 |
| ΟΔΟΣ 3.11.2016 | 858 |
Σλαβόφωνοι Δυτικομακεδόνες στην Κωνσταντινούπολη
Η Δυτική Μακεδονία είναι μια ελληνική περιφέρεια, που από τα βυζαντινά χρόνια απετέλεσε πεδίο πληθυσμιακών, πολεμικών και πολιτικών διεργασιών, την αναμφισβήτητη ελληνικότητα της οποίας επιμένουν δυστυχώς μέχρι σήμερα να αμφισβητούν ξένοι κύκλοι. Αφορμή και όχι αιτία είναι ασφαλώς η ύπαρξη στην περιοχή μιας πληθυσμιακής ομάδας με ποικίλα σλαβόφωνα γλωσσικά ιδιώματα ως μητρική γλώσσα. Οι πληθυσμοί αυτοί, αγροτικοί πάντοτε, απετέλεσαν μήλο της έριδος, συχνά ερήμην της ιδίας αυτών βούλησης, τόσο από τη Βουλγαρία, όσο και από τη Σερβία και τα νεώτερα χρόνια από το κρατικό μόρφωμα των Σκοπίων. Ως συνέπεια της εξωγενούς αυτής πίεσης, πολλοί σλαβόφωνοι κάτοικοι της περιοχής υποχρεώθηκαν σε μετανάστευση, συχνά άκοντες [1].
Η παρούσα μελέτη αφορά σε ένα τμήμα Σλαβόφωνων Δυτικομακεδόνων, προερχομένων κατά το πλείστον από χωριά και κωμοπόλεις των σημερινών νομών Καστοριάς και Φλωρίνης, οι πρόγονοι των οποίων εγκαταστάθηκαν στην Κωνσταντινούπολη στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα. Ο γράφων κρίνει σκόπιμο να επισημάνει εκ προοιμίου ότι στους απόδημους αυτούς σλαβόφωνους Δυτικομακεδόνες δεν περιλαμβάνονται άτομα από την πόλη της Καστοριάς – ασφαλώς επειδή η λιμναία πόλη υπήρξε διαχρονικά σταθερή κοιτίδα ελληνισμού, όπου από τα χρόνια ήδη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας το σλαβόφωνο στοιχείο ήταν απόν ή παρεπιδημούν. Σκόπιμο είναι επίσης να επισημανθεί ότι ο χαρακτήρας της εργασίας αυτής είναι καθαρά ιστορικός, απέχων απολύτως κάθε πολιτικής ή άλλης χροιάς.
