 |
| ΟΔΟΣ 6.4.2023 | 1169 |
μια ευκαιρία να αλλάξει η Καστοριά
Σε εποχές σαν τις σύγχρονες, στις οποίες σε άλλα κράτη στο δυτικό σύστημα αξιών, η Δημοκρατία στην πράξη εκφράζεται (και) μέσα από την ισονομία —όπως πρόσφατα συνέβη σε Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στις οποίες παράγοντες του δημόσιου βίου του υψηλότερου επιπέδου (πρόεδροι, πρωθυπουργοί, υπουργοί, βουλευτές, ακόμη και μέλη βασιλικών οικογενειών και τις τελευταίες ημέρες στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής), αντίθετα στην Ελλάδα, ασκείται ένας άλλος τύπος δημοκρατίας, αλά καρτ, με την απόλυτη έννοια.
Με αποτέλεσμα, ως μία μορφή έκφρασης αυτής της δημοκρατίας να πληροφορείται η Καστοριά ότι, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις και στις επόμενες εκλογές της 21ης Μαΐου θα είναι υποψήφιοι βουλευτές με την Νέα Δημοκρατία, σίγουρα πάντως οι (αλφαβητικά) κυρία Μαρία Αντωνίου και κύριος Ζήσης Τζηκαλάγιας. Ενώ την τρίτη θέση του ψηφοδελτίου, δεν αποκλείεται να καταλάβει υποψήφιος που εκτός εκπλήξεων δεν θα προκαλεί πρόβλημα στους δύο βασικούς μονομάχους.
Για παράδειγμα ότι θα την καταλάβει ένας ή μια από το περίφημο «μητρώο στελεχών». Για να μπορούν να μονοπωλούν τα βουλευτικά της Νέας Δημοκρατίας για αδικαιολόγητα πολλά χρόνια οι ίδιοι. Καθώς εσωκομματικά αντιστέκονται και πατάσσουν πολιτικά κάθε δυνητικό ικανό υποψήφιο που να είναι ευρέως δημοφιλής.
Έτσι ο κ. Ζήσης Τζηκαλάγιας διεκδικεί την για 3η φορά εκλογή του, και η κ. Μαρία Αντωνίου την 2η τυπικά και ουσιαστικά την 3η καθώς είχε χριστεί άτυπη βουλευτής, ελέω Κυριάκου Μητσοτάκη.
Με την βασική διαφορά σε σύγκριση με το 2019, ότι η Καστοριά έγινε και πάλι μονοεδρική. Και συνεπώς έχει κάθε λόγο ο βουλευτής που θα εκλεγεί με την Νέα Δημοκρατία να μη λυπάται και πολύ αν χάσει το κόμμα του στις εκλογές του 2023. Αφού σε μια τέτοια περίπτωση, ο ίδιος απλώς «θα καάα θεται» και θα αποζημιώνεται, δηλώνοντας ότι δεν κυβερνά το κόμμα του αλλά οι... εχθροί.
Και ότι ως εκ τούτου έχει δεμένα τα χέρια του και ότι δεν μπορεί να βοηθήσει τον τόπο αποτελεσματικά, πέρα από την υποβολή ερωτήσεων στην Βουλή. Με αποτέλεσμα, σε μια τέτοια θεωρητική περίπτωση, τα επόμενα χρόνια για την Καστοριά να έχουν ζοφερή προοπτική. Και αυτός να είναι ένας ακόμη λόγος για τον οποίο οφείλει η Νέα Δημοκρατία να προτείνει μια νέα πραγματικά εναλλακτική υποψηφιότητα για την Καστοριά.
 |
| ΟΔΟΣ 6.4.2023 | 1169 | 3 |
O πρωθυπουργός και ταυτόχρονα πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, από κοινού με την οικογένεια Καραμανλή, με την οποία στην πράξη έχουν κατανείμει χρονικά, ανάλογα με τις συγκυρίες, την νομή της εξουσίας, επιμένει να υπόσχεται πόλεμο κατά του βαθέως κράτους. Και ότι θα μπει το μαχαίρι της δικαιοσύνης... βαθιά στο κόκκαλο. Δείχνει να πιστεύει ότι ο σταθμάρχης της Λάρισας είναι το βαθύ κράτος, και όχι ο ίδιος. Ούτε ο Καραμανλής.
* * *
Και φθάσαμε σ’ αυτό το σημείο (και) στην Καστοριά, διότι παρά την μακροχρόνια συμμετοχή της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση (στην οποία πάντως μετέχουν και άλλα κράτη με προβληματικά πολιτικά συστήματα) το πολίτευμα της Ελλάδος παρουσιάζει συνάφειες με το πολίτευμα που εφαρμόζεται στην Τουρκία ή ακόμη και την Ρωσία.
Καθώς ως γνωστόν του Έλληνος ο τράχηλος ζυγόν δεν υπομένει για περισσότερο από 400 έως 500 χρόνια και μετά, εξεγείρεται ηρωϊκά και (ξανά) προς την δόξαν τραβά, έχουν κατσικωθεί στον τράχηλο αυτό, κοντά 50 χρόνια, 2-3 πολιτικές οικογένειες και διαφεντεύουν τον τόπο.
Μόνη προσωρινή ίσως απώλεια αυτής της κατάστασης και για… δημογραφικούς λόγους, δείχνει να είναι η οικογένεια Παπανδρέου. Την οποία, δεν αποκλείεται, το «σύστημα» αξιών της Ελλάδος του νεποτισμού και της οικογενειοκρατίας να απέβαλε και μαζί της τον πανίσχυρο παπανδρεϊσμό, όχι για τα πολιτικά του λάθη. Αλλά για το «ηθικό» «ατόπημα» του Ανδρέα Παπανδρέου να επιλέξει μια πολύ νεότερή του για 2η σύζυγό του.
Κάποτε ήταν οι Ράλληδες, οι Βενιζέλοι, οι Τρικούπηδες αλλά πάντως όλοι αυτοί έζησαν σε εποχές που οι δημοκρατίες ήταν ακόμη ατελείς και έτσι δυναστείες δεν ήταν / είναι ελληνική πατέντα. Σήμερα στην Ελλάδα δύο οικογένειες επιμένουν να κουμαντάρουν τις τύχες του τόπου. Και ειδικά στην κεντροδεξιά που η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού επιμένει να εμπιστεύεται.
Πρόκειται για τις οικογένειες Μητσοτάκη και Καραμανλή. Που έχοντας χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα και τις ανάγκες του ελληνικού λαού, αφού τα πάντα τα αναλύουν και τα προσεγγίζουν μέσα από την ανάγκη τους να διαιωνίσουν αυτό το ιδιότυπο φεουδαρχικό σύστημα, επιμένουν να διαιωνίζουν την κατάσταση. Σε μια Ελλάδα, που εκτός από προβλήματα στην ισονομία, παρατηρούνται πρωτίστως προβλήματα ισοπολιτείας.
Και όλα αυτά ενώ τις ίδιες ημέρες, στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, με το πιο τυπικά άψογο στην οργάνωσή του και ανθεκτικό για αιώνες στέρεο δημοκρατικό πολίτευμα, που επιτρέπει το ίδιο πρόσωπο να γίνει πρόεδρος (που είναι ταυτόχρονα το ύπατο αξίωμα της εκτελεστικής εξουσίας) το πολύ για δύο κυβερνητικές θητείες, ήδη ερευνώνται ποινικές ευθύνες του τέως προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλτ Τραμπ. Ο οποίος, παρά τις επιτυχίες του στην οικονομία της χώρας του, δεν μπόρεσε να κρατήσει το ρεπουμπλικανικό κόμμα του για δεύτερη συνεχόμενη θητεία.
 |
| ΟΔΟΣ 6.4.2023 | 1169 | 4 |
Όχι μόνο δεν δείχνει να συνειδητοποιεί ότι ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης είναι κατ’ εξοχήν εκπρόσωπος του βαθέως κράτους, αλλά τουλάχιστον προεκλογικά, συνεχίζει ολισθήματα. Όπως πράττει με την υπόθεση του αναγκαίου φράχτη του Έβρου. Καθώς κινδυνολογεί λαϊκιστικά ακατάπαυστα σε βάρος του ΣυΡιζΑ, τον οποίο καταγγέλλει ότι αν κερδίσει τις εκλογές θα καταργήσει τους φράχτες. Και κανείς δεν μπήκε στον κόπο να τον ρωτήσει για ποιο λόγο η ΝΔ σιωπά και πίνει το αμίλητο νερό στην υπόθεση άλλων «φραχτών» που γκρέμισε ο ΣυΡιζΑ. Όπως συνέβη στην υπόθεση της Συμφωνίας των Πρεσπών, που η ίδια η ΝΔ πριν το 2018 κατήγγειλε δήθεν σθεναρά. Ενώ τώρα, υποστηρίζει σθεναρά. Και εκείνος φράχτης ήταν και προστάτευε από εξωτερικούς εισβολείς και επιβουλείς την χώρα.
* * *
Εν τω μεταξύ ο συγκεκριμένος τέως πρόεδρος των ΗΠΑ είναι από μόνος του πανίσχυρος παράγοντας, πολιτικά και προπαντός οικονομικά, με αμύθητα πλούτη, κράτος εν κράτει. Κι όμως, με απόφαση του σώματος των ενόρκων της Νέας Υόρκης, οδηγήθηκε ενώπιον της αμερικανικής Δικαιοσύνης, για ένα ψεματάκι, της προσωπικής (ερωτικής) του ζωής, που εδώ, κανείς δεν θα πρόσεχε ποτέ.
Στις ίδιες αυτές ημέρες, ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης καθώς και οι συγγενείς του, που νέμονται ταυτόχρονα τις τύχες της χώρας σε πολλά αξιώματα και θέσεις συγκροτώντας μια πρωτοφανή δυναστεία, έχοντας όμως χάσει την έξωθεν καλή μαρτυρία που διατηρούσε ως το 2019 ως χαμηλών τόνων εκσυγχρονιστής, όντας πρωθυπουργός και ταυτόχρονα πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, από κοινού με την οικογένεια Καραμανλή, με την οποία στην πράξη έχουν κατανείμει χρονικά, ανάλογα με τις συγκυρίες, την νομή της εξουσίας, επιμένει να υπόσχεται πόλεμο κατά του βαθέως κράτους. Και ότι θα μπει το μαχαίρι της δικαιοσύνης... βαθιά στο κόκκαλο.
Δείχνει να πιστεύει ότι ο σταθμάρχης της Λάρισας είναι το βαθύ κράτος, και όχι ο ίδιος. Ούτε ο Καραμανλής. Ούτε ότι η διαπλοκή τους, ποτίζει την γλάστρα της ακροδεξιάς και των μιμητών του Χίτλερ.
Εν τω μεταξύ όχι μόνο δεν δείχνει να συνειδητοποιεί ότι ο ίδιος είναι κατ’ εξοχήν εκπρόσωπος του βαθέως κράτους, αλλά τουλάχιστον προεκλογικά, συνεχίζει ολισθήματα. Όπως πράττει με την υπόθεση του αναγκαίου φράχτη του Έβρου. Καθώς κινδυνολογεί λαϊκιστικά ακατάπαυστα σε βάρος του ΣυΡιζΑ, τον οποίο καταγγέλλει ότι αν κερδίσει τις εκλογές θα καταργήσει τους φράχτες.
Και κανείς δεν μπήκε στον κόπο να τον ρωτήσει για ποιο λόγο η Νέα Δημοκρατία σιωπά και πίνει το αμίλητο νερό στην υπόθεση άλλων «φραχτών» που γκρέμισε ο ΣυΡιζΑ. Όπως συνέβη στην υπόθεση της Συμφωνίας των Πρεσπών, που η ίδια η Νέα Δημοκρατία πριν το 2018 κατήγγειλε δήθεν σθεναρά. Ενώ τώρα, υποστηρίζει σθεναρά. Και εκείνος φράχτης ήταν και προστάτευε από εξωτερικούς εισβολείς και επιβουλείς την χώρα.
Υπάρχει ακόμη χρόνος για την Νέα Δημοκρατία που παραμένει πυλώνας της κεντροδεξιάς, να ανακατώσει δημιουργικά την τράπουλα, παρέχοντας αν μη τι άλλο μια ευκαιρία στην Καστοριά να αλλάξει.
* * *
Ο Μεγάλος Κωνσταντίνος και η μητέρα του Ελένη κηρύχθηκαν από την ορθόδοξη Εκκλησία ισαπόστολοι για το έργο τους στον χριστιανισμό. Ο Κωνσταντίνος ο μέγας, παρά το ότι έδωσε εντολή να δολοφονηθούν η δεύτερη σύζυγός του και ο γιος του, δεν μετέφερε απλώς την πρωτεύουσά του στο Βυζάντιο. Έστω κι’ αν ο ίδιος έμεινε ίσως και μέχρι τον θάνατό του παγανιστής, ταυτίσθηκε με το όραμα του "Εν τούτω Νίκα", αλλά και συνέπραξε στο διάταγμα των Μεδιολάνων της... ανεξιθρησκείας. Που είναι μια πρώτη πράξη ισοπολιτείας και ισονομίας.
Κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης που διάλεξε αυτή την ημερομηνία (21η Μαΐου), περιμένει το θαύμα και είχε στο νου του κάποιο συνειρμό με τον Μ. Κωνσταντίνο αφού ισοπολιτεία και ισονομία είναι μοχλοί της λαϊκής κυριαρχίας.
Αν δεν είχε πάντως αυτά κατά νου, ενδέχεται η Κυριακή εκείνη να μοιάζει με την κωμική σειρά "Κωνσταντίνου και Ελένης". Και υπάρχει ακόμη χρόνος για την Νέα Δημοκρατία που παραμένει πυλώνας της κεντροδεξιάς, να ανακατώσει δημιουργικά την τράπουλα, παρέχοντας αν μη τι άλλο μια ευκαιρία στην Καστοριά να αλλάξει. Αποτρέποντας διαρροή ψηφοφόρων στα άκρα.
Φωτογραφίες:
Σελ. 3: Κεφάλι (ύψους περίπου 2 μέτρων) του κολοσσικού αγάλματος του Μεγάλου Κωνσταντίνου (272-337 μ.Χ.), Μουσεία Καπιτωλίου - Αυλή του Παλατιού των Συγκλητικών (Palazzo dei Conservatori) στη Ρώμη, περ. 330 μ.Χ.
Σελ. 4 & 5: Θραύσματα του κολοσσικού αγάλματος του Μεγάλου Κωνσταντίνου (272-337 μ.Χ.), Μουσεία Καπιτωλίου - Αυλή του Παλατιού των Συγκλητικών (Palazzo dei Conservatori) στη Ρώμη, περ. 330 μ.Χ. Κρίνοντας από το μέγεθος των υπόλοιπων θραυσμάτων, η ένθρονη εικόνα του αγάλματος θα είχε ύψος 12 μέτρα.
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 6 Απριλίου 2023, αρ. φύλλου 1169.
Σχετικά:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.