31.10.17

ΧΡΥΣΟΥΛΑΣ ΠΑΤΡΩΝΟΥ ΠΑΠΑΤΕΡΠΟΥ: Ο γιος του εναερίτη




Σίγουρα η σκρόφα η μάνα μου σ’ έστειλε, παπά! Άλλη δουλειά δεν έχει, όλη μέρα στις εκκλησιές και στους παπάδες! Εδώ, μόνο μια φορά ήρθε, κι αυτή για να με "ευλογήσει" στο όνομα του Χριστού και της Παναγιάς! Μαλακίες, σου λέω! Καλά, καλά, να προσέχω πώς μιλώ! Αυτό μας έλειπε τώρα. Να σου μιλάω με το σεις και με το σας!
Και γιατί ρε μάγκα μου; Επειδή φοράς αυτό το κορακίσιο μαύρο ράσο; Δεν σφάξανε. Εντάξει, δεν λέω ρε φίλε, έχω κι εγώ τις αμαρτίες μου, τι δηλαδή, νομίζεις πως εσύ είσαι καλύτερος; Τάχατες δικά μας τα αμαρτήματα δικές σας οι προσευχές; Δεν πα να γαμηθείτε όλοι σας, πρώτη και καλύτερη η μάνα μου! Ακούς εκεί -“ Μετανόησε καλό μου, κι ο Θεός θα σε συγχωρέσει...” Μωρέ πούστη μου... Καλά. Καλά, ρε φίλε, όχι βωμολοχίες- Άκου λέξη! δεν μπορείς να πεις βρίσιμο;- Μια χαρά πήγαιναν όλα, ώσπου έγινε εκείνο το γαμημένο σακάτεμα του πατέρα μου. Και στο σχολειό πήγαινα, και στο κατηχητικό, για το χατήρι της μάνας μου. Και ξέρεις κάτι; Μ’ άρεσε κιόλας το αλισβερίσι με τους παπάδες. Μας έβαζαν κι εκείνα τα φουστάνια τα ολόχρυσα τις Κυριακές, και να ‘σου καμάρι εγώ! Αλλά, όταν τον έφεραν στην κουβέρτα τυλιγμένο, ένα μάτσο χάλια, δεν το χώρεσε το νιονιό μου, ρε φίλε! Να βλέπεις τον πατέρα σου, έναν μαντράχαλο δυο μέτρα μπόϊ, κατασακατεμένο, να μην ξεχωρίζεις πού τα χέρια, πού τα πόδια... Άσε με ρε τράγο, που αμαρτάνω. Να σ’ έβλεπα ήθελα, αν ήσουν εσύ εκεί! Ο καλύτερος εναερίτης της ΔΕΗ, ο καλύτερος στη γειτονιά, ο καλύτερος στο σπίτι! Μάγκας, ξηγημένος με τα όλα του! Ναι, ναι. “Μην κλαις.”. Ποιος Θεός θα βοηθήσει να γίνει καλά; Στην αναπηρική καρέκλα από τότε, πάει το γέλιο, πάει η λεβεντιά, παν όλα! Εντάξει, ρε φίλε, γιατί τα αδέλφια μου το δέχτηκαν, γιατί βοηθούν, αντί να αλητεύουν. Εγώ παπά μου, είμαι αλλιώς. Ο πατέρας μου ήταν για μένα η χαρά της ζωής. Πάντα μαζί του με είχε, πάντα και παντού. Μόνο στη δουλειά, όταν ανέβαινε με κείνα τα γαμημένα τα πέδιλα στις κολώνες, μόνο τότε δεν με ήθελε δίπλα του.

Από τότε ξεκίνησε το κακό. Μωρέ κι εκείνη η παλιόγρια η κυρα-Νίκη, όλο στην παρατήρηση με είχε. “-Γιατί Λάκη παιδί μου, γυρίζεις μ’ αυτούς τους αληταράδες; Γιατί στενοχωρείς την άγια μάνα σου, γιατί δεν σκέφτεσαι τον κακομοίρη τον πατέρα σου;” Τι μαλακίες, όλη την ώρα. Ποιον πατέρα μου στενοχωρούσα; Μήπως ήξερε τι γινόταν γύρω του; Γι αυτό και δεν ήθελα να μείνω σπίτι ούτε λεπτό. Και να φανταστείς ρε πούστη μου, ότι για να διευκολύνει συνάδελφο δούλευε εκείνη τη μέρα. Ρεπό είχε κανονικά. Να πάμε στη μπάλα ετοιμαζόμασταν. Μπάλα και σκατά. Ε, ρε παπά, άσε με να τα πω, όπως τα καταλαβαίνω. Και κοίτα, ποιος να το σκεφτεί ότι θα βρίσκαμε τη γριά στο σπίτι. Τέτοια ώρα, όλο στις εκκλησιές και στις παρακλήσεις γύριζε. Μόλις την είδαν οι άλλοι δυο, βουρ- και όρμηξαν επάνω της. Με πήρε όμως το μάτι της κακούργας. “-Αχ Λάκη μου, τι θες εσύ μ’ αυτά τα αλητόπαιδα.” Τι το ‘θελε και τόπε. Οργίστηκαν οι άλλοι, ήταν και μπρατσωμένοι βλέπεις, και πολύ μεγαλύτεροί μου. Την αρπάζουν απ’ τα μαλλιά, τη ρίχνουν στο κρεβάτι και αρχίζουν να την περιποιούνται για καλά. Να φύγω ήθελα αμέσως, με είχε αναγνωρίσει όμως, πού θα πήγαινα; Γι αυτό της έβαλα το μαξιλάρι στα μούτρα. Παπά μου, αλήθεια σου λέω, δεν μου είχε περάσει απ’ το κλούβιο μου να την σκοτώσω.

Και δεν μου λες, τι γίνεται τώρα; Όλη μου τη ζωή στο κλουβί θα την περάσω; Βόηθα ρε παπά, και να, σ’ ορκίζομαι στην υγειά του πατέρα μου, δεν θα ξαναβρίσω ποτέ! Δέκα πέντε χρονών παλικαράκι είμαι, παπά μου, ούτε και γνώρισα ακόμη τίποτα απ’ τον κόσμο. Σώσε με, σε παρακαλώ, κάνε κάτι, έστω για το χατήρι της μάνας μου. Και μη μου τσαμπουνάς συνέχεια, “υπομονή τέκνον μου”. Υπομονή! Σκατά. Άντε, και έρχεται και Πάσχα. Ας βάλει ένα χεράκι και ο καημένος ο Χριστός, που κάτι σαν και σας τον σταύρωσαν. Υπομονή. Άντε τώρα, κάνε μια προσευχή και για μένα, μήπως και την ακούσει ο Κύριός σας από ψηλά. Και κοίτα, πες στη μάνα μου να μου φέρει και κανένα τσουρέκι. Ααααχ, με πόση όρεξη τα έτρωγα, μόλις τα έβγαζε από το φούρνο! Άσε με τώρα ρε παπά, άσε με και μ’ έπιασαν τα κλάματα...


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ την Μεγάλη Πέμπτη 13 Απριλίου 2017, αρ. φύλλου 881


9 σχόλια:

  1. Ανώνυμος31/10/17

    Συγχαρητήρια κυρία Πατρώνου! Δυνατό κείμενο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κολλητήρι31/10/17

    Ε, ρε παπά, άσε με να τα πω, όπως τα καταλαβαίνω...............

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος31/10/17

    Διαμάντια βγάζει η Καστοριά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος31/10/17

    Διαβάζοντας το κείμενο της κυρίας Παπατέρπου, '' Ο γιός του εναερίτη '' ανεξάρτητα με την λογοτεχνική του αξία δεν μπορεί κανείς να μην εντοπίσει αρκετές ''κομψές '' εκφράσεις οι οποίες γίνονται αποδεκτές τουλάχιστον από εμένα προσωπικά άνευ ψόγου. Το δικό μου όμως σχόλιο κύριε Διευθυντά σχετικά με τους εβραίους στο κείμενο της κυρίας Εσθήρ Φράνκο,το καρατομίσατε δίκην σοβιετικής λογοκρισίας,και το οποίο ληφθεί υπόψιν δεν περιέχει ούτε κατ'ελάχιστον τον '' πλούτο '' του κειμένου της κυρίας Παπατέρπου. Συνεπώς μου δημιουργείται το αίσθημα της διαμαρτυρίας για ευνοική αντιμετώπιση. Δεν νομίζετε κύριε Διευθυντά ότι θα ήταν προτιμότερο να εμφανίζονται αυτούσια τα εκάστοτε σχόλια έτσι ώστε να αποφασίζουν οι αναγνώστες σας οι οποίοι έχουν υψηλό δείκτη νοημοσύνης και καλλιέργειας μακράν πέρα του μέσου όρου. Εκτός και εάν δεν πιστεύετε στην ικανότητα των αναγνωστών σας να κρατούν το θετικό από το κάθε κείμενο,ή σχόλιο. Θα σας παρακαλούσα θερμά να επαναδημοσιεύατε αυτούσιο το σχόλιο μου και να κριθεί το πόσο υβριστικό είναι.

    Με εκτίμηση,

    Δημήτριος Αγιασοφίτης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αγαπητέ κ. Αγιασοφίτη,

    Κατ’ αρχάς η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμβολή σας στον δημόσιο διάλογο και για την προσφορά των απόψεών σας, οι οποίες –να μην έχετε καμία αμφιβολία– είναι σημαντικές, έστω κι αν η ΟΔΟΣ δεν συμφωνεί στο σύνολο τους.

    Παρά ταύτα, για την διευκόλυνση της απάντησης αυτής, σας ξεκαθαρίζετε ότι το «Αγιασοφίτης» για την εφημερίδα θεωρείται ψευδώνυμο, οπότε αν εκτός από υπαρκτό πρόσωπο αναγνωρίζεστε με αυτό το ονοματεπώνυμο, θα ήταν καλύτερα να το αναφέρετε ρητά και να το αποδείξτε, για την διευκόλυνση όλων.

    Έστω κι αν οι παρατηρήσεις σας για τα «εξωτερικά» γνωρίσματα της μεταχείρισής σας εκ μέρους της ΟΔΟΥ σε σύγκριση με την μεταχείριση της κ. Χ. Πατρώνου για παράδειγμα, είναι τυπικά ακριβείς, ωστόσο, υπάρχουν ουσιώδεις διαφορές που δεν δικαιολογούν την αιτίαση σας:

    1ον Η κυρία Χ. Πατρώνου υπογράφει επώνυμα· συνεπώς τουλάχιστον στην ουσία, δεν έχει μόνο η ΟΔΟΣ την ευθύνη του περιεχομένου των δημοσιευμάτων της, αλλά και η ίδια.

    2ον Οι τυχόν «κομψές» εκφράσεις του κειμένου της, που προφανώς υπάρχουν, εισφέρονται και κρίνονται με καθαρά λογοτεχνική αξία και σκοπιμότητα. Και βεβαίως δεν στρέφονται κατά κάποιας υπαρκτής αξίας.

    3ον Αντίθετα, οι δικές σας «κομψές» εκφράσεις, αφορούν ιδιαίτερα λεπτά, ιστορικά ζητήματα, που σχετίζονται μάλιστα με έθνη, θρησκείες και νωπά δράματα. Γύρω από αυτές τις εκφράσεις -και ενίοτε με το πρόσχημά τους- τροφοδοτείται ο πραγματικός ή όχι αντισημιτισμός.

    Εν όψει τούτων, δεν θα μπορούσε να γίνει ανάλογη μεταχείριση των «κομψών» φράσεων του σχολίου σας· και η παρέμβαση της ΟΔΟΥ επί του κειμένου σας δεν έχει κανένα «σοβιετικό» χαρακτηριστικό, όπως προφανώς χάριν λόγου αναφέρατε, αλλά γίνεται για τους πιο πάνω λόγους. Και για την προστασία εννόμων συμφερόντων της ΟΔΟΥ, καθώς και της μετριοπάθειας που προσπαθεί να υποστηρίζει σε ευαίσθητα ζητήματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμος1/11/17

    ..."Αγιοταφίτης" είπατε;
    Κύριε είμαστε στην Ευρώπη αν δεν κατάλαβες.
    Στον χώρο όπου επετράπη να γεννηθεί το Ολοκαύτωμα. Αλλά και όπου πλέον η άρνησή του αποτελεί πράξη κολάσιμη.

    Γι' αυτό μην ανακατώνεις τη λογοτεχνία με τις κορώνες των ακραίων, τον λογοτεχνικό ελευθεριάζοντα [για τους λόγους της αφήγησης] λόγο με τις δικές σου [……] και [……] τις συγκαλυμμένες τάχα με τετράγωνη λογική και ιερή αγανάκτηση.

    Εγερθήτω και φεύγα από δω […..]

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ανώνυμος1/11/17

    Κύριε Διευθυντά ασφαλώς και το αποδέχομαι μιάς και είναι το πραγματικό μου επώνυμο και είμαι στην διακριτική σας ευχέρεια για την παροχή όλων των νομίμων αποδεικτών για την πιστοποίηση του ονόματός μου. Αναφορικά με τις εκφράσεις της κυρίας Παπατέρπου ασφαλώς και εξυπηρετούν την λογοτεχνική σκοπιά του κειμένου πράγμα το οποίο ουδόλως αμφέβαλα και το αναφέρω και ο ίδιος. Εξακολουθώ να πιστεύω ότι οι εκφράσεις μου δεν είναι υβριστικές και μάλιστα συνδέονται με την παράθεση στοιχείων όπως το γεγονός ότι ο αρχιραββίνος της Θεσσαλονίκης βοήθησε στην συγκέντρωση των ομοεθνών του. Αυτό είναι τετελεσμένο γεγονός και υπάρχουν αναφορές γι' αυτό.
    Τέλος να σας ευχαριστήσω θερμά και το εννοώ για το ελεύθερο βήμα που μου παραχωρείτε να εκφράσω τις απόψεις μου. Έτσι είμεθα οι Έλληνες. Διαφωνούμε, αντιπαραβάλλουμε απόψεις, ιδέες, στοιχεία, προάγοντας τον διάλογο. Οι ιδεολογικοί αγώνες, εμπεριέχουν το σπέρμα της διαφωνίας και της αντιπαλότητας. Αδογμάτιστα προσπαθούμε να προσεγγίζουμε αλήθειες και γεγονότα. Ο διάλογος και ο γόνιμος προβληματισμός είναι άθλημα, είναι κάματος ιερός, είναι στίβος πού όλοι προσπαθούμε να τερματίσουμε.
    Παραμένοντας πιστός αναγνώστης της Οδού, έστω κι ώς λυτρωτικός ανατροπεύς παγιωμένου δογματισμού ( από κάποιους ενίοτε ) αιρετικών απόψεων και σχολίων.

    Υ.Γ Για τον αναγνώστη/α που χρησιμοποιεί προστακτική στο να σηκωθώ και να φύγω και άλλα τινά χαριτωμένα, κατανοώ το πρόβλημά του/της αλλά δεν μπορώ να προσφέρω άλλη βοήθεια παρά να συνεχίσω να σχολιάζω όσο η σύνταξη της Οδού μου επιτρέπει. Συνεπώς, αγαπημένε/η φίλε/η θα πρέπει να καταφύγετε στην σύνταξη της Οδού προς ικανοποίηση του αιτήματός σας.

    Έρρωσθε,

    Δημήτριος Αγιασοφίτης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ανώνυμος3/11/17

    Καταπληκτικό κείμενο, και ειδικά αν το διάβαζε κανείς Μεγάλη Πέμπτη, όπως δημοσιεύθηκε. Συγχαρητήρια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ