15.10.24

ΟΔΟΣ: Με όρους πειθαρχίας

 
ΟΔΟΣ εφημερίδα της Καστοριάς
ΟΔΟΣ 21.3.2024 | 1217


Με την απόφαση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, για τον φετινό εορτασμό της Κυριακής της Ορθοδοξίας στις 24 Μαρτίου στην μονή Πετράκη και όχι στον καθεδρικό μητροπολιτικό ναό, εκ πρώτης όψεως τα δεδομένα μοιάζουν ζοφερά.


Με την απόφαση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, για τον φετινό εορτασμό της Κυριακής της Ορθοδοξίας στις 24 Μαρτίου (που συμπίπτει με την παραμονή της εθνικής επετείου της 25ης Μαρτίου και του Ευαγγελισμού) στην μονή Πετράκη και όχι στον καθεδρικό μητροπολιτικό ναό, που (σωστά) ερμηνεύθηκε ως ενέργεια–αντίμετρο αποδοκιμασίας προς τον πολιτικό κόσμο και συγκεκριμένα όχι μόνο προς την κυβέρνηση, την Νέα Δημοκρατία, τα κόμματα που υπερψήφισαν το πρόσφατο νομοσχέδιο για την ισότητα στον γάμο, αλλά αποδοκιμασίας και στο πρόσωπο της προέδρου της Δημοκρατίας κυρίας Αικατερίνης Σακελλαροπούλου, εκ πρώτης όψεως τα δεδομένα μοιάζουν ζοφερά. 

Άλλωστε κανείς δεν θυμάται να έχει συμβεί κάτι αντίστοιχο στο παρελθόν, όταν η επίσημη Εκκλησία είχε διαφορετική άποψη για το νομοθετικό έργο της εκάστοτε κυβέρνησης. Πόσο μάλλον που τυπικά οι κληρικοί είναι υπό κάποια απόλυτη έννοια, δημόσιοι υπάλληλοι. Και ως γνωστό οι δημόσιοι υπάλληλοι οφείλουν υπακοή στους νόμους του κράτους. Σε όλους τους νόμους. Ακόμη και σε αυτούς με τους οποίους δεν συμφωνούν. 

Εκφράζεται βεβαίως και η αισιόδοξη άποψη που καθόλου δεν στερείται βάσης, ότι λόγω των νωπών ακόμη γεγονότων, όταν λήφθηκε η απόφαση, προκρίθηκε ως μια ενδεδειγμένη και επιβεβλημένη ενέργεια. Ειδικά για φέτος. Μια απόφαση δηλαδή που δεν θα επαναληφθεί στο μέλλον και έχει στόχο την αξιοπιστία και την συνέπεια της Εκκλησίας της Ελλάδος στα μάτια των μελών της, αφού με κάποιο τρόπο θα πρέπει να φανεί συνεπής και αξιόμαχη. Συνεπής βεβαίως και στην λογοδοσία που οφείλει στα κόμματα της ακροδεξιάς και το ΚΚΕ της κυρίας Λιάνας Κανέλλη και του ισόβιου γενικού γραμματέα κυρίου Δημητρίου Κουτσούμπα, εξολοθρευτή των sugar daddies. 

Ήδη τα αντίμετρα αυτά της επίσημης Εκκλησίας δείχνουν να αποκλιμακώνονται για τους εορτασμούς της 25ης Μαρτίου. Αλλά το βέβαιο είναι ότι η πρώτη απόφαση, για την εορτή της Ορθοδοξίας προκαλεί ζωηρές αντιδράσεις. Και ανήμερα της Κυριακής, τα σχετικά ρεπορτάζ, θα δίνουν και θα παίρνουν. 

Ωστόσο ήδη βρισκόμαστε στο έτος 2024. Που κατά σύμπτωση συμπληρώνεται μισός αιώνα από την Μεταπολίτευση στην Ελλάδα (50 χρόνια από το 1974 και την αποκατάσταση της Δημοκρατίας) μετά και την αριστίνδην Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος εκείνης της περιόδου, που για επτά χρόνια δεν αντέδρασε καθόλου στην περιστολή των πολιτικών δικαιωμάτων του ελληνικού λαού. 

Αν δεν συνεργάστηκε κιόλας με την Δικτατορία, όπως ίσως θυμούνται οι μεγαλύτεροι. Με αποτέλεσμα η πρόσφατη απόφαση για την Κυριακή της Ορθοδοξίας να σηματοδοτεί και ένα νέο σημαντικό ορόσημο. Στην πορεία που χρειάζεται ίσως να διανυθεί, ως τον πλήρη απογαλακτισμό του κοσμικού κράτους από την Εκκλησία. 

* * *


Βεβαίως η ίδια απόφαση, δεν φαίνεται να αφορά στον τρόπο με τον οποίο θα εορτασθεί η Κυριακή της Ορθοδοξίας στις κατά τόπους Μητροπόλεις. Μεταξύ των οποίων και στην Καστοριά. Επιτρέπεται προφανώς στον κάθε μητροπολίτη να σχεδιάσει από μόνος του την σχετική στάση του στις 24 Μαρτίου. Κάτι που σίγουρα αναμένεται με ενδιαφέρον και για την Καστοριά, λόγω της ψήφου της κ. Μαρίας Αντωνίου, βουλευτή Καστοριάς και άλλων παραγόντων της δημόσιας ζωής. 



ΟΔΟΣ εφημερίδα της Καστοριάς


Που έχουν την συνήθεια ανήμερα της εορτής αυτής να κρατούν λατρευτικές εικόνες. Σε μια κάπως ιδιόρρυθμη δήλωση υπακοής. Και όχι απλά έκφρασης πίστης, καθώς η πίστη κάθε κατοίκου της Καστοριάς που προέρχεται από μια συνηθισμένη ελληνική οικογένεια προφανώς δεν μπορεί να αμφισβητείται, αλλά και δεν έχει ανάγκη να επιδεικνύεται δημόσια με όρους ρωσικής πειθαρχίας. Δεν είναι ανάγκη η Ελλάδα να επιδεικνύει την θρησκευτική της πεποίθηση, όπως συμβαίνει στο Κρεμλίνο.


* * *

Η οποία σίγουρα πρέπει να έχει το δικαίωμα να εξασκεί το πνευματικό της έργο μέσα στους κόλπους της και με σεβασμό στο δημοκρατικό status που αναγνωρίζει τρεις μόνο εξουσίες. Να αφιερωθεί στον θεολογικό της λόγο που κατά βάση είναι έξοχος, φιλοσοφικός και απόλυτα πνευματώδης. 

Χωρίς να εναγκαλίζεται ασφυκτικά με τους πολιτικούς και χωρίς ο ελληνικός λαός να είναι υποχρεωμένος να συντηρεί με τους φόρους του κάποια πρακτική λειτουργία είτε της επικρατούσας θρησκείας και δόγματος είτε οποιαδήποτε άλλης πίστης. Όπως άλλωστε συμβαίνει στις περισσότερες δημοκρατικές χώρες του κόσμου.

Η αντιδυτική μανία στον 15ο αιώνα, που ως επιδημία εξαπλώθηκε στον λαό και τον κλήρο, στοίχισε στον ελληνισμό κάπου 500 χρόνια σκλαβιάς και στον 20ο αιώνα την συρρίκνωση του γεωγραφικού χώρου του. Με τους Έλληνες του 21ου αιώνα να μη δείχνουν πρόθυμοι πια να αυτοκτονήσουν. 

Ακόμη, τα γεγονότα των λίγων τελευταίων εβδομάδων, όπως η επίθεση όχλου εκατοντάδων νέων ανθρώπων στην πλατεία Αριστοτέλους στην Θεσσαλονίκη σε δύο επίσης νέους πολίτες, και την επόμενη ημέρα στον πρόεδρο του ΣυΡιζΑ του οποίου έκαψαν ομοίωμα στην Κέρκυρα, δείχνουν καθαρά το πού μπορεί να οδηγηθούν οι εξελίξεις. Και ποιοι μπορεί να θεωρηθούν ηθικοί αυτουργοί εγκληματικής εκτροπής.

Πέρα απ’ αυτά, είναι σίγουρο ότι η ίδια απόφαση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου για την εορτή της Ορθοδοξίας αποδεικνύει την ανάγκη της ίδιας για ανεξαρτησία αλλά και της Δημοκρατίας να λάβει όλα τα μέτρα αυτοπροστασίας της. Από παράγοντες και φορείς ισχύος που δεν διαθέτουν λαϊκή νομιμοποίηση. Οι οποίοι ενδέχεται να διατηρούν (με ή χωρίς ανταλλάγματα) διασυνδέσεις με άλλα κέντρα. Ιδίως κέντρα εκτός Ελλάδος. 

Σε μια περίοδο που η απόφαση της ΔΙΣ της Εκκλησίας της Ελλάδος για την Κυριακή της Ορθοδοξίας, χρονικά συμπίπτει όχι μόνο με την συμπλήρωση δύο ετών από την φασιστική εισβολή της ομόδοξης Ρωσίας στην ομόδοξη Ουκρανία, όπου και εκεί θα εορτάσουν την Κυριακή. Αλλά και την δολοφονία δεκάδων χιλιάδων αθώων θυμάτων, αμάχων και στρατευσίμων, την καταστροφή μιας ολόκληρης χώρας και την κατάληψη ενός μεγάλου τμήματός της. Και την επανεκλογή με σταλινικό ποσοστό του Βλαντιμήρ Πούτιν για άλλα έξι ολόκληρα χρόνια. 


ΟΔΟΣ εφημερίδα της Καστοριάς
Από τον ναό της Αγίας Παρασκευής στην Καστοριά, η αμφιπρόσωπη εικόνα του Αγίου Γεωργίου εκτίθεται σε περίοπτη θέση της μόνιμης συλλογής του Βυζαντινού και Χριστιανικού Μουσείου της Αθήνας. Η μεγάλη εικόνα (107Χ72 εκ.) πολυδάπανης κατασκευής παρουσιάζει συνδυασμό βυζαντινών και λατινικών στοιχείων. Στην κύρια όψη συνδυάζεται ζωγραφικός και ανάγλυφος διάκοσμος. Στο κέντρο, ο άγιος Γεώργιος ο Καππαδόκης, εικονίζεται σε ξυλόγλυπτο ανάγλυφο βυζαντινογοτθικού χαρακτήρα που εξέχει με τριγωνική ασπίδα σε τύπο θυρεού. Η εικόνα που χρονολογείται στα μέσα του 13ου αι. αποτελεί έναν μοναδικό για την βυζαντινή τέχνη συνδυασμό ξυλογλύπτου και ζωγραφικού έργου με χρήση οικόσημων στην λατινική ιπποσύνη και ενδυμασία. Η ζωγραφική των σκηνών συνδέεται με μικρογραφίες εικονογραφημένων χειρογράφων του 13ου αιώνα. Στη μέση της επάνω ζώνης, δύο άγγελοι που πλαισιώνουν ύφασμα με ευαγγέλιο αποτελούν αναφορά στο θέμα της “Ετοιμασίας του Θρόνου”. Πίσω από τα πόδια του αγίου, εικονίζεται η Ειρήνη Δούκενα Αγγελίνα Κομνηνή. Στη δεύτερη όψη (σελίδα 5, στην έντυπη έκδοση της εφημερίδας), δύο αγίες όρθιες και αντικριστές δέονται προς τον Χριστό, ο οποίος τις ευλογεί με ανοικτά τα χέρια από το ουράνιο ημικύκλιο στη μέση επάνω. Ο συνδυασμός βυζαντινών και φραγκικών στοιχείων έχει οδηγήσει στην υπόθεση ότι η εικόνα φιλοτεχνήθηκε πιθανότατα στην Καστοριά. Σήμερα κόσμημα του Βυζαντινού-Χριστιανικού Μουσείου Αθηνών.

* * *


Η αντιδυτική μανία στον 15ο αιώνα, που ως επιδημία εξαπλώθηκε στον λαό και τον κλήρο, στοίχισε στον ελληνισμό κάπου 500 χρόνια σκλαβιάς και στον 20ο αιώνα την συρρίκνωση του γεωγραφικού χώρου του. Με τους Έλληνες του 21ου αιώνα να μη δείχνουν πρόθυμοι πια να αυτοκτονήσουν. Ακόμη, τα γεγονότα των λίγων τελευταίων εβδομάδων, όπως η επίθεση όχλου εκατοντάδων νέων ανθρώπων στην πλατεία Αριστοτέλους στην Θεσσαλονίκη σε δύο επίσης νέους πολίτες, και την επόμενη ημέρα στον πρόεδρο του ΣυΡιζΑ του οποίου έκαψαν ομοίωμα στην Κέρκυρα, δείχνουν καθαρά το πού μπορεί να οδηγηθούν οι εξελίξεις. Και ποιοι μπορεί να θεωρηθούν ηθικοί αυτουργοί εγκληματικής εκτροπής.



* * *

Αλλά και διότι συμπίπτει απόλυτα με τις πολύ πρόσφατες δηλώσεις του κ. Κυρίλλου πατριάρχη Μόσχας και «πασών των Ρωσιών» (που κανείς δεν γνωρίζει μέχρι που εκτείνονται οι άπασες Ρωσίες). Ο οποίος εχθρεύεται απροσχημάτιστα το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως. 

Με το οποίο σύμφωνα με το ύψιστο πολιτικό και νομικό κείμενο, δηλαδή το Ελληνικό Σύνταγμα, πρέπει να είναι αναποσπάστως συνδεδεμένη η Εκκλησία της Ελλάδος. Και ο οποίος ευλογεί με τα χέρια του που είναι βουτηγμένα στο αίμα χιλιάδων αθώων, την «ειδική στρατιωτική επιχείρηση» στην Ουκρανία. 

Και ο οποίος σε πολύ πρόσφατη παρέμβασή του, δήλωσε ότι μετά την προδοσία του ελληνικού λαού από την εκλεγμένη Βουλή του, για το ζήτημα της ισότητας του πολιτικού γάμου «η κυριαρχία της Ελλάδος» κινδυνεύει. Προκαλώντας εύλογα ερωτηματικά για το εάν προανήγγειλε έτσι κάποια παρέμβαση για την αποκατάσταση της «κυριαρχίας» της Ελλάδος.

Και όλα αυτά τα «προφητικά» ελάχιστες ημέρες πριν τα γεγονότα σε Θεσσαλονίκη αλλά και Κέρκυρα, όπου ο ρωσικός παράγοντας ιστορικά διατηρεί προνομιακή ισχύ. Όπως εξασφαλίζει και στην Καστοριά, στην οποία εκπέμπει τηλεοπτικό κανάλι αγνώστου παράγοντα, με έμβλημα ένα ιδιόρρυθμο σταυρό. Και στο οποίο κάθε βράδυ πραγματοποιεί κανονικά ρωσόφιλη προπαγάνδα, πρόεδρος κοινοβουλευτικού κόμματος. Επί χρόνια τώρα. Χωρίς κανείς να προβληματίζεται γι’ αυτό.

Βεβαίως η ίδια απόφαση, για την ώρα τουλάχιστον δεν φαίνεται να αφορά στον τρόπο με τον οποίο θα εορτασθεί η Κυριακή της Ορθοδοξίας στις κατά τόπους Μητροπόλεις. Μεταξύ των οποίων και στην Καστοριά. Επιτρέπεται προφανώς στον κάθε μητροπολίτη να σχεδιάσει από μόνος του την σχετική στάση του στις 24 Μαρτίου. Κάτι που σίγουρα αναμένεται με ενδιαφέρον και για την Καστοριά, λόγω της ψήφου της κ. Μαρίας Αντωνίου, βουλευτή Καστοριάς και άλλων παραγόντων της δημόσιας ζωής. 

Που έχουν την συνήθεια ανήμερα της εορτής αυτής να κρατούν λατρευτικές εικόνες. Σε μια κάπως ιδιόρρυθμη δήλωση υπακοής. Και όχι απλά έκφρασης πίστης, καθώς η πίστη κάθε κατοίκου της Καστοριάς που προέρχεται από μια συνηθισμένη ελληνική οικογένεια προφανώς δεν μπορεί να αμφισβητείται, αλλά και δεν έχει ανάγκη να επιδεικνύεται δημόσια με όρους ρωσικής πειθαρχίας. Δεν είναι ανάγκη η Ελλάδα να επιδεικνύει την θρησκευτική της πεποίθηση, όπως συμβαίνει στο Κρεμλίνο.

Πόσο μάλλον που ειδικά αυτή την περίοδο παρατηρήθηκαν εντυπωσιακές αναρτήσεις δημοσίων ανδρών και γυναικών, μη αναμενόμενες, συγκαλυμμένης ή και απροκάλυπτης απειλητικής ρωσοφιλίας και ξεκάθαρης μεσαιωνικής οπισθοδρομικότητας, στα όρια των προτάσεων του Ολοκληρωτισμού.



Φωτογραφία: Αρχάγγελος Μιχαήλ, κοπτικής τέχνης του 17ου αιώνα από την Αίγυπτο, Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο, Αθήνα.


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 21 Μαρτίου 2024, αρ. φύλλου 1217.


Επιλογή σχετικών αναρτήσεων:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ