30.6.13

ΦΙΛΙΩΣ ΚΑΡΑΣΑΒΒΙΔΟΥ: Οι Καστοριανοί συναγωνιστές του Ρήγα Βελεστινλή


ΟΔΟΣ 682 | 7.3.2013

  • Ιωάννης Εμμανουήλ
  • Παναγιώτης Εμμανουήλ
  • Γεώργιος Θεοχάρης



Εισαγωγή

Στον ουρανό συνάχτηκαν 
αγγέλοι κι αρχαγγέλοι
Να χτίσουνε την Καστοριά 
την έμορφη τη χώρα.
Να φέρ΄ο ουρανός βροχή 
και τα βουνά το χώμα,
Να φέρουνε κι απ΄τις κορφές 
το άσπρο το λιθάρι.
Τη μέρα χτίζουν εκκλησιές, 
τη νύχτα μοναστήρια.
Κοντά στο γλυκοχάραμα 
και πριν να βγει ο ήλιος,
Χτίζουν μεγάλη εκκλησιά 
στη Δέσποινα Παρθένα.
Τριγύρω γύρω τα πυργιά, 
στη μέση η πολιτεία 
Κι από μεριά ψηλά βουνά, 
θεριά θεμελιωμένα.
Εδώ είναι τόπος έμορφος, 
τόπος μαργαριτάρι.
Μα…

Nederlands Studenten Orkest



H Ολλανδική Ορχήστρα Φοιτητών, ερμηνεύει την ραψωδία του Maurice Ravel «Tzigane» (και Τσιτσάνη, μετά το 15:20)

Διευθυντής ορχήστρας: Lucas Vis
Σολίστ: Emmy Storms
21.2.2012 στο "De Doelen" του Rotterdam


29.6.13

ΣΟΝΙΑΣ ΕΥΘΥΜΙΑΔΟΥ-ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ: Μικροί ήρωες του ‘21



Ο Θούριος του Ρήγα

Ποια βαθιά εντύπωση έκαμναν στις ψυχές των Ελλήνων της εποχής εκείνης τα τραγούδια του Ρήγα και του Κοραή δύσκολα μπορούμε να φανταστούμε εμείς σήμερα. Αλλά ακούστε ένα επεισόδιο που συνέβη το 1817, τέσσερα χρόνια πριν από την Ελληνική Επανάσταση.
Ένας νέος Έλληνας, που συνοδευόταν από έναν καλόγερο, ταξίδευε τότε στη Μακεδονία. Έφτασαν σ’ ένα χωριό και κατέλυσαν στο αρτοποιείο, που χρησίμευε και για πανδοχείο.
Εντύπωση στους ταξιδιώτες έκανε ο ζυμωτής του αρτοποιού. Ήταν ένας νέος από την Ήπειρο, ψηλός, με ωραίο πρόσωπο. Τα μπράτσα και το γυμνό του στήθος έδειχναν σώμα αθλητικό. Αφού περίμενε να έρθει η κατάλληλη στιγμή, πλησίασε τον ταξιδιώτη και τον ρώτησε:

Βίκτωρ Ουγκώ: Το Ελληνόπουλο - L'enfant

Απόδοση στα ελληνικά: Κωστής Παλαμάς

Τούρκοι διαβήκαν, χαλασμός,
θάνατος πέρα ως πέρα.
Η Χίο, τ' όμορφο νησί,
μαύρη απομένει ξέρα,
με τα κρασιά, με τα δεντρά
τ' αρχοντονήσι, που βουνά
και σπίτια και λαγκάδια
και στο χορό τις λυγερές
καμιά φορά τα βράδια
καθρέφτιζε μες στα νερά.

28.6.13

24 Μαρτίου 1944



Την νύχτα της 24ης Μαρτίου 1944 συλλαμβάνεται ο εβραϊκός πληθυσμός της πόλης και φυλακίζεται στο γυμνάσιο θηλέων Καστοριάς. Λίγες ημέρες αργότερα, 763 Εβραίοι (από τους 900 που υπήρχαν στην Καστοριά) μεταφέρθηκαν από του Ναζί, πρώτα στη Θεσσαλονίκη και μετά στο Άουσβιτζ-Μπιρκενάου.  Τριάντα πέντε από τους εκδιωχθέντες που επέζησαν του oλοκαυτώματος επέστρεψαν στην Καστοριά αργότερα, αλλά και εκείνοι διασκορπίστηκαν. Σήμερα μόνο μία εβραϊκή οικογένεια παραμένει μετά από εκατοντάδες χρόνια εβραϊκής παρουσίας στην πόλη.

27.6.13

ΛΑΖΑΡΟΥ Γ. ΝΙΚΗΦΟΡΙΔΗ: Ποιός πατριωτισμός;



τιμιώτερον και σεμνότερον η Πατρίς...

Από τον φετινό εορτασμό της διπλής επετείου της 25ης Μαρτίου 1821 ας κάνουμε όλοι και δή οι πολιτικοί μας μια νέα καλήν αρχή. Να μη μείνουμε μόνο στα εξωτερικά και ειθισμένα της εορτής (πανηρυρικοί λόγοι -ομιλίες με εκθείαση των λόγων και των πράξεων των Αγωνιστών του '21, έπαρση Σημαίας (που και αυτήν την απλή υποχρέωση οι πλείστοι την ξεχνούν ή την παραβλέπουν), με επίσημες δοξολογίες και παρελάσεις και τα συναφή. Και αυτά χρειάζεται να τηρούνται και να τελούνται κατά τον πανηγυρικότερο τρόπο, κατά το ειωθός.

26.6.13

ΓΕΩΡΓΙΟΥ Α. ΔΑΟΥΤΟΠΟΥΛΟΥ: Οι αγροτικές κινητοποιήσεις του 2013



Οι φετινές κινητοποιήσεις των αγροτών μας εξέπληξαν. Δεν ξέρω αν θα συνεχίζονται και τη στιγμή που αυτές οι σκέψεις θα δουν το φως της δημοσιότητας. Σε μια περίοδο όπου η ανεργία ξεπέρασε το 30% και η φτώχεια έχει εξαπλωθεί σε πρωτόγνωρους ρυθμούς, δεν θα περιμέναμε αιτήματα και πρακτικές της περιόδου που θέλουμε να εξαλείψουμε, να αναβιώνουν και πάλι.
Πριν από λίγες ημέρες είχα μόλις ολοκληρώσει την ομιλία μου σε μια συνάντηση αγροτών σε μια γειτονική αγροτική κωμόπολη της Χαλκιδικής. Οι ερωτήσεις είχαν εξαντληθεί και είχα αρχίσει να αποσυνδέω τον ηλεκτρονικό εξοπλισμό της ομιλίας μου, όταν με πλησίασε ένας αγρότης.

ΛΕΥΤΕΡΗ ΑΣΛΑΝΙΔΗ: Μνήμη Ντίνου Κουτσοκόλη

Αδερφικέ φίλε,
Προσπάθησες, αγωνίστηκες, πολέμησες, με αξιοπρέπεια, θάρρος και πίστη, γνωρίζοντας τον εχθρό, πολύ καλά. Το μοιραίο όμως δεν το απέφυγες.
Στην Καστοριά που γεννήθηκες, στην Laspezzia της Ιταλίας που έζησες, εργάσθηκες και προσέφερες τις ιατρικές γνώσεις σου, φεύγοντας άφησες την ανεξίτηλη σφραγίδα σου που λέει: «Αγαπητός, ηθικός, καλόκαρδος, τίμιος, φιλαλήθης, χαρούμενος, με διάθεση προσφοράς στον συνάνθρωπό σου, γνωστό και άγνωστο, καλό και κακό αδιακρίτως».

25.6.13

ΠΕΡΔΙΚΚΑ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ: Βιομηχανία στην Ελλάδα


ΟΔΟΣ 14.3.2013 | 683

Στο προηγούμενο άρθρο, η απάντησή μου στο ερώτημα αν χρειαζόμαστε βιομηχανία στην Ελλάδα, ήταν καταφατική.  Χρειαζόμαστε την βιομηχανία, είναι απαραίτητη όχι μόνο για την ανάπτυξη, αλλά και για την ίδια την ανεξαρτησία της χώρας μας και την παραμονή της Ελλάδας στις αναπτυγμένες χώρες. Πρέπει να απαντήσουμε σε ιστορικά ερωτήματα για το πια εξέλιξη μας έφερε μέχρι εδώ και πως, με ποιο είδος βιομηχανίας και ποιο τρόπο θα συνδεθούμε πάλι με την ανάπτυξη.

24.6.13

ΕΥΘΥΜΙΟΥ ΣΚΡΕΚΑ: Επιστροφή στην παράδοση

«Τὸ ἐπ’ ἐμοί, ἐνόσω ζῶ καὶ ἀναπνέω καὶ σωφρονῶ, δεν θὰ παύσω 
πάντοτε, ἰδίως δὲ κατὰ τάς 
πανεκλάμπρους ταύτας ἡμέρας, νὰ ὑμνῷ μετὰ λατρείας τὸν Χριστόν μου, να περιγράφω μετ' ἔρωτος 
τὴν φύσιν καὶ να ζωγραφῶ μετὰ στοργῆς τὰ γνήσια ἑλληνικὰ ἤθη.»
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης


Στις μέρες μας ο σύγχρονος αγχωμένος άνθρωπος, παράλληλα με την υλικοευδαιμονική του πορεία και διαδρομή, έχει ανάγκη και της ειλικρινούς αγάπης στη γλώσσα του λαού του, στα ήθη κι έθιμα και στην ιστορία της ιδιαίτερης πατρίδος του.

Η νοσταλγία όλων στο χθες, ας είναι καρπός αγάπης και ευλαβικής ευγνωμοσύνης στους απλοϊκούς και ολιγαρκείς προγόνους μας. Σ’ αυτούς που συναντήσαμε την απλότητα του βίου τους, την άδολη εσωτερικότητά τους, την ανυπόκριτη αγάπη και τη νοσταλγία του παρελθόντος. Ο εσωτερικός μοντερνισμός και η αιχμαλωσία μας από τη σύγχρονη, αμφίβολη και πιεστική διαδρομή ημών των ιδίων και των παιδιών μας, δημιουργούν πνευματικό μαρασμό κι αποξένωση από τη γνήσια λαϊκή μας παράδοση.

Κάποτε στην Καστοριά

[στήλη]

Πριν 100 χρόνια. Το χρονικό της απελευθέρωσης μέσα από το καστοριανό ιδιωματισμό και την γλώσσα των εφημερίδων της εποχής.

Αυτός είναι ο τίτλος μιας ιδιαίτερης παρουσίασης, με εικόνα μουσική και αφήγηση, που θα γίνει στο ΜΜΑ Καστοριάς στο πλαίσιο του εαρινού προγράμματος "Σπουδαστήριο τοπικής ιστορίας" του συλλόγου "Φίλοι Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα". Η παρουσίαση αυτή θα γίνει την Κυριακή στις 24 Μαρτίου, στις 6.30 μμ. Η ημερομηνία αυτή, μια ημέρα πριν την γιορτή της παλιγγενεσίας στις 25ης Μαρτίου, έχει συμβολικό χαρακτήρα, αφού την παραμονή της μεγάλης αυτής γιορτής του ελληνισμού, θα παρουσιασθεί με την καστοριανή ντοπιολαλιά, το χρονικό της απελευθέρωσης της Καστοριάς.

23.6.13

ΣΟΝΙΑΣ ΕΥΘΥΜΙΑΔΟΥ-ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ: Από την αρχαία Μύρτιδα και τη σύγχρονη Μαρία με αγάπη

Λίγο πριν από την Ημέρα της Γυναίκας

ΟΔΟΣ 7.3.2013 | 682

Γεια σας! Είμαι μια διάσημη Ελληνοπούλα, καθώς η πατρίδα μου συζήτησε πολύ για μένα μόλις πριν από λίγα χρόνια. Τ’ όνομά μου είναι Μύρτις.
Το ξέρω, κάποιοι από σας κι όχι όλοι -αφού πολλοί ξέρουν για μένα- αναρωτιέστε ποια είμαι και για ποιο λόγο έχω συζητηθεί τόσο. Θα σας συστηθώ αμέσως:

Είμαι μια κόρη από την Αθήνα του 5ου π. Χ. αιώνα-θυμάστε: του χρυσού αιώνα του Περικλή, όπως είπατε την εποχή μου εσείς οι νεότεροι Έλληνες, μια κόρη αίνιγμα όμως, καθώς δεν είναι ξεκάθαρα όλα όσα αφορούν τη ζωή μου, αφού κανείς από σας δε γνωρίζει ούτε καν αν ήμουν Αθηναία, δούλη ή μέτοικος. Αλλά είμαι αίνιγμα και για έναν άλλο λόγο· γιατί διαθέτω το μοναδικό προνόμιο να έχω ζήσει δύο ζωές κι όχι σαν εσάς μονάχα μία…

22.6.13

ΟΔΟΣ: Επιφανείς και αδιαφανείς, καθώς και οι αφανείς.


ΟΔΟΣ 7.3.2013 | 682

Ισχυρές αναταράξεις προκαλούν (και) στην Καστοριά η είδηση για όσα συνέβησαν και διαδραματίζονται στην Θεσσαλονίκη μετά τις καταδίκες και τις διώξεις. Όχι μόνο στα καφενεία και τις παρέες, αλλά παντού: Στον Δήμο Καστοριάς, στους υπόλοιπους ΟΤΑ, και προπαντός στα κόμματα. Ιδιαίτερα μάλιστα στην Νέα Δημοκρατία και την τοπική κοινωνία. Η επιρροή της Θεσσαλονίκης σε όλη την βόρεια Ελλάδα και προπαντός στην Μακεδονία, επομένως και στην Καστοριά είναι προφανής και πολυσχιδής, οπότε ο αντίκτυπος είναι φυσιολογικός και αναμενόμενος.

Το γεγονός ότι τόσο στον κεντρικό Δήμο της Καστοριάς, ως διάδοχο των Καποδιστριακών, όσο και σε άλλους Δήμους κατά το πολύ νωπό παρελθόν, παρουσιάστηκαν σοβαρά κρούσματα ταμειακής και διαχειριστικής διαφθοράς -για να περιοριστεί η αναφορά μόνο σε τέτοιες οφθαλμοφανείς υποθέσεις- τα οποία παρεμπιπτόντως δεν έχουν ακόμη εξιχνιασθεί, δημιουργεί εύλογα ερωτηματικά αν αυτή η καθυστέρηση που παρατηρείται είναι τυχαία.

Αν οφείλεται στην παραδοσιακή βραδύτητα των ανακριτικών μηχανισμών, την απροθυμία όσων γνωρίζουν, ή σε μια μεθοδευμένη τακτική, η οποία δεν προέρχεται υποχρεωτικά μόνο από αυτούς που ελέγχονται. Αλλά έχει ένα γενικότερο σχεδιασμό και συντονισμό και αποσκοπεί στο «ροκάνισμα» του χρόνου, την ατονία και την απώλεια των αποδεικτικών στοιχείων, ή και τον περιορισμό της έρευνας σε συγκεκριμένα μόνο πρόσωπα της τοπικής αυτοδιοίκησης. Και όχι στους πραγματικούς υπευθύνους.

Το γεγονός ακόμη ότι η διαφθορά στην Καστοριά, δεν περιορίζεται μόνο σε υπηρεσιακούς μηχανισμούς της αυτοδιοίκησης ή φορείς της εξουσίας -αν και εφ’ όσον βέβαια αποδειχθεί δικαστικά κάτι τέτοιο- αλλά εξαπλώνεται σε μια ευρύτερη έκταση και σε άλλους τομείς της δημόσιας ζωής και οικονομίας, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τις φήμες για δωροδοκίες και λαδώματα με πλάτες πολιτικών μεγάλου βεληνεκούς, προκειμένου ορισμένες βιοτεχνικές επιχειρήσεις να δέσουν καλά τις απάτες τους και να ρυθμίσουν τα τεράστια δικαιολογημένα, αλλά προπαντός τα αδικαιολόγητα χρέη τους, με την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου, δηλαδή στις πλάτες του ελληνικού λαού, κάνει όλα αυτά τα ζητήματα ακόμη πιο πολύπλοκα.

21.6.13

Οφηλία: η σκηνή της τρέλας



Ambroise Thomas: Άμλετ
"A vos jeux mes amis"
Οφηλία: Natalie Dessay

Διευθυντής ορχήστρας: Bertrand Billy
Gran Teatre de Licieu, 2003.
21 Ιουνίου: Παγκόσμια Ημέρα Μουσικής

Λόγος & αντίλογος


Κύριε Διευθυντά

Ο ἀγαπητός φίλος Περδίκκας Παπακώστας στό ἄρθρο του "Οἰκονομική ἀνάπτυξη", πού δημοσιεύθηκε στήν ¨ΟΔΟ¨ ἀριθ. φύλ. 680 τῆς 21ης-2-2013, γράφει πολλά καί ἐνδιαφέροντα γιά τίς προϋποθέσεις μιᾶς οἰκονομικῆς ἀνάπτυξης τῆς χώρας μας καί τί μέλει γενέσθαι γιά νά συμβεῖ αὐτή.

Σέ μία ὅμως παρατήρησή του σφάλλει. Ἀναφέρει ὅτι ὁ μακαρίτης Κωνσταντίνος Καραμανλής ἀγόρασε πετροχημικό ἐργοστάσιο, καί πράγματι ἔτσι εἶναι, το ξέρω δέ αὐτό γιατί τό παρήγγειλε σύγκεκριμένα στό Μάντζεστερ τοῦ Ἡνωμένου Βασιλείου καί μάλιστα ἔστειλε καί δύο Ἕλληνες μηχανολόγους μηχανικούς ἀπόφοιτους τοῦ Μετσοβίου Πολυτεχνείου (ἕνας τῶν ὁποίων ἤταν ἀνεψιός μου) νά παρακολουθοῦν τήν πορεία τῆς κατασκευῆς τοῦ ἐργοστασίου καί νά παραλαμβάνουν τά διάφορα τμήματα, πού κατασκευάζονταν.

20.6.13

ΟΔΟΣ: Τα «ακούσματα»




ΜΕ ΤΗΝ ΑΦΟΡΜΗ των καρναβαλιών που γιορτάζονται στις περισσότερες περιοχές της Ελλάδος ταυτόχρονα με τις Αποκριές, τις περασμένες ημέρες, σχεδόν σε όλους τους τηλεοπτικούς σταθμούς, φιλοξενήθηκαν και παρουσιάστηκαν τοπικοί μουσικοχορευτικοί σκοποί απ’ όλη την Ελλάδα. Και ιδιαίτερα στα κρατικά (ή έστω «δημόσια» ΜΜΕ) από τις περιοχές, όπως της Κοζάνης, που φημίζονται για την παραδοσιακότητα του εθίμου τους.

ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ από την Καστοριά έχουν αναμνήσεις από τα τοπικά καρναβάλια των περασμένων δεκαετιών, τα «ακούσματα» από την Κοζάνη, ήταν μια ευχάριστη έκπληξη, που προκάλεσε νοσταλγία, αλλά και απορία.

ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ, διότι μέσα από τους καθάριους και διαυγείς δυτικομακεδονικούς ήχους, ήλθαν στις μνήμες οι πραγματικοί παραδοσιακοί σκοποί της Καστοριάς, που χαρακτήριζαν με αυθεντικό τρόπο την τοπική αλλά και την κοινή παράδοση των μεγαλύτερων πόλεων της δυτικής Μακεδονίας και συνέδεαν αναπόσπαστα την Καστοριά με την Κεντρική Μακεδονία, την Ήπειρο και την υπόλοιπη Ελλάδα. Μάλιστα μερικά τραγούδια που αποτελούσαν το γνώρισμα της Καστοριάς την περίοδο των τραγουδιών έχουν ολόϊδιους στίχους με μικρές παραλλαγές.

19.6.13

Λόγος & αντίλογος: Περί «Ανατολής» VIΙ

«Αν σε διακατέχει έμμονα μια ιδέα, την βρίσκεις να εκδηλώνεται παντού. Μπορείς ακόμα και να τη μυρίσεις»
Thomas Mann, 1875-1955,
γερμανός συγγραφέας [Νόμπελ 1929]


Θεωρώ υποχρέωσή μου να απαντήσω στο επιθετικό κείμενο πολεμικής του ανωνύμου Α.Λ., στο οποίο διακρίνω άμεσα -και όχι κρυμμένες πίσω από τις λέξεις- σκόπιμες παρερμηνείες, συκοφαντίες, αλλά και την παραποίηση στο κείμενό μου.
Όμως, οφείλω να υπερτονίσω, πως όλα τα ανακριβή και ψευδή -κατά τη γνώμη μου ως ένα μεγάλο βαθμό σκοταδιστικά- που διάβασα στο κείμενο του φύλλου 687 (αλλά και στα προηγούμενα) εξηγούνται με βάση την εμμονή και μανία του ανώνυμου Α.Λ. να ταυτίζει τη χρήση της τουρκικής γλώσσας με τον τουρκικό πολιτιστικό ιμπεριαλισμό. Αν κάποιος υποστηρίζει αυτή τη θέση, θα πρέπει πρώτα από όλα να απαντήσει ανοιχτά στο ερώτημα: τι συμβαίνει με τα επώνυμα χιλιάδων Ελλήνων που έχουν είτε ένα συνθετικό τουρκικής γλώσσας είτε είναι αμιγώς τουρκικές λέξεις; Τι συμβαίνει με τις τουρκικές λέξεις που έχουν ενσωματωθεί στο ελληνικό λεξιλόγιο και χρησιμοποιούμε καθημερινά; Πρόκειται για ένδειξη εκτουρκισμού και φιλοτουρκισμού; Η δική μου θέση: Φυσικά και όχι. Σαφής και απόλυτα αρνητική απάντηση. Θα πρέπει, όμως, να προσέξει πολύ καλά ο ανώνυμος Α.Λ. μήπως και το επώνυμό του αποτελεί λέξη τουρκικής προελεύσεως. Διότι κινδυνεύει έτσι άμεσα να κατηγορηθεί -πρώτα από τον ίδιο, από μένα ποτέ!- ως φιλότουρκος ή εκτουρκισμένος.

18.6.13

Λόγος & αντίλογος: Περί «Ανατολής» VI



Όχι άλλη Ανατολή

Θεωρώ τον εαυτό μου ευτυχή που δεν έχω στο σπίτι τηλεόραση και δεν μ’ έχουν αγγίξει τα τουρκικά σήριαλ που βομβαρδίζουν εδώ και πολύ καιρό τους τηλεθεατές. Ακούω ειδήσεις και μουσική από το ραδιόφωνο και ενημερώνομαι για το τι συμβαίνει στην γενέτειρά μου από την εξαιρετικά ποιοτική εφημερίδα «ΟΔΟΣ», που πραγματικά χαίρομαι να διαβάζω. Στα τελευταία φύλλα της εφημερίδας βλέπω ότι έχει ξεκινήσει ένα σήριαλ τουρκικού ενδιαφέροντος. Αυτό με τον χορό των παιδιών υπό τους ήχους τουρκικής μουσικής.

Πιστεύω απόλυτα, και το έχω ξαναγράψει, ότι ο κάθε πολίτης έχει δικαίωμα να εκφράζεται όπως ο ίδιος νομίζει και είναι υπεύθυνος για τον λόγο του. Και οποιοσδήποτε πολίτης έχει δικαίωμα να του απαντήσει και να αντικρούσει τις απόψεις με τις οποίες διαφωνεί, με επιχειρήματα. Με κανένα τρόπο όμως με ειρωνεία. («Μπορεί να μην συμφωνώ με ό,τι υποστηρίζεις. Μα θα υπερασπίσω μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να διατυπώνεις ελεύθερα τις απόψεις σου», είναι γνωστό το ποιος το είπε και δεν θα γράψω παραπομπές).

Και οι δύο επιστολογράφοι -και μάλιστα ο ένας γνωστός μου και προσφιλής- δυστυχώς χρησιμοποίησαν κατά κόρον ειρωνικά σχόλια για τον ανώνυμο αρθρογράφο. Αυτό που εισέπραξα από την ανταπάντηση του Α.Λ. ήταν αγανάκτηση περισσότερο για τον τρόπο έκφρασης και λιγότερο για τις απόψεις των δύο πρώτων επιστολογράφων. Και στη συνέχεια διαβάζω μια ιδιαιτέρως επιθετική και ειρωνική επιστολή του μουσικολόγου κυρίου Ι. Ζορπίδη, αγανακτισμένου με την αγανακτισμένη επιστολή του Α.Λ. Και αναρωτιέμαι μέχρι πού θα φθάσει αυτό το σήριαλ με την τουρκική μουσική;

17.6.13

Λόγος & αντίλογος: Περί «Ανατολής» V


«Στου κουφού την πόρτα, 
όσο θέλεις βρόντα» 
       (ελληνικό γνωμικό)


Αγαπητή ΟΔΟΣ,

Oύτε στα πιο απαισιόδοξα όνειρά μου θα μπορούσα να προβλέψω ότι μια κριτική, για τα (επαναλαμβάνω: αφόρητα) τουρκικά τραγούδια και χορούς που εκτελέστηκαν πριν μερικές εβδομάδες από Έλληνες σε τηλεοπτικό σταθμό της Κοζάνης, θα συνάσπιζε σε βάρος της κριτικής του πρωτοσέλιδου σου της 28ης Φεβρουαρίου στο οποίο φιλοξενήθηκε επιστολή ανώνυμου και στην συνέχεια σε βάρος του δικού μου σχολίου, την αφρόκρεμα της παρεξήγησης.

Bεβαίως δεν προτίθεμαι να ανταποδώσω χλεύη και ειρωνείες, που διάβασα στην εφημερίδα σου, διότι ειλικρινά ελπίζω πως ο κ. Ιωάννης Ζορπίδης με μια ακόμη ανάγνωση, θα συμφωνούσε ότι κάποιες εκφράσεις δεν ταιριάζουν στην σοβαρότητα που προσπαθεί να οικοδομήσει για τις απόψεις του.

Το λοιπόν, όπως στις ορχήστρες εμφανίζεται τελευταίος ο μαέστρος, έτσι μου φαίνεται ότι συνέβη και στην συγκεκριμένη περίπτωση. Διότι εκτιμώ ότι είναι ενορχηστρωμένο το άγημα της φιλοτουρκικής μουσικής και αισθητικής συνηγορίας. Ή του κηρύγματος και του εξάψαλμου. Αλλιώς δεν μπορεί να εξηγηθούν τα δάνεια βιβλιογραφίας του ενός προς τον άλλο και οι άφθονες ανταλλαγές συγχαρητηρίων μεταξύ των επιστολογράφων σου, όπως και οι εκατέρωθεν αφιερώσεις.

Ας αντιπαρέλθω τα ρηχά σχόλια για να περιοριστώ επιγραμματικά στην ουσία του τελευταίου κατά σειρά σχολίου.

16.6.13

Λόγος & αντίλογος: Περί «Ανατολής» IV

«Ανεξάρτητα από το πόσο μακριά έχεις πάει προς την λανθασμένη κατεύθυνση, γύρνα πίσω.»
     (Τούρκικο γνωμικό)

του Ιωάννη Ζορπίδη 
ioanniszorp@hotmail.com


Ως εξαιρετικά δυσάρεστη θα περιέγραφα την εμπειρία της ανάγνωσης του κειμένου «Τα καλά παιδιά καλά χορεύουν» από ανώνυμο αρθρογράφο. Ακόμη πιο δυσάρεστη αίσθηση, «δυσοσμία» θα έλεγα, μου προκάλεσε η προσπάθεια από τον (ίδιο;…) ανώνυμο Α.Λ., να υποστηρίξει και να υπερασπιστεί με σθένος αυτά που γράφτηκαν στο φύλλο 681.  Το κείμενο του Α.Λ. προσπαθεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα. Δυστυχώς, όμως, «μπάζει» από παντού, η κάθε του παράγραφος σχεδόν τον εκθέτει. Αναφέρω ενδεικτικά: «Επομένως αυτού του είδους η διασκέδαση δεν είναι δικαίωμά τους, επειδή πολύ απλά δεν είναι πραγματική διασκέδαση, αλλά σκηνοθεσία». Μάλλον δεν διατύπωσε σωστά ο Α.Λ., αλλιώς δεν αντιλαμβάνεται πόσο ακραίες και επικίνδυνες θέσεις εκφράζει. Αλλού διάβασα: «…προσωπικά θεωρώ τη μουσική του [Κουκουζέλη] ανυπόφορη. Την γνωρίζω ελάχιστα να εξομολογηθώ το αμάρτημά μου, αλλά τα λίγα που έχω ακούσει τα θεωρώ σημαντικά μόνο για την γνώση και καθόλου για την ψυχαγωγία.».

15.6.13

Λόγος & αντίλογος: Περί «Ανατολής» ΙΙΙ


ΟΔΟΣ 28.3.2013 | 685


Αγαπητή ΟΔΟΣ,

Διάβαζα μια-μια τις λέξεις. Αρχικά της επιστολής του αναγνώστη σου κ. Χατζηκυπραίου που δημοσιεύτηκε στο φύλλο 682/7-3-2013 (σελ. 12). Στην συνέχεια, μετά από μια εβδομάδα, διάβασα με προσοχή το αναλυτικό άρθρο του τακτικού συνεργάτη κ. Νώντα Τσίγκα (στο φύλλο 684/21.3.2013).

Μετά απ’ όλα αυτά μπορώ να πω ότι δεν έχω πειστεί ότι γράφτηκαν από ανθρώπους που διάβασαν την ΟΔΟ. Αλλιώς δεν μπορώ να εξηγήσω, την παρεξήγηση. Επίσης πιο πολύπλοκα μου φαίνονται πλέον τα πράγματα. Μιας και για παράδειγμα, ο πρώτος επιστολογράφος υποστηρίζει ότι στο βάθος της τουρκικής μουσικής είναι η Ελλάδα, ενώ από τον δεύτερο συμπεραίνω το αντίθετο. Ότι δηλαδή το Βυζάντιο, υφολογικά είχε αλλοτριωθεί από ισλαμικές επιρροές (Τούρκων, Αράβων και Περσών) πολύ πριν την άλωσή του.

Και οι δυο επιστολές αποτελούν κριτικό αντίλογο στο πρωτοσέλιδο άρθρο του 681 φύλλου (28.2.2013) της εφημερίδας ή γράφτηκαν με την αφορμή του. Εννοώ το πρωτοσέλιδο που είχε την μορφή της επιστολής ανωνύμου και δεν αποτελούσε το κλασσικό κύριο άρθρο. Υποθέτω είχε το ύφος της επιστολής ανωνύμου επειδή η μουσική, μια μουσική τέλος πάντων, πολύ απλά ή αρέσει ή δεν αρέσει. Για να επισημάνει δηλαδή την αυτονόητη σχετικότητα και να μην διεκδικήσει επιστημονικό θέσφατο για τις υποκειμενικές απόψεις που διατύπωνε.

Άλλωστε είχε αφορμή μια εκπομπή σε τηλεοπτικό σταθμό της Κοζάνης. Την οποία όπως παραδέχεται ο κ. Τσίγκας δεν είδε και δεν γνωρίζει. Παρά ταύτα, άσκησε κριτική στην κριτική της. Διέκρινα μάλιστα στα γραφόμενά του και ένα ιδιαίτερο τόνο, στο σχόλιό του, περί της εμβέλειας του σταθμού, στην «μείζονα» περιοχή. Όχι δεν θα το χαρακτήριζα άνευ άλλου ειρωνικό ή σνόμπ.

14.6.13

Λόγος & αντίλογος: Περί «Ανατολής» ΙΙ

ΝΩΝΤΑ ΤΣΙΓΚΑ: Mπου ντουνιά τσαρκ φιλέκ

ΟΔΟΣ 21.3.2013 | 684


Αφιερώνεται στον Γιάννη Ζορπίδη,
εργάτη και θεράποντα της μουσικής τέχνης*


(…) H μουσική εκείνη δεν ήτο τόσον βάρβαρος, όσον υποτίθεται ότι είναι τα ασιατικά φύλα. Είχε στενήν συγγένειαν με τας αρχαίας αρμονίας, τας φρυγιστί και λυδιστί.
(Α.Παπαδιαμάντη «Ο ξεπεσμένος δερβίσης»)


Μια αληθινά δυσάρεστη έκπληξη δοκιμάσαμε διαβάζοντας το πρωτοσέλιδο ανώνυμο άρθρο-επιστολή που δημοσιεύθηκε στο φ. 681/28-2-13 της ΟΔΟΥ με τον τίτλο «Τα παιδιά καλοχορεύουν - Iyi cocuklar iyi dans»…
Ο αρθρογράφος περιγράφει, την οδυνηρή μέχρι αποκρουστική εμπειρία που δοκίμασε, όταν, σε εκπομπή -παντελώς αγνώστου σε μας- τηλεοπτικού καναλιού και με εμβέλεια στη …μείζονα δυτικομακεδονική περιφέρεια, είδε διασκεδάζοντες νέους να στροβιλίζονται και να λικνίζονται σε ρυθμούς ανατολίτικους, τούρκικους, μογγόλικους και ποταπούς εν τέλει. Αφού κάνει μια εισαγωγή γύρω από το τι θα πρέπει να σημαίνει «πραγματική» μουσική παιδεία και κατά κεφαλήν πνευματική καλλιέργεια, συνάγει το αυθαίρετο συμπέρασμα πως μουσική είναι μόνον η δυτική μουσική και τέχνη η μεγάλη δυτική λογοτεχνία, ποίηση κλπ. Κατά συνέπεια Τέχνη είναι μόνον ότι έχει παραχθεί στη Δύση και Πολιτισμός -αληθινός, αξεπέραστος και αντάξιος λόγου- είναι μονάχα ο Δυτικός. Όλα τα υπόλοιπα κομμάτια της γης κατοικημένα από άξεστους, βάρβαρους, ρυπαρούς και χαμηλής υποστάθμης ανθρώπους δεν έχουν προσφέρει τίποτα στον πολιτισμό και κατά συνέπεια στην μουσική. Δεν θα επιχειρήσω να διεξέλθω με αντεπιχειρήματα όλες τις υπερβολές και τα ολισθήματα αυτού του κειμένου. Ο συντάκτης του προκρίνει μια αυθαιρεσία ως αλήθεια και μ’ αυτήν πορεύεται από την αρχή μέχρι το τέλος.Tο ερώτημα που αυθόρμητα προκύπτει είναι το αν για τη διασκέδασή τους οι νέοι αυτοί θα μπορούσαν να χορέψουν ένα Divertimento του Μότσαρτ ή το La donna I mobile από τον Rigoletto του Βέρντι. Ίσως ακόμα κάποιον από τους «36 Ελληνικούς χορούς» του Νίκου Σκαλκώτα, τη «Μικρασιατική ραψωδία» του Γ. Κωνσταντινίδη, ένα γνήσιο ζωηρό «συρτό» ή κανένα ρωμαλέο ελληνικότατο «τσάμικο». Πόσο δύσκολο άραγε είναι να παραδεχτούμε πως κάθε τι έχει την ώρα του;

13.6.13

Λόγος & αντίλογος: Περί «Ανατολής» Ι

Λυπάμαι. Δεν είδα την υπογραφή του αγαπητού κυρίου ή κυρίας που ολοφύρεται για τον ξεπεσμό της νεολαίας μας. Εγώ απλά θα ήθελα να αναρωτηθώ, πως θα του φαίνονταν αν δεν άκουγε τα ανατολίτικα τραγούδια που τον ενόχλησαν και άκουγε κάποιο "σουξεδάκι" της εποχής μας, λόγου χάριν ¨το πουλάκι τσίου¨ θα τον χαροποιούσε περισσότερο; Αν άκουγε μια από τις εύηχες επιτυχίες των δυτικότατων Ramstein, συνοδευόμενη από το ανάλογο κραδασμικό σοκ που κάποιοι αποκαλούν χορό θα ήταν ευτυχισμένος;

12.6.13

ΟΔΟΣ: Iyi çocuklar iyi dans | Τα καλά παιδιά καλά χορεύουν


ΟΔΟΣ 28.2.2013 | 681

Αγαπητή ΟΔΟΣ,

Δεν λέω, παραδέχομαι αγόγγυστα ότι (ίσως) είμαι και εγώ κάπως υπερβολικός. Μπορεί μάλιστα να ζούσα κατά κάποιο τρόπο στον δικό μου κόσμο. Σ’ ένα κόσμο που επειδή σε όλα τα υπόλοιπα έχει ατέλειες, τουλάχιστον μουσικά, είχε εξιδανικευθεί. Με αποτέλεσμα να είναι σπάνιος, αν όχι κάπως περιθωριακός για τις απόψεις των περισσοτέρων. Βλέπεις η μουσική, η καλή μουσική παιδεία, χάρη στην τεχνολογία, είναι ο μοναδικός τόσο φθηνός τρόπος που επιτρέπει στον καθένα να είναι μέτοχος υψηλής μουσικής παιδείας.

Γι’ αυτό επιμένω να υποστηρίζω ότι η μουσική παιδεία είναι το βαρόμετρο του πολιτισμού, και ότι η κλασσική μουσική παιδεία είναι προϋπόθεσή του. Όχι απαραίτητα η κλασσική ή η όπερα, αλλά κάθε μουσική που εξευγενίζει και μορφώνει, όπως ένα αριστούργημα της λογοτεχνίας ή ένας πίνακας ζωγραφικής.

Πίστευα ακόμη ότι ζω έστω σε ένα κόσμο, και πιο ειδικά μια πόλη σαν την Καστοριά και μια περιοχή σαν την ευρύτερη Δυτική Μακεδονία, στην οποία έζησαν κάποτε άνθρωποι σαν τον αείμνηστο Βασίλη Δόϊκο για παράδειγμα. Που πάσχιζε να κάνει την πόλη αυτή καλύτερη, όπως νόμιζε μέσα από την μουσική. Την οποία μουσική δίδασκε όπως ένας καλός δάσκαλος το αλφαβητάρι. Σε μια ευρύτερη περιοχή από την οποία έλκουν την καταγωγή τους ακόμη και μουσικοί γίγαντες ή ευεργέτες της. Και σίγουρα τα παραδείγματά του, αν και ασφαλώς ξεχωριστά, είναι μόνο ενδεικτικά. Διότι πολίτες με καλλιέργεια και επίπεδο υπήρχαν, κι’ ας αποτελούσαν την εξαίρεση.

11.6.13

ΕΥΘΥΜΙΟΥ ΣΚΡΕΚΑ: Άδειασαν τα χωριά μας, άλλαξαν οι άνθρωποι

Aφορμή για να γράψω τις παρακάτω σκέψεις μου ήταν ένας έντονος διάλογος σε μια ομήγυρη φίλων εκπαιδευτικών, που ο καθένας διαφωνούσε κι απέρριπτε, με ευκολία, τα επιχειρήματα του άλλου, σχετικά με την αύξηση του πληθυσμού των πόλεων και την εγκατάστασή του στα αστικά, πλησιέστερα κέντρα.

10.6.13

Κάποτε στην Καστοριά

[στήλη]

Ο νεοκαπιταλισμός στα βήματα του παλαιοκομμουνισμού;

Τι σχέση μπορεί να έχει η “Μονσάντο” με τον Εμβέρ Χότζα; Εκ πρώτης όψεως καμία. Πριν σας ενημερώσουμε για τον στοχαστικό αυτόν συσχετισμό, θα πρέπει να διευκρινίσουμε για όσους δεν ξέρουν, τι είναι αυτή η πολυεθνική “Μονσάντο”, αναφερόμενοι στο παρακάτω κείμενο που αλιεύσαμε από το διαδίκτυο.

9.6.13

ΟΔΟΣ: «Σχολική αγωγή» ΙΙ

ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ που δημοσιεύτηκε στο προηγούμενο φύλλο της ΟΔΟΥ με τίτλο «Σχολική αγωγή» πλαισιωμένο από την φωτογραφία με την αντεστραμμένη ελληνική σημαία στο προαύλιο του σχολείου στην Καστοριά, προκάλεσε όπως ήταν φυσικό σχόλια αναγνωστών που καταδίκαζαν το περιστατικό και ζητούσαν πληροφορίες.

8.6.13

ΟΔΟΣ: Σχολική αγωγή




ΔΥΟ ΜΕΤΡΑ και άπειρα σταθμά μοιάζουν να κρατούν στα χέρια τους όσοι διαρρηγνύουν μεν τα ιμάτιά τους -και δικαιολογημένα βεβαίως- στις περιπτώσεις των κρουσμάτων αναρχικών συνήθως που βεβηλώνουν σύμβολα, και πολύ περισσότερο την ελληνική σημαία.

ΜΕ ΤΗΝ ΣΤΑΣΗ που κρατούν, την ανοχή αν όχι προτροπή, στο απαράδεκτο θέαμα να δέχονται την σημαία στον ιστό του 4ου δημοτικού σχολείου να κυματίζει επί πολλές ημέρες τώρα, ανάποδα. Και πιο συγκεκριμένα αντεστραμμένη, ώστε ο σταυρός να βρίσκεται κάτω και στραβά.

ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ ότι είναι μια νέα «μόδα» διαμαρτυρίας τμήματος της νεολαίας σε βάρος των «μεγάλων» για την κακή κατάσταση στην οποία βρίσκεται η Ελλάδα, την οποία υπομένουν και οι ίδιοι.

7.6.13

ΝΙΚΟΥ ΠΡΩΪΟΥ: Προς αναζήτηση νέων εργαζομένων στη γουναρική

Με κάποιο δισταγμό, αλλά από ειλικρινή πόνο για τον τόπο ξεκινώ τη σημερινή γραφή. Από παντού ακούγονται φωνές απελπισίας, από ανθρώπους που ενδιαφέρονται για το μέλλον αυτού του τόπου. Ποια η αιτία; Το παράπονο τους για το μέλλον της δουλειάς μας, της γουναρικής.
Πόσο θα επιβιώσει ο κλάδος ακόμα αφού δεν υπάρχουν νέοι εργάτες;

6.6.13

Sutra



Sidi Larbi Cherkaoui

ΣΟΝΙΑΣ ΕΥΘΥΜΙΑΔΟΥ-ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ: Το Ρόδο της Κυζίκου

Tο σαββατιάτικο πρωινό που μου τηλεφώνησε ο συμπολίτης μας κ. Αχιλλέας Μιρκόπουλος και μου έκανε την πολύ τιμητική πρόταση να παρουσιάσω το βιβλίο του κ. Τσαρουχά, αρχικά είπα πως πολύ θα το ήθελα, αλλά ο Οκτώβρης μου ήταν κι εξακολουθεί να είναι πολύ φορτωμένος. Σχεδόν αμέσως όμως αναίρεσα την αρχική μου άρνηση για πολλούς λόγους και δέχτηκα πολύ ευχαρίστως:

1. Ο κ. Τσαρουχάς έχει τιμήσει την Καστοριά με την αγάπη του-πώς θα μπορούσα να πω όχι και να φανώ αγνώμων στην προσφορά του στην ιδιαίτερη πατρίδα μας; Η έκφραση της ευγνωμοσύνη της πόλης ολόκληρης μέσα μου είχε γίνει σχεδόν αποκλειστικά δικό μου χρέος, κατά τη φράση- προτροπή που έχω χαραγμένη μέσα μου βαθιά και –δεν ξέρω γιατί- είναι οδηγός στη ζωή μου: «Να αγαπάς το χρέος και να θεωρείς για τελείως δικό σου το χρέος που έχουν πολλοί άνθρωποι μαζί». Κι όταν έλαβα ταχυδρομικώς το βιβλίο είδα τη γραμμένη από το συγγραφέα του προμετωπίδα, που, όχι συμπτωματικά ή τυχαία, και πάλι στο χρέος αναφερόταν: «Χρωστάμε σ’ όσους ήρθαν, πέρασαν, θα ‘ρθούνε, θα περάσουν (…)». Κι ευχαριστήθηκα που είχα δεχτεί.

ΕΛΕΝΗΣ ΒΑΪΖΟΓΛΟΥ: Καστοριά αρχόντισσα

Kαμιά φορά θαυμάζουμε το ταλέντο και τα χαρίσματα που είναι προικισμένοι κάποιοι εξαιρετικοί άνθρωποι, χωρίς να υποψιαζόμαστε ότι όλοι μας, λίγο-πολύ έχουμε τάλαντα που οφείλουμε να καλλιεργήσουμε και να φτιάξουμε κατά τον Διονύσιο Σολωμό τον «…όμορφο κόσμο ηθικά πλασμένο…». Και δεν χρειάζονται πολλά σύνεργα. Αρκεί το πάθος για τη ζωή, η αγάπη και το μεράκι.

5.6.13

ΠΑΝΟΥ Θ. ΠΟΥΓΓΟΥΡΑ: Η ανθισμένη αμυγδαλιά και...το νεανικό Requiem



Ήταν στο μικρό μπαλκονάκι όπου ανέβαζε η σκάλα της εισόδου, από εκείνο το μπαλκονάκι έμπαζε η πόρτα στο μικρό διαμέρισμα για φοιτητές.

Πάνω από τα σιδερένια κάγκελα στα άδεια κλαδιά της χειμωνιάτικης αμυγδαλιάς πρόλαβε η Άνοιξη και άνθισε τα πρώτα άνθη. Κάτω από τα άνθη πάνω στο ίδιο μπαλκόνι ένα κομμένο βαρέλι έγινε ψησταριά με τις στάχτες από το ψημένο κρέας. Στο παράθυρο τα καινούρια στόρια να κλείνουν σφιχτά. Ο λιγοστός  αέρας κλείστηκε έξω, δεν χρειάστηκε να μπαίνει έστω μαζί με την ψησταριά, όταν αναμμένη την πήραν στο δωμάτιό τους, να συνεχίσουν το γλέντι οι πέντε φοιτητές του Τ.Ε.Ι. της Λάρισας.

4.6.13

ΟΔΟΣ: Θλιβερό θέαμα



Διαμαρτυρίες και καταγγελίες από περιοίκους αλλά και διερχόμενους προκάλεσε η αναιδής και αυθαίρετη (μια ακόμη στις τόσες αμέτρητες) ενέργεια κάποιων να κόψουν με μανία το δένδρο που βρισκόταν στο προαύλιο του ΙΝ Αγίου Νικάνορα στην περιοχή της επέκτασης.

3.6.13

Β.Π.ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ: «Ήταν εκείνη η νυχτιά που φύσαγε ο Βαρδάρης...»



Tώρα ήταν η μέρα (27/2/2013) που ο άλλοτε κραταιός δήμαρχος Θεσσαλονίκης οδηγήθηκε στις φυλακές Διαβατών, ατσαλάκωτος ενδυματολογικά, έχοντας όμως την καπαρδίνα του έμπροσθεν καλύπτοντας τα χέρια του για να μη φαίνονται οι χειροπέδες, όπως ο ναυαγός Οδυσσέας έφερε καλυπτικόν πουρνάρι όταν βρέθηκε ενώπιον της Ναυσικά ίνα μη φαίνεται η γύμνια του. Οχι, στο άκουσμα της απόφασης του Δικαστηρίου δεν είπε ως άλλος Αριστείδης Πγκρτδς «Μανούλα μου είμαι αθώος» αλλά το συντριπτικόν «Κάποιοι θα πεθάνουν από τύψεις για την απόφαση» κι ο πρόεδρος απάντησε: «Εμείς πάντως όχι». Ούτε κι εμείς γι αυτόν και τους παρόμοιους σ’ όλη τη χώρα των οποίων έρχεται η σειρά κι ήδη άρχισαν να σφίγγονται.

Είπαν:

Δήλωση Μαρίας Αντωνίου στο Facebook

Προς διάφορους περιφερόμενους ανεπαρκείς από όπου και αν προέρχονται (ακόμη και από… Επιτροπές):
Το ξέρω ότι στεναχωρούνται επειδή δεν τους βγαίνουν οι προφητείες για την καταστροφή.
Το ξέρω ότι μελαγχολούν επειδή οι εξελίξεις φαίνονται θετικές.
Το ξέρω ότι το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνη.
Συνεχίζω να αγωνίζομαι για τα συμφέροντα του τόπου μου, χωρίς θόρυβο και χωρίς φανφάρες, χωρίς να επιζητώ την προσωπική προβολή μου, αφήνοντας τις Κασσάνδρες να ασχημονούν.
Άλλωστε ξέρω ότι «έξεστι Kλαζομενίοις ασχημονείν».

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 14 Μαρτίου 2013, αρ. φύλλου 683

Είπαν:

Πολιτικό Γραφείο
Ραχήλ Μακρή

«Η Βουλή βλέπει την κ. Αντωνίου μόνο όταν έρχεται ως «πιστή Πηνελόπη» του κ. Σαμαρά 5 λεπτά πριν τις ονομαστικές ψηφοφορίες για να πει «ΝΑΙ» στα μέτρα εξαθλίωσης των Ελλήνων και του ξεπουλήματος της Δημόσιας περιουσίας. Φαίνεται ότι ακολουθεί τις συμβουλές παλαιοκομματικών Βουλευτών, οι οποίοι πλέον αγγίζουν τα όρια της γραφικότητας, αφού «κατόπιν δικών τους ενεργειών» σώζουν υπηρεσίες τις οποίες ψήφισαν οι ίδιοι να καταργηθούν. Οι συγκεκριμένοι συνηθίζουν να μην επισκέπτονται Υπουργούς, όπως είθισται στη Βουλή ή και στα Υπουργεία για τα θέματα των περιοχών που εκπροσωπούν, αλλά προφανώς προτιμούν τις κατ’ ιδίαν συζητήσεις μεταξύ «ποτού και ξηρών καρπών».

2.6.13

H τελική σκηνή της χθεσινής Carmen




TEI Καστοριάς | Metropolitan Opera της Νέας Υόρκης
Elīna Garanča, Roberto Alagna

ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν

Κύριε Διευθυντά

Σέ Καστοριανό ἰστότοπο τοῦ Διαδικτύου εἶδα ὅτι ὁ Δήμαρχος Καστοριᾶς ἀποφάσισε, στά πλαίσια τῆς νομοθεσίας, ὅτι μπορούν νά ὁρίζονται καί ἄμισθοι Ἀντιδήμαρχοι, νά μήν πληρώνονται κάποιοι ἀπό τούς Ἀντιδημάρχους σέ συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα μέ τό πιθανολογούμενο σκεπτικό, ὅτι μέ τόν τρόπο αὐτό θά περικόψει τίς δημοτικές δαπάνες. Ἔτσι ἀπό τούς ἑπτά Ἀντιδημάρχους ὅρισε ὁ μέν ἕνας -ὑπάλληλος δημοσίας ἐπιχειρήσεως- νά εἶναι ἄμισθος γιά μιά περίοδο 20 μηνῶν, οἱ δέ ἕξι -πιθανῶς ἐλεὐθεροι ἐπαγγελματίες ἤ ἄνεργοι- γιά περίοδο τριῶν μηνῶν, διαφορετική γιά τόν καθένα.

1.6.13

MET Encores



Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, η Metropolitan Opera μέσω του προγράμματος «HD MET Encores», αναμεταδίδει δημοφιλείς παραστάσεις σε μαγνητοσκοπημένη μετάδοση. Έτσι με την Carmen του Georges Bizet ολοκληρώνεται απόψε για την Καστοριά η σύντομη περίοδος των αναμεταδόσεων της Metropolitan Opera Νέας Υόρκης, που εξασφάλισε για την Καστοριά η κοινωφελής επιχείρηση του δήμου “Ορεστειάς”.

ΜΠΕΣΣΗ ΜΙΧΑΗΛ: Η θεωρία των παιγνίων στη σύγκρουση καπιταλισμού και δημοκρατίας


ΟΔΟΣ 28.2.2013 | 681

«Αιών έστι παις παίζων πεσσεύων»
Ηράκλειτος

Αν ο χρόνος (αιών) είναι παιδί που παίζει ζάρια (πεσσεύων), και διαμορφώνει τη Ζωή στον ταλαίπωρο πλανήτη μας με τυχαιότητα αδιάφορα ευτράπελη για τον ίδιο, οι άνθρωποι με τα υπέροχα εξελιγμένα μυαλά «παίζουν παίγνια» μαθηματικά. Από εδώ, με μαγικό θαρρεί κανείς τρόπο-υπολογισμό για τα κοινά μυαλά, βγαίνουν συμπεράσματα για μια κορυφαία (και ηγετική) ιδιότητα του Ανθρώπου-Homo Sapiens: τον τρόπο που αποφασίζει σε καταστάσεις (=παίγνια) στρατηγικής αλληλεπίδρασης δηλαδή συγκρούσεων ή συνεργασιών, που με τη σειρά τους αποτελούν την επιτομή της όποιας συλλογικής και κοινωνικής ζωής. Από την απόφαση για πόλεμο ή ειρήνη, για πολιτισμό ή βαρβαρότητα, για ευημερία ή ύφεση για καταναλωτισμό ή λιτότητα καθορίζεται η διαμόρφωση της αποφασιστικής Πολιτικής, που διέπει τη ζωή όλων μας τοπικά ή συνολικά.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ