30.4.11

ΟΔΟΣ: Στην Αίγυπτο

Η ελληνόγλωσση πηχιαία επιγραφή «ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ» σε σταθμό διοδίων της εθνικής οδού Καΐρου-Αλεξάνδρειας στην Αίγυπτο, και μάλιστα ισότιμα με την αναγραφή της ίδιας ονομασίας στην αραβική γλώσσα, αποτελεί την έμπρακτη αναγνώριση της μακράς ιστορίας της θρυλικής πόλης της βόρειας Αιγύπτου την οποία ίδρυσε ο Μέγας Αλέξανδρος. Αντίστοιχες έμπρακτες αναγνωρίσεις, συναντώνται ιδίως σε ολόκληρη την νότιο Ιταλία, όπου προβάλλεται με υπερηφάνεια το ελληνικό στοιχείο και οι επιρροές, αλλά και σε πολλές χώρες του δυτικού κόσμου. Ιδίως τις προηγμένες που θέλουν με τον τρόπο αυτό να επιδείξουν την καταγωγή του δυτικού πολιτισμού και ειδικά της Δημοκρατίας από την Ελλάδα.
Όμως η επιγραφή της Αιγύπτου, όπως παρουσιάζεται και στην εφημερίδα, έχει την διπλή της αξία, αφού υπογραμμίζει με αυτονόητο τρόπο την ανεπιφύλακτη αναγνώριση της απόλυτης ελληνικότητας της Μακεδονίας, της οποίας ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν βασιλιάς. Με την φυσικότητα του γεγονότος που μόνο η αλήθεια διαθέτει.
Σε εποχές σαν την σημερινή, που η συστηματική προπαγάνδα των Σκοπίων και γενικά των Σλαύων έχει προκαλέσει ήδη ένα είδος ηττοπάθειας και σκεπτικισμού, αν όχι ραγιαδισμού, σε πολλούς από τους εκπροσώπους του πολιτικού κόσμου, μια απλή ελληνική επιγραφή-υποδοχή της αραβικής Αιγύπτου στον επισκέπτη της λαμπρής πόλης της Αλεξάνδρειας, είναι αρκετή για να αφυπνίσει συνειδήσεις και φρόνημα;

ΑΘΗΝΑΣ ΔΟΥΜΑ: Αρχαίοι χώροι στην Ορεστίδα

Μέχρι πριν από λίγα χρόνια ο Νομός Καστοριάς, δίκαια, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ο λιγότερο ερευνημένος της Μακεδονίας, όσον αφορά τις προχριστιανικές αρχαιότητες και αυτό παρά το γεγονός ότι κατέχει ποικίλες πλουτοπαραγωγικές πηγές και σημαντική θέση πάνω στους άξονες που ενώνουν την Δυτική Μακεδονία με την Ήπειρο και την Αλβανία. Η απώλεια αρχαίων ιστορικών έργων για την Μακεδονία έτσι ώστε να είμαστε σε θέση να ταυτίσουμε πόλεις, μνημεία ή ιερά της Ορεστίδος, μεταφέρει στους αρχαιολόγους το βάρος της αποκάλυψης όσων στοιχείων διασώζει ακόμη καλά κρυμμένα η μακεδονική γη.
Τα πρώτα στοιχεία για τις αρχαιότητες των προϊστορικών χρόνων χρονολογούνται στις αρχές του 20ου αιώνα με τις ανασκαφές του Heurtley, αλλά και τις έρευνες του Αντωνίου Κεραμόπουλου που αναζητώντας στοιχεία για τα πρώιμα χρόνια της μακεδονικής ιστορίας, εντόπισε τον λιμναίο οικισμό στη θέση Νησί Δισπηλιού.

Οι ανασκαφικές έρευνες συνεχίστηκαν 54 χρόνια αργότερα το 1992 και πραγματοποιούνται συστηματικά από το 1993 από το Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Α.Π.Θ. με επιστημονικά υπεύθυνο τον καθηγητή Γ.Χ. Χουρμουζιάδη. Πρωταρχικός στόχος η αποκάλυψη των μοναδικών έως σήμερα πολιτισμικών λειψάνων ενός Προϊστορικού Λιμναίου Οικισμού στην Ελλάδα, που αποτελεί μια σημαντική πηγή για την κατανόηση και ερμηνεία του τρόπου ζωής μιας κοινωνίας ανθρώπων που έζησε πριν από 8.000 χρόνια σύμφωνα με τις τελευταίες χρονολογήσεις. Στον χώρο υπάρχει επισκέψιμη Αρχαιολογική Συλλογή στην Αποθήκη-Εργαστήριο και λειτουργεί το Οικομουσείο με αναπαραστάσεις πασσαλόπηκτων καλυβών, το οποίο διαχειρίζεται ο Δήμος Μακεδνών.

Στο πλαίσιο αυτής της δράσης έχουν ήδη ανασκαφθεί 1.800 τμ., και έχει προωθηθεί σημαντικά η «εικόνα» για τα στάδια της ανάπτυξης του Προϊστορικού Λιμναίου Οικισμού, ο οποίος φαίνεται να κατοικείται για περισσότερα από 4.000 χρόνια, όπως προκύπτει από τις ανακαλύψεις των τελευταίων ετών, αφού έχουν βρεθεί στρώματα που χρονολογούνται στην Εποχή του Χαλκού και ευρήματα της Μυκηναϊκής Εποχής. Σύμφωνα με τα προκαταρτικά συμπεράσματα της επιστημονικής ομάδας της ανασκαφής έχουν αναγνωριστεί έξι τουλάχιστον οικοδομικές φάσεις του οικισμού, χερσαίες και λιμναίες. Δείγματα πασάλων, που χρονολογήθηκαν με άνθρακα (C14), ανήκουν στη Νεότερη Νεολιθική (5360-5150 π.Χ.), αλλά η κεραμική που αποκαλύφθηκε κατά τη διενέργεια ανασκαφικών τομών σε βάθος, εντάσσεται στη Μέση Νεολιθική Περίοδο. Οι χρηματοδοτήσεις των τελευταίων ετών έδωσαν τη δυνατότητα ανασκαφής και αποκάλυψης ενός εντυπωσιακού λίθινου περιβόλου που περιτρέχει τη θέση και σε τμήματα του οποίου πατάει το τείχος των Ιστορικών χρόνων.

29.4.11

Τα πρώτα 11 χρόνια [II-twin]


Ο ακτιβισμός, όπως και οι περισσότερες μορφές κοινωνικής δράσης και αντίδρασης, είναι για την Καστοριά φαινόμενο πολύ σπάνιο. Όπως και η κοινωνική συνείδηση, γιατί και αυτή προϋποθέτει παράσταση αλληλεγγύης. Έτσι ενέργειες σαν κι’ αυτές του σωματείου «Σπασμένο Ρόδι», που το π. καλοκαίρι πρωτοστάτησε με τις κορδέλες διαμαρτυρίας στα κάγκελα του κτηρίου της τότε νομαρχίας, με τα ονοματεπώνυμα συμπολιτών για την σωτηρία της λίμνης, θεωρήθηκε πρωτοποριακή και αιρετική.

Ενώ επρόκειτο για μια σχεδόν φυσιολογική πράξη, (αλλού ρουτίνας) που ίσως και να είχε όχι μόνο προβλήθηκε σαν κάτι το (πράγματι) έξυπνο, ήπιο και πρωτοφανές, αλλά είχε και… αποτέλεσμα. Θορύβησε την διοίκηση της νομαρχίας, που μετά τους σπασμούς του σοκ, συγκάλεσε «αμέσως» αλλεπάλληλες συνεδριάσεις… «αρμοδίων» για την διερεύνηση λύσεων για την λίμνη. Η οποία παρεμπιπτόντως, σαν από ένα θαύμα, στις αρχές ειδικά του 2011, εντυπωσίασε με την διαύγεια των νερών της.

Θαύματα όμως μάλλον δεν γίνονται. Συχνά τα φαινόμενα αυτά είναι απλές οφθαλμαπάτες. Αποτελούν κάτι σαν εκλάμψεις, σαν είδωλα της επιθυμίας. Και ακόμη πιο συχνά, είναι και ανεπανάληπτα. Γι’ αυτό, η νέα πρωτοβουλία του σωματείου «Σπασμένο Ρόδι» να αναρτήσει στο κτήριο της τέως νομαρχίας και νυν Περιφερειακής Ενότητας Καστοριάς, πανώ διαμαρτυρίας στο οποίο αναγράφεται το πολύ απλό και κατανοητό σύνθημα ότι «πόλεις χωρίς πνευματικό κέντρο είναι νεκρές πόλεις», επιβεβαιώνει έστω και με κάποια καθυστέρηση, την αυτονόητη διαπίστωση.

Πολιτιστικός Περιβαλλοντικός Σύλλογος «Σπασμένο Ρόδι»

ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ

ΠΟΛΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ
ΕΙΝΑΙ ΝΕΚΡΕΣ ΠΟΛΕΙΣ

ΑΣ ΦΤΙΑΞΟΥΜΕ ΕΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙ……
Μια φορά κι έναν καιρό στην όμορφη πόλη μας, που κάποιοι επιμένουν ακόμη να την αποκαλούν «αρχόντισσα», υπήρχε ένα ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ.
Στο ίδιο παραμύθι, τον άρχοντα, που ξαφνικά, απροειδοποίητα και αμετάκλητα, αποφάσισε μια μέρα το 2000μ.Χ. να το κλείσει, καταργώντας όλα τα δημιουργικά τμήματα που λειτουργούσαν σε αυτό, θεατρικό, φωτογραφικό και μουσικό και μεταφέροντας την Δημοτική Βιβλιοθήκη σε ένα όροφο-διαμέρισμα, θα τον ονομάζαμε προφανώς «κακό βασιλιά».
Όμως, στο ίδιο παραμύθι, πώς θα ονομάζαμε όλους τους μετέπειτα άρχοντες που δεν προσπάθησαν κάν να αλλάξουν, την κατάσταση αυτή;
Την απάντηση  προφανώς την ξέρουν και οι ίδιοι καλά…
Αν όμως την βρήκατε, τότε βρείτε και αυτήν που είναι πιο δύσκολη: Στο ίδιο παραμύθι, πώς θα ονομάζαμε τους πολίτες αυτής της πόλης που σιωπηλά το δέχονται;
ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ….
ΜΑΖΙ ΤΟ ΚΛΕΙΣΑΜΕ!

25η Μαρτίου 2011

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΓΟΥΔΑ: Τα ερείπια εντός μας

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ
Ή ΑΛΛΙΩΣ ΤΑ ΕΡΕΙΠΙΑ ΕΝΤΟΣ ΜΑΣ

''Ο νούς μου ως πότε στον μαρασμόν αυτόν θα μένει.
Όπου το μάτι μου γυρίσω,
όπου κι αν δω
ερείπια μαύρα της ζωής μου
βλέπω εδώ,
που τόσα χρόνια πέρασα
και ρήμαξα και χάλασα.''

Κ.Π  ΚΑΒΑΦΗΣ
Τα ερωτήματα είναι καίρια και σαφή:  Πληκτικό χωριό ή εκπληκτική πόλη; Πολιτιστικό ακρολούλουδο ή ωραία κοιμωμένη; Ο υποθετικός λόγος πιο επίμονος από ποτέ: Αν χάσουμε τη γεύση της ζωής, την ουσία των πραγμάτων σ αυτή την πόλη, αν περιπέσουμε στη μονοτονία και στο θλιβερό μικρόκοσμο της προσωπικής μας ευτυχίας, θα ναι γιατί κλονίστηκαν ή καταρρέουν από στιγμή σε στιγμή τα εσωτερικά μας υποστυλώματα. Θα ναι γιατί κλείνουμε επιδεικτικά τις πόρτες του μέλλοντός μας, γιατί είμαστε κάμποσο καιρό, εκουσίως, πνευματικά άστεγοι.

Κι εκεί όπου τελειώνει η αξιοθρήνητη αδιαφορία της εκάστοτε δημοτικής αρχής που δε γνωρίζει το χρέος της, αρχίζει η εκκωφαντική-συνωμοτική σιωπή όλων μας που σαν ψάρια συνωστιζόμαστε στα παραλίμνια ενυδρεία λες και μας υπόσχονται το αύριο.

Το πνευματικό κέντρο  χάσκει σα φάντασμα πάνω απ’ το Απόζαρι. Οι πόρτες του κλειστές. Πάει μια δεκαετία. Και οι καρέκλες στο υπόγειο, θεατές μιας βουβής παράστασης χωρίς τέλος.
Εσείς που γνωρίζετε να κάνετε ''πλάτες'' σε πλήθος παρατυπιών και περνάτε στη λήθη πρωτοτυπήστε και βάλτε τις πλάτες σας θεμέλια, να κρατήσουμε όρθιο και στέρεο το πνεύμα μας. Θα σας μνημονεύουν ες αεί.


Αλέξανδρος Γούδας
(1ο βραβείο φεστιβάλ τραγουδιού Θεσσαλονίκης 2008)

28.4.11

ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν

Αξιότιμε κ. Μπαϊρακτάρη

Σε απάντηση της από 31/3/2011 επιστολής ανώνυμης αναγνώστριας ή ανωνύμου αναγνώστη, θεματοφύλακα του πολιτιστικού γίγνεσθαι του τόπου μας, αλλά και άκρως παραπληροφορούμενη-ο από τον κύκλο των συναναστροφών της/του σε ό,τι αφορά την υπογράφουσα, την λειτουργία του Δήμου Καστοριάς, αλλά και των δύο και όχι μίας Δημοτικής Βιβλιοθήκης, όπως αναφέρει, σας παραθέτω τα εξής:

1. Η κα Αρετή Κάρκου, για την οποία και γίνεται λόγος στην επιστολή ως προς τις αρμοδιότητές της, είναι ένα από τα 10 ΑΜΙΣΘΑ-ΨΗΦΙΣΜΕΝΑ από το Δημοτικό Συμβούλιο και προτεινόμενα από τον Δήμαρχο Καστοριάς, κ. Εμμανουήλ Χατζησυμεωνίδη, μέλη του Νομικού Προσώπου Δημοσίου Δικαίου, το οποίο προέκυψε από τη συγχώνευση 20 Νομικών Προσώπων σύμφωνα με τον Καλλικράτη, με ενδέκατο μέλος τον Πρόεδρο –Δημοτικό Σύμβουλο κ. Αθανάσιο Τζώτζη.

2. Το νέο Νομικό Πρόσωπο περιλαμβάνει Παιδικούς Σταθμούς, ΚΑΠΗ, Φιλαρμονική, Δημοτικές Βιβλιοθήκες, Χορωδίες, ΔΗΝΑΚ, τους χώρους άθλησης και αθλοπαιδιών (ΟΑΚΑ) όλου του Δήμου.

3. Το Διοικητικό Συμβούλιο, του οποίου οι ευθύνες επιμερίζονται εξίσου σε όλα τα μέλη, δεν έχει πάρει ακόμη αριθμό ΦΕΚ δημοσίευσης, ώστε να συσταθεί επίσημα και να συζητηθούν επιμέρους θέματα που αφορούν στο ΝΠΔΔ και ενδεχομένως να επιμεριστούν αρμοδιότητες για την εύρυθμη λειτουργία του ΝΠΔΔ.

4. Ανέκαθεν ο νομοθέτης προέβλεπε την ψήφιση «εξωκοινοβουλευτικών» μελών δηλαδή πολιτών, απαράβατο κανόνα δημοκρατικής λειτουργίας της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Γι’ αυτό και δύναται η κα Κάρκου να είναι μέλος του ΔΣ ως πολίτης και δη καστοριανή πολίτης. Η εντοπιότητα προκύπτει αναζητώντας κανείς το ονοματεπώνυμο Αρετή Κάρκου του Κωνσταντίνου στους εκλογικούς καταλόγους του Δήμου Καστοριάς και βρίσκοντάς το στο γράμμα Κ. Πιστεύω να γίνω πιστευτή χωρίς τη δημοσίευση των εκλογικών καταλόγων!

5. Για το αν είναι ή όχι κατάλληλη η κα Κάρκου ως μέλος του ΔΣ ενός Νομικού Προσώπου και ποια είναι τα πεπραγμένα της παραπέμπω στο βιογραφικό της και τις δράσεις της και αφήνω την ανώνυμη αναγνώστρια - ανώνυμο αναγνώστη και τους «συν αῠτη̧̃- συν αῠτω̧̃» στη μακαριότητα της κρίσης τους.
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία,

Με ιδιαίτερη εκτίμηση

Η Αντιδήμαρχος Πολιτισμού Τουρισμού
Υγείας Πρόνοιας Κοινωνικής Αλληλεγγύης

Ειρήνη Γεωργοσοπούλου Μισκία

Υ.Γ. Ευχαριστώ για την ευγενική απάντηση που δημοσιεύσατε



Σχετικό κείμενο:
ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν

ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν

Πλην Λακεδαιμονίων...
Α, βεβαιότατα «πλην Λακεδαιμονίων».
 Είναι κι αυτή μια στάσις. Νοιώθεται.
K. Π. Καβάφης
«Στα 200 π.Χ. - Αλέξανδρος Φιλίππου
και οι Έλληνες πλην Λακεδαιμονίων».

Στο υπ. αριθ. 586 φύλλο της εφημερίδας διάβασα με δυσάρεστη έκπληξη, σύντομη επιστολή προς την εφημερίδα, ατόμου που υπογράφει ως “sofia sofiou” (και του οποίου διόλου δεν θα με ενδιέφερε να πληροφορηθώ μήτε την ιδιότητά ούτε και το πραγματικό όνομα). Η ειρωνικότατη επίθεση στην νεοεκλεγείσα Δημοτική αρχή και η προσωποποιημένη στη συνέχεια αναφορά στην... υποδειχθείσα καινούργια υπεύθυνη της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Καστοριάς κ. Αρετή Κάρκου (που δεν έχει προλάβει ακόμα να αναλάβει χρέη), μου προκαλεί εύλογα ερωτηματικά για τις σκοπιμότητες που μπορεί να κρύβει μια άκομψη σαν αυτή επιστολή. Μου θύμισε κατ’ αρχήν, τα αγωνιώδη γράμματα και τις γελοιωδέστατες ρατσιστικές δηλώσεις on camera, φανατικών ανθρώπων, οργίλων γονέων και διαβήματα συλλόγων κηδεμόνων σε Νομάρχες και Τοπάρχες όταν σε παρελάσεις και άλλες λαμπρές εκδηλώσεις προέκυπτε ζήτημα σε τίνος χέρια τάχα θα κυματίσει το ιερό λάβαρο του σχολείου οσάκις συνέβαινε το τραγικό -και αμετάκλητο- ο αριστούχος του σχολείου μαθητής να είναι αλβανικής καταγωγής…

Δεν μπορώ ειλικρινά να αντιληφθώ: (α) Γιατί είναι συγκρίσιμο το γεγονός της πρόσκλησης ενός βουλγαρικού φολκλορικού συγκροτήματος από τον Δήμο Καστοριάς υπό την επωνυμία «Ντέλτσεφ» με αυτό της υπόδειξης υπευθύνου της Δημοτικής Βιβλιοθήκη Καστοριάς; Υπονοεί κάτι ή (...οφιούχος και λίαν δηλητηριώδης) «Sofia»; (β) Γιατί μια Φιλόλογος δεν είναι κατάλληλο πρόσωπο σε μια τέτοια θέση; Και τότε ποιός είναι; (γ) Γιατί μια μόνιμη κάτοικος του νομού που ζει και εργάζεται στο Δήμο της Καστοριάς δεν έχει δικαίωμα να λαμβάνει ένα τέτοιο χρίσμα; Και, (δ) γιατί αποκλειστικά οι εκλεγέντες …«κοινοβουλευτικοί» (sic) δημοτικοί σύμβουλοι -αποκλειστικώς και μόνον αυτοί- οφείλουν να καταλαμβάνουν παρόμοιες θέσεις;

Το θλιβερό με την επιστολή είναι ότι παραβλέπει πλήρως το γεγονός ότι η κ. Κάρκου είναι δρων κοινωνικό πρόσωπο, λάτρης του βιβλίου, με καταγεγραμμένη ήδη στο ενεργητικό της μιαν αξιόλογη θητεία στην Κωνσταντινίδειο Βιβλιοθήκη Κορησού και με πρόσφατη βράβευσή της -μάλιστα σε πανελλήνιο επίπεδο- για την προσφορά της στην διάδοση της φιλαναγνωσίας. Απ’ όσα έχω επίσης πληροφορηθεί ακόμα και στο ζήτημα που άπτεται των εκλογικών δικαιωμάτων (του στόχου της οργής της “Σοφίας”) προκύπτει σαφής πρόθεση παραπληροφόρησης τόσο της εφημερίδας όσο και των αναγνωστών της εκ μέρους της επιστολογράφου. Tέλος πάντων γιατί ο (η) επιστολογράφος δεν μας δηλώνει καθαρά το πρόσωπο που θα προτιμούσε να λάβει την επίμαχη θέση ώστε να έχουμε και κάποιο μέτρο σύγκρισης τώρα ή στο μέλλον; Η μήπως μονάχα η άρνηση ήταν αυτό που υπαγόρευσε την επιστολή στην εφημερίδα;

Στον κόσμο της λογικής, με τον οποίο θέλω να πιστεύω ότι ακόμα διατηρώ επαφή, άνθρωποι σαν την «ψευδώνυμη» (; ) επιστολογράφο, με τόσο ισχυρές παρωπίδες και ανίατη τοπικιστική προσήλωση, αποκτούν συχνά τα γνωστά χαρακτηριστικά του συκοφάντη όταν προσπαθούν να εξυπηρετήσουν τις σκοπιμότητές τους. Και καταφέρνουν στο τέλος να αποκαλύψουν την γύμνια τους μόνον. Το βιβλίο είναι φορέας πολιτισμού. Στα χέρια ειδικών γίνεται χρήσιμο εργαλείο και αρωγός της πνευματικής ζωής. Κάποτε –η φιλότης προς το βιβλίο- αποκτά και χαρακτήρες ενός -ευεργετικά- μεταδιδόμενου νοσήματος. Ελπίζω, να «μολυνθεί» και η κυρία «Sofiou» από τα αποτελέσματα της δράσης της κ. Κάρκου και των συναμαρτησάντων στο Δήμο Καστοριάς που την πρότειναν και την επέλεξαν για την συγκεκριμένη θέση. Και να καταλάβει, έστω και αργά, πως απλά είχε κάνει λάθος όταν έγραφε αυτό το τόσο σκόπιμο -φως φανάρι- γράμμα της στην ΟΔΟ.


Νώντας Τσίγκας


Σχετικό κείμενο:
ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν

ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν

Αξιότιμε κ. Μπαϊρακτάρη,

Στο αρ. 585 φύλλο της εφημερίδας σας, και συγκεκριμένα στην στήλη «Λόγος και αντίλογος», στην οποία η ΟΔΟΣ ευχαριστεί την ανώνυμη αναγνώστρια για την επιστολή της, θα απαντήσω και εγώ: ευχαριστώ για το πρώτο σκέλος της επιστολής, που αναφέρεται σχετικά στην «πατάτα» του Γκότσε Ντέλτσεφ, και, που ευτυχώς την τελευταία στιγμή αποφεύχθηκε, στην αντίθετη περίπτωση οι μνήμες θα ήταν φοβερά οδυνηρές.

Ως προς το δεύτερο σκέλος της επιστολής, στο οποίο γίνεται λόγος για την τοποθέτηση της κυρίας Αρετής Κάρκου, φιλολόγου, ως υπευθύνου στην Δημοτική Βιβλιοθήκη, η ανώνυμη αναγνώστρια θα είχε άλλη γνώμη για την εν λόγω φιλόλογο, αν ρωτούσε, έστω και τυχαία, έναν κάτοικο Κορησούο, για να πληροφορηθεί, ποια είναι η προσφορά της ανωτέρω καθηγήτριας στην τοπική κοινωνία του χωριού, και όχι μόνο, έξω από τα υπηρεσιακά της καθήκοντα στο γυμνάσιο Κορησού, και ιδίως στην Κωνσταντινίδειο Βιβλιοθήκη, φυσικά αφιλοκερδώς από μια «εξωκοινοβουλευτική», όπως χαρακτηρίζεται ειρωνικά στην επιστολή, εθελόντρια καθηγήτρια.

Με εκτίμηση
Αναστάσιος Τσιτσιμίδης

Σχετικό κείμενο:
ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν

ΣΟΝΙΑΣ ΕΥΘΥΜΙΑΔΟΥ ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ: Στον πατέρα μου. Ένα χρόνο μετά...

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ
ΓΕΩΡΓΙΟΝ ΔΕ ΡΩΣΣΗ

Του πατέρα σου, όταν έλθης
Δε θα ιδής παρά τον τάφο∙
Είμαι ομπρός του, και σου γράφω,
Μέρα πρώτη του Μαϊού.

27.4.11

ΟΔΟΣ: Fur Excellence Athens

Ο δήμος Καστοριάς συμμετείχε, με περίπτερο, στη διεθνή Έκθεση Γούνας  Αθήνας (Fur Excellence Athens) από όπου και το χαριτωμένο φωτογραφικό στιγμιότυπο.

ΟΔΟΣ: Λιάντσης Κοντόπουλος μηνύουν blog

Με μηνύσεις τους στην Εισαγγελία Καστοριάς κατά αγνώστων υπευθύνων που διαχειρίζονται συγκεκριμένο blog στο διαδίκτυο που αφορά ζητήματα της Καστοριάς, απάντησαν σύμφωνα με διασταυρωμένες πληροφορίες της ΟΔΟΥ οι επικεφαλής των μειοψηφιών του δημοτικού συμβουλίου Καστοριάς κκ. Κ. Λιάντσης και Κ. Κοντόπουλος.  Το πρόβλημα ξεκίνησε πριν αρκετούς μήνες όταν αναρτήθηκαν άρθρα και σχόλια στο συγκεκριμένο blog τα οποία θεωρήθηκαν προσβλητικά από τους επικεφαλής των μειοψηφιών του Δήμου Καστοριάς.
Οι μηνύσεις (πρόκειται για χωριστές υποθέσεις) διαβιβάσθηκαν ήδη στις αρμόδιες υπηρεσίες προστασίας ηλεκτρονικού εγκλήματος και αναμένεται ύστερα από την ολοκλήρωση των ερευνών να καταλήξουν σε συγκεκριμένα πρόσωπα.

Ανοικτή επιστολή προς τον πρωθυπουργό, της Ομοσπονδίας Δυτικομακεδονικών Σωματείων Αθηνών

Εξοχότατε κ. Πρωθυπουργέ,

Εντόνως προβληματιζόμαστε, ως τέκνα της Δυτικής Μακεδονίας, της κατά την αρχαιότητα καλουμένης ¨Άνω Μακεδονία¨, για ορισμένες ενέργειες, εκφράσεις και λεχθέντα –κατά καιρούς - αξιωματούχων της κυβερνήσεώς σας, ως και ενέργειες η και παραλήψεις του Υπουργείου Εξωτερικών αλλά και ιδικές σας, όσον αφορά το θέμα της ονομασίας του κράτους της ΠΓΔΜ και γενικότερα τις σχέσεις μας με το κράτος αυτό.

Β.Π. ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ: Την επαύριον της Παγκοσμίου ημέρας ποιήσεως...

 Προς γνώσιν και για τις νόμιμες ποιητικές συνέπειες

Ένα άλλο, όχι μόνο ως τακτικό αριθμητικό, ποιητικό βράδυ (12ο στη σειρά του εορτασμού της παγκόσμιας ημέρας της ποίησης) έλαβε χώρα στην Κοζάνη. Η πόλη ήταν η πρώτη μαζί με την Αθήνα (και με τους θεσμούς της η κάθε μία, δηλ. την Εταιρεία Συγγραφέων και το άλλοτε ΙΝΒΑ, το 1999) στις οποίες όταν άλλες πόλεις της Ελλάδος ήταν ακόμα σκαρφαλωμένες στις ποιητικές τους δρυς σ’ αυτές μιλούσαν για ποίηση δημόσια και συλλογικά.

ΔΩΡΑ ΤΕΛΛΙΔΟΥ- ΤΖΗΚΑΛΑΓΙΑ: Το διαδίκτυο στη διδασκαλία και μάθηση

Η κοινωνική δικτύωση αποτελεί το ψηφιακό “trend” της δεκαετίας, η εποχή του “click” και του “download”. Μια κεντρική μονάδα Η/Υ, μια οθόνη, ένα wi-fi router, μια web camera μπορούν να αλλάξουν τη μαθησιακή καθημερινότητα και να λειτουργήσουν ως σύμμαχος και όχι ως εχθρός, στη γνώση και στη βελτίωση της διδασκαλίας και μάθησης συμβάλλοντας στην κοινωνική διάσταση της τεχνολογίας.

ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΛΙΑΟΥ: Οι σύγχρονοι ήρωες

Νοσηλεύτηκα πρόσφατα στο καινούργιο νοσοκομείο των αδελφών Παπαγεωργίου και αισθάνομαι την ανάγκη να εκφράσω δημόσια της ευχαριστίες μου και την ευγνωμοσύνη μου, στους σημερινούς ήρωες της κοινωνίας μας. Και μάλιστα σε μία εποχή, που έχει επικρατήσει παγκόσμια, το «money-money» για τον εαυτό μας και μόνο. Με τις ελάχιστες εξαιρέσεις, όπως των αδελφών Παπαγεωργίου.

ΠΑΣΧΑΛΗ ΜΗΤΛΙΑΓΚΑ: Η ιστορία, ως οδηγός, στην ανθρώπινη συμπεριφορά και προσαρμοστικότητα

Αφορμή γι’ αυτό το άρθρο μου αποτέλεσε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο 2 αμερικανών συγγραφέων που αναδημοσίευσαν τα «Νέα», με αφορμή τα τραγικά και συγκλονιστικά γεγονότα που έπληξαν τη χώρα του ανατέλλοντος ηλίου και το λαό της, με τίτλο: Η ιστορία υπέρ της Ιαπωνίας.

26.4.11

ΟΔΟΣ: Χαρακτηριστικό της καστοριανής νοοτροπίας




H κατάσταση με την εχθρότητα των τοπικών αρχών απέναντι στα(ελάχιστα) δένδρα που υπάρχουν σε παραλίες, στα δύο άλση και τους υπόλοιπους, σχεδόν ανύπαρκτους χώρους πρασίνου στην Καστοριά, δείχνει να διαιωνίζεται και να παγιώνεται.

Παρά το γεγονός ότι ο Δήμος Καστοριάς, στο θέμα της καθαριότητας τουλάχιστον μέχρις στιγμής κατά κοινή ομολογία φαίνεται να τα πηγαίνει αρκετά ικανοποιητικά, ωστόσο στο θέμα του εποχιακού «κλαδέματος» (όπως βαφτίζεται το κάπως βάρβαρο κόψιμο) τα πράγματα δεν μοιάζουν να διαφοροποιούνται προς το καλλίτερο.

Το ανησυχητικό είναι ότι η εχθρότητα προς τα δένδρα, όχι μόνο τροφοδοτείται από τις πρωτόγονες απαιτήσεις των κατοίκων που απαιτούν από τον Δήμο να κόβει δένδρα για να μην περιορίζεται η... θέα (από τα σπίτια, τα μαγαζιά τους κ.ο.κ.) και για να μην σκιάζονται, αλλά άρχισε να αποτελεί ιδεολογικό χαρακτηριστικό της καστοριανής νοοτροπίας.

Δεκάδες λοιπόν τα δήθεν κλαδεμένα δένδρα, με τρόπο που δείχνει εχθρότητα, αν όχι μίσος, στο πράσινο. Όχι μόνο από τις υπηρεσίες του Δήμου, αλλά και από ιδιώτες. Τα παραδείγματα κομμένων κορμών, μεγάλων δένδρων αλλά και μικρότερων, που δεν πρόλαβαν καν να αναπτυχθούν σε ιδιωτικούς και δημοτικούς χώρους, διαρκώς πληθαίνουν. Μάλιστα τελευταία παρατηρήθηκε ρίψη χοντρού αλατιού στα -«πετσοκομμένα» από τον δήμο- δένδρα της διαχωριστικής νησίδας της Γράμμου (φωτό επάνω) γύρω από τους κορμούς των δένδρων για να καούν οι ρίζες τους!


Επιπλέον, τις τελευταίες ημέρες αποκαλύφθηκε ότι περίοικοι της οδού Ορεστείων, απαίτησαν (και πέτυχαν!) από τον Δήμο Καστοριάς, να στείλει συνεργείο κοπής (δήθεν κλαδιών) πλατάνων, επειδή οι εκλεκτοί (προφανώς) ψηφοφόροι του, παραπονούνται ότι εμποδίζεται η θέα των σπιτιών και καταστημάτων τους προς την λίμνη. Σαν να μην έφθανε αυτό, οι τεράστιοι κομμένοι κορμοί κατέστρεψαν κατά την πτώση τους ξύλινες πέργκολες καταστημάτων που ήταν πάνω στο πεζοδρόμιο (φωτό αριστερά κάτω). Περιπλέκοντας ακόμη περισσότερο το θέμα:

ΟΥΡΑΝΙΑΣ ΜΠΑΓΓΟΥ: Λίζα

Λίζα την έλεγαν από τότε που γεννήθηκε κι ας την είχαν βαφτίσει Ελισάβετ. Όπως αλλάζουν όλα, αλλάζουν και τα ονόματα συν τω χρόνω. Κάποτε τις γυναίκες με το όνομα Ελισάβετ τις φώναζαν «Σάβη». Τώρα όμως τις έλεγαν «Λίζα». Πριν από χρόνια στο χωριό της τον Γιώργο τον φώναζαν Γούσια. Υπήρξε και μια εποχή που όλες είχαν ξενικά ονόματα: την Καίτη την έλεγαν Κάθριν, την Ευαγγελία Τζέλα, την Μαρία Μαίρη και πάει λέγοντας.

25.4.11

ΟΔΟΣ: Η ΕΤ3


Δεν έκλεισε ένας μήνας, από τα προηγούμενα γυρίσματα, και πάλι ο δήμος Καστοριάς καλεί τους δημότες να συμμετέχουν σε νέα γυρίσματα της συναρπαστικής εκπομπής της ΕΤ3 «Κυριακή στο χωριό» που εξυμνεί την αγνή ελληνική ύπαιθρο, τα πατροπαράδοτα ήθη και έθιμα, και την αποφασιστικότητα των Πανελλήνων να πορευθούν ολοταχώς προς το παρελθόν, που είναι φυσικά ένδοξο. Την Κυριακή λοιπόν 3 Απριλίου, στις 11:00 στο Μαυροχώρι, στο κάλεσμα της ΕΤ3 και του δήμου Καστοριάς. Κρίμα που δεν έχουμε και μία ΕΤ4.

ΟΔΟΣ 31-3-2011 / αρ. φύλ. 582

ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν

Αξιότιμε κύριε Μπαϊρακτάρη,

Μετά την "πατάτα" του Γκότσε Ντέλτσεφ, που τελευταία στιγμή αποφεύχθηκε, πληροφορηθήκαμε για μια νέα πρωτοβουλία της Αντιδημάρχου Πολιτισμού κ. Ειρήνης Μισκία, η οποία έχρισε υπεύθυνη της Δημοτικής Βιβλιοθήκης την "εξωκοινοβουλευτική" κ. Αρετή Κάρκου, φιλόλογο, που αν και κάτοικος Καστοριάς, αν αληθεύουν οι πληροφορίες μας ψηφίζει σε άλλο νομό, δηλ. δεν είναι δημότισσα Καστοριάς. Αν ισχύει κάτι τέτοιο ρωτούμε: "δεν υπήρχε άλλο πρόσωπο κατάλληλο, παρά μόνο το συγκεκριμένο για τη θέση αυτή;"

sofia sofiou
istos90@gmail.com


Η ΟΔΟΣ ευχαριστεί την ανώνυμη αναγνώστρια για την επιστολή της και καταγράφει με ενδιαφέρον το τελευταίο της ερώτημα. Με την αυτονόητη παρατήρηση ότι οι δημοτικοί αξιωματούχοι, κρίνονται για τις πολιτικές και προσωπικές επιλογές τους. Έστω κι' αν δεν είναι υποχρεωμένοι να ορίζουν στις κρίσιμες θέσεις απαραίτητα δημότες ή δημότισσες Καστοριάς. Αφού σημασία έχει να επιλέγεται το κατάλληλο και ικανότερο δυνατό πρόσωπο.

24.4.11

ΟΔΟΣ: Διακοπές



22 Μαρτίου: Παγκόσμια Ημέρα Νερού

Σχεδόν 24 ολόκληρες ώρες έμεινε σπασμένος ο πυροσβεστικός κρουνός, σε πάροδο της οδού Αγίου Αθανασίου. Με αποτέλεσμα την διαρροή, πλημμύρα και την απώλεια τεράστιας ποσότητας ύδατος. Παρά το γεγονός ότι ειδοποιήθηκαν οι αρμόδιοι, η επισκευή της ζημιάς καθυστέρησε τόσο πολύ ώστε να κατασπαταληθούν εκατοντάδες κυβικών μέτρων από το πολύτιμο και πανάκριβο νερό.

ΠΕΡΔΙΚΚΑ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ: Το δικαίωμα στο νερό και την καθαρότητά του

Κάθε άνθρωπος, ανεξάρτητα από φυλή, χρώμα και κοινωνική θέση, πρέπει να μπορεί να έχει πρόσβαση σε πόσιμο νερό, με τον ίδιο τρόπο που πρέπει να έχει δικαίωμα στη τροφή ή την υγεία. Πρέπει να τον αφορά η καθαρότητά του. Στο Γαλλικό Δίκαιο, ο Νόμος της 30.12.2006, το έχει χαρακτηρίσει «δικαίωμα του ανθρώπου του ΧΧου αιώνα», και έτσι καταγράφεται.

ΓΙΩΡΓΟΥ Α. ΠΕΤΡΟΧΕΙΛΟΥ: Συνεισφορά ενός Καστοριανού στην ελληνική μεταπολεμική οικονομική ιστοριογραφία

ΒΙΒΛΙΟ
ATHANASIOS LYKOGIANNIS
The Greek Post-War Economy 1945-2005:
A Bibliography

Alyko Editions 2008, 986 pp.
ISBN: 978-960-98349-1-9



Bιβλιογραφίες κάθε επιστημονικού πεδίου συνιστούν ώριμη συγγραφική/εκδοτική ενασχόληση, απαιτούν -παρά τα τεράστια άλματα των ηλεκτρονικών μέσων- πολλές και επίπονες ώρες εξονυχιστικής και ενδελεχούς δουλειάς από πλευράς του επιμελητή για τον εντοπισμό, αξιολόγηση (σύμφωνα με προκαθορισμένα κριτήρια) και ταξινόμηση του σχετικού υλικού ανά κατηγορίες, αποτελούν χρήσιμα εργαλεία σε ερευνητές/μελετητές ώστε είναι πάντοτε ευπρόσδεκτες από τους τελευταίους και είναι, φυσικά, αναγκαίες προσθήκες κάθε βιβλιοθήκης, ιδιαίτερα πανεπιστημιακής.

Αυτός ο καλαίσθητος τόμος αποτελεί μια σημαντική συνεισφορά στην ελληνική μεταπολεμική οικονομική ιστοριογραφία. Ο επιμελητής Athana- sios Lykogiannis έχει συγκεντρώσει με πολύ κόπο και μεράκι κείμενα που αφορούν στην ελληνική μεταπολεμική οικονομία και κοινωνία των τελευταίων εξήντα χρόνων (1945-2005) δημοσιευμένα στην αγγλική γλώσσα, τόσο από έλληνες όσο και ξένους μελετητές. Όπως ο ίδιος εξηγεί στην εισαγωγή του τόμου, τα κίνητρα που τον

Πλεονάσματα & υποχρεώσεις των δήμων

ΤΑΜΕΙΑΚΑ ΠΛΕΟΝΑΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΔΗΜΩΝ

Δήμος Καστοριάς 351.000 ευρώ.
Δήμος Αγίων Αναργύρων 213.000 ευρώ
Δήμος Αγίας Τριάδας 126.000 ευρώ
Δήμος Βιτσίου 106.000 ευρώ
Δήμος Κλεισούρας 42.000 ευρώ
Δήμος Κορεστείων 365.000 ευρώ
Δήμος Μακεδνών 112.000 ευρώ
Δήμος Μεσοποταμίας 220.000 ευρώ
Κοινότητα Καστρακίου 40.167 ευρώ


ΟΙ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΔΗΜΩΝ

Δήμος Καστοριάς: 2.363.827 ευρώ.
Δήμος Αγίων Αναργύρων 149.921 ευρώ τουλάχιστον.
Δήμος Αγίας Τριάδας 1.274,513 ευρώ.
Δήμος Βιτσίου 86.000 ευρώ τουλάχιστον.
Δήμος Κλεισούρας 95.378 ευρώ
Δήμος Κορεστείων 44.928
Δήμος Μακεδνών 706.911 ευρώ
Δήμος Μεσοποταμίας 35.957 ευρώ
Κοινότητα Καστρακίου 20.700 ευρώ τουλάχιστον.

22.4.11

ΟΔΟΣ: Ζώνη αεροπορικού αποκλεισμού



Η ειρήνευση που τα τελευταία λίγα χρόνια, φαινόταν να έχει επικρατήσει στα εσωτερικά της τοπικής επισκοπής, και πιο συγκεκριμένα στις σχέσεις μεταξύ του μητροπολίτη Καστοριάς και της μονής Αγίων Αναργύρων, ήταν μάλλον ανούσια. Xωρίς έμπρακτη προσπάθεια ειλικρινούς προσέγγισης.

Έτσι τα αναθέματα και τα επιτίμια, μπορεί τυπικά να ανακλήθηκαν, ωστόσο η ουσιαστική ακοινωνησία διατηρήθηκε, όπως φαίνεται, σαν μια ανοικτή και μολυσματική πληγή κάτω από γάζες και ράσα.
Αποδείχθηκε ότι η γαλήνη ήταν εύθραυστη και πρόσκαιρη, αν όχι εικονική και υποκριτική. Διότι, μετά την πρόσφατη επιβολή αυστηρού επιτιμίου σε ιερομόναχο της μονής Αγίων Αναργύρων από την ίδια την Σύνοδο της Ελλάδος, η κρίση στα εσωτερικά της τοπικής Μητρόπολης, όχι μόνο επανέρχεται με οξύτατο τρόπο στο προσκήνιο, αλλά δριμύτερη και χειρότερη. Τείνοντας να χάσει κάθε έλεγχο.

Όλα αυτά, ως απόδειξη ότι η ησυχία που επικράτησε για λίγα χρόνια, απλώς σκέπαζε πρόχειρα το χάσμα και δεν το κάλυπτε. Μοιάζει σαν την ησυχία που προηγείται ενός μεγάλου και καταστροφικού σεισμού.

Τελευταία χρονικά πράξη στην ανεξέλεγκτη κλιμάκωση της κρίσης, αποτελεί επιστολή του ιερομονάχου κ. Γερασίμου της μονής Αγίων Αναργύρων, που έφθασε στην εφημερίδα και φέρεται να απευθύνεται προσωπικά στον μητροπολίτη Καστοριάς κ Σεραφείμ. Πρόκειται για μια επιστολή (εξέλιξη) που προκαλεί δυσάρεστη κατάπληξη για την ακρότητα και σκληρότητα των χαρακτηρισμών που επικαλείται ο συντάκτης της. Στο τέλος της μόνο άφωνος μπορεί να μείνει κανείς, αλλά και με ενισχυμένη την πεποίθηση ότι, αν οι ένθεν και ένθεν άνθρωποι των ράσων και των σχημάτων, αφιέρωναν την δεινότητα και την πνευματική τους δύναμη δημιουργικά, τροφοδοτώντας τον θεολογικό διάλογο, και κάνοντας παράδειγμα τα λόγια τους, χωρίς οι ίδιοι να αναλώνονται σε υπονομεύσεις, διασυρμούς και διαπομπεύσεις, τότε, τόσο οι ίδιοι όσο και η Καστοριά, μόνο οφέλη θα αποκόμιζαν.

Η ΟΔΟΣ -όπως θα συμφωνήσουν όσοι την διαβάζουν συστηματικά- δεν ειδικεύεται καθόλου στα θεολογικά ζητήματα, ούτε πολύ περισσότερο στις ηθικολογίες. Ούτε και στα εκκλησιαστικά, με εξαίρεση αυτά που έχουν σχέση με την ιστορία, το παρόν και το μέλλον του ελληνικού λαού, με όσα αφορούν τα μνημεία ή τα έργα τέχνης, και όσα απασχολούν την Καστοριά. Και επηρεάζουν με τον ένα ή άλλο τρόπο το στίγμα των κατοίκων της περιοχής. Όπως τότε, που οι υπεύθυνοι του διχασμού μεταξύ μητρόπολης και μονής Αγίων Αναργύρων, μετέφεραν την πρωτοφανή κρίση στην θρησκευόμενη μερίδα των κατοίκων της Καστοριάς, τους οποίους και φατρίασαν, διεγείροντας κινητοποιήσεις και άλλες γραφικότητες.

Η εφημερίδα δεν σκοπεύει και δεν μπορεί ούτε να επιβεβαιώσει ούτε να αμφισβητήσει αυτά, τα τρομερά, άνομα και προφανώς καθόλου χρηστά, που ακούγονται ότι συμβαίνουν στα ενδότερα των δύο στρατοπέδων. Για τα οποία, κάποιοι άλλοι, πιο ένθερμοι, και ίσως λιγότερο αποστασιοποιημένοι, βρήκαν και πάλι την ευκαιρία να κατηγορήσουν τον συνήθη ύποπτο, με τον ανιστόρητο ισχυρισμό ότι αυτά τα έκτροπα, συνέβαιναν τάχα μόνο στον μεσαίωνα στην καθολική εκκλησία, και δεν έχουν συμβεί ποτέ στο κόσμο της ορθοδοξίας.

21.4.11

ΟΔΟΣ: Ζητήματα [οικολογικών] ευαισθησιών Ι

ΚΑΣΤΟΡΙΑ & ΓΟΥΝΑ

Η πραγματοποίηση της 1ης Διεθνούς Έκθεσης Γούνας στην Αθήνα από 26 έως 28 Μαρτίου 2011, συνοδεύτηκε για μια ακόμη φορά από συντονισμένες διαμαρτυρίες και διαδηλώσεις οικολογικών και πολιτικών οργανώσεων, που στρέφονταν κατά των επαγγελματιών του είδους, μοιραία όμως και σε βάρος της Καστοριάς συλλήβδην. Η οποία όμως, μόνο κατ’ όνομα, ή χάριν της ιστορικής μελέτης, εξακολουθεί να συνδέεται με την γουνοποιΐα.

Παρά ταύτα, για την Καστοριά, η συζήτηση γύρω από τα ζητήματα οικολογικών ευαισθησιών που εγείρονται από την εμπορία της γούνας, και σχετίζονται ιδίως με τα εκτροφεία και τις συνθήκες θανάτωσης εκατοντάδων χιλιάδων γουνοφόρων ζώων, εξακολουθεί να αποτελεί θέμα ταμπού, όπως και τόσα άλλα.

Γεγονός όμως είναι ότι, η σιωπή της Καστοριάς, και η απουσία ακόμη και του στοιχειώδους προβληματισμού για όσα βλέπουν άλλοι, και προκαλούν αυτού του είδους τις συσπειρώσεις σε βάρος της Καστοριάς, είναι κάτι που πρέπει να προβληματίσει και να σταματήσει. Μπορούμε να μιλούμε για ένα υπαρκτό πρόβλημα, έστω κι’ αν εγγίζει ευθύνες του τόπου. Μόνο έτσι υπάρχει ενδεχόμενο  αποδραματοποίησης της κατάστασης και γιατί όχι, ακόμη και εξεύρεσης λύσεων, ή θέσπισης όρων που να μην προσβάλλουν θεμελιώδεις παραδοχές της οικολογικής συνείδησης.

Καλώς ή προφανώς κακώς, η γουνεμπορία και γουνοποιΐα σταμάτησε να αποτελεί κλάδο που αφορά και χαρακτηρίζει το σύνολο της Καστοριάς. Αντίθετα, περιορίστηκε απελπιστικά, και έγινε υπόθεση μερικών, ελάχιστων επιχειρήσεων, που καμαρώνουν δημοσίως με τα δανεικά και ρυθμισμένα τους πλούτη, και τον εξοβελισμό του μέσου Καστοριανού από την γουνοποιΐα.

Μάλιστα, ακόμη και αυτοί, οι ελάχιστοι που συστήνονται και καμαρώνουν ως μεγιστάνες της γούνας, στην πραγματικότητα, δεν είναι παρά ίσως αχυράνθρωποι πολιτικών συμφερόντων, που οχυρώνουν την ανωνυμία και ησυχία τους, κερδίζοντας εισοδήματα που δεν φαίνονται, εισοδήματα στο όνομα των δήθεν μεγιστάνων, με τα δανεικά και ρυθμισμένα.

Επομένως, δεν είναι διπλά άδικο για την Καστοριά, να ταυτίζεται υποχρεωτικά και αναπάντητα με τα κέρδη των άλλων, που πίνουν πάντα στην υγειά των κορόϊδων;


Σχετικά κείμενα:


φωτό: Gregory Colbert, από το ντοκυμανταίρ Ashes and Snow.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 31 Μαρτίου 2011, αρ. φύλλου 585 



20.4.11

ΝΩΝΤΑ ΤΣΙΓΚΑ: Σημαία σε τιμή ευκαιρίας


Στον Νίκο Δήμου (που είδε νωρίς)


Μέλη της Χρυσής Αυγής προπηλάκισαν μετανάστες που πουλούσαν σημαίες λίγη ώρα πριν ξεκινήσει η στρατιωτική παρέλαση για την επέτειο της 25ης Μαρτίου. Οι μετανάστες κυνηγήθηκαν και χτυπήθηκαν σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες από δύο ομάδες μελών της Χρυσής Αυγής, αλλά δεν έγινε γνωστό αν υπάρχουν τραυματίες ούτε αν έχουν γίνει προσαγωγές ή συλλήψεις (…)
-Οι εφημερίδες


(...) Και κει, Τζίμη, μέτρησα το προφητικό μεγαλείο του Εθνικού μας Ποιητή. Χαίρε ώ χαίρ’ ελευθεριά. Ανθρωπινό κρέας μυρίζει. 
-Μιμίκα Κρανάκη, Φιλέλληνες


Ο εύζωνος πήγαινε στητός όλο νεανική περηφάνια κρατώντας το λάβαρο με τα χρυσά κορδόνια να σείονται, με τις χρυσές φούντες στις άκρες τους να αιωρούνται χαρούμενες σαν τις καμπάνες της Αγια Σοφιάς που δεν υπάρχουν πια... Η ελληνική σημαία κυμάτιζε τα κρόσσια της και τις άσπρο-μπλε λωρίδες της όμορφη. Μια ολάκερη αμμουδιά του Αιγαίου κρατούσε στα χέρια του ο νέος γαληνεμένη, κι εκείνη αφήνονταν στην αγκαλιά του να παρελάσουν μαζί σαν ερωτευμένοι. Μικρά κύματα στα γαλανά νερά και με τους λευκούς αφρούς τους δαντελλωτούς, να ξεσπούνε την πνοή τους στα πόδια της ηλιοφώτιστης γης. Κι από πάνω ουρανός ατελείωτος με τα λουλακιά του χυμένα πλούσια. Ο ένας εύζωνος, της πάλαι ποτέ Ανακτορικής -και νυν Προεδρικής- φρουράς, έκανε παρέλαση και η θωριά του πέρασε σαν γρήγορο κινηματογραφικό καρέ πάνω στο τζάμι της βιτρίνας.

19.4.11

Τιμητική ημερίδα για τον δήμαρχο Καστοριάς Σαράντη Τσεμάνη

Τον προσεχή Μάϊο θα πραγματοποιηθεί στην Καστοριά τιμητική εκδήλωση για τα πεπραγμένα της ζωής του Σαράντη Τσεμάνη (1892-1973),  που διετέλεσε δήμαρχος Καστοριάς από το 1946 έως το 19 50, η θητεία του οποίου άφησε εποχή, ο δε έντυπος δημοσιευμένος Απολογισμός της δημοτικής τετραετίας 1946-1950, ήταν και είναι μια ιστορική κατάθεση αξίας και μνημείο ειλικρίνειας και ήθους πολιτικού ανδρός.

Ανοιχτή επιστολή των Παμμακεδονικών Ενώσεων Υφηλίου για τις δηλώσεις του Θ.Πάγκαλου στο θέμα του ονόματος της ΠΓΔΜ

21 Μαρτίου 2011

ΤΑ ΜΕΛΗ των Παμμακεδονικών Ενώσεων Υφηλίου εκφράζουν την αγανάκτησή τους για τις άστοχες δηλώσεις του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης Θεόδωρου Πάγκαλου σχετικά με το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων.

Η υπόθεση της υποκλοπής του ονόματός μας από τους βόρειους γείτονες για να στηρίξουν την μεγάλη τους απάτη, ότι είναι Μακεδόνες, δεν είναι «γελοία» υπόθεση όπως ισχυρίστηκε ο κ. Πάγκαλος στις δηλώσεις του, και αν τους «αφήσουμε να λέγονται όπως θέλουν» εμείς οι ίδιοι υπογράφουμε την ήττα μας σε ένα τόσο μεγάλο εθνικό θέμα. Ιδιαίτερα δε τη στιγμή που οι Σκοπιανοί μας σέρνουν στο διεθνές δικαστήριο της Χάγης κατηγορώντας τη χώρα μας για δήθεν παραβίαση της ενδιάμεσης συμφωνίας στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ το 2008, ενώ αυτοί έχουν παραβιάσει τους όρους της συμφωνίας αμέτρητες φορές από τη στιγμή που την υπέγραψαν.

18.4.11

ΟΔΟΣ: Ψυχρά


Τις προηγούμενες ημέρες σημειώθηκαν στην Καστοριά εντάσεις και μικρής κλίμακας επεισόδια που προκάλεσαν γονείς μαθητών συνεπικουρούμενοι από καθηγητές και δασκάλους, όπως συνήθως συμβαίνει. Διαμαρτύρονταν για την σχεδιαζόμενη συγχώνευση των σχολείων, που θα έχει σαν συνέπεια την αναδιάταξη και τον αριθμητικό περιορισμό των σχολικών μονάδων, πρωτοβάθμιας αλλά και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στην Καστοριά.

Τα επεισόδια συνοδεύονταν από οργίλες διαμαρτυρίες, σε βάρος του υπουργείου Παιδείας, το οποίο διοικεί η γνωστή κι’ από τα παλιά άσπονδη «φίλη» της Καστοριάς κ. Άννα Διαμαντοπούλου. Κορυφώθηκαν όπως ήταν φυσικό μπροστά στα μέσα ηλεκτρονικής ενημέρωσης, ενώ δεν έλειψαν και μικρής έκτασης σπρωξιές και οι φραστικοί προπηλακισμοί, οι απειλές και τα λοιπά συνοδευτικά.

Η είδηση είναι ότι κληθείς να πάρει θέση και να συμπαρασταθεί στους γονείς ο κυβερνητικός βουλευτής Καστοριάς κ. Φίλιππος Πετσάλνικος (και ισχυρός πολιτειακός παράγοντας ως πρόεδρος της Βουλής), απάντησε με ένα λακωνικό και ψυχρό «δεν θα αναμειχθώ στο θέμα συγχωνεύσεων των σχολείων». Και τους άφησε όλους άναυδους. Διότι γονείς και κηδεμόνες, αποτελούν γενικώς και ειδικώς ένα σημαντικό τμήμα της εκλογικής πελατείας κάθε έμπειρου πολιτικού.

Και άφησε έκπληκτους, όχι μόνο αυτούς που κακώς διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για μια μάλλον επιβεβλημένη από τα πράγματα και ίσως καθυστερημένη απόφαση περιορισμού των σχολείων σε λογικά πλαίσια, που δεν αφορά μόνο την Καστοριά, ενώ στοχεύει να σταματήσει το πρωτοφανές φαινόμενο λειτουργίας σχολείων με ελάχιστες δεκάδες μαθητών, αλλά και για να τεθεί ένα φρένο στο είδος αυτής της παιδείας, που ενώ παρέχεται πολυτελώς και αφειδώς σε αναλογίες που δεν συναντά κανείς εύκολα οπουδήποτε στον κόσμο, παράγει τελικά αμάθεια αντί για μάθηση.

Αλλά είναι γεγονός είναι ότι, ο κυβερνητικός βουλευτής με τις δηλώσεις του άφησε εμβρόντητους και όσους υποστηρίζουν την απόφαση της κυβέρνησης και δεν συμφωνούν καθόλου με τις οργίλες αντιδράσεις των γονέων. Τους οποίους προφανώς κανείς δεν μπήκε στον κόπο να εξηγήσει και να πείσει ότι, οι δύσκολες εποχές για την κοινωνία και την οικονομία επιβάλλουν περικοπές, ίσως και επώδυνες, ενώ απ’ αυτή την ιστορία μπορεί μεν αρχικά να προκληθεί κάποιο «ξεβόλεμα» στους ίδιους, στο τέλος όμως οι αλλαγές ενθαρρύνουν τον δημόσιο χαρακτήρα της εκπαίδευσης, με τον οποίο εκτός από την κατ’ εξοχή παιδεία και την μάθηση, μπορούν να διδάξουν στους νέους μαθητές κανόνες κοινωνικής υπευθυνότητας και συλλογικής συνείδησης. Και να σφυρηλατήσουν αρχές κοινωνικής αλληλεγγύης, είδος σε σοβαρή ανεπάρκεια στην Ελλάδα.

17.4.11

ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν

Αγαπητέ Παναγιώτη,

Ως προς την παρατήρηση του αναγνώστη σου σχετικά με τη λέξη "φιλότιμο", είναι προφανές ότι δεν αναζήτησα το λήμμα στα λεξικά όλων των γλωσσών του κόσμου, αλλά κάποιων πολυ-ομιλούμενων. Η λέξη μεταφράζεται, σύνθετα, αλλά δεν αντιπροσωπεύει αυτό που στα ελληνικά εννοούμε. Κάτι ανάλογο άλλωστε συμβαίνει και σε άλλες γλώσσες - όπως λ.χ. με την αρβανίτικη/ αλβανική "μπέσα", που τουλάχιστον εμείς οι Έλληνες έχουμε ενστερνιστεί ως έννοια.
Ασφαλώς και δεν είμαστε ο περιούσιος λαός. Δεν υπάρχουν περιούσιοι λαοί. Χαρακτηριστικό είναι αυτό που γράφει κάπου ο 'Ιων Δραγούμης, στη "Σαμοθράκη" νομίζω, πως το πρόβλημα των Ελλήνων είναι η προγονοπληξία τους, σε αντίθεση με τον εβραϊκό λαό, που καίτοι έχει μεγάλη ιστορία, δεν στέκεται σε αυτήν, αλλά κοιτάζει το μέλλον και προσπαθεί να χτίσει το αύριο.
Και επίσης, ασφαλώς και έχουμε πάρα πολλούς αφιλότιμους στην Ελλάδα. Και όπως δείχνει η ιστορία και τα σημερινά τεκταινόμενα, στο χώρο της πολιτικής και των σημερινών πολιτικών, οι αφιλότιμοι αποτελούν περίπου την ολότητα.

Το κακό είναι πως οι Έλληνες αφιλότιμοι πολιτικοί δεν οδηγούνται στη φυλακή, όπως π.χ. συμβαίνει στο Ισραήλ, όπου βεβαίως και υπάρχουν αφιλότιμοι πολιτικοί, που όμως οδηγούνται στη φυλακή, με χαρακτηριστικό το πρόσφατο παράδειγμα του τ. Πρόεδρου της χώρας Κατσάβ, που καταδικάστηκε και φυλακίστηκε δεόντως και παραδειγματικά. Αλλά και σε χώρες με διαφθορά που πλησιάζει τη δικιά μας, όπως στην Ιταλία, αρκετοί διεφθαρμένοι πολιτικοί, τόσο στην κεντρική σκηνή, όσο και στην Αυτοδιοίκηση, οδηγήθηκαν στις φυλακές.
Ευχαριστώ τον αναγνώστη για τα καλά του λόγια και χαίρομαι που συμφωνούμε στη βάση των σκέψεών μας. Η θετική ανταπόκριση μου δίνει το κουράγιο να συνεχίσω να γράφω πολιτικά κείμενα. Είναι άλλωστε η μόνη αντίσταση που σε αυτή τη φάση μπορώ να κάνω.

Με εκτίμηση
Θρασύβουλος Παπαστρατής 
t.papastratis@yahoo.gr


Σχετικά κείμενα:

ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν

Αγαπητέ κ. Μπαϊρακτάρη,

Σχετικά με δημοσίευμα του προηγούμενου φύλλου της εφημερίδας σας, που αφορούσε τα αδέσποτα σκυλιά, τις φόλες, το δημοτικό κυνοκομείο, αλλά και με γενικότερα δημοσιεύματα και σχόλια γύρω από το θέμα, τα οποία έλαβαν χώρα το τελευταίο διάστημα στην Καστοριά, παραθέτω πιο κάτω ένα κειμενάκι μαζί με το ανάλογο σκίτσο του μαθητή μου, στη Δ΄τάξη του 1ου Δημοτικού Σχ. Καστοριάς, Ιωάννη Ν.Κοτρώτσιου. Ο μικρός μαθητής εύστοχα μας προβληματίζει και εντοπίζει τη γενεσιουργό αιτία του προβλήματος.
Σοφία Καμπούρη
sokampouri@sch.gr


Δημόσιος κίνδυνος.
Στους δρόμους της Καστοριάς κυκλοφορούν αμέτρητα αδέσποτα σκυλιά, που μπορεί, να ορμήξουν σε αθώα παιδιά και αμέριμνους περαστικούς.
Μάλιστα, τις προάλλες ένα αδέσποτο, όρμηξε σε μια παρέα τεσσάρων κοριτσιών στη παραλιακή οδό Μεγάλου Αλεξάνδρου! Το αποτέλεσμα ήταν να τρομάξουν , αλλά και να τραυματιστούν τα κορίτσια.
Τι να πεις γι΄ αυτούς τους ασυνείδητους «ανθρώπους», που εγκαταλείπουν τα καημένα τα ζώα μέσα στους δρόμους;

1ο Δημοτικό Σχολείο Καστοριάς
mail@1dim-kastor.kas.sch.gr

16.4.11

ΗΛΙΑ ΠΑΠΑΜΟΣΧΟΥ: Ο μαύρος ήλιος

Ο θάνατος πάει να γίνει ένα ψέμα κοινό, ένα ψέμα ανάμεσα στ' άλλα... Ενώπιόν του οι άνθρωποι μετατρέπονται σε αυτόματα, σε κακούς ηθοποιούς, γιατί πεθαίνουμε στη σκηνή ενός θεάτρου όπου θα 'λεγες πως παίζεται ένα έργο που βγήκε εκτός θέματος.
Ακόμη και ο πρωταγωνιστής υποδύεται τον εαυτό του, έναν εαυτό που θυμίζει τον ίδιο όσο το ψεύτικο λουλούδι τα αληθινά.

ΣΟΝΙΑΣ ΕΥΘΥΜΙΑΔΟΥ ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ: Στη γυναίκα

Το κείμενο που ακολουθεί είναι η ομιλία της κ. Σ. Ευθυμιάδου-Παπασταύρου στην εκδήλωση την π. Κυριακής με τίτλο «Οι γυναίκες της Καστοριάς αφηγούνται»,  που διοργάνωσε ο δήμος Καστοριάς με την ευκαιρία της παγκόσμιας ημέρας της γυναίκας.

Σε είπαν «το άλλο μισό τ’ ουρανού» πολύ αργά. Μολονότι το είχες αποδείξει από νωρίς πως ήσουν και ας έδειχναν οι άλλοι με τις πράξεις τους πως δεν το καταλάβαιναν. Αφού…
Αφού ακόμα και πριν από μόλις μισό αιώνα «παιδί» έλεγαν μόνο τ’ αγόρι. Εσένα όχι.
Και μετά τη γέννησή σου σε μεγάλωναν με αρχές αλλιώτικες απ’ τ’ αγόρια κι ασύγκριτα αυστηρότερες, καθώς οι άντρες είχαν πάντοτε κάποια άλλοθι που εσύ ποτέ δεν είχες. Τα άλλοθι αυτά τους αθώωναν πανεύκολα, εσένα καθόλου. Και πορευόσουν έτσι μες στο χρόνο.
Χωρίς το δικαίωμα να διαλέγεις για να παντρευτείς αυτόν που ήθελες. Βλέπεις, ήσουν υποχρεωμένη να παίρνεις όποιον διάλεγαν άλλοι για σένα. Κι εσύ δε μιλούσες.
Χωρίς το δικαίωμα να σπουδάζεις, ακόμα κι αν το ‘θελες πολύ. Ακόμα κι αν είχες την τόλμη να το διεκδικήσεις. Κι ας έχεις αποδείξει σήμερα που σπουδάζεις πόσο άξια ήσουν για κάτι τέτοιο. Άλλο αν πολλές φορές σε κάνουν οι άλλοι να «μετανιώνεις» που ανεβαίνεις πνευματικά. Τότε που σου ‘ρχεται στο νου το παράδειγμα κι η επιβεβαίωση της τόσο συκοφαντημένης Κασσιανής, που έχασε ένα θρόνο που φαινόταν χρυσός, επειδή απλώς είχε το θάρρος να υπερασπιστεί τη γυναίκα φωναχτά, αντιμιλώντας μάλιστα στον άντρα ο οποίος τη διεκδικούσε, κατηγορώντας την ταυτόχρονα. Και άλλο αν…

ΝΑΝΣΥ ΧΑΤΖΗ: Η γυναίκα στη λογοτεχνία

Το κείμενο που ακολουθεί είναι η ομιλία της κ. Ν. Χατζή, στην εκδήλωση την π. Κυριακής με τίτλο «Οι γυναίκες της Καστοριάς αφηγούνται»,  που διοργάνωσε ο δήμος Καστοριάς με την ευκαιρία της παγκόσμιας ημέρας της γυναίκας.

H γυναίκα στη λογοτεχνία έχει παρουσιαστεί με πολλούς ρόλους. Η μελανότερη περιγραφή της αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα, γιατί εξάλλου και η λογοτεχνία είναι ο καθρέφτης της πραγματικής ζωής. Μέσα από τη λογοτεχνία προβάλλεται η αναλφάβητη γυναίκα, η γυναίκα που γίνεται αν- τικείμενο σεξ και εμπορίας, η γυναίκα που κακοποιείται και βιάζεται, η γυναίκα που δεν έχει ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και ζει και εργάζεται σε απαράδεκτες συνθήκες. Πολλές φορές η γυναίκα φαίνεται να έχει δευτερεύοντα ρόλο μέσα στην οικογένεια, να είναι αφελής, αυτάρεσκη, πονηρή, όπως την ήθελαν όλες οι στερεότυπες αντιλήψεις που κυριαρχούσαν στις παλαιότερες πατριαρχικές κοινωνίες.

15.4.11

Περιοδικό «Ελληνικό Πανόραμα»

Μόλις κυκλοφόρησε το περιοδικό «Ελληνικό Πανόραμα» (αρ. τ. 80, Μάρτιος-Απρίλιος 2011) με ειδικό αφιέρωμα στα καστοριανά καρναβάλια, στο οποίο φιλοξενεί το κείμενο της κ. Μ. Σωτηροπούλου Μάγγελ που πρωτοδημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ, καθώς και φωτογραφίες από το αρχείο της εφημερίδας. Μεταξύ άλλων υπάρχουν και δύο κείμενα του δημάρχου Καστοριάς κ. Ε. Χατζησυμεωνίδη και της αντιδημάρχου κ. Ε. Γεωργοσοπούλου Μισκία:

Ε. Χατζησυμεωνίδης: 
Ευχάριστη, πολύ εύθυμη και μοναδική εικόνα δημιουργούν στην όμορφη πόλη της Καστοριάς οι εορταστικές εκδηλώσεις του Καστοριανού Καρναβαλιού.
Ο Δήμος Καστοριάς στηρίζει το Καστοριανό Καρναβάλι το οποίο είναι πηγαίο, αυθόρμητο καθώς και το πιο παραδοσιακό.
Πρόκειται για ένα δωδεκαήμερο εκδηλώσεων που συμβολίζει την αναγέννηση της ζωής με αποκορύφωση το τριήμερο του καρναβαλιού, στο διάστημα του οποίου η πόλη αποκτά ένα ξεχωριστό χρώμα και μία πανηγυρική ατμόσφαιρα.

ΣΤΑΘΗ ΠΕΛΑΓΙΔΗ: Ο Φιλεκπαιδευτικός Σύλλογος Καστορίας

ΒΙΒΛΙΟ
Εμμανουήλ Κουτσιαύτη
«Ο Φιλεκπαιδευτικός Σύλλογος Καστορίας, 1872-1876. Εκπαιδευτική κατάσταση, κανονισμός, αλληλογραφία, προσωπικότητες»
Χορηγία Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Καστοριάς
ISBN: 978-960-93-2397-0, Θεσσαλονίκη 2010

 O συνάδελφος, σχολικός σύμβουλος Φιλολόγων, Εμμανουήλ Κουτσιαύτης, με την παρούσα έρευνα, για τον Φιλεκπαιδευτικό Σύλλογο Καστοριάς (1872-1876), δίκαια μπορεί να θεωρηθεί ως ο κατεξοχήν ερευνητής της νεοελληνικής εκπαίδευσης στην περιοχή, αν ληφθεί υπόψη και το προηγούμενο αξιόλογο ερευνητικό του πόνημα*. Θεωρώ, μάλιστα, ότι, με το προλογιζόμενο βιβλίο, φιλοδοξεί όχι μόνο να προεκτείνει και να ολοκληρώσει το πρώτο, αλλά και να ερμηνεύσει ουσιαστικά και ιστορικά την όλη εκπαιδευτική κατάσταση και δραστηριότητα στην περιοχή Καστοριάς.

14.4.11

ΟΔΟΣ: Εμπεδωμένη νοοτροπία

Οι αποκαλύψεις για αυθαίρετες κατασκευές στην κύρια κατοικία του βουλευτή Καστοριάς κ. Φιλίππου Πετσάλνικου, έστω κι’ αν η κυριότητά της, προφανώς για την απορρόφηση των κραδασμών που θα προκαλούσαν οι αποκαλύψεις «πέρασε» σε πρόσωπα της οικογένειάς του, δεν συνιστά ένα απλό θέμα, μιας ακόμη διάψευσης πολιτικού που εμφανίζεται (κι’ από πάνω) ως θεματοφύλακας της νομιμότητας για τα αυθαίρετα. Στον βαθμό που ο ίδιος ο βουλευτής Καστοριάς είναι πρόεδρος της Βουλής, αλλά και ισχυρότατος κομματικός παράγοντας στο ΠαΣοΚ, όπως είναι φυσικό, δικαιολογεί τον θόρυβο, που υπό άλλες συνθήκες, θα ήταν ακόμη πιο ηχηρός. Θα πρωτοστατούσε μάλιστα ο ίδιος διαρρηγνύοντας τα πενιχρά ιμάτια του.

Η κατάσταση όμως έγινε πιο περίπλοκη από την ίδια την απάντηση του βουλευτή Καστοριάς, μιας και οι εξηγήσεις που έδωσε επιβεβαιώνοντας τις αυθαιρεσίες, κρίνονται ρηχές. Αντάξιες των φθηνών δικαιολογιών μαθητή δημοτικού σχολείου, και μάλιστα χωρίς καμμιά φαντασία. Το συμπέρασμα των δικαιολογιών και εξηγήσεων, είναι ότι περίπου «κατά λάθος» έγιναν αυθαίρετα και πισίνα μέσα στο οικόπεδό τους. Σαν να φύτρωσαν ένα πράγμα. Τόσο, απλά και λακωνικά. Ενώ θα αρκούσε σιωπή, ή μια απλή δήλωση αναγνώρισης του λάθους.

Όλα αυτά θα μπορούσαν να προκαλούν και ένα αίσθημα συμπάθειας, σαν κι’ αυτή που συχνά προκαλείται για όποιον πιάνεται στα πράσα, αν δεν ήταν απολύτως ενδεικτική μιας απολύτως εμπεδωμένης νοοτροπίας, που δεν είναι συμβατή με τους κανόνες των πολιτικών ευθυνών, αλλά με καθεστωτικές αντιλήψεις. Τις οποίες, για μια ακόμη φορά, ενθαρρύνει η επιλεκτική, περίπου υποτακτική σιωπή αρκετών ΜΜΕ στην Καστοριά, που καθώς φαίνεται δεν είδαν και δεν άκουσαν τίποτε.

Σιωπή Πετσάλνικου και εξηγήσεις διά του... Πεταλωτή

Αναδημοσίευση από την Ελευθεροτυπία

Εξηγήσεις διά του κυβερνητικού εκπροσώπου έδωσε χθες ο πρόεδρος της Βουλής σε σχέση με δημοσιεύματα που φέρουν τον ίδιο ως ιδιοκτήτη αυθαίρετων κτισμάτων στη γενέτειρά του στο Μαυροχώρι Καστοριάς τα οποία στη συνέχεια μεταβίβασε στη σύζυγό του και στα παιδιά του.
Υπενθυμίζεται ότι η εφημερίδα «Δημοκρατία» επικαλείται έκθεση αυτοψίας που πραγματοποίησε η Διεύθυνση Πολεοδομίας του νομού Καστοριάς σε ακίνητο που ανήκε αρχικώς στον Φ. Πετσάλνικο και στη συνέχεια μεταβιβάστηκε στα παιδιά και στη σύζυγό του, στο οποίο εντοπίστηκαν: αυθαίρετη πισίνα 45 τ.μ., ισόγειο κτίσμα 60 τ.μ. και 38 τ.μ. προσθήκη στο κυρίως κτίσμα της κατοικίας.
Ο Γ. Πεταλωτής ενημέρωσε τους δημοσιογράφους ότι είχε επικοινωνία με τον Φ. Πετσάλνικο. Ερωτηθείς για το θέμα δήλωσε ότι «είναι υπό τακτοποίηση μια επέκταση η οποία έπρεπε να γίνει».
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος επανέλαβε πως «ο πρόεδρος της Βουλής δεν είναι πλέον ιδιοκτήτης του ακινήτου το οποίο μεταβίβασε στη σύζυγο και στα παιδιά του». Πρόσθεσε δε ότι «η μεταβίβαση δεν έγινε επιτόπου για να μην εκληφθεί ως φθηνή δικαιολογία».


Επιστολή Πετσάλνικου για τα αυθαίρετα

Με αφορμή το δημοσίευμα της εφημερίδας «Δημοκρατία» την περασμένη Δευτέρα ότι διαθέτει αυθαίρετα κτίσματα στην Καστοριά και τη χθεσινή αναφορά της «Ε», ότι έδωσε εκ μέρους του εξηγήσεις ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γ. Πεταλωτής, ο πρόεδρος της Βουλής Φίλιππος Πετσάλνικος μας έστειλε την ακόλουθη επιστολή, που αποτελεί και την πρώτη δική του απευθείας απάντηση στα όσα του καταλογίζονται:
«Σχετικά με δημοσιεύματα της εφημερίδας σας που αναφέρονται σε εμένα σημειώνω ότι ούτε εγώ ούτε η οικογένειά μου έχουμε ή επιδιώκουμε να αποκρύψουμε οτιδήποτε.

Η αυτοψία της Πολεοδομικής Υπηρεσίας στο Μαυροχώρι Καστοριάς, που κατοικώ με την οικογένειά μου, προκλήθηκε από εμάς τους ίδιους όταν διαπιστώσαμε πέρυσι ότι υπήρχαν πολεοδομικές ελλείψεις που έχρηζαν τακτοποίησης. Η διαδικασία της τακτοποίησης έχει ξεκινήσει με αίτηση της οικογένειάς μου που κατατέθηκε πριν από μήνες, σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις και με ό,τι αυτές προβλέπουν. Η αρχή της διαφάνειας θα πρέπει να χαρακτηρίζει τις ενέργειες όλων μας και ιδιαίτερα όλων όσοι ασχολούνται με τα κοινά. Αυτή την αρχή υπηρετούσα και υπηρετώ σε όλη την πολιτική μου διαδρομή».

Κ. ΚΑΝΑΒΟΥΡΗ: Η πισίνα και τα παιδάκια

Ώπα της! Και πισίνα ο Πετσάλνικος. Αυθαίρετη. Σωστός ο δεύτερος τη τάξει πολιτειακός παράγων της χώρας, ο πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων. "Τι του λείπει του ψωριάρη; Φούντα με μαργαριτάρι". Πισίνα τού έλειπε του κυρ - Πετσάλνικου, πισίνα έφτιαξε να 'χει να πλένει τα ποδάρια του εκεί ψηλά στο Μαυροχώρι Καστοριάς. Διότι είναι σε όλους γνωστό ότι, άμα δεν έχεις πισίνα στο Μαυροχώρι Καστοριάς, δεν έχεις μούτρα να κυκλοφορήσεις στο χωριό, να πας στο καφενείο και να παίξεις μια πρέφα με καθαρό το κούτελο. Δεν σε υπολήπτεται ο άλλος. Δεν πα' να 'σαι ο πρόεδρος της Βουλής, δεν πα' να 'σαι ο Θεός ο ίδιος, που λέει ο λόγος, άμα δεν έχεις πισίνα, στο Μαυροχώρι Καστοριάς είσαι παρίας, ρε παιδάκι μου, ανάξιος λόγου και να φύγεις από 'δώ. Να πας αλλού.

Γι' αυτό την έφτιαξε την αυθαίρετη ο πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων. Από ένα αίσθημα προσωπικής αξιοπρέπειας και από απέραντο σεβασμό προς τα έθιμα των πισινών του Μαυροχωρίου Καστοριάς, έθιμα τα οποία -όπως και τα αποκριάτικα δρώμενα που κάθε χρονιά ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια σε όλη την αγνή ελληνική επαρχία- ανάγονται στην εποχή της τουρκοκρατίας (ήταν το έθιμο του αργυρώνητου προσκυνημένου) και τα οποία επιμόνως με όλο και πιο μεγάλη ένταση αναβιώνουν από τη μεταπολίτευση μέχρι τις μέρες μας. Άσε που ο κυρ - Πετσάλνικος είναι και αθώος του αίματος, αφού το ακίνητο δεν του ανήκει. Φρόντισε να το μεταβιβάσει (δικηγόρος είναι ο άνθρωπος), κατά παλαιό κοινοβουλευτικό έθιμο, στα παιδιά του και τη σύζυγό του, συμβολαιογράφο στο επάγγελμα, ειδικευμένη στο real estate.

ΠΑΝΟΥ ΧΑΤΖΗ: Συζητώντας για την πυρηνική ενέργεια

Μια έννοια που κατά κανόνα προκαλεί τρόμο. Έχουμε συνδυάσει τη λέξη «πυρηνική» με κάτι το άσχημο, γιατί συνήθως συνοδεύει θλιβερά γεγονότα· Θρι Μάιλ Άιλαντ στην Πενσιλβάνια των ΗΠΑ, το Μάρτιο του 1979, Τσερνόμπιλ της Ουκρανίας, τον Απρίλιο του 1986 και τελευταία (Παρασκευή, 11 Μαρτίου 2011) Φουκουσίμα της Ιαπωνίας. Και ένα θλιβερό γεγονός είναι πάντα μια «καλή» είδηση. Γρήγορα-γρήγορα τα δελτία ειδήσεων αποκτούν πολλαπλάσιο αριθμό από παράθυρα με εμφανιζόμενο κάθε λογής «ειδήμονα». Η πληροφορία ξεκινά από τον τόπο του εγκλήματος και ακολουθώντας τον κανόνα του σπασμένου τηλεφώνου, μεταφέρεται από στόμα σε στόμα με τελικό αποδέκτη τον τηλεθεατή, ο οποίος τελικά κινδυνεύει ή όχι από την έκλυση ραδιενέργειας από τη μακρινή Ιαπωνία;  Ευτυχώς ένας επιστήμονας, ένας πυρηνικός φυσικός τυχαίνει να βρίσκεται σε κάποιο από τα παράθυρα, αλλά δυστυχώς όχι μόνος (έτσι θα είχε και περισσότερο χρόνο),για να εξηγήσει πώς έχουν τα πράγματα.

13.4.11

ΟΔΟΣ: φύλακες φυλάκων II

Δεν είναι μια-δυο οι φορές στις οποίες καταγράφεται το εξής χαρακτηριστικό στιγμιότυπο που μεταφέρεται από αναγνώστη της εφημερίδας και είναι αρκετά αποκαλυπτικό: Πρωταγωνιστεί υποψήφια για την θέση του «Συμπαραστάτη του δημότη», το όνομα της οποίας, κατά κάποιο τρόπο επιβλήθηκε ως φαβορί και συζητήθηκε αρκετά το τελευταίο χρονικό διάστημα γύρω από το θέμα επιλογής του «συμπαραστάτη» που διαίρεσε το δημοτικό συμβούλιο.

Η συγκεκριμένη υποψήφια, σταματάει το αυτοκίνητό της στην μέση του δρόμου, και διακόπτει την κυκλοφορία τόσο συχνά όσο το φαινόμενο να είναι περίπου καθημερινό, μπροστά από το σχολικό κτήριο για να αποβιβάσει ή επιβιβάσει το ή τα ανήλικα παιδιά της.
Εν τω μεταξύ στα 10 μέτρα πιο πέρα, υπάρχει άπλετος χώρος εκτός δρόμου φυσικά.

Η εικόνα είναι εύγλωττη και αποτυπώνει την άνεση της παρ’ ολίγον αξιωματούχου με τον βαρυσήμαντο τίτλο. Αποδεικνύει ότι ο παραγοντισμός είναι ζή-τημα προσωπικής νοοτροπίας και της κοινωνικής δυναμικής.
Προφανώς κανείς δεν θα της είπε, γιατί μερικά πράγματα συνηθίζονται τόσο πολύ ώστε να μοιάζουν περίπου αυτονόητα και θεμιτά.

Όμως αυτό που κάνει όχι μόνο δεν είναι νόμιμο, αλλά ούτε και συμβατό με τo image ενός προσώπου που ήθελε διακαώς να γίνει συμπαραστάτης του δημότη. Μόνο που σε μια τέτοια περίπτωση και σκηνή, ο ανώνυμος δημότης που οδηγεί το αυτοκίνητό του και σταματάει υποχρεωτικά για να γίνει η αποβίβαση / επιβίβαση των παιδιών της, θα χρειαζόταν έναν άλλο συμπαραστάτη για του συμπαρασταθεί από την παρ’ ολίγο συμπαραστάτρια.
Οι φύλακες των φυλάκων όπως αναφερόταν στο σχετικό πρωτοσέλιδο της ΟΔΟΥ.


Σχετικό κείμενο:

ΟΔΟΣ: Φύλακες φυλάκων

11.4.11

ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΥ ΟΡ. ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΗ: Υπάρχει φιλότιμο, κύριοι;

Λένε ότι η λέξη «φιλότιμο» ως έννοια, απαντάται μόνο στη σύγχρονη ελληνική γλώσσα. Ίσως να είναι πράγματι έτσι. Αναζητώντας το λήμμα σε ξενόγλωσσα λεξικά, προκειμένου να επιβεβαιώσω την παραπάνω θέση, βρήκα μεν μετάφραση του, πλην ήταν σύνθετη και δεν απέδιδε ακριβώς αυτό που ο ελληνικός λαός εννοεί με τη λέξη αυτή: το φιλότιμο.

Παρακολουθώ εδώ και πολύ καιρό τις αντιδράσεις των πολιτών απέναντι στα όσα συμβαίνουν, απέναντι στα όσα μας επιβάλλονται από τους εγχώριους νομείς της εξουσίας και τους έξωθεν πάτρωνες τους. Παρατηρώ επίσης με θλίψη την αγορά, τόσο στην πόλη που ζω, όσο και σε άλλες πόλεις που επισκέφτηκα το τελευταίο διάστημα, να στενάζει και να συρρικνώνεται. Τα μαγαζιά κλείνουν αλυσιδωτά, και όσα μένουν ακόμη ανοιχτά βλέπουν το τζίρο τους να καταρρέει καθημερινά. Σκυθρωποί πολίτες, παιδιά με χαμένη την ανεμελιά – από τα όσα ακούν και διαισθάνονται γύρω τους. Άδειες βιτρίνες εκεί που κάποτε οι δρόμοι έσφυζαν από φως και κίνηση. Προφανώς εμπεδώνεται ο αγώνας της κυβέρνησης για το κλείσιμο των ανοιχτών καταστημάτων και το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων. Την αποκαθήλωση της κοινωνίας.

9.4.11

ΟΔΟΣ: Προκλήσεις

Στο πλαίσιο της καθυστερημένης και αργής εκστρατείας για τον περιορισμό των κρατικών δαπανών και των σκανδαλωδών εξόδων του Δημοσίου, το τελευταίο έτος κόπηκαν μισθοί, επιδόματα και άλλες παροχές. Σε ορισμένες περιπτώσεις, τα μέτρα για την οικονομία στράφηκαν επί αδίκων, αλλά και δικαίων. Επιπλέον αυξήθηκε η φορολογία, και γενικά εξακολουθούν να λαμβάνονται μέτρα που υποβαθμίζουν την ζωή των καθημερινών Ελλήνων, στο πλαίσιο της εσωτερικής υποτίμησης. Η κατάσταση είναι αφόρητη και διάχυτη.

Και  όλα αυτά, έστω κι’ αν οι περισσότεροι απλοί Έλληνες δεν έχουν καμμιά πολιτική ή άλλη ευθύνη, για την (περίπου) καταστροφή της ελληνικής οικονομίας, από τα επιτεύγματα των ανά την Ελλάδα βουλευτών και πολιτικών του ΠαΣοΚ και της Νέας Δημοκρατίας. Που χειρίστηκαν τις τύχες του τόπου, από το 1980 και εντεύθεν, με ολέθριο τρόπο.

Όπως βεβαίως δεν έχουν ευθύνη για την διαφθορά και τις πελατειακές σχέσεις, που καλλιεργήθηκαν με τόσο παράδοξο τρόπο, ανεπανάληπτο για δυτικό κράτος, μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ. Γι’ αυτό άλλωστε τόσα χρόνια, η κρατική προπαγάνδα, συστηματικά εμπνέει στον ελληνικό λαό, φιλικά αισθήματα αποκλειστικά σε διεφθαρμένα, εθνικιστικά και αντιδημοκρατικά καθεστώτα. Όπως του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, του Ούγκο Τσάβες, του Μουαμάρ Καντάφι, πολλών άλλων ακόμη, και προπαντός του Φιντέλ Κάστρο. Κονταίνοντας τον πήχυ στον ελληνικό λαό, η οικογενειοκρατία, ο νεποτισμός και η διαφθορά, καλά κρατούν. Μια και όλα αυτά, επικυρώνονται από τις δημοκρατικές, κατά τα άλλα, εκλογές.

Ακόμη και η εφαρμογή του Καλλικράτη στην τοπική αυτοδιοίκηση, με τις συνενώσεις των Δήμων, μέχρις στιγμής δεν μοιάζει να υπηρετεί ένα σαφή πολιτικό σχεδιασμό. Έστω όμως, μέχρις στιγμής δείχνει να είναι προσηλωμένη στο ίδιο πνεύμα οικονομίας των θεσμών και των δαπανών, με τον περιορισμό των ΟΤΑ, του προσωπικού και των πάσης φύσεως σπαταλών. Τον ίδιο σκοπό υπηρετούν οι συγχωνεύσεις υπηρεσιών που γίνονται, ή σχεδιάζονται. Όπως των Δ.Ο.Υ με την κατάργηση των προβληματικών, με τις συγχωνεύσεις σχολείων και των νοσοκομείων, τις οποίες ανακοινώνουν σε επίπεδο Δυτικής Μακεδονίας περιχαρείς, οι υψηλά ιστάμενοι πολιτικοί παράγοντες της Κοζάνης, όντας προφανώς πεπεισμένοι ότι απ’ αυτές (καταργήσεις νοσοκομείων), θα πληγούν άλλες περιφερειακές ενότητες, και όχι της πρωτεύουσας της περιφέρειας.

8.4.11

ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν

Αγαπητή ΟΔΟΣ,

Διάβασα στο προηγούμενο φύλλο της εφημερίδας με πολύ ενδιαφέρον το άρθρο του συνεργάτη σου κ Θρασύβουλου Παπαστρατή και πιστεύω ότι οι συγκρίσεις και σκέψεις του εκφράζουν πολλούς σημερινούς Έλληνες. Οι εθνικές τραγωδίες είναι πάντοτε αποτέλεσμα εγκληματικών παραλείψεων και κυρίως ανικανότητας και διαφθοράς.

Στέκομαι όμως στην επισήμανσή του, ότι δεν βρήκε σε κανένα λεξικό άλλης γλώσσας του κόσμου, λέξη που να ισοδυναμεί με την λέξη «φιλότιμο».
Θέλω να παρατηρήσω ότι με το δίλημμα αυτό που ενεργοποιεί την πεποίθηση της δήθεν ανωτερότητας της ελληνικής φυλής, συντηρείται απλά ένας μύθος: Ότι οι Έλληνες έχουμε φιλότιμο, επειδή έχουμε και την κατάλληλη λέξη.
Όμως κατά την δική μου γνώμη, οι Έλληνες χρειάστηκε να επινοήσουμε την λέξη «φιλότιμο» (ενώ αντίθετα δεν την έχουν άλλες γλώσσες και άλλοι λαοί) ίσως για τον απλό λόγο, ότι υπάρχουν μεταξύ μας τόσοι πολλοί αφιλότιμοι. Λέξη, η οποία επίσης είναι άγνωστη στα λεξικά των ξένων γλωσσών.

ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν

Κύριε διευθυντά,

Τις τελευταίες ημέρες ξαφνικά πολλές θανατώσεις σκυλιών σημειώνονται στην Καστοριά. Μετά και την ξαφνική ανακοίνωση του Αντιδημάρχου ότι «πολύ σύντομα ο Δήμος Καστοριάς θα βρει την λύση», όλοι ψελλίζουν ότι αυτές οι θανατώσεις των δύστυχων τετράποδων, προέρχονται από «φιλόζωους». Οι οποίοι θα βρουν και άλλες δουλειές στον Δήμο Καστοριάς με το Κυνοκομείο του. Εξ άλλου, είναι γνωστό το φιλοζωϊκό κίνημα στον τόπο μας. Λεφτά υπάρχουν!
Φιλικά
Ένας αναγνώστης

ΒΑΣΙΛΗ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ: Δεν φεύγω –Δεν φεύγω

Να τι μας κάνει το ΔΕΝ πληρώνω, ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ! των κάποιων ευαίσθητων ίσως Ελλήνων που υποτίθεται λυπούνται τους φτωχούς συμπατριώτες που πληρώνουν αρκετά διόδια, όταν ενδεχομένως με το σαραβαλάκι τους ξεκινούν να επισκεφθούν την Αθήνα για να απολαύσουν την… Μπέζυ, την Νταίζη ή την Ξένη, που τραγουδούν στα μεγάλα μπουζουξίδικα της ξελογιάστρας Αθήνας. Γι’ αυτούς πρόκειται! Όχι για τους λεφτάδες με τις Μερσεντές και τις Πόρσε, που πάνε με την… πόστα (φτηνό τρένο) για… οικονομία, για να κάνουν κάποια δουλίτσα (εκατομμυρίων). Βέβαια, υπάρχουν και μεσαίας τάξης άτομα που κατ’ ανάγκη χρησιμοποιούν τις καινούργιες λεωφόρους, για τους οποίους πρέπει να ληφθεί κάποια μέριμνα.

6.4.11

DEBTOCRACY

Όταν η δημοκρατία υποτάχθηκε στο χρέος

Για πρώτη φορά στην Ελλάδα, ένα ντοκιμαντέρ με παραγωγό το θεατή. Το DEBTOCRACY αναζητά τα αίτια της κρίσης χρέους και προτείνει λύσεις που αποκρύπτονται από την κυβέρνηση και τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης. Το ντοκιμαντέρ διανέμεται δωρεάν χωρίς δικαιώματα χρήσης και αναμετάδοσης και θα υποτιτλιστεί σε τουλάχιστον τρεις γλώσσες.

Ο Αρης Χατζηστεφάνου και η Κατερίνα Κιτίδη μιλούν με οικονομολόγους, δημοσιογράφους και προσωπικότητες από όλο τον κόσμο περιγράφοντας τα βήματα που οδήγησαν την Ελλάδα στην παγίδα του χρέους- τη χρεοκρατία. Το DEBTOCRACY παρακολουθεί την πορεία χωρών όπως ο Ισημερινός, που δημιούργησαν Επιτροπές Λογιστικού Ελέγχου αλλά και την αντίστοιχη προσπάθεια που ξεκίνησε στην Ελλάδα.

Στο Debtocracy μιλούν, μεταξύ άλλων, οι ακαδημαϊκοί Ντέιβιντ Χάρβεϊ, Σαμίρ Αμίν, Κώστας Λαπαβίτσας και Ζεράρ Ντιμενίλ, ο φιλόσοφος  Αλέν Μπαντιού, ο επικεφαλής της επιτροπής λογιστικού ελέγχου του Ισημερινού Ούγκο Αρίας, ο πρόεδρος του CADTM Ερίκ Τουσέν, ο Αργεντίνος σκηνοθέτης Φερνάντο Σολάνας, δημοσιογράφοι όπως  o Άβι Λιούις (συγγραφέας/σκηνοθέτης του ντοκιμαντέρ The Take – Η κατάληψη) και ο Ζαν Κατρμέρ (Liberation). Ακόμη προσωπικότητες όπως ο Μανώλης Γλέζος και η αντιπρόεδρος του γερμανικού κόμματος Die Linke Ζάρα Βάγκενκνεχτ. 

xreokratia.gr
debtocracy.gr.



ΝΩΝΤΑ ΤΣΙΓΚΑ: Αδυσώπητες μοναξιές

Ο Πρίμο Λέβι κάθεται να γράψει μετά το Άουσβιτς
Ο Νίτσε στην πλατεία του Τορίνο γίνεται θέατρο: αγκαλιάζει το λαιμό ενός κακοποιημένου από τον αμαξά αλόγου ξεσπώντας σε λυγμούς. Κι ύστερα
Ο Νίτσε στο φρενοκομείο. Ψιθυρίζει τους στίχους: Μόνο τρελός. Ποιητής μονάχα!
Ο Βιζυηνός στο φρενοκομείο.
Ο Γιαννούλης Χαλεπάς στο φρενοκομείο.
Ο Μαρά δολοφονημένος στο λουτρό. Κρατά στις άκρες των δακτύλων του τον τελευταίο λίβελο
Ο Ροβεσπιέρος σκύβει στη γκιλοτίνα τείνοντας τον γυμνό του τράχηλο
Ο Ιων Δραγούμης αντικρίζοντας απομεσήμερο το απόσπασμα του Γύπαρη
Η Ιουδήθ κρατώντας το κεφάλι του Ολοφέρνη
Ο Κωνσταντίνος Δραγάσης Παλαιολόγος μεταλαβαίνει στις Βλαχέρνες για τελευταία φορά. Φεύγοντας αφήνει να πέσει από τις πλάτες του η πορφύρα. Διαδήματα και σκήπτρο γλιστρούν από τα χέρια του στο σκοτάδι
Ο Παπαφλέσσας στο Μανιάκι
Ο Ιησούς την ώρα που ψελλίζει Ηλί Ηλί Λαμά Σαβαχθανί
Ο Μπετόβεν διορθώνοντας τα τελευταία κουαρτέτα του
O Βάλτερ Μπένγιαμιν μπροστά στα κλειστά σύνορα του Πορτ Μπου των γαλλικών Πυρηναίων. Στη τσέπη του ψαχουλεύει τα κλειδιά για την έξοδο: εικοσιπέντε δισκία μορφίνης.
Η πενηντάχρονη Μαρία Κάλας στο διαμέρισμά της στο Παρίσι
Ο Σορίν Ματέϊ και το θύμα του την ώρα που αφήνει να γλιστρήσει στα εσώρουχά της μια απασφαλισμένη χειροβομβίδα
Ο ψαράς της Καλύμνου όταν βρίσκει μπλεγμένο στα δίχτυα του το γυιό του που ‘χε χαθεί στα νερά πέντε μέρες πρωτύτερα.

ERICH FRIED: Τι είναι

1921-1988

Είναι  ανοησία
λέει η λογική
Είναι αυτό που είναι
λέει η αγάπη

Είναι ατυχία
λέει ο
υπολογισμός
Δεν είναι παρά
πόνος
λέει  η αδημονία
Είναι
άσκοπο
λέει η σωφροσύνη
Είναι αυτό που είναι
λέει η αγάπη

Είναι γελοίο
λέει η περηφάνια
Είναι επιπόλαιο
λέει η προσοχή
Είναι αδύνατο
λέει η
εμπειρία
Είναι αυτό που είναι
λέει η αγάπη

Μετάφραση:
Χρυσούλα Πατρώνου Παπατέρπου


5.4.11

Kurz und Schön opener

ΑΝΑΣΤΑΣΗ Κ. ΠΗΧΙΩΝ: Ιθαγένεια και υπηκοότης

Μετά τήν ἀπόφαση τοῦ Δ´Τμήματος τοῦ Συμβουλίου τῆς ‘Επικρατείας νά παραπέμψει τόν νόμο 3838/2010 – πού ἀφορᾶ τήν κτήση τῆς Ἑλληνικῆς ἰθαγένειας - στήν Ὁλομέλεια τοῦ Σ. τῆς Ε. γιά νά ἀποφανθεῖ περί τῆς ἐνδεχομένης ἀντισυνταγματικότητος διατάξεων του, ἐπανῆλθε τό θέμα στήν ἐπικαιρότητα καί ἄρχισαν οἰ συζητήσεις καί οἱ ἀντιπαραθέσεις στά τηλεοπτικά ¨παράθυρα¨ καί στίς στῆλες τῶν ἐφημερίδων.

‘Εγώ δέν εἶμαι νομικός γιά νά σκεφθῶ μέ νομικούς ὄρους καί νά κρίνω, ἀλλά ὡς ἁπλός Ἕλλην πολίτης νομίζω ὅτι ἔχω τό δικαίωμα καί ἐν πολλοῖς καί τήν ὑποχρέωση νά ἐκφέρω τήν γνώμη μου.
Τό θέμα, κατά τήν γνώμη μου, δέν εἶναι οὔτε ἀμιγῶς νομικό οὔτε πολιτικό - ἀπό ἀπόψεως κυρίως πολιτικῆς ἐκμεταλεύσεως πρός ἄγραν ψήφων - ἀλλά καί κοινωνικό καί ἐθνικό. Οἱ ταγοί τῆς ἐξουσίας θέλοντες νά ἐναρμονισθοῦν πιθανῶς μέ τό Εὐρωπαϊκό δίκαιο καί νά ἀποδείξουν στούς ἑταίρους μας ὅτι εἶναι πειθήνιοι ἐκτελεστές τῶν ἐντολῶν τους, ἤ ἐμφορούμενοι ἀπό διάφορες ἰδεοληψίες περί δῆθεν πολυπολιτιστικῆς κοινωνίας καί τά τοιαῦτα, δέν ἔχουν τό σθένος νά ἐνεργήσουν μέ μόνο γνώμονα τό ἐθνικό συμφέρον, νά προβάλουν τήν ἑλληνική ἰδιαιτερότητα, τά προβλήματα, πού θά προκύψουν ἀπό μιᾶ ἀνεξέλεγκτη ίθαγενοποίηση ἀπό ἄτομα τά ὁποία δέν θά ἐμφοροῦνται ἀπό τά ἑλληνκά ἰδεώδη καί τήν ἀλλοίωση τοῦ κοινωνικοῦ ἰστοῦ.

Κάποτε στην Καστοριά

Ο Μακεδονομάχος Αναστάσιος Πηχιών
(συνέχεια προηγουμένων)

Συνεχίζοντας το αφιέρωμα μας για τα 100 χρόνια του Μακεδονικού Αγώνα και την απελευθέρωση της Καστοριάς στις 11 Νοεμβρίου 1912 , αναφερόμαστε σε συνέχεια των προηγουμένων άρθρων μας (3 και 10-2-11), σε έναν από του πολλούς πρωτεργάτες του Μακεδονικού Αγώνα, τον Αναστάσιο Πηχιών.
…Κατά την διάρκεια της φυλάκισής του στο φρούριο της Πτολεμαΐδας της Συρίας είχε επανειλημμένες συναντήσεις με τον Έλληνα υποπρόξενο στη Πτολεμαΐδα Κυριακούλη Γιαννουζάκο, με τον οποίο κατέστρωσε το σχέδιο απόδρασής του.

4.4.11

Our Planet | Ο Πλανήτης μας

ΕΥΤΕΡΠΗΣ ΓΙΟΥΛΤΣΗ: Τα «μυστικά» της συλλογής Γκολομπία

Όταν ο Χρήστος Γκολομπίας, ως παιδί πήγαινε βόλτα με τον πατέρα του στα παλαιοπωλεία του Μπιτ Παζάρ, τον παρακολουθούσε να ψάχνει για παλιές κάρτες και άλλα αντικείμενα. Τον ειδοποιούσαν συνήθως φίλοι του συλλέκτες ότι έχουν έρθει κάποιες καρτ ποστάλ από την Καστοριά κι εκείνος έσπευδε για να τις δει από κοντά και να τις αγοράσει.
Ο Χρήστος ήταν τότε πολύ μικρός για να αντιληφθεί το μέγεθος του έργου του πατέρα του, Γιώργου Γκολομπία, ο οποίος κατάφερε να συγκεντρώσει ένα μεγάλο μέρος των γυάλινων φωτογραφικών πλακών του φωτογράφου Λεωνίδα Παπάζογλου, ανεκτίμητης αξίας σήμερα, πάνω από 1500 βιβλία, χιλιάδες κάρτες από την περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας, παλιές εφημερίδες της Καστοριάς, αφίσες, γελοιογραφίες, συλλογές από χάρτες της εποχής του Μακεδονικού Αγώνα, αρχεία με το γενεαλογικό δέντρο οικογενειών της περιοχής, σχολικά τετράδια του 1900, ακόμη και παλιά πακέτα από τσιγάρα, αλλά και καπάκια από μπουκάλια αναψυκτικών!

Χρήστος Γιανναράς | Έχει νόημα να είσαι Έλληνας;

null

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΥΨΗΛΑΝΤΗ: Μάχου υπέρ πίστεως και πατρίδος

24 Φεβρουαρίου 1821, γενικόν στρατόπεδο του Ιασίου

Η ώρα ήλθεν, ω Άνδρες Έλληνες! Πρό πολλού οι λαοί της Ευρώπης, πολεμούντες υπέρ των ιδίων Δικαιωμάτων και ελευθερίας αυτών, μας επροσκάλουν εις μίμησιν, αυτοί, καίτοι οπωσούν ελεύθεροι, επροσπάθησαν όλαις δυνάμεσι να αυξήσωσι την ελευθερίαν, και δι’ αυτής πάσαν αυτών την Ευδαιμονίαν.

ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ: Παιδιά μου! Εις τον τόπον τούτον...

8 Οκτωβρίου 1838, ο λόγος του στην Πνύκα 
Εφημερίδα "Ο Αιών", 13 Νοεμβρίου 1838

Παιδιά μου! Εις τον τόπον τούτον, οπού εγώ πατώ σήμερα, επατούσαν και εδημηγορούσαν τον παλαιόν καιρόν άντρες σοφοί και άντρες με τους οποίους δεν είμαι άξιος να συγκριθώ, και ούτε να φθάσω τα ίχνη των....

2.4.11

ΟΔΟΣ: Φύλακες φυλάκων


Τα αδηφάγα βλέμματα της δημοσιότητας συγκέντρωσε πάνω της, η διαδικασία επιλογής από το δημοτικό συμβούλιο Καστοριάς, του κατάλληλου (;) προσώπου για να επανδρωθεί η θέση του Συμπαραστάτη του Δημότη & της Επιχείρησης.

Αφού ως φαίνεται, ο νέος Δήμος Καστοριάς με τους εκλεγμένους του, αισθάνθηκαν ότι εκπλήρωσαν με επιτυχία το καθήκον του αυτοπροσδιορισμού τους στο νέο πολυπληθές σχήμα με όρους βιωσιμότητας, λειτουργικότητας και προπαντός αποτελεσματικότητας για τα διογκωμένα προβλήματα του διευρυμένου δημοτικού χώρου, βρήκαν να διαθέσουν αρκετό από τον πολύτιμο χρόνο τους για να εκλέξουν τον προστάτη και συμπαραστάτη του δημότη. Σαν οι ίδιοι να εκλέχτηκαν για κάτι διαφορετικό από το να είναι οι δεσμοφύλακες και όχι υπηρέτες του δημότη και της Καστοριάς.

Η κάλυψη της θέσης προβλέπεται, για όλους τους δήμους της χώρας, από τον νόμο του «Καλλικράτη». Σε εποχές έξαρσης της ανεργίας, μια εργασία σαν κι’ αυτή, συμβουλευτικού ή εποπτικού χαρακτήρα αμειβόμενη με περίπου 2.500,00 ευρώ μηνιαίως όπως ήταν αναμενόμενο, κέντρισε το ενδιαφέρον 19 (και πλέον) προσώπων, που υπέβαλαν αιτήσεις. Σε μια Καστοριά με την σημαία ευκαιρίας σε έπαρση από τα παλιά κιόλας χρόνια, ο καθένας μπορεί να ζει το δικό του όνειρο.

Ο αριθμός των υποψηφίων, οι αποκλίσεις απόψεων των συνδυασμών (πλειοψηφίας-μειοψηφιών) καθώς και ο θόρυβος που προκλήθηκε από τις διαρροές για γραμμές, εντολές ή και διαφωνίες στους κόλπους των ίδιων των συνδυασμών, όχι απλά οδήγησε σε ναυάγιο την (πρώτη) απόπειρα επιλογής (που απαιτεί αυξημένη πλειοψηφία 2/3 των μελών του δημοτικού συμβουλίου, δηλαδή συναίνεση), αλλά αν επαναληφθούν όσα προηγήθηκαν και ακολούθησαν της συνεδρίασης του συμβουλίου της 28ης Φεβρουαρίου, είναι βέβαιο ότι θα οδηγήσουν σε προκαταβολική διάβρωση τον ούτως ή άλλως αμφισβητούμενο «θεσμό».

1.4.11

ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΝΟΥ: Adrian

Το πρωί εκείνο ξύπνησε πάλι ανάλαφρος. Όλη την προηγούμενη εβδομάδα δεν τις ένιωθε στον σβέρκο του. Οι ουλές βέβαια που του άφησαν ήταν πάντα εκεί. «Ευτυχώς δεν ονειρεύομαι» σκέφθηκε, ψηλαφώντας τα αόρατα σημάδια μ’ εκείνον τον αλλόκοτο τρόπο που παραξένευε πάντα τους γύρω του.  Το T-shirt το’χε προσεκτικά απλώσει πάνω στο τραπέζι αποβραδίς. Το φόρεσε προσεκτικά, σιάζοντας το με τις παλάμες για να φαίνεται ατσαλάκωτο το μήνυμα. Από πάνω έβαλε τη ζακέτα και έκλεισε το φερμουάρ. Ήπιε βιαστικά τον καφέ του και πήγε στο δωμάτιο του πιτσιρικά. Τον αγκάλιασε σφιχτά και τον φίλησε πολλές φορές δυνατά μέχρι εκείνος να δυσανασχετήσει και να τον κοιτάξει στα μάτια. Ύστερα έφυγε για τη δουλειά.

Στο κανάλι τα ‘χε κανονίσει από μέρες. Στη Βουλή θα πήγαινε αυτός σήμερα. Εξάλλου εδώ και χρόνια μόνον αυτός αναλάμβανε τα δύσκολα. Η Αντιπολίτευση είχε καταθέσει πρόταση μομφής στην Κυβέρνηση. Η ψηφοφορία θα ήταν ονομαστική. Θα ήταν όλοι εκεί. Όλα θα έπρεπε να λειτουργούν άψογα. Φρόντισε για τα πάντα ήδη από την προηγούμενη. Πάντα φρόντιζε τις υποχρεώσεις του. Αυτό το ήξεραν όλοι.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ