ΛΑΖΑΡΟΥ Γ. ΝΙΚΗΦΟΡΙΔΗ: Ελευθερία ή ελευθεριότητα;

Σε δημοσιευμένο χαιρετιστήριο μήνυμά του ο πρώην πρύτανις του ΑΠΘ κ. Μιχ. Παπαδόπουλος για τα 75 έτη της Φιλοσοφικής Σχολής, μεταξύ άλλων προσκαλεί να διατηρήσουμε "τον πυρσό των ελευθερίων σπουδών". Επειδή γνωρίζω τον άνδρα για την σοβαρότητα και την σεμνότητά του, διερωτώμαι γιατί χρησιμοποιεί τον όρο ελευθερίων αντί ελευθέρων σπουδών.
Φαίνεται ότι έχουν πάθει κάτι... πολλοί πανεπιστημιακοί δάσκαλοι από την δράση του "φοιτητικού κινήματος" και σε κάθε ευκαιρία, μαζί με τις καλές ασφαλώς προτροπές και παροτρύνσεις (όπως και στο εν λόγω μήνυμα) σαν το κερασάκι της τούρτας κολλούν και τα κολακευτικά στην φοιτητιώσα νεολαία την "αείποτε εξηγερμένην" για να τους εξευμενίζουν προλαμβάνοντας μη τους χαρακτηρίσουν όχι σύγχρονους ή μη διαθέτοντας το απαιτούμενο "δημοκρατικό ήθος".
Ελεύθερες - ελευθέριες σπουδές. Η ελευθερία είναι ιδανικό, την θέλουμε και την αγαπούμε, θέλουμε να είναι το Άλφα και το Ωμέγα της ζωής μας, ατομικής και εθνικής. Η ελευθεριότητα (πέραν των ορίων της ελευθερίας) είναι εκτροπή, υπερβολή, εγγίζουσα την ασυδοσία. Το επισημαίνω, γιατί στο ίδιο μήνυμα, λίγο πιο πάνω, ο καθηγητής εκθειάζει την δραστηριότητα των φοιτητών της σχολής για τα "περισσότερα πανό". Ασφαλώς αυτά ήχησαν ευήκοα στα ώτα των φοιτητών, καθώς και τα των ελευθερίων σπουδών. Γι' αυτό υπαινίχθηκα: Κάτι έχουν πάθει οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι...

Δημοσιεύθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2014, αρ. φύλλου 723