 |
| ΟΔΟΣ 28.12.2023 | 1205 |
Αλλεπάλληλες εκλογές
ΤΟ 2023 αποδεικνύεται στην πραγματικότητα, μια πολύ περισσότερο σημαντική χρονιά, απ’ όσο κατ’ αρχήν τουλάχιστον εκτιμήθηκε. Το ίδιο ισχύει τόσο σε πανελλήνιο, όσο πολύ περισσότερο και σε τοπικό επίπεδο.
ΣΤΗΝ διάρκεια της περασμένης χρονιάς, κατά κάποιο τρόπο ολοκληρώθηκε η περίπου μετάβαση στην περίπου μετά covid εποχή. Οι συσχετισμοί των ιδιαίτερων παραγόντων που διαμορφώνουν το μέλλον ανθρώπων, κοινωνιών και τόπων, διατάχθηκαν στην τελική τους θέση.
ΣΤΗΝ Ελλάδα στο 2023, κατ’ αρχήν διεξήχθησαν αλλεπάλληλες εκλογές. Για την ακρίβεια εκλογές για όλα, πλην του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Εκλογές με την σέσουλα.
ΑΡΧΗΣ γενομένης από τις εθνικές εκλογές του Μαΐου, και αφού ακολούθως κατέρρευσε το σύστημα της απλής αναλογικής και αναδείχθηκε νικητής από τις κάλπες του Ιουνίου εκ νέου η Νέα Δημοκρατία, ο ελληνικός λαός έδειξε να επιλέγει τα γνωστά ελαττώματα της κεντροδεξιάς παράταξης. Τα προτίμησε αντί για τα γνωστά ελαττώματα της Αριστεράς, για την οποία πέρασε πια η πρώτη φορά, ή ακόμη και από τα τυχόν άγνωστα προτερήματα της Κεντροαριστεράς στο σύνολό της. Που αν παραμείνει κατακερματισμένη, δεν πρόκειται σύντομα να ορθοποδήσει.
ΑΝ ΔΕΝ μεσολαβούσαν η τραγωδία στα Τέμπη, οι πρωτοφανείς καταστροφικές πυρκαγιές και άλλα έκτακτα γεγονότα, όπως το Ναυάγιο στην Πύλο, γεγονότα στα οποία περιλαμβάνεται και ο πόλεμος στην Μέση Ανατολή, που έχει άμεσο αντίκτυπο στην γεωπολιτική θέση της Ελλάδας, θα ίσχυαν διαφορετικά δεδομένα στο τέλος του 2023.
ΚΟΡΥΦΑΙΑ γεγονότα της κεντρικής πολιτικής σκηνής θα ήταν ασφαλώς όλα όσα εξελίχθηκαν στα Αριστερά. Με την παραίτηση του κ. Αλέξη Τσίπρα, την επεισοδιακή εκλογή του κ. Στέφανου Κασσελάκη στην προεδρία του ΣυΡιζΑ-ΠΣ και ασφαλώς την διάσπαση που επακολούθησε. Η οποία ακολούθησε με το πρόσχημα των ιδεολογικών διαφορών που χώριζαν τους αποχωρήσαντες, με το νέο τους πρόεδρο. Αλλά είναι πολύ πιθανό να οφείλεται σε μια ξεκάθαρα φοβική αντίδραση απέναντι στις προσωπικές και πολιτικές επιλογές του νέου προέδρου αυτού του κόμματος.
Η ΣΥΜΠΑΣΑ, περίπου και συντεταγμένη ομαδική παραίτηση (αποχώρηση) των σημαντικών στελεχών του χώρου, από τα κομματικά όργανα στην Καστοριά, είναι μια ισχυρή ένδειξη. Ότι είναι βαθύτερα τα αίτια, και όχι το ταμπού της μετατροπής του ΣυΡιζΑ σε ένα μετριοπαθές κόμμα. Ύστερα από την επί 4 τουλάχιστον χρόνια συγκυβέρνηση του ΣυΡιζΑ με τους εθνικιστέςλαϊκούς (αν όχι ακραίους) δεξιούς ΑνΕλ, αυτές οι εξηγήσεις δεν μοιάζουν πειστικές.
ΕΠΡΕΠΕ ίσως να επιδείξουν δημόσια πανηγυρικά και συνταγμένα, ότι όλα όσα αιρετικά πρεσβεύει ο νέος πρόεδρος δεν έχουν κανένα κοινό στοιχείο με την «κανονική» Αριστερά. Εντός του χώρου που κανείς δεν ενοχλούνταν όταν είχαν πρόεδρο κάποιον που λέγεται ότι ξυλοφόρτωνε την σύζυγό του για χρόνια και μάλιστα μπροστά στην (ήδη πολιτικό) κόρη τους. Αρκούσε που όλοι σφύριζαν αδιάφορα και προσποιούνταν άγνοια. Η «ηθική» της Αριστεράς είναι κάτι σαν τοτέμ.
 |
| ΟΔΟΣ 28.12.2023 | 1205 | σ.2 |
ΣΤΗΝ Νέα Δημοκρατία πάλι το εκλογικό Βατερλώ του κ. Ζήση Τζηκαλάγια στις βουλευτικές εκλογές προκαλεί ακόμη αναταράξεις. Διότι η επανεκλεγείσα για τρίτη (για την ακρίβεια τέταρτη) φορά βουλευτής κυρία Μαρία Αντωνίου κατάφερε τον στόχο της με πολύ μεγάλη διαφορά σταυρών. Με ένα αποτέλεσμα που δεν ήλθε ως κεραυνός εν αιθρία. Είχαν φροντίσει γι’ αυτό από το εσωτερικό του κόμματος να ροκανίσουν κάθε άλλη προοπτική. Και κάθε εναλλακτική.
Ο ΙΔΙΟΣ ο τέως βουλευτής έδειχνε –τουλάχιστον δημόσια– να μη συμμερίζεται τις προειδοποιήσεις. Αμέλησε πολιτικά να βοηθήσει, ενθαρρύνοντας και προετοιμάζοντας μια πειστική διάδοχη κατάσταση. Είναι που το σαράκι της τοπικής Νέας Δημοκρατίας περιλαμβάνει και την βαθειά πεποίθηση της ισόβιας και κοσμοϊστορικής αποστολής των έστω και άπαξ εκλεγμένων.
ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΗ είναι μέσα σε όλα αυτά και η περίπτωση του κ. Δημητρίου Σαββόπουλου. Κανείς δεν γνωρίζει με βεβαιότητα ότι οι εντυπωσιακά πολλοί σταυροί προτιμήσεως που συγκεντρώνει στις εκλογές μεταφράζονται και σε ουσία. Όλοι όμως γνωρίζουν ότι τον έκοψαν από τις λίστες για τις βουλευτικές εκλογές του 2023 οι βαρόνοι και οι μαρκησίες της Νέας Δημοκρατίας.
ΤΟ ΤΙ θα καταφέρει για τον τόπο η κυρία Μαρία Αντωνίου, στην νέα βουλευτική της θητεία, δεν θέλει και μεγάλη φαντασία: Προφανώς όσα και ό,τι και στις προηγούμενες θητείες της. Ίσως και να τα πάει κάπως καλύτερα βέβαια, όπως προφανώς όλοι (της) εύχονται. Ωστόσο στο πρώτο εξάμηνο που κλείνει, οι έως τώρα ενδείξεις δεν είναι θετικές.
ΣΤΟ Άργος Ορεστικό και το Νεστόριο, ψήφισαν σταθερά, τους ήδη δημάρχους κ.κ. Παναγιώτη Κεπαπτσόγλου και Χρήστο Γκοσλιόπουλο, με μεγάλη πλειοψηφία μάλιστα από τους δεύτερους στην κατάταξη, για να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο. Στην Καστοριά οι εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση είχαν τρομερά αποτελέσματα. Στο επίπεδο του Δήμου Καστοριάς είναι κάτι περισσότερο από σαφές ότι αν δεν αλλάξει τροχιά (ρότα) η σημερινή, επανεκλεγείσα δημοτική αρχή, θα έχει χαθεί το πρώτο μισό του 21ου αιώνα δια παντός. Ως το 2030 θα συνεχίσει να υπάρχει μια κατάσταση σύμφωνα με την οποία, τα φιλικά –με το αζημίωτο– ΜΜΕ θα λιβανίζουν και η πόλη θα αδειάζει και θα καταστρέφεται και απογυμνώνεται περαιτέρω.
ΣΤΗΝ Περιφέρεια και τις εκλογές του 2023 σημειώθηκε μια μεγάλη αντιδραστική ανατροπή που μπορεί και παρέχει μια χαραμάδα αισιοδοξίας. Ωστόσο δεν αποκλείεται ο νέος αντιπεριφερειάρχης Καστοριάς, που ήδη ανακοινώθηκε πως θα είναι ο κ. Δημήτριος Σαββόπουλος να βρεθεί μεταξύ «Πέτρων» (έστω «Πετρών»). Καθώς ο ίδιος, ενδέχεται να λοξοκοιτάζει προς τις επόμενες βουλευτικές εκλογές, εννοείται ως υποψήφιος με την Νέα Δημοκρατία, και δεν θα επιθυμεί να τα σπάσει οριστικά ούτε με την κυρία Μαρία Αντωνίου και την επίσημη Νέα Δημοκρατία, αλλά ούτε και με την πολιτική απόφυσή της στα δημοτικά πράγματα. Ίσως να πορευθεί στις Συμπληγάδες Πέτρες από την μια των πολιτικών του σχεδιασμών, και από την άλλη των αναγκαίων ρήξεων που θα κληθεί να προκαλέσει, για να υποστηρίξει έμπρακτα και δημιουργικά το μήνυμα αγωνίας, που με την υπερψήφισή του έστειλαν οι πολίτες στην κυβέρνηση και το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας.
ΚΑΤΩ από αυτές τις συνθήκες, η επιλογή των προσώπων του 2023 που αναδείχθηκαν από τους αναγνώστες και φίλους της ΟΔΟΥ μοιάζει δικαιολογημένη.
Καλή χρονιά.
* * *
O καλλιτέχνης Μάικλ Ντάνιελ Μπέρνμπεργκ (κοινώς Midabi, από τα δύο πρώτα γράμματα του ονοματεπωνύμου του) που γεννήθηκε στο Σόχο της Νέας Υόρκης, δημιούργησε ένα ακατέργαστο γλυπτό κείμενο από αλουμίνιο που εκτέθηκε αρχικά το 2019 στα ήρεμα νερά της (λιμνο) Θάλασσας Σάλτον στο νότιο άκρο της Καλιφόρνιας των ΗΠΑ για την "Μπιενάλε Παραλία Βομβάης" όπως ονομάστηκε. «What is, is what is: the only other thing is nothing» (Αυτό που είναι, είναι αυτό που είναι: Το μόνο άλλο πράγμα είναι το τίποτα).
Η Παραλία της Βομβάης με υψόμετρο 68 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, από την δεκαετία του 1950 ήταν ένας δημοφιλής προορισμός που την αποκαλούσαν «Η Ριβιέρα της Αμερικής». Διασημότητες όπως ο Φρανκ Σινάτρα, οι Μπιτς Μπόις, ο Μπινγκ Κρόσμπυ, ο Ντιν Μάρτιν και άλλοι σύχναζαν στα πολυτελή θέρετρα κατά μήκος της Θάλασσας Σάλτον, η οποία ήταν γνωστή για το ψάρεμα, την βαρκάδα, το θαλάσσιο σκι και τα ιαματικά λουτρά. Η περιοχή προσέλκυε μισό εκατομμύριο τουρίστες ετησίως.
Η παρακμή ξεκίνησε τις δεκαετίες του 1970 και 1980 όταν η γεωθερμική δραστηριότητα, η αποστράγγιση και η αυξανόμενη αλατότητα κατέστρεψε το οικοσύστημα της λίμνης, η οποία δεν μπορούσε να συντηρήσει την άγρια πανίδα και χλωρίδα, με αποτέλεσμα το 97% των 100 εκατομμυρίων ψαριών που υπήρχαν, να έχουν εξαφανιστεί. Οι περισσότεροι κάτοικοι, επιχειρήσεις και γαιοκτήμονες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πόλη από τη μυρωδιά των ψόφιων ψαριών και τα θέματα δημόσιας υγείας που εμφανίστηκαν, καθιστώντας την περιοχή «πόλη-φάντασμα» όπως την αποκαλούν σήμερα.
Το 2016, ένας σκηνοθέτης και δύο λάτρεις των τεχνών από το Λος Άντζελες διοργάνωσαν ένα Σαββατοκύριακο καλλιτεχνικής δημιουργίας για να αναδείξουν την περιβαλλοντική, κοινωνική και οικονομική κρίση που διαδραματίζεται στην περιοχή. Η εκδήλωση προκάλεσε μεγάλη απήχηση σε εφημερίδες και περιοδικά κύρους. Έκτοτε, κάθε χρόνο για λίγες ημέρες, πραγματοποιείται στην περιοχή η ετήσια Μπιενάλε, στην οποία καλλιτέχνες, διανοούμενοι και χίπστερς συμμετέχουν με τις δημιουργίες τους.
Όσοι έμειναν (231 άτομα), είναι φτωχοί και ζουν κυρίως σε τροχόσπιτα ή παράγκες. Το πλησιέστερο νοσοκομείο απέχει 45 λεπτά και στα 32 χιλιόμετρα βρίσκεται το πρώτο βενζινάδικο. Όπως έγραψε το περιοδικό New Yorker «Αυτοί οι άνθρωποι περιμένουν κάτι που δεν θα έρθει ποτέ: αρκετό νερό για να φέρει πίσω τις ένδοξες ημέρες του παρελθόντος».
[-] αρνητικές προτιμήσεις των αναγνωστών
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 28 Δεκεμβρίου 2023, αρ. φύλλου 1205
Σχετικά:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.