για τον αδελφό μου, Δαμιανό (Μανιό) Παπακώστα, που λείπει τρία χρόνια
Το κείμενο που ακολουθεί γράφτηκε από αείμνηστο Περδίκκα Παπακώστα, για την συμπλήρωση τριών ετών από τον θάνατο του αδελφού του. Δυστυχώς δεν πρόλαβε να το στείλει στην εφημερίδα, μιας κι ο αιφνίδιος θάνατός του έκοψε το νήμα της ζωής του απότομα.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1950, φοιτητής της οδοντιατρικής στο Παρίσι, συνδέθηκε με τον Μιχάλη Ράπτη, τον Πάμπλο. Στην αλγερίνικη επανάσταση, τον κάλεσε ο Πάμπλο στο Αλγέρι, για να προσφέρει τις επιστημονικές του γνώσεις και όχι μόνο. Πήρε μαζί του και τον Βασίλη Ραφαηλίδη. Όταν ανετράπη το καθεστώς, ο Πάμπλο ήταν ο υπ’ αριθμό 1 καταζητούμενος. Η ελληνική κυβέρνηση, ο Α. Παπανδρέου, έστειλε ελληνικό διαβατήριο για να μην συλληφθεί και να διαφύγει στο εξωτερικό. Ο έλληνας πρόξενος, ο ... κάλεσε τον αδελφό μου, τον έδωσε το διαβατήριο και τον ευχήθηκε καλή τύχη. Με το διαβατήριο στο χέρι, παρέλαβε τον Ράπτη από τους γάλλους τροτσκιστές και αφού είχαν κλείσει θέσεις για την Ζυρίχη, τον μετέφερε την ώρα που έπρεπε στο αεροδρόμιο. Το αεροπλάνο είχε δυο ώρες καθυστέρηση και αναγκάστηκαν να κόβουν βόλτες στο Αλγέρι. Τελικά αναχώρησε κανονικά στη νέα ώρα.
Στην χούντα, ο Πάμπλο ζήτησε απ’ τον Μανιό, έναν Έλληνα που να μην είναι χαρακτηρισμένος από την αστυνομία, έτσι ο Χαρίλας Μπούσιος βρέθηκε φρουρός του Α. Παπανδρέου, σταλμένος από τον Μανιό. Η χούντα αφαίρεσε το διαβατήριο του Μανιού, και τον απέλυσε από το ΙΚΑ όπου εργαζόταν σαν οδοντογιατρός. Δεν ξέρω πότε είχε οργανωθεί στο ΚΚΕ. Τον διέγραψαν την δεκαετία του 80, γιατί εισηγήθηκε στη ΚΟΒΑ του, οι εκλογές να γίνονται με κλήρο!
Ούτε ο Μανιός ούτε ο Χαρίλας, ζήτησαν ποτέ κάποια διάκριση. Ήταν γνήσιοι επαναστάτες.
Στην μνήμη του Μανιού 100 ευρώ για την «Αυγή» )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.