31.7.11

Summerquote

ΣΟΝΙΑΣ ΕΥΘΥΜΙΑΔΟΥ ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ: Με αφορμή την εκδήλωση για τον Σαράντη Τσεμάνη

Νιώθω την ανάγκη να ευχαριστήσω:
Πρώτα τον εκδότη της ΟΔΟΥ για τη δημοσίευση της αναφερόμενης στον τιμώμενο δήμαρχο ομιλίας. Έτσι, με τη δημοσίευσή της, είχαμε την ευκαιρία και εμείς που δεν τα καταφέραμε να είμαστε εκεί, όσο και αν το θέλαμε, να διαβάσουμε και να μάθουμε. Και τελικά να μη μείνουμε εκτός.
Έπειτα τον κ. Πάνο Τσολάκη, που με το τόσο εμπεριστατωμένο του κείμενο μας γνώρισε μια μορφή που οφείλαμε να γνωρίζουμε. Η οφειλή κυρίως για μας τους ίδιους, γιατί πολύ μας ωφελεί να ερχόμαστε σ’ επαφή με τέτοιες μορφές, ειδικά σήμερα που οι ανώφελες γνωριμίες έχουν πληθύνει επικίνδυνα. Αυτό είναι και η αιτία πολλών κακών σήμερα. Αυτό σε συνδυασμό με τις μειωμένες μας αντιστάσεις (αυτές εντάσσονται στην προσφιλή τακτική της ήσσονος προσπάθειας), που μας κάνουν να ταυτιζόμαστε οι περισσότεροι με τα παραδείγματα ανθρώπων που θα ‘πρεπε να ‘ναι αποφευκτέα. Αλλά δυστυχώς μάλλον αξιομίμητα θεωρούνται…
Ευχαριστίες επίσης χρωστούμε στα παιδιά του Σαράντη Τσεμάνη, που σαν πολύτιμο φυλαχτό κράτησαν και κρατούν τις μνήμες από τον πατέρα τους. Και που θέλησαν να τις μοιραστούν με την Καστοριά, με μας τους σημερινούς της κατοίκους, που, ως γνήσια παιδιά της εποχής μας, μάλλον κυρίως το παρόν μας απασχολεί. Και δυστυχώς ελάχιστα το μέλλον (αν μας απασχολούσε το μέλλον μας, δε θα το είχαμε υποθηκεύσει) κι ελάχιστα το παρελθόν και ας είμαστε δικά του παιδιά, αφού από αυτό προερχόμαστε, αυτό μας γέννησε και αυτό έχει καθορίσει την πορεία μας. Ως γνήσιοι εαυτούληδες, λοιπόν, εμείς οι Έλληνες του σήμερα επιμένουμε να αδιαφορούμε για το παρελθόν μας, γι’ αυτό και η πορεία που ακολουθούμε δεν είναι αυτή που μας τιμά και μας ταιριάζει και μας αξίζει.

Β.Π. ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ: «Αυτός είναι Αρχηγός...»

«Αυτός είναι αρχηγός κι όχι ο μεθύστακας ο αμερικανός» έλεγαν οι οπαδοί των παλαιών, πολιτικών δυνάμεων την εποχή της μεταπολίτευσης που αγελίζονταν στα κόμματα της Ν.Δ. και Ε.Κ. για τον ερχόμενο πράσινο σίφουνα (13%, 24%, 48%) αρχηγό του Πασοκ Α.Γ.Π.
Από τότε πέρασαν χρόνια και γενιές δεκατέσσερις. Κι ήρθε ο καιρός του Μεσοπρόθεσμου. Κι έτσι:

Όταν ο κυρ’ Βλατής εφώναξεν: Αλέκος Αθανασιάδης
Αυτός κολοτούμπα έκανε κι έγινε ψηφο-Στρεψιάδης

Και να η ποίηση κι οι λαϊκές παροιμίες. «Το μεγάλο Ναι ή το Όχι», «Και τι φριχτή στιγμή που ενδίδεις και φεύγεις οδοιπόρος...», «Μεγάλη μπουκιά βάλε στο στόμα μεγάλη κουβέντα μη λες», «Κομμένο γάλα» «Αφού δεν έχεις κ....για άβραστο γάλα προς τι τον κάργα κάνεις;» κ.λπ.
Τώρα:

Αυτός είναι πλέον των μη προνομιούχων ο αρχηγός
που έκανε το μάγκα αλλά το ‘παιξε ότι ήτανε: Λαγός...

28.7.11

ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΥ ΟΡ. ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΗ: Από τη Βουλή των Ελλήνων στη Βαστίλη των Γραικύλων

Σχεδόν ενάμιση χρόνο μετα το «Μνημόνιο» είναι σαφές πως η κυβέρνηση δεν έχει πετύχει τίποτε. Ειδάλλως δε θα κατέφευγε σε νέα επώδυνα μέτρα, δε θα αναζητούσε εναγωνίως νέο δανεισμό και δε θα διαπραγματευόταν την εκχώρηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της πατρίδας μας.
Η μάλλον για να είναι ακριβής ο λόγος, η κυβέρνηση πέτυχε κάποια πράγματα – αντιστρόφως. Διέλυσε την αγορά και σειρά παραγωγικών τομέων κι έκανε το μέσο Έλληνα φτωχότερο. Και το κυριότερο έβγαλε τον κόσμο στο δρόμο.

Προφανώς οι εκατοντάδες χιλιάδες των αγανακτισμένων πολιτών δεν πτοούν ούτε τον πρωθυπουργεύοντα, ούτε την ομάδα που συγκροτεί το στενό κυβερνητικό του πυρήνα, και αποτελείται από άτομα της αποκλειστικής του επιλογής. Το σχέδιο τους είναι προμελετημένο: η χώρα είναι υπό Άλωση και υπό εκποίηση στα μεγάλα συμφέροντα που τον στηρίζουν, την ώρα που ο λαός του έχει γυρίσει την πλάτη – ή αν κρίνει κάποιος από τις εικόνες της Πλατείας Συντάγματος, ο λαός του επιδεικνύει ανοιχτές παλάμες.
Πέτυχε και κάτι ακόμη η κυβέρνηση. Την ολική απαξίωση του πολιτικού συστήματος στο οποίο προΐσταται. Στα μάτια του λαού η Βουλή των Ελλήνων παραλληλίζεται με τη Βαστίλη. Διότι και οι δυο αποτελούν σύμβολα αυταρχισμού, αυθαιρεσιών και άδικων μέτρων σε βάρος του λαού. Δεν πιστεύω βεβαίως ότι οι κυβερνητικοί θα έχουν την τύχη του Λουδοβίκου και της Μαρίας Αντουανέτας – πιθανότατα θα προλάβουν να διαφύγουν με τα ελικόπτερα… Όμως αυτό που συνειδητά επιμένουν να αγνοούν οι κυβερνητικοί είναι πως για αυτή τη Βουλή ο ελληνικός λαός πραγματοποίησε σκληρούς αγώνες και επαναστάσεις. Η Βουλή των Ελλήνων δεν είναι Βαστίλη και δεν ανήκει στους πολιτικούς, αλλά στον ελληνικό λαό – που δικαιούται να τους στείλει στο σπίτι τους… Και θα πρέπει να το καταλάβουν καλά οι σημερινοί ένοικοι της Βουλής των Ελλήνων πως είναι προσωρινοί, πως η Βουλή δεν είναι ιδιοκτησία τους αλλά ανήκει στον ελληνικό λαό, και πως επίκειται η έξωση τους και το τέλος της ιδιωτικής και κληρονομικής δημοκρατίας των ολίγων, την οποία στηρίζουν. Οι Ρωμαίοι αποκαλούσαν υποτιμητικά «γραικύλους», μικρούς έλληνες δηλαδή, τους έλληνες σκλάβους, μετανάστες και ομήρους. Νομίζω ότι έρχεται το τέλος της εποχής των σύγχρονων γραικύλων.

Αλλά, το μεγάλο και αναπάντητο ερώτημα που έρχεται στη σκέψη των απλών καθημερινών πολιτών, που χάνουν τη δουλειά τους ή μειώνεται η ποιότητα ζωής τους είναι ποιο είναι το αντάλλαγμα για όλα αυτά που υπόκειται ο λαός. Οι νεφελώδεις κυβερνητικές εξηγήσεις των κατ’ επάγγελμα κυβερνώντων δεν πείθουν προφανώς κανένα. Και για το λόγο αυτό η κυβέρνηση επιδίδεται σε απειλές και εκβιαστικά διλλήματα: Μνημόνιο ή πτώχευση. Δε ξέρω τι νόημα έχει το δίλημμα αυτό για έναν απολυμένο πρώην εργαζόμενο, που επί ματαίω αναζητά εργασία. Δε ξέρω τι αντιπροσωπεύει η πτώχευση της χώρας στο μυαλό των νεόπτωχων, των άστεγων και υποψήφιων άστεγων, που αυξάνονται αλματωδώς.

27.7.11

ΜΠΕΣΣΗ ΜΙΧΑΗΛ: Ο Πλούτος του Χρόνου



ΟΔΟΣ 601 | 21 Ιουλίου 2011

ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν

Αγαπητέ κ. διευθυντά,

Όταν κανείς θέλει να εμπλουτίσει την καθημερινότητά του, προσπαθεί να βρει κάτι ψάχνοντας και από το παρελθόν. Έτσι και εγώ, για να ξεχαστώ, ή καλύτερα για να θυμηθώ, έπιασα το άλμπουμ με τις παλιές φωτογραφίες, που κάποιες μ’ έφεραν αρκετά χρόνια πίσω, στην Καστοριά.
Δυστυχώς ο χρόνος φθείρει τα πάντα.
Ήταν τότε που το Νεστόριο ανθούσε από την νεολαία, συγκρίνοντας με την σημερινή ερημιά.

Στην φωτογραφία που τραβήχτηκε πριν πολλά πολλά χρόνια στο Νεστόριο, διακρίνονται (από αριστερά) οι: Ελευθέριoς Χατζής (στην Κρήτη), Νέστορας Θεμέλιος (στην Αυστραλία), Αθανάσιος Παπαρίζος (στην Αμερική), Παυλος Χατζής (στην Καστοριά). Καθιστοί: Μάρκος Παλιομπέης,  Δημήτριος Χατζής (στην Αθήνα) Χρήστος Οικονόμου (στην Αμερική), Χαρίσης  Βάρνης (στο Νεστόριο), Κοσμας Ρεκάρης (στην Αυστραλία). Οι περισσότεροι σήμερα είναι εκλιπόντες.
Το ερώτημα: Άραγε τί έφταιγε και σκορπιστήκαμε;

Στην δεύτερη φωτογραφία ο τότε νομάρχης Καστοριάς στο κτήριο των Καστοριανών της Μελβούρνης, όπου και μας λέει: «εμείς οι Καστοριανοί να κάτσουμε καλά»! Τότε τα εισιτήρια για Αυστραλία ήταν… ΠΑΜΦΘΗΝΑ!

Και, τέλος, η κατάντια της Κουμπελίδικης;
Όταν την είδα το 2004, με χτύπησε και εμένα το τσουνάμι.

Με πατριωτικούς χαιρετισμούς

Κοσμάς Ρεκάρης
Μελβούρνη Αυστραλίας

25.7.11

ΣΟΝΙΑΣ ΕΥΘΥΜΙΑΔΟΥ ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ: Το κλαρίνο

Στις 21 Ιουνίου τη μεγαλύτερη μέρα του χρόνου, στις 21 Ιουνίου που βραδιάζει πιο αργά από κάθε άλλη φορά μες στο χρόνο, γιορτάζει σε όλον τον κόσμο η ΜΟΥΣΙΚΗ. Με αφορμή, λοιπόν, τη γιορτή της: Μαθήματα εθνικής μουσικής αυτογνωσίας μέσα από τη λογοτεχνία και την ιστορία της ελληνικής παραδοσιακής μουσικής


Σκλαβωμένη Καστοριά, 1903


    «(…) Το πλήθος πυκνό στο Ντολτσό. Η οικογένεια του Θεόδωρου χαρούμενη, βλέποντας τα γελαστά πρόσωπα, νιώθοντας τις ανάσες του πλήθους, που απόπνεαν στον αέρα μαυροδάφνη και κόκκινο κρασί. Μπροστά ο Θεόδωρος, πίσω η κυρα-Ευθαλία, η Χρυσή, ο Μανουήλ και η Θάλεια, χαιρετώντας δεξιά κι αριστερά, έφτασαν στην εξέδρα των μουσικών. Τους υποδέχτηκαν εκεί ο παπάς, ο πρόεδρος του ισναφιού των γουναράδων, ο Νικόλας ο Νάκος, η δημογεροντία, και ο Νάκος έκανε νόημα στην ορχήστρα να ξεκινήσει.
    Φύσηξε ο Γκώγκος στο κλαρίνο, και πήρε ο ήχος του και ανέβαινε αργά λυπητερά πονεμένα και γύριζε επικίνδυνα σε άλλα ύψη και κρατούσε την ανάσα του στην κορφή (από κοντά και συμμαζεμένα οι τρομπέτες, οι τζουράδες και οι νταϊρέδες, να μην μποδίσουν τα τσαλίμια του κλαρινίστα) και το πλήθος πήρε και σίγαζε ν’ ακούσει και στη συνέχεια να χυθεί η ψυχή του με τον ήχο, να σταλάξει ο καημός στον αέρα, να λυτρωθεί. Και σιγά σιγά να τα βροντήξει όλα κάτω, προβλήματα, φτώχεια, ακόμα και τη σκλαβιά, έτσι είναι η ζωή, έτσι είναι η δική τους ζωή, τέτοια τους έλαχε, και να χυθεί με σώμα και ψυχή στο ρυθμό, να χορέψει μέχρι αφανισμού, να ξεχάσει! «Αχ, βρε ζωή», βογκούσαν οι ντόπιοι, «άδικη είσαι!», «Αχ, Βελιγράδι, Βουκουρέστι, Βιέννη!» αναμασούσαν οι ξενιτεμένοι, «μας έφαγες τη ζωή!» -και χύνονταν στον διπλό χορό, έναν για τους άντρες, άλλον για τις γυναίκες, χειροκρατούμενοι ή κρεμάμενοι απ’ τ’ άσπρο μαντίλι, έφερναν τους κύκλους αλλοπαρμένοι-, όταν ο Γκώγκος βαρέθηκε τα ύψη και το γύρισε. Χαμογελούσαν και τα μουστάκια του, που τους έφερε εκεί που ήθελε, φυσούσε το κλαρίνο χωρίς σταματημό, δε νοιαζόταν για τα πνευμόνια του που φούσκωσαν επικίνδυνα, ούτε για το σάλιο του που έσταζε στις πλάκες, μήτε για το δάκρυ που τρεμόπαιζε στα βλέφαρά του. (…)».

Από το βιβλίο της Σοφίας Δαγκλή-Παναγιωτίδου
«Οι στρατιώτες του νερού», η υπόθεση του οποίου εκτυλίσσεται στην Καστοριά των ταραγμένων χρόνων πριν από την απελευθέρωση του 1912. (εκδ. Σύγχρονοι Ορίζοντες, 2010)
  

ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν

Κύριε διευθυντά,

Το θέμα των αδέσποτων συνεχίζει να μας απασχολεί και θα μας απασχολεί μάλλον για πολλά χρόνια ακόμα, θα είναι ο δείκτης που θα μας υπενθυμίζει το επίπεδο της κοινωνίας μας, την έλλειψη ευθύνης των αρμόδιων φορέων απέναντι σε θέματα που αφορούν τη συμβίωση εγκαταλελειμμένων κατοικίδιων και αστικής καθημερινότητας, την έλλειψη στοιχειώδους προσωπικής καλλιέργειας, ήθους και κοινωνικών αξιών, την εκμετάλλευση του θέματος από τη μεριά του Δήμου για προεκλογικές υποσχέσεις και μετεκλογικούς χειρισμούς.

24.7.11


ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν

Προς:
Την Περιφέρεια Ιωαννίνων
Τον Δήμο Καστοριάς
Την Διεύθυνση Τροχαίας Καστοριάς
Εφημερίδα OΔΟΣ Καστοριάς
Κοινοποίηση:  Υπουργείο Προστασίας Πολίτη. Κ.Π.Κ. Θεσσαλονίκης. Διοικητή Τροχαίας Καστοριάς. Σχετ: Έγγραφά μου στις 30/5 και 31/5/2011 προς Διοικητή Τροχαίας.


Θέμα: Δρόμοι παγίδες, με αόρατες πινακίδες οδικής κυκλοφορίας.

Είμαι ένας απλός φορολογούμενος πολίτης ήθελα να σας ενημερώσω για το παρακάτω περιστατικό.
Στις 27/5/2011, ο οδηγός του Ι.Χ. ΝΙΚ 9100, αυτοκινήτου μου, διερχόμενος από το κέντρο της Καστοριάς περί τις 22:30, μετά από τροχαία παράβαση του επιβλήθηκε πρόστιμο 200 ευρώ, επτά βαθμοί ποινής και αφαίρεση των πινακίδων κυκλοφορίας.
Ως άμεσα ενδιαφερόμενος αποφάσισα να επισκεφθώ την πόλη της Καστοριάς για να ερευνήσω την υπόθεση. Κατευθύνθηκα στον δρόμο που καταγράφηκε η τροχαία παράβαση και με έκπληξη διαπίστωσα τα παρακάτω:
Στην οδό Αθανασίου Διάκου, υπάρχει μεταξύ άλλων δρόμων και η οδός Αβέρωφ. Ο οδηγός μου, Porza Kastriot του Nezir που βρισκόταν στην Αθανασίου Διάκου θέλησε να στρίψει αριστερά σε κάθετο δρόμο, για να αναχωρήσει προς Θεσσαλονίκη και αυτό έκανε, μέσω της οδού Αβέρωφ, όπου βρισκόταν ,περιπολικό της τροχαίας και κατέγραψε αμέσως την παράβαση;

22.7.11

ΟΔΟΣ: Αγανακτέω-ώ

Το κίνημα των «αγανακτισμένων» που τις τελευταίες ημέρες σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, όλες τις μεγάλες αλλά και σε μικρότερες πόλεις της χώρας -στις οποίες κοινός παρονομαστής είναι ο αστικός πληθυσμός- αποτελεί φαινόμενο νεότατο στην Ελλάδα, μιας και αποκλείονται τα κόμματα απ’ αυτό. Εκδηλώνεται όμως εντελώς και αδικαιολόγητα καθυστερημένα. Για τον λόγο αυτό και για να καλυφθεί το κενό της καθυστέρησης, εκδηλώνονται και μερικές υπερβολές.

Στην Αθήνα, όπως συνέβη σε πρωτεύουσες του ευρωπαϊκού νότου που παρουσιάζουν κοινά κοινωνικά χαρακτηριστικά (διάβαζε Μαδρίτη), θα έπρεπε να είχε εκδηλωθεί το αργότερο, αμέσως μετά τις οργανωμένες από κόμματα και συνδικαλιστικούς φορείς περσινές διαδηλώσεις «διαμαρτυρίας». Που είχαν σαν αποτέλεσμα τον εμπρησμό κτηρίου τράπεζας στη καρδιά της Αθήνας και τον τραγικό θάνατο -για δολοφονία επρόκειτο- αθώων εργαζόμενων.

Μόνο που σε μια τέτοια περίπτωση, οι διαδηλώσεις θα έπρεπε να στρέφονται κατά του κυνισμού των κομμάτων διαμαρτυρίας και των εργατοπατέρων. Για την παγερή αδιαφορία τους μετά από εγκληματικά επεισόδια, στα οποία ήταν οι ίδιοι ηθικοί αυτουργοί. Όπως συμβαίνει δεκάδες χρόνια στα επεισόδια που συνοδεύονται από εκτεταμένες καταστροφές και λεηλασίες στα κέντρα των μεγάλων πόλεων και ειδικά της Αθήνας με αφορμή τις κομματικές και παραταξιακές διαδηλώσεις που παραλύουν την χώρα. Διότι κάπως έτσι θα αντιδρούσε ο απλός λαός στην Ισπανία, όπως αντίστοιχα έπραξε με τις μαζικές διαμαρτυρίες του απλού κόσμου που ενώθηκε  απέναντι στα χτυπήματα διαφόρων τρομοκρατικών οργανώσεων που έδρασαν στην Ιβηρική.

‘Ομως, εδώ είναι Ελλάδα, και ακόμη χειρότερα Βαλκάνια και κυριαρχεί το ραχάτι. Με αποτέλεσμα αυτού του είδους οι αντιδράσεις να θεωρούνται χαμένος χρόνος. Μάλιστα κατά περίεργο τρόπο, σχολιαστές του πολιτικού και εκδοτικού κατεστημένου, με πρόσχημα τα περιστατικά ύβρεων και χειρονομιών, εκφράζουν την υποστήριξή τους, στον πολιτικό κόσμο. Και όχι στους διαδηλωτές. Περίεργα πράγματα για να είναι τυχαία.

Έτσι, στο ίδιο μοτίβο και για αντίστοιχους λόγους, δεν φάνηκε να επιστέφεται με επιτυχία, ούτε πολύ περισσότερο να καθιερώνεται κίνημα αγανακτισμένων στην Καστοριά. Γεγονός είναι ότι μερικές δεκάδες κυρίως νέων στην ηλικία συμπολιτών τις πρώτες ημέρες, αποπειράθηκαν αυθόρμητα να εμπνεύσουν ένα αντίστοιχο ρεύμα στην Καστοριά, αλλά γρήγορα το κίνημα αυτό εκτονώθηκε.

Στην περίπτωση της Καστοριάς, η εξέλιξη δεν προκαλεί και τόση έκπληξη. Κυρίως, ο κόσμος εδώ διακρίνεται για την παθητικότητά του, σε βαθμό που ούτε τα δύο μεγάλα κόμματα είναι σε θέση να κινητοποιήσουν μαζικές εκδηλώσεις, ακόμη και σε προεκλογικές περιόδους. Άλλωστε παραδοσιακά ο συντελεστής κοινωνικότητας κυμαίνεται σε δραματικά χαμηλά επίπεδα στον τόπο. Κάτι που επιβεβαιώνεται με κάθε αφορμή και αποτελεί την αιτία πολλών δεινών της Καστοριάς.

20.7.11

ΝΩΝΤΑ ΤΣΙΓΚΑ: Hangover ...nment και αγανάκτηση ala carte


Αγανάκτηση (η) 1. Η ισχυρή δυσφορία για κάτι που θεωρείται άδικο, προσβλητικό ή ανήθικο. Η δικαιολογημένη οργή: o πρόεδρος εξέφρασε την αγανάκτησή του για τις δηλώσεις του αντιπάλου πολιτικού// Η αγανάκτηση του πλήθους// ιερή / προσποιητή/ γενική/διάχυτη/συγκρατημένη/βαθιά/εύλογη/πάνδημη/ζωηρή/λαϊκή// κύμα/θύελλα αγανάκτησης ΣΥΝ. Δυσφορία, θυμός, οργή, δυσαρέσκεια, δυσανασχέτηση 2. (λαϊκοτ.) οτιδήποτε προκαλεί αγανάκτηση: είχε πολλή κίνηση ο δρόμος, σκέτη αγανάκτηση.
  Λεξικό της Νέας ελληνικής Γλώσσας, Γ. Μπαμπινιώτη


Κι όποιος άνθρωπος μπορεί να βρει μονάχος του χαρά, αντιμέτωπος με όλες τις συμφορές που τον χτύπησαν, όπως χτυπούν τόσο και τόσο κόσμο, χωρίς χατίρια ή προτιμήσεις, είναι στ’ αλήθεια ήρωας.
«Η μυστική γραφή», Σεμπάστιαν Μπάρυ 


Όταν κανείς ξυπνά ύστερα από ολονύχτια κραιπάλη που συνοδεύτηκε με κατανάλωση πλήθους κακής ποιότητας ποτών, η κακουχία και ο πονοκέφαλος υπό την διεθνή ονομασία «Χανκόβερ» ξεκινούν από το πρωί. Η θεραπεία έγκειται τότε στη λήψη μεγάλης ποσότητας νερού ώστε να ενυδατωθεί ο αφυδατωμένος εγκέφαλος και ασπιρίνης ή κάποιου άλλου παρόμοιου αναλγητικού.

Πριν από δύο σχεδόν χρόνια ο «κυρίαρχος λαός» επέλεξε την κυβέρνηση του «Γιωργάκη» για να κυβερνήσει τον τόπο. Είχε προηγηθεί μια πενταετία πλήρους (σεμνής και ταπεινής, νόμιμης και ηθικής…) αμεριμνησίας, υποδειγματικής τεμπελιάς και καθολικής ανυπαρξίας της κυβέρνησης του «Κωστάκη» -του και «βραχέος» επονομαζομένου-.
Και είχε προηγηθεί επίσης μια μακρότατη περίοδος -η περίφημη μεταπολιτευτική- καθολικής και διοχετευμένης σε ολόκληρη τη διαστρωμάτωση του κοινωνικού ιστού αποσάθρωσης, ασυδοσίας, διαφθοράς, νεοπλουτίστικου ξιπασμού και καταναλωτικής ελεεινότητας κάθε λογής που -κατ’ ευφημισμόν- χαρακτηρίστηκαν σαν «αναπτυξιακό θαύμα» και «νέα εποχή» για τη χώρα. Το μέγιστο επίτευγμα αυτής της περιόδου υπήρξε η είσοδος μας στην ΟΝΕ που άνοιξε και το δρόμο για τα …χαμηλότοκα δάνεια του κράτους και των νοικοκυριών. Έτσι, για την θνησιγενή οικονομία και την ειλικρινέστατα μεθυσμένη και παραπαίουσα κοινωνία, το πάρτι θα συνεχίζονταν στο διηνεκές. Αυτό ήταν «το σήμα», αυτό και το όραμα…
Πριν καλά -καλά όμως ο «Γιωργάκης» καθίσει στην πρωθυπουργική του καρέκλα, το τσουνάμι των κακών οικονομικών ειδήσεων «τον σήκωσε και τον πήρε». Έκτοτε ο νυν πρωθυπουργός, ο άγουρος βλαστός από την κραταιά δυναστεία των Παπανδρέου, συνήθως ίπταται.
Από χώρα σε χώρα, από ανοιχτή αγκάλη ηγέτη και οικονομικού επιτετραμμένου σε αγκάλες διπλωματικών και τραπεζικών κύκλων. Από τη σοσιαλιστική διεθνή στο ίδρυμα Καντάφι. Κι από διαβούλευση σε διαβούλευση. Περνά ανάμεσα σε διασταυρούμενα πυρά ανέπαφος και άτρωτος, καθότι αξιοζήλευτα γυμνασμένος -ή αναίσθητος;- εκτελεί ασφαλή διέλευση. Βρίσκεται όμως διαρκώς στον αέρα. Και παρασύρεται από τις ορέξεις του φυσικού στοιχείου: Στη δίνη των αγορών!  Ο «Γιωργάκης» αποκαλείται -αναβαθμισμένα- πλέον σκέτο Γιώργος. Ο οκνηρός «Κωστάκης» εξαφανίσθηκε από προσώπου γης χωρίς να πει λέξη…


ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΤΟΠΙΟ

Κακός άνεμος φυσά στον κόσμο. Ζούμε σ’ ένα ζοφερό κλίμα όπου έχει πληθύνει η πληροφόρηση έχει όμως περιορισθεί στον ελάχιστο βαθμό ή σκέψη και η βαθειά γνώση. Ζούμε την απελευθέρωση των ονείρων με την τεχνολογική επανάσταση και ζούμε εκ παραλλήλου τον αιώνα όπου η φτώχεια, η μισαλλοδοξία και ο δεισιδαιμονισμός του Μεσαίωνα ξαναβγαίνουν στο προσκήνιο με σοβαρές αξιώσεις να επικρατήσουν. Τα σκοταδιστικά σενάρια επηρεασμού, επίδρασης , συσχετισμού και κάθε μορφής παρανοϊκή συνωμοσιολογία έχουν εξοστρακίσει την υγιή σκέψη. Στον αιώνα του πραγματισμού -όπου αυτό που φαίνεται «είναι»- λογικά θα έπρεπε κι αυτό που δείχνεται να υπάρχει κι όλας. Κι όμως. ακόμα και η εικόνα δεν ισχύει έστω και αν θριαμβεύει. Αποδεικνύεται συχνά προϊόν προπαγάνδας ή φωτοσοπικής ράβε-ξήλωνε προέλευσης. Στήνονται ολόγυρα ξανά οι (κάποτε και πραγματικές) αγχόνες και οι δημόσιες πυρές, ξεκινούν και πάλι τα κυνήγια μαγισσών, οι δαιμονοποιήσεις, η δακτυλοδειχτούμενη ενοχή, η ποδηγετούμενη δημόσια κατακραυγή.
 Η πολιτική έχει προ πολλού εκπαραθυρωθεί κι έχουν απομείνει οι κύκλοι της οικονομίας , οι σοφοί σύμβουλοι των δημοσίων ανδρών και οι νομπελίστες των οικονομικών. (Αφού όμως η οικονομική επιστήμη είναι «η επιστήμη που συνήθως πέφτει έξω σε κάθε της πρόβλεψη» αλήθεια γιατί δεν έχει προβλεφθεί νόμπελ και για τη χειρομαντεία, τις καφετζούδες, τις χαρτορίχτρες και τους μάγους;). Δεν φαίνεται να υπάρχουν πουθενά στον κόσμο αληθινοί μπροστάρηδες. Το έλλειμμα ηγεσίας παραμένει σαφές και σχεδόν παγκόσμιο. Δεν ξεχωρίζουν πουθενά ηγέτες. Δεν υπάρχει πολιτική. Υφίστανται μονάχα οι θηριώδεις «αγορές», οι παντοδύναμοι τραπεζίτες και οι επιτετραμμένοι τους.

19.7.11

10km λιγότερο

ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΠΗΧΙΩΝ: Φορολογική τακτική αλλού και εδώ

Ο τρόπος, πού ἐπέλεξε ἡ Κυβέρνηση νά ἀντιμετωπίσει τήν οἰκονομική κρίση ἡ ὁποία μαστίζει τήν χώρα μας καί τήν ἔξοδο ἀπ᾽αὐτήν, ἦταν καί εἶναι νά λάβει ὁρισμένα μέτρα, τά ὁποία κατά τήν γνώμη της, ἦταν ἀναγκαῖα καί τά μόνα, πάλιν κατά τήν γνώμη της, πού θά ἀπέτρεπαν, κατ᾽αὐτήν, τήν ἐπικείμενη χρεωκοπία τοῦ Ἑλληνικοῦ κράτους.

‘Αντί νά προσπαθήσει νά διορθώσει τά τοῦ οἴκου της, μέ τήν περιστολή τοῦ ὑπερτροφικοῦ καί ἀδηφάγου δημόσιου τομέα καί τῶν διαφόρων ὀργανισμῶν, πού ἐξαρτῶνται ἀπ᾽αὐτόν, μέ τήν χρηστή διαχείρηση τῶν δημόσιων οἰκονομικῶν, τήν περιστολή τῶν δαπανῶν, τήν πάταξη τῆς φοροδιαφυγής κ.τ.λ., ἐπέλεξε νά ὑπερφορολογήσει τόν ἰδιωτικό ἐπιχειρηματικό τομέα, τόν μόνο πού παράγει πλοῦτο, μέ αὔξηση τῆς φορολογίας καί ἔκτακτες εἰσφορές, νά αὐξήσει τό κόστος διαβιώσεως τοῦ ἁπλοῦ λαοῦ μέ τήν αὔξηση τοῦ ΦΠΑ καί νά περικόψει μισθούς καί συντάξεις μέ ἀποτέλεσμα τήν μείωση τῆς ἀγοραστικῆς ἰκανότητας τοῦ πληθυσμοῦ. ‘Αποτέλεσμα τῶν ἀνωτέρω εἶναι ἡ ὕφεση τῆς ἀγορᾶς, ἡ ἔλειψη προοπτικής γιά ἐπενδύσεις, μέ εἰσροή ξένων κεφαλαίων, καί ἡ ἀδυναμία ἀνάκαμψης τῆς οἰκονομίας καί ἔξοδο ἀπό τήν κρίση.

18.7.11

ΘΑΝΑΣΗ ΜΠΑΤΣΟΠΟΥΛΟΥ: Υποψίες προκαλεί απόφαση του Ε.Κ. για τα αξεσουάρ από γούνα στα ρούχα

Η αθρόα χρησιμοποίηση της γούνας στα αξεσουάρ στα ρούχα αλλά ακόμα και στα υποδήματα και τσάντες φαίνεται ότι ενόχλησε κάποιους και με τα μέσα που διαθέτουν (είναι γνωστοί αυτοί) χρησιμοποίησαν Βουλευτή Ολλανδό του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου το οποίο με μια ύποπτη για τους στόχους της απόφαση έκανε σημαντικές παραχωρήσεις σχετικά με την επισήμανση των προϊόντων που περιέχουν γούνα με την προϋπόθεση ότι θα διεξαχθεί μελέτη σκοπιμότητας για την επισήμανση της προέλευσης κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων.

Παραθέτουμε για την εξυπηρέτηση του σχολίου μας αυτούσια την παράγραφο που αναφέρεται στην απόφαση του Ευρωπαικού Κοινοβουλίου που τιτλοφορείται : ΣΑΦΗΣ ΑΝΑΦΟΡΑ ΤΩΝ ΥΛΙΚΩΝ ΑΠΟ ΓΟΥΝΑ ΚΑΙ ΔΕΡΜΑ. Οποιαδήποτε χρήση υλικών ζωικής προέλευσης θα πρέπει να αναφέρεται με σαφήνεια στις ετικέτες των κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων.

17.7.11

Οδήγηση & ταχύτητα

ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν

Φοβάμαι ότι όλους μας έχει πιάσει μια κρίση της κρίσης και δεν μπορούμε -ή ακόμη χειρότερα δεν θέλουμε- να δούμε πώς μπορούμε να βγούμε από αυτήν την διαβολεμένη κρίση, δίνοντας έτσι άλλοθι στους ευρωπαίους «φίλους» μας να μας κοσμούν με διάφορα επίθετα, τα περισσότερα άδικα, αλλά, κατά την άποψή μου, ένα πολύ εύστοχο: «ο κάθε Έλληνας ζει μόνο για τον εαυτό του».
-Πού είναι η ομοψυχία και η ενότητα που μας χαρακτήριζαν, έστω και στιγμιαία, στις εξωτερικές απειλές;
-Γιατί διαγράψαμε από το λεξιλόγιο μας τη λέξη ΜΑΖΙ;
-Γιατί συμπεριφερόμαστε σαν χούλιγκανς σε ποδοσφαιρικό αγώνα και τα ισοπεδώνουμε όλα, όταν δεν έχουμε την πολυτέλεια του χρόνου για προσωπικές προβολές;

«Αγαπώ τους εβραίους φίλους μου, αλλά συνεχίζω να πιστεύω ότι η περιτομή είναι μια αφύσικη και βάρβαρη πρακτική». Αυτό τουίταρε ο Ράσελ Κρόυ και έπεσαν να τον φάνε. Μέσα σε ελάχιστο διάστημα κατηγορήθηκε για αντισημιτισμό και αναγκάστηκε να «ανεβάσει» νέο τουίτ, ζητώντας συγγνώμη για τη… γνώμη του. Ο εβραίος φίλος του, σκηνοθέτης Eli Roth, πάντως, με τον οποίο αστειεύτηκε ο Κρόου στο Twitter, δήλωσε πως τα σχόλια του φίλου του ήταν χιουμοριστικά, ότι συχνά κάνουν τέτοιο χιούμορ μεταξύ τους και πως είναι έξαλλος που τον έβγαλαν αντισημίτη για ένα αθώο αστείο.
(ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 19 Ιουνίου 2011).

Μήπως πρέπει να μάθουμε κάτι από την ανά τους αιώνες αδιάσπαστη στάση και πολιτική των εβραίων;

Φιλικά
Σάσα Νάτσινα
nnat56@otenet.gr

15.7.11

ΟΔΟΣ: Σήμερα, σήμερα

Αγαπητή ΟΔΟΣ,

Πλέω σε πελάγη ευτυχίας και θέλω να μοιραστώ μαζί σου την χαρά μου. Έτσι είμαι σαν άνθρωπος. Μοιράζομαι τις λύπες αλλά και τις χαρές μου… Κι΄ όλα αυτά τα χαρμόσυνα μου συνέβησαν στις τελευταίες δέκα το πολύ ημέρες. Για την ακρίβεια, τα πέτυχαν άλλοι για μένα, χωρίς εμένα, χωρίς να ενοχληθώ ή να κοπιάσω καθόλου.

Δεν γνώριζα τίποτε για την ευτυχία μου, ώσπου ήλθαν τα καλά νέα. Απίστευτο ε;  Κι΄ όμως είναι πέρα, για πέρα αληθινό.  Πίσω από την μεγάλη μου τύχη και τις μεγάλες, ανοιχτές θάλασσες, τους ωκεανούς -καλλίτερα- της ευτυχίας μου, κρύβεται όπως δείχνουν όλα τα πράγματα, ο Δήμος Καστοριάς. Αυτοπροσώπως. Διότι θαρρώ ότι αυτός έχει την αιγίδα των εξελίξεων και δρέπει τις δάφνες.  Όχι, δεν είναι τόσο η συναυλία της Μαρινέλλας που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της περιοδείας της, προχθές.

13.7.11

ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν

ΜΕ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΣΥΜΒΙΩΣΗ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΚΟΥΔΑ

Κύριε Διευθυντά,

Με αφορμή του δημοσιεύματός σας για την υπογραφή σύμβασης του προγράμματος LIFE Βελτίωση των συνθηκών συνύπαρξης αρκούδας και ανθρώπου, η οποία υπεγράφη στις 25/5/2011 και στην οποία μετείχαν ο αντιπεριφερειάρχης κύριος Δ. Σαββόπουλος, ο θεματικός αντι/ρχης Π. Χαρούμενος, ο πρόεδρος της Περιβαλλοντικής οργάνωσης «Καλιστώ» κύριος Σ. Ψαρούδας, ο Δ/ντης της ΑΝΚΑΣ, ο Περιφεριακός Σύμβουλος Α. Τζώτζης και ο υπεύθυνος έργου Κ. Ψωμαδάκης, και με την προκήρυξη τεσσάρων θέσεων οι οποίες είναι καλοδεχούμενες για τους πολλαπλούς ανέργους του Νομού μας, διάβασα τον σκοπό της χρηματοδότησης των 1.200.000€ τα οποία δίνονται στην «Καλλιστώ» για να γίνει ειδική σήμανση, για τη δημιουργία επαρκούς φράχτη, βελτίωση κατάλληλων διαβάσεων πανίδας-πράσινων γεφυρών και επειδή στους προτεινόμενους σκοπούς δεν αναφέρονται καθόλου για την εξασφάλιση της τροφής της αρκούδας στα βουνά, και επειδή θεωρώ ως την πιο κατάλληλη ευκαιρία να εξασφαλιστεί μια και διαπαντός η τροφή τους, γι’ αυτό σας αναφέρω ότι:

12.7.11

ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν

Αγαπητέ κ. διευθυντή, 

Αντί να κοιτάξουν να κρατήσουν τον κόσμο στο Νεστόριο που σιγά-σιγά αδειάζει, η Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας και η Περιφερειακή Ενότητα Καστοριάς, προσπαθεί να κρατήσει τις… αρκούδες!! 
Και μάλιστα να τις επιβάλλει στους Νεστορίτες, και γενικά στους κατοίκους των οικισμών του Γράμμου, με το νέο πρόγραμμα που προωθεί με τον τίτλο «Συνύπαρξης αρκούδας και ανθρώπου» (!) προϋπολογισμού 1.128.326 (ναι 1.128.326 ευρώ!) από 1η Οκτωβρίου 2010 (ναι από το 2010 θα ισχύει!) έως 30 Ιουνίου 2014.

Με αυτά τα χρήματα θα «ταΐσουν» εκτός από τις αρκούδες, και τους υπαλλήλους που θα στελεχώσουν την ευφάνταστη αυτή ιδέα: της συνύπαρξής μας με τις αρκούδες, που θέλουν να μας επιβάλλουν σώνει και καλά κάποιες οικολογικές οργανώσεις.

10.7.11

ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΥ ΟΡ. ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΗ: Κατά Βησιγότθων και Οστρογότθων. Η ένοχη ανάπτυξη της Γερμανίας και η οικονομική κρίση.

Οφείλω εξαρχής να ομολογήσω ότι δε διακατέχομαι από πνεύμα συμπάθειας για τους Γερμανούς – ως χώρα και ως λαό. Κάθε άλλο. Πως θα μπορούσα άλλωστε, αφού όσα έχουν κάνει ως τώρα στην ανθρωπότητα, αλλά και στην πατρίδα μας, αλλά και η στάση που κρατούν σήμερα, θα έπρεπε να θέτει κάθε εχέφρονα άνθρωπο τουλάχιστον με ευθεία επιφύλαξη απέναντι τους.
Τα ακούσματα που έχω παιδιόθεν, αλλά και η γνώση που έφεραν τα διαβάσματα, κατασταλάζουν στη σκέψη μου την αντιπάθεια και την κάνουν έμφυτη. Αυτό που με λυπεί είναι ότι μέγα πλήθος γύρω μου αγνοεί την ιστορία, θαυμάζει τα επίπλαστα επιτεύγματα και γοητεύεται από τη σημερινή γερμανική πραγματικότητα. Προσωπικά είμαι ευτυχισμένος που δε γεννήθηκα γερμανός, γιατί μπορώ να είμαι περήφανος για την καταγωγή μου και να μη ντρέπομαι για την πατρίδα μου – που δε συγχέω στο μυαλό μου με τους ανάξιους ηγέτες της.

Θυμήθηκα λοιπόν τα όσα μάθαινα ως παιδί στο γυμνάσιο, στη ρωμαϊκή και τη βυζαντινή ιστορία – τότε που ακόμη τα σχολικά βιβλία είχαν ένα νόημα κι ένα ειρμό. Οι Γότθοι λοιπόν, βαρβαρικό φύλο, απασχολούσαν με λεηλασίες και μαζικές πληθυσμιακές μεταναστεύσεις τη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία στην ύστερη περίοδο της – όπως ας πούμε οι μετανάστες από χώρες της Αφρικής και της Ασίας έναντι της Ευρώπης σήμερα. Μόνο που οι Γότθοι ήταν περισσότερο συντεταγμένοι και επικίνδυνοι, με αποτέλεσμα να καταλάβουν τη Ρώμη και την Ιβηρική και αργότερα να καταστούν απειλή για το Βυζάντιο, ώσπου αυτό τους συνέτριψε. Θα άξιζε να θυμίσει κάποιος στους σημερινούς Γερμανούς πως όταν οι Έλληνες έχτιζαν την Ακρόπολη, οι πρόγονοι τους δεν είχαν σηκωθεί ακόμη στα δυο τους πόδια, και κυνηγούσαν αγεληδόν κάπου στη στέπα και στη Σκανδιναβία. Βεβαίως μια τέτοια υπενθύμιση ουδόλως θα βοηθούσε τα «σπρεντς» να κατέβουν, ούτε τους όρους των δανείων θα χαλάρωνε – όμως θα μας έδινε πίσω ένα κομμάτι από τη χαμένη εθνική μας αξιοπρέπεια, που κάποιοι πουλάνε ανερυθρίαστα μαζί με τη γη μας στα παζάρια του Βερολίνου…

8.7.11

ΟΔΟΣ: Πάρκο συμφιλίωσης


Ακόμη και όταν το οικολογικό κίνημα ενεργεί σε συνθήκες ρήξης, η προστασία του περιβάλλοντος σε χλωρίδα και πανίδα, αποτελεί πάντοτε το ζητούμενο. Και ένα ιδιαίτερα ποιοτικό στόχο, που στοχεύει στην διατήρηση της ισορροπίας ανθρώπου και φύσης. Επιπλέον αναβαθμίζει αισθητικά και εξευγενίζει τον άνθρωπο. Χωρίς αμφιβολία είναι ένα είδος σύγχρονης ατομικής αρετής, που δεν διαφέρει σημαντικά από την πνευματική καλλιέργεια. Γι’ αυτό και κοινωνικά, πρέπει να απολαμβάνει ιδιαίτερης προστασίας και προβολής.

7.7.11

Οδήγηση & νέοι

ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν

Κύριε διευθυντά,

Η Καστοριά πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο.
Με άδεια ή χωρίς άδεια του Δήμου (ακόμη χειρότερα αν υπάρχει άδεια, γιατί, θα είναι συνένοχος και ο Δήμος Καστοριάς), είναι παντελώς παράνομο και παράλογο το θέαμα που προσφέρει παραλίμνιο εστιατόριο της Καστοριάς στην νοτιοδυτική παραλία, που τοποθέτησε κάγκελα (ξύλινα) στο πεζοδρόμιο, περιορίζοντας ακόμη περισσότερο το ελεύθερο κοινόχρηστο πεζοδρόμιο της παραλίας και κόβοντας το κοινόχρηστο πεζοδρόμιο στα δύο! (Να σημειωθεί επιπλέον ότι τα κάγκελα έχουν τοποθετηθεί έξω από την γραμμή που προσδιορίζει την νοικιασμένη ζώνη στην επιχείρηση).
Αυτό ήταν που γράφατε κ. διευθυντά, σε προηγούμενο φύλλο σας ότι ο Δήμος Καστοριάς θα διαθέσει 100.000,00 ευρώ για τον επαναπροσδιορισμό των χώρων που παραχωρούνται στις επιχειρήσεις της νότιας παραλίας.
Να τους χαίρεστε!
 
Αγανακτισμένος
με τον Δήμο Καστοριάς αναγνώστης


6.7.11

ΑΙΜΙΛΙΟΥ ΜΠΟΥΣΙΟΥ: Η κρίση

Στο τέλος του 2010 το ελληνικό δημόσιο χρέος ήταν της τάξεως των 340 δις ευρώ. Με τα σημερινά δεδομένα, μόνο για την εξυπηρέτηση των τόκων, απαιτούνται γύρω στα 17 δις ευρώ το χρόνο, ενώ τα ετήσια δημόσια έσοδα δεν ξεπερνούν τα 55 δις. Από αυτήν την απλή σύγκριση συμπεραίνεται εύκολα ότι, η σταδιακή αποπληρωμή του ή τουλάχιστον η συγκράτησή του μέσω της αύξησης των ρυθμών ανάπτυξης, θα είναι εξαιρετικά δύσκολη, έως αδύνατη, διότι οι προσπάθειες όλες θα εξουδετερώνονται από την διαρκή διόγκωση των χρεολυσίων.

 Η επίσημη πτώχευση της χώρας, ανεξαρτήτως της ονομασίας που θα της δοθεί, είναι εξαιρετικά δύσκολο να αποτραπεί, ακόμη και με την «αξιοποίηση» της δημόσιας περιουσίας, με αποτέλεσμα να διαγράφεται το φάσμα της απώλειας βασικών στοιχείων της εθνικής της κυριαρχίας, μιας μακράς περιόδου φτώχειας και μαρασμού και της πιθανής διάρρηξης του κοινωνικού της ιστού.
Αβάσιμες προσδοκίες για έξοδο από την κρίση, απλώς αποπροσανατολίζουν και εκτρέπουν από την επίγνωση του γεγονότος ότι, η χώρα βρίσκεται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, «σε κατάσταση πολέμου», όπως δήλωσε προσφάτως, έστω και προς εντυπωσιασμό, ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας .

Τα αίτια τα οποία οδήγησαν την Ελλάδα στην υπερχρέωση είναι, σε βασικές γραμμές, παραδεκτά σχεδόν από όλους. Ένας αλόγιστος δανεισμός, ιδίως τα τελευταία 20 χρόνια, της τάξεως των 250 δις ευρώ, μαζί με άλλα 100 δις περίπου, τα οποία εισέρευσαν στο ίδιο χρονικό διάστημα ως ενισχύσεις από ταμεία της Ε.Ε., διοχετεύτηκαν ασύστολα για την ικανοποίηση καταναλωτικών αναγκών και σε άστοχες επενδύσεις ή υπέρκοστολογημένες και κακότεχνες βασικές υποδομές, χωρίς προηγούμενη αξιολόγηση των προτεραιοτήτων της εθνικής οικονομίας και χωρίς να εντάσσονται στα πλαίσια κάποιου στρατηγικού σχεδιασμού.  Η ανεύθυνη «αξιοποίηση» αυτών των ασύλληπτων για την ελληνική οικονομία κεφαλαίων, απετέλεσε τη βασική «τροφή» που εξέθρεψε έναν γιγαντιαίο ιστό αθέμιτων συναλλαγών, ο οποίος εξαπλώθηκε σε ευρύτατα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας. Κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες, φαύλοι πολιτικοί και κρατικοί λειτουργοί, παρατρεχάμενοι του πολιτικού και επιχειρηματικού κατεστημένου, γνήσιοι μιμητές των μαυραγοριτών της Κατοχής και των διαχειριστών του σχεδίου Μάρσαλ, απέσπασαν με τρόπο εγκληματικό ένα μεγάλο μερίδιο των ποσών αυτών, αλλά και του πλούτου που δημιούργησαν οι έλληνες εργαζόμενοι, με αποτέλεσμα να κατέχουν σήμερα αμύθητες περιουσίες.

5.7.11

Οδήγηση & κούραση

Είπαν:

Σε ό,τι αφορά τα γεωλογικά δεδομένα,
η λίμνη της Καστοριάς φαίνεται να είναι
μια πολύ κανονική λίμνη

Παναγιώτης Τσόμπος
διευθυντής του ΙΓΜΕ Κοζάνης

 ___________________________________

Από την ημερίδα για την λίμνη της Καστοριάς που πραγματοποιήθηκε στο ΚΠΕ Καστοριάς (Ενυδρείο), μετά την περυσινή προγραμματική σύμβαση 35.000 ευρώ (για τις μελέτες του Οκτωβρίου 2010) που υπεγράφη από τον τ. νομάρχη Καστοριάς κ. Κ. Λιάντση και το ΙΓΜΕ Κοζάνης, και την πολυσυζητήσιμη τηλεθέρμανση της πόλης της Καστοριάς από τον... βυθό της της λίμνης σε συνεργασία με την Αναπτυξιακή Κοζάνης, η οποία προχωρά στην κατάρτιση επιχειρησιακού σχεδίου για την «διάσωση» της λίμνης της Καστοριάς, όπου προβλέπονται μεταξύ άλλων μελέτες 2 εκατομμυρίων ευρώ και άλλα 20 εκατομμύρια ευρώ για έργα!

Φ. Πετσάλνικος | Απάντηση σε δημοσιεύματα για την περιουσία του

Για προσπάθεια δημιουργίας εντυπώσεων με την επαναφορά ενός θέματος που έχει διευθετηθεί εδώ και καιρό, κάνει λόγο ο πρόεδρος της Βουλής απαντώντας σε δημοσίευμα της εφημερίδας «Πρώτο Θέμα» για ακίνητο που διατηρεί στην Καστοριά.
«Ούτε εγώ ούτε η οικογένειά μου έχουμε αποκρύψει ή επιδιώκουμε να αποκρύψουμε τίποτε», επαναλαμβάνει ο κ. Πετσάλνικος και τονίζει πως τα περιουσιακά του στοιχεία δηλώνονται τόσο στη φορολογική του δήλωση όσο και στο πόθεν έσχες.

4.7.11

ΝΙΚΟΥ ΜΕΡΤΖΑΝΙΔΗ: Είμαι περήφανος που γεννήθηκα Έλληνας

“ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΙ” ΣΤΗΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑ


Όσο κι αν αυτός ο τόπος με πληγώνει. Χμ…για την ακρίβεια όχι τόσο ο τόπος ως γεωγραφική περιοχή όπου κατοικούμε, γιατί αυτός είναι εξαίρετης ομορφιάς, τόσης που δεν βαστούμε ν’ αντικρύσουμε, δεν ξέρουμε και πώς να την διαχειριστούμε, όσο το έμψυχο υλικό, των ανθρώπων οι οποίοι διαμένουν σ’ αυτόν που κάποιοι αδίκως ονομάζονται με ψυχή ( εμ–ψυχη ) ζωντανοί, δηλαδή, αφού περιορίσαν τους λόγους που υπάρχουν στους εξής ένα: εξυπηρέτηση με κάθε μέσο και τρόπο μιας άκρατης, υλιστικής μεγαλομανίας, όπου η παραφροσύνη του καταναλωτισμού και της ματαιοδοξίας εκδίωξαν όλες τις αισθήσεις .
Τυχοδιώκτες της καρέκλας, υποκριτές, πανούργοι κι υστερόβουλοι, κατεργάρηδες, απαίδευτοι αγύρτες, θρασύδειλοι κι αναξιοπρεπείς κομπαστές της ιδιοτελούς και μεροληπτικής ανευθυνότητάς τους, προδότες της πατρίδας, έχουν καθίσει στο σβέρκο μας αμέτρητα τώρα χρόνια, όσα ίσως, και το Ελληνικό κράτος, λυμαίνονται τον τόπο και τους ανθρώπους του, που έχουν το δικό τους μερίδιο ευθύνης αφού πιστεύουν κι ακολουθούν ανίκανους να εκφράσουν στο ελάχιστο τα όνειρά τους, που τα ευτελίσαν, σ’ ένα μικροπρεπή ραγιαδισμό της καταπτοημένης, άτολμης βολής τους, μαλθακοί του καναπέ κι αδιάφοροι για ό,τι συμβαίνει γύρω, αρνητές, όλοι τους, της ζωής αφού αυτή έχει να κάνει με ενέργεια που περικλείει ψυχή, το πολυτιμότερον της ύπαρξης, προϋπόθεση της ανδρείας, του ακατάβλητου σθένους για την

ΚΟΣΜΑ ΡΕΚΑΡΗ: Ο δήμαρχος του City of Moreland τείνει χέρι αγάπης

ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ 6 ΙΟΥΝΙΟΥ 2011

Θα έχουν περάσει σχεδόν είκοσι χρόνια (23 Ιουνίου 1995) που ο τότε νομάρχης Καστοριάς Γεώργιος Καπαχτσής είχε έρθει στην Αυστραλία για να επισημοποιήσει την αδελφοποίηση της πόλης Καστοριάς με τον δήμο Wanneroo της δυτικής Αυστραλίας. Εκεί παραβρέθηκε ο πρόξενος της δυτικής Αυστραλίας Θεόδωρος Πασσάς, ο πρόεδρος της ελληνικής κοινότητας της Πέρθης Παύλος Άφκος ο πρόεδρος της Παμμακεδονικής Χριστόφορος Δωρόπουλος ο δήμαρχος της Φλωρίνης κ Στύλος. Ήταν τότε που η Ελλάδα μας είχε ξεχάσει τις ισχνές αγελάδες της παλιάς Διαθήκης. Είχα την τύχη να παραβρεθώ στην δεξίωση η οποία έγινε στο δημαρχείο του Wanneroo, της δυτικής Αυστραλίας, την πόλη Perth, όπου και έγιναν οι διαδικασίες για την επισημοποίηση της αδελφοποίησης. Ο δήμος γιόρτασε μαζί μας το γεγονός. και για να είμαι ειλικρινής έκτοτε δεν ξέρω πώς εξελίχτηκε η υπόθεση της αδελφοποίησης και τι επαφές έχουν οι δύο δήμοι σήμερα.



Ο κ Γ Καπαχτζής πριν γίνει η αδελφοποίηση στο Wannaroo, επισκέφτηκε την πόλη μας, την Μελβούρνη και δεξιώθηκε από τον Σύλλογο Καστοριάς «Η Καστοριά». Τα πρώτα πρακτικά που γράφτηκαν στον δήμο του Wanneroο έχουν ημερομηνία 2 Μαΐου 1994 τα οποία αναφέρουν

3.7.11

The Wall Street Journal: Ailing Greece Tries National Tag Sale

ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΝΟΥ: Απειλές

Η απειλή της τιμωρίας, σε συνδυασμό με την συνετή εφαρμογή της, μπορούν να λειτουργήσουν ως αποδοτικά μέσα διευκόλυνσης της επίτευξης στόχων. Τις τελευταίες ημέρες απειλούμαστε με τη μη καταβολή της δόσης από την τρόικα. Την απειλή αυτή χρησιμοποιεί η κυβέρνηση για να κάμψει τις ποικίλες αντιστάσεις, πιστεύοντας ότι έτσι αναλαμβάνει το μικρότερο δυνατό πολιτικό κόστος. Ο Υπουργός Οικονομίας, λίγο πριν ανακοινώσει τα νέα μέτρα, μετέφερε τηλεοπτικά το «απειλητικό» μήνυμα της τρόικας περί στάσης πληρωμών ως αποτέλεσμα της μη καταβολής από μέρους της, της επόμενης δόσης. Σε πρώτη ανάγνωση ο Υπουργός φαίνεται να έχει δίκιο. Η τρόικα είναι αυτή που μας δανείζει οπότε είναι και αυτή που «απαιτεί» και «επιβάλλει» τις επώδυνες αλλαγές. Το γενικότερο στήσιμο του κ. Παπακωνσταντίνου βέβαια, με τις σπουδές στο εξωτερικό, την κατάρτιση στα οικονομικά, τη μετριοπάθεια του ηλικιακά νέου πολιτικού, τον αναγκάζει να παραδεχθεί ότι τα μέτρα αυτά είναι αναγκαία για το καλό της χώρας, ανεξάρτητα από το ποιος επιβάλλει την εφαρμογή τους. Το πρόβλημα είναι ότι αυτή η παραδοχή γίνεται πάντοτε χαμηλόφωνα και πάντοτε στο παρασκήνιο. Στο προσκήνιο εμφανίζονται πάντα οι «κακοί» της τρόικας. Σκοπός να μετριαστεί το πολιτικό κόστος.

Η Κυβέρνηση φοβάται τον χαρακτηρισμό του αυταρχικού και αναζητά δικαιολογίες αλλά και υπευθύνους για τον χαμό που επικρατεί στη χώρα. Χρησιμοποιεί την απειλή της «αδυσώπητης» τρόικας και η βραχεία κεφαλή που διατηρεί ακόμη στις δημοσκοπήσεις, την κάνει να πιστεύει ότι ο λαός συμφωνεί. Γνωρίζει όμως και η ίδια ότι η απειλή αυτή είναι ψεύτικη, καθώς η τρόικα δεν είναι ούτε παράλογη, ούτε αδυσώπητη. Οι δανειστές μας ζητούν απλά την αυστηρή τήρηση των κανόνων της μεταξύ μας αρχικής συμφωνίας. Η Κυβέρνηση όμως, προκειμένου να εφαρμόσει το πρόγραμμα της, δείχνει να χρειάζεται έναν μπαμπούλα τον οποίο και βρήκε στο πρόσωπο των δανειστών της. Προκειμένου τώρα να δικαιολογήσει την αναποτελεσματικότητά της, χρειάζεται και έναν ανεύθυνο επικριτή της και τον βρήκε στο πρόσωπο της μείζονος αντιπολίτευσης. Στη Νέα Δημοκρατία αξίζει βέβαια ο χαρακτηρισμός, στην τρόικα όμως όχι.

Η Νέα Δημοκρατία ισχυρίζεται ότι το μνημόνιο απέτυχε και ζητά την αναδιαπραγμάτευσή του, με ρητορική μάλιστα που θυμίζει ποντικό που βρυχάται. Εστιάζει στην εξασφάλιση προϋποθέσεων ανάπτυξης, μέσω «ευνοϊκής» φορολόγησης, ως κινητήρια δύναμη της «επανεκκίνησης». Συνταγή «μαγική» από έναν άνεργο gourmet μάγειρα που μέχρι το 2009 δεν την εκτελούσε και έτρωγε delivery.
Η Κυβέρνηση, όσο και η Νέα Δημοκρατία, λένε ψέματα στον λαό, καθώς δεν του δείχνουν ξεκάθαρα ποιά είναι η πραγματική απειλή. Ο πραγματικός κίνδυνος για τη χώρα είναι η μη εφαρμογή του μνημονίου. Το μνημόνιο απέτυχε αποκλειστικά και μόνο εκεί, όπου ουδέποτε εφαρμόστηκε: στην είσπραξη των εσόδων, στην πάταξη της φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής, στην -με κάθε κόστος- εξυγίανση (και όχι απαραίτητα αποκρατικοποίηση) των ΔΕΚΟ, στην πραγματική απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων, στην ηλεκτρονική συνταγογράφηση.   

1.7.11

ΟΔΟΣ: Κάποιος υπεύθυνος

ΟΔΟΣ 592 | 19.5.2011


Αγαπητή ΟΔΟΣ

Στην απόφασή μου να σου γράψω συνέβαλαν τα εύστοχα άρθρα του κ. Θρασύβουλου Παπαστρατή με τον τίτλους “Quo vadis” και «Πολιτικές δυναστείες κλπ» που δημοσιεύτηκαν στα φύλλα 588 και 590. Είναι βέβαια και διάφορα ερωτήματα, αγωνίες και ανησυχίες που έχουν κορυφωθεί το τελευταίο χρονικό διάστημα και αναζητούν αφορμή έκφρασής τους.  Είναι βλέπεις εκτός από την γενική οικονομική κατάρρευση και η κατάσταση της Καστοριάς σε επίπεδο πολιτικό αλλά και αυτοδιοικητικό. Έτσι αρχίζω να πείθομαι ότι για όλα αυτά έπρεπε να υπάρχει μια οργανωμένη, θεσμοθετημένη απάντηση.

Πάντως στο βαρύ «κατηγορώ» του αρθογράφου σου, την απάντηση νομίζω την δίνει το δικό του παράδειγμα. Αν και γιος άλλοτε υπουργού (επί ΠαΣοΚ), που όσο τον θυμάμαι διακρίθηκε για την αστική μετριοπάθεια της ιδεολογικής του ταυτότητας, ο κ.Θρασύβουλος Παπαστρατής προτίμησε να μην γίνει κληρονομικός βουλευτής διαδεχόμενος τον πατέρα του. Αλλά να επιστρέψει και πάλι εκεί που ανήκουν όλοι οι Έλληνες: στον απλό λαό.

Σκεφτόμουν λοιπόν ότι είμαι ήδη περίπου 50 χρονών όπως περίπου και όλοι οι υπόλοιποι της γενιάς μου. Σε όλα τα προηγούμενα χρόνια μου σφύριζαν διαρκώς από δεξιά και αριστερά ότι για να αποκατασταθεί κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά μια τάξη, ο ελληνικός λαός πρέπει να υπομένει λιτότητα, θυσίες και στερήσεις. Και ότι για την κακή κατάσταση, ευθύνονταν πάντοτε οι προηγούμενοι. Με την σημερινή κατάρρευση, αν για την αντιμετώπισή της χρειαστούν 20 χρόνια για να νοικοκυρευτεί ο τόπος, επόμενο είναι ότι όταν (και αν γίνει) αυτό το θαύμα, θα είμαι πια στην τρίτη ηλικία.

Δικαιολογημένα αναρωτιέμαι επομένως, αν και τι απ’ όσα συνέβησαν στην δική μου ζωή μέχρι τώρα, σε σχέση με την χώρα και το κοινωνικό σύνολο τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις μου, είχαν κάποιο νόημα.
Κι’ αν σε τελική ανάλυση, υπάρχει κάποιος υπεύθυνος για όλα αυτά. Κάποιος, που θα πρέπει να λογοδοτήσει για το κατάντημα της χώρας και την εξαπάτηση του κοινωνικού συνόλου.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ