και ποιητές, έγραψε το ποίημα «Ω Καπετάνιε! Καπετάνιε μου!» το 1865 μετά τη δολοφονία του Αβραάμ Λίνκολν. Το «πλοίο» είναι οι ΗΠΑ, το «φοβερό ταξίδι» είναι ο αμερικάνικος εμφύλιος και ο «καπετάνιος» είναι ο Λίνκολν.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 14 Σεπτεμβρίου 2023, αρ. φύλλου 1190