ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν

Περιφρόνηση νεκρών ή ιεροσυλία;

Σε αυτήν την πόλη που με πολλή υπερηφάνεια συχνά αποκαλούμε «αρχόντισσα» συμβαίνουν πράγματα που μας κάνουν να αναρωτιόμαστε πώς είναι δυνατόν μία πόλη «αρχόντισσα» να κατοικείται από ανθρώπους που δεν έχουν καμμία σχέση με αρχοντιά, με την ουσιαστική έννοια του όρου, δηλαδή πίστη και σεβασμό σε ηθικές αξίες και συμπεριφορές. Αυτό μέχρι τώρα έμπαινε σε αμφισβήτηση σε ό,τι αφορά την ευαισθησία μας απέναντι στους ζώντες πολίτες. Πολύ πρόσφατα όμως, είχα την δυσάρεστη έκπληξη να διαπιστώσω μία πρωτοφανή ασέβεια και απέναντι σε πολίτες που έχουν φύγει από την ζωή στην δύσμοιρη αυτή πόλη.

Συγκεκριμένα ήταν Μεγάλη Παρασκευή και νοιώθοντας αυτό που όλοι οι χριστιανοί αισθάνονται σαν χρέος αυτήν την ιερή μέρα, έφερα τα βήματά μου στο νεκροταφείο της πόλης μου για το άναμμα ενός κεριού στους τάφους των προσφιλών μου προσώπων που έχουν φύγει από την ζωή. Φθάνοντας στον τάφο των αγαπημένων μου θείων Δαμιανού και Άννας Τζώτζα (και οι δύο γνωστών καστοριανών οικογενειών) αντίκρισα με έκπληξη να έχει εξαφανισθεί ο τάφος τους και στην θέση του να βρίσκεται ένας ολοκαίνουργιος τάφος που έφερε το όνομα ιερέως που έχει πρόσφατα κοιμηθεί. Καταλαβαίνει κάθε ευαίσθητος άνθρωπος τι ένοιωσα εκείνη την στιγμή βλέποντας αυτήν την ιεροσυλία. Μη μπορώντας εκείνη την ώρα να βρω κάποιον να μου απαντήσει για το τί είχε συμβεί με την ψυχή γεμάτη πίκρα και ιερή αγανάκτηση, εγκατέλειψα το νεκροταφείο με τα εξής αναπάντητα ερωτήματά μου:

Άραγε ήταν τόσο δύσκολο κάποιος υπεύθυνος του Δήμου μας να ενημερώσει με ένα απλό τηλεφώνημα ή ένα ειδοποιητήριο έγγραφο τους οικείους αυτών των νεκρών πριν αποφασίσει να προβεί σ’ αυτήν την τόσο βάναυση πράξη; Και μάλιστα όταν πρόκειται για πρόσωπα όπως ήταν η Άννα Τζώτζα, η οποία ανάλωσε ολόκληρη την ζωή της σε ένα πλούσιο κοινωνικό και φιλανθρωπικό έργο, τόσο μέσα από δημοτικά συμβούλια στα οποία για χρόνια συμμετείχε, όσο και μέσα από το ιστορικό σωματείο της Φιλοπτώχου Αδελφότητος με μία πολύχρονη και πολύπλευρη προσφορά. Δυστυχώς όμως διαπιστώνουμε για μία φορά ακόμη ότι έτσι τιμά αυτή η πόλη τους ανθρώπους που πρόσφεραν σ’αυτήν, αποδεικνύοντας ότι η αχαριστία και η περιφρόνηση περισσεύουν όχι μόνο στην ζωή αλλά και μετά τον θάνατο.

Σαν Καστοριανή αισθάνομαι την ανάγκη να φωνάξω την ντροπή που αισθάνομαι γι’ αυτά που συμβαίνουν σ’ αυτήν την πόλη που τόσο αγάπησα και αγαπώ ακόμη, κάνοντας την μεγάλη έκκληση να τύχω μία απάντησης από τον αρμόδιο της δημοτικής μας αρχής, για το πού πρέπει να ψάξω για να βρω τα οστά των προσφιλών μου προσώπων για να τα τοποθετήσω με ευλάβεια σύμφωνα με τους ιερούς κανόνες της εκκλησίας μας σ’ ένα κοινό τάφο με τα άλλα συγγενικά μου πρόσωπα.

Ευχαριστώ για την φιλοξενία

Α. Γιοβανοπούλου

Επιλογή σχετικών αναρτήσεων:

• ΟΔΟΣ: Διακρίσεις
• Α.Δ.: Νέο Κοιμητήριο
• ΟΔΟΣ: Κοιμητήριο
• Δημοτικά τέλη κοιμητηρίου Αγίων Πάντων
• Εντός δύο μηνών ο δήμος Καστοριάς προχωρά σε εκταφές
• ΟΔΟΣ: Δήµος Καστοριάς | Ο Δήµος της καρδιάς µας

[δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 8.5.2008]